Energiezuigers

Vandaag had ik weer de ADHD doelengroep. De groep is wat uitgedund en nieuwe mensen blijven niet lang. Kennelijk zijn we een eng groepje. Sinds kort ben ik het daar wel een beetje mee eens. Een poos terug deed een nieuwe deelneemster had intrede. Verscholen in een hoekje deed ze haar verhaal. Haar doel was haar slaapritme weer op gang te krijgen. Meer wilde ze nog niet, want dat moest eerst gebeuren. Verder kreeg ze hulp in de huishouding, thuisbegeleiding en sprong haar moeder in. Meer wilde ze niet, want dat zou toch niet lukken en bovendien kon ze de rest pas op orde brengen als ze gewoon weer sliep. In het begin kijk je dat aan en heb je nog wel wat compassie met iemand, maar elke keer had ze zich niet aan de gemaakte afspraken gehouden en ze straalde een soort trots uit. Natuurlijk een masker, maar na een paar keer dit te hebben aangegeven veranderde er weinig. Daarnaast had ze geen oor voor anderen en als een echte ADHD-ster onderbrak ze telkens het verhaal van een ander. Dat is ergerlijk en gaat irriteren. Maar ze straalt iets zieligs uit, erger nog dat ventileert ze ook voortdurend, dus je wilt er niet opeens hard tegenin gaan. En dat kost energie, dat inhouden. Vandaag moest ze evalueren, maar dat wilde ze niet, dus deed ze het niet en uitdagend werd de begeleider aangekeken: “nou, zeggen jullie er eens wat van??”. Maar als je er wat van zegt, kruipt ze in haar schulp en hebben wij het allemaal weer gedaan en is zij zielig en niets waard en hangt ze bij ons helemaal onderaan de ladder en ze wil wel veel, maar kan niets en en en. Na zo’n sessie ben ik doodop. Want natuurlijk kan het dat iemand iets echt niet kan, maar straal dan uit dat je wel wilt. Laat merken dat je wel pogingen doet en hebt gedaan, maar dat het je echt neit lukt. Maar dat gebeurt niet. Dus zit ik me op te vreten en in te houden, want haar hele houding irriteert me zo. En nu wil ze stoppen (joepie) met de groep, want we hebben alleen maar een negatieve invloed op haar, want ze werkt zo hard en wij doen alleen maar negatief. Plof – knapte er wat. en heel ingehouden heb ik haar verteld dat ze zichzelf gewoon eens een schop onder haar kont moet geven. Dat als ze een wekker zet om op een bepaalde tijd met haar hond te gaan lopen, dat ze als die wekker af gaat dat gewoon moet gaan doen. Dat ze niet verder komt als ze maar blijft zitten en zeggen dat het toch niet lukt. Ik had veel meer in gedachte, maar dat heb ik wel ingehouden. Het lucht iets op, maar het zit me niet lekker. Want zo iemand zit niet goed in haar vel. Ze zit niet voor niets in therapie. Maar toch….