Even een healing

Ik ben er zuinig mee… mijn healings. Reden.. buiten de veilige muren van Itaka vind ik het “eng”.  Binnen de muren van Itaka kent iedereen het principe van de healing. Zeker binnen de opleiding. Daar buiten vinden mensen het toch vaak maar vreemd. Ze voelen niets, weten niet wat ze er mee aan moeten… Te veel smoesjes eigenlijk om buiten Itaka om een healing te geven. Tot vandaag… fietsend met een vriend komt naar boven dat hij wat moe is.. niet lekker in zijn vel. Ik kan op dat moment fietsend maar 1 ding doen. Hand op de rug en vanuit het hart en mijn energieplek (de zonnevlecht) energie zijn systeem in sturen. En ik merk dat ik het fijn vind om te doen en vooral ook om te kunnen doen. Zeker bij hem, waarvan ik weet dat ik hem ten volle kan vertrouwen. Want daar zit bij mij ook een stukje.. een healing geven aan iemand waarvan ik niet weet of ik hem op dát gebied ten volle kan vertrouwen vind ik moeilijk. Als we even later even stoppen kan ik ook de energie rond zijn hoofd healen. Ik zie een volledige ontspanning over hem komen. Oh wat is dit eigenlijk fijn om te doen. Dit vraagt naar meer, naar vaker. Maar niet vandaag en niet hier. Het lijkt me fijn een keer een volledige healing te doen. Terwijl ik ook goed gegrond en in de goede energie ben. Ik kan dan veel meer bereiken en zo veel meer doen. Ik weet het. Hier onvoorbereid merk ik ook wat vertrouwen doet.  De keren dat ik onverwacht en niet goed voorbereid wel eens spontaan een healing had gedaan had ik er later zelf last van. Nu niet. Ik merk dat mijn systeem schoon is. Dat ik heb kunnen geven en dat het vertrouwen volkomen terecht was. Heerlijk is dat eigenlijk. Het geeft me een goed gevoel. Een mooie afsluiting van een toch al zo mooie dag.