Gek van mezelf

Opruimen is één ding. Maar ik word gewoon gek van mezelf. Waarom gooi ik niet gewoon iets weg als ik er niets meer mee doe. Waar komt toch dat idee vandaan dat ik iets nog even moet bewaren omdat…. wat???? Ik barst kennelijk van de bloknoten om op te schrijven, stapels schriften waar één pagina van gebruikt is. Stapels met cd-roms van onbeduidende komaf en ga zo nog maar even door. Dingen gaan van de ene naar de andere krat, want ‘nog goed’, ‘nog te gebruiken’, ‘wellicht iets voor die en die…’. Krijg enerzijds de neiging de kliko naar zolder te rijden en daar alles in te gooien. Maar dan is daar toch weer de vrees dat ik daar wellicht toch iets ingooi wat…. tja wat eigenlijk??