Het stemmetje in mijn hoofd

Ik heb al jaren een stemmetje in mijn hoofd. Een stemmetje waar ik nooit vaak naar luisterde maar waar ik ondertussen mee geleerd heb om niet te negeren. Het stemmetje is namelijk best wel slim. Zo was er dat stemmetje dat tegen me vertelde toen ik de achterdeur op de knip deed, ik niet naar binnenkon als er iets met mijn sleutel was. Ik negeerde het stemmetje, gooide de voordeur achter mij dicht, zocht mijn sleutel om hem op slot te draaien en ontdekte dat die sleutel aan de binnenkant in het slot zat. Tja, dan kunnen de buren nog wel een sleutel hebben, maar binnen kom je niet.. Of het stemmetje dat even tegen me zei dat het glas best kon vallen zo op de rand van de tafel… negeren natuurlijk en pats.. daar ging het glas. Tegenwoordig besef ik mij dat het stemmetje me waarschuwt. Dat het stemmetje logisch nadenkt en dingen al een beetje ziet gebeuren. ZO kwam ik net terug van het dorp en reed ongeveer langs de kapper. Oh… daar moet ik ook nog een keertje naar toe. Deze week maar eens een afspraak maken. Nee, riep het stemmetje.. ga nu maar even..straks is ze gauw met vakantie. Geluisterd en wat blijkt… ze zat vol, werkte alleen vandaag en morgen nog en er had net iemand voor morgen afgebeld. IK ga toch vaker naar dat stemmetje luisteren. Het is namelijk een heel slim stemmetje.