Gemiste kansen

De oudste is vorig jaar in een ander team geplaatst als zijn vrienden. Hij was steeds geblesseerd geweest en de trainer had niet echt veel van hem kunnen zien. Hij heeft het het hele jaar niet zo naar zijn zin gehad. We hebben dus regelmatig tegen hem gezegd dat hij contact op moest nemen met de coordinator en zijn wensen kenbaar moest maken. Jahaaaa, maar ondertussen dus Neehee. Zondag kreeg ik de teamindeling binnen om op de website te zetten. Hij zat weer in hetzelfde team, waar een deel uit was en waar wat nieuwe bijgezet zijn. En al zijn vrienden zitten dus weer bij elkaar in dat andere team. Dus contact met de coordinator, die ermee gestopt bleek te zijn. Dan zijn opvolger. Die had alle teams bij het oude gelaten, want hij kende niemand. In september ging hij verder kijken of er nog wat geschoven moest worden. Was mijn zoon er dus eerder bij geweest, dan had hij van zijn wensen geweten en had hij hem in dat andere team kunnen zetten. Maar nu is het afwachten. Een ontzettend gemiste kans en niet de eerste. Hij heeft het steeds. En ik herken het helaas. Je wilt dingen gaan doen, mensen gaan opzoeken, omdat je weet dat daar kansen liggen, maar het komt er niet van. En als je dan eindelijk de stap hebt genomen, blijkt het dat je net te laat bent. Balen. En elke keer neem je je voor dat je de volgende keer direct op pad gaat. Maar dat ben je weer vergeten als het zover is. Dus mis je kans op kans. Ik hoop dat hij eerder leert hiermee om te gaan. Het zou zonde zijn als hij teveel kansen zou missen.