Vandaag viert de juf van K. haar verjaardag. Eén van de feestonderdelen is Idols. K. heeft zich ook opgegeven en is druk aan het oefenen met het nummer Talk van Coldplay. Standaard is dat er geplaybackt wordt, maar K wil gewoon zelf zingen. Hij heeft de clip een paar keer gezien, maar ja – daar ligt de zanger gewoon maar wat en de vraag is wat hij nu moet doen. Van de muziekboekenstandaard maak ik een microfoonstandaard en vertel hem dat hij daar maar wat mee moet doen en doe het voor. Hij gaat weer aan de slag om even later met de tranen hoog weer boven te komen. Hij heeft spijt dat hij zich heeft opgegeven en wil eigenlijk niet meer. Het lukt natuurlijk niet zoals hij wil, maar dat blijkt de reden niet te zijn. Misschien vindt de klas het wel kinderachtig en zeker dan met die microfoon. Het wordt weer een heel gesprek. Als de halve klas meedoet met Idols, vinden ze dat dus niet kinderachtig, want anders doen ze het niet (zit wat in – maar nog geen overtuiging). Er zijn nog een paar jongens in de klas, die nog wel eens kunnen klieren en K is daar natuurlijk heel gevoelig voor. Wat doen die jongens dan? Nou die lopen mee in de modeshow – tja kijk als er dus iets kinderachtig is….. maar hij loopt zelf ook mee (nog steeds niet overtuigd). Maar we geven niet op. Eén jongen met een grote mond, doet helemaal niets – kijk dát is kinderachtig en die anderen zijn dus ook zo kinderachtig dat ze alleen een beetje in een modeshow durven mee te doen en verder niets. Hij durft dit en is dus helemaal niet kinderachtig. Hij is overtuigd en gaat verder met oefenen. Hij heeft wat assertieve zinnen in zijn geheugen opgeslagen voor als ze er wat van durven te zeggen… Vanmorgen was het dan zover. Omdat niemand aanwezig is om foto’s te maken, bied ik aan te blijven totdat Kevin klaar is. Hij maakt zelf regelmatig foto’s met onze camera, dus dat moet wel lukken.
Groeiend zelfvertrouwen
Ik ben er dus ook bij als zijn optreden begint. Hij zet zijn microfoonstandaard neer en de muziek begint. Hij staat wat verlegen te bewegen, maar dan begint de zang en hij zingt mee, in het Engels en hij kent de hele tekst uit zijn hoofd, wat bewondering oproept hij de hele klas. Dan komt het refrein, wat wat harder is en iedereen zwaait met zijn armen, met de duimen omhoog. Zijn gezicht begint te glimmen. Na een rustig stukje (nee het is nog niet afgelopen) komt een gitaarsolo en hij pakt de standaard en begint daarop gitaar te spelen. Nog meer bewondering in de klas en met het refrein is iedereen uitbundig aan het meeklappen en na afloop is er een daverend applaus.
Hij was het slotnummer en iedereen kreeg een briefje om zijn of haar favoriet op te schrijven. Ik heb de uitslag niet afgewacht, maar zag hier en daar zijn naam verschijnen. Ik hoop dat hij inderdaad wint. Niet omdat het mijn kind is, maar omdat hij dit zo ontzettend nodig heeft om meer zelfvertrouwen te krijgen en te merken dat er in de klas dus voldoende mensen zijn die hem leuk en aardig vinden
Wat lief. Hoe is het afgelopen Karin? En hoe heeft hij zijn eigen optreden gerecenseerd?
@Inger: Hij heeft gewonnen en was blij dat hij toch had meegedaan. Ik hoop dat dit weer een stukje vooruit is, dat hij steeds meer leert van eigen kracht uit te gaan en niet te veel te denken dat ‘anderen het misschien niet goed vinden’.