Ik ben enigzins chaotisch. Dat is door de ADHD medicatie al stukken minder, maar er zijn hier en daar in huis nog wat restanten van chaotisch opruimen. Zo heb ik na het opruimen van een kamer altijd nog een berg losse dingen over waar ik geen plek zo voor weet. Die gooi ik dan bij elkaar in een doos of krat met als optie… later nog eens uitzoeken. Waarbij dat later ongeveer gelijk staat aan nooit. Zo af en toe haal ik een krat leeg, gooi wat dingen weg, weet niet wat ik met de rest moet en gooi dan toch alles maar weer in die doos. Opruimen van de troep vind ik heerlijk als manlief lekker een tijd in het buitenland zit. Dan kan ik goed tekeer gaan zonder dat er iemand met zijn hete adem in mijn nek zit.Man zit weer in een opruimbui en komt weer wat dozen van mij tegen. Die MOET ik maar eens opruimen want een opgeruimd huis is goed voor me. En bovendien MOET ik ook maar eens mijn kledingkast doornemen want dat hangrek in de slaapkamer zorgt ook dat ik onrustig word. Dat zou ik eigenlijk direct MOETEN oppakken want dat is goed voor me. Ik meld dat ik daar nu geen zin in heb. Dat ik dat soort dingen rustig wil, zonder dat hij daar continu toch zich mee bemoeit, snapt hij niet. Hij wil daar best afspraken over maken, dat hij daar niets over wil zeggen. Nou dat moet ik dan eerst eens zien. Ik kan mij er niets bij voorstellen dat hij niets zal zeggen als ik een paar dagen de inhoud van mijn werkkamer op de slaapkamer zet en dan tussen het opruimen door gewoon ga zitten werken omdat dat ook moet gebeuren. Ik denk dat ik na een paar uur toch wel voorzichtig de opmerking ga krijgen dat ik moet gaan opruimen, omdat ik daar rustiger van in mijn hoofd ga worden. Vragen of het nog lang gaat duren en of het nodig is dat alles in de slaapkamer staat en of hij moet helpen het weer op de werkkamer moet zetten. En dan zuchten dat hij niet bij de tafel in de slaapkamer kan komen en of ik dan in ieder geval die stapels daar even wil opruimen…. Nee, opruimen met hem in de buurt, daar word ik alles behalve rustig in mijn hoofd van. Maar inderdaad – van een opgeruimd huis, word ik wel blij.
Waar ik niet blij van word is dat moeten opruimen omdat dat goed voor me is. Want wat ik moet opruimen staat hem gewoon in de weg. Zodat het een verkapt egoistisch meedenken is. Ruim dat alsjeblieft op, want ik word hier niet goed van. Kan ik mij voorstellen, maar zeg dat dan ook zo en verpak het niet in een pakketje wat goed voor MIJ is. Want dan kan ik nog wel een paar dingen opnoemen die goed voor me zijn en waar hij heerlijk aan kan meewerken. Spontaan de vloer dweilen, of de strijkmand wegwerken, de wc’s eens schoonmaken of meer van dat soort dingen. Maar die liggen hem kennelijk niet zo in de weg, dus daar hoor ik hem nooit over.
En natuurlijk ga ik wel opruimen. Zodra hij een poosje zijn hielen licht, ga ik weer aan de slag. Omdat het goed voor me is…..en omdat ik dat op dat moment gewoon zelf vind en niet omdat iemand anders dat voor me vindt 😉
En ik neem mij voor om bij een volgende opmerking aan te geven dat ik zelf heel goed weet wat goed voor mij is en dat hij zijn boodschap niet hoeft te verpakken in dingen die goed voor mij zouden zijn. Gewoon zeggen dat het goed voor hem is dat ik mijn zooi opruim. En daar kan ik hem dan geen ongelijk in geven.
Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.