Gezwicht

De jongens komen beide met een mooi rapport thuis. De jongste gelijk ook maar met 2 vriendjes. Natuurlijk moeten ze op de Wii. Het nieuwe spel is een succes. K wil de remote bij een buurjongentje gaan halen, zodat ze met z’n drieën kunnen spelen. Maar ze laten het toch maar evne bij 2 tegelijk. Dan gaan ze naar de oude basisschool van K om naar de generale repetitie van de musical van groep 8 te kijken. Ik besluit om even bij intertoys langs te gaan. Daar haal ik de laatste remote met Wii-play uit het schap. Ik kom tegelijk met de jongens weer thuis. K ziet het ingepakte cadeautje en wil weten wat het is. Een cadeautje zeg ik. Hij is helderziend. Hij kijkt me aan, pakt het pakje en roept tegen de jongens. Kom op, we gaan met z’n drieën tegelijk spelen.
En nu hebben ze een reuze lol beneden. Trefbal doen ze. Ik heb nog geen moment spijt van de Wii gehad. Kwamen de jongens vroeger vaak thuis en verdwenen ze achter hun pc (vooral de oudste) om wat te chatten enzo. Nu komen er vriendjes mee en zitten ze gezellig met elkaar op de bank en spelen ze met de Wii. Ik zie steeds andere gezichten. Hoelang de bank het gaat houden weet ik niet. Het lijkt wel of hij bijna doorzakt, maar ook dat is het waard. Gewoon weer gezellig vriendjes over de vloer.