En mens is zo jong…..

‘Daar ben ik nu toch echt te oud voor’….. ‘Ach meid, op onze leeftijd doen we dat toch niet meer’…’Eenmaal boven de veertig….’. Wat een smoezen, wat een gezeur en bovenal wat een gelul. Omdat je boven de veertig bent, zijn een boel dingen opeens onmogelijk? Kom je op een leeftijd dat je iets niet meer doet? Ik word daar altijd zo stapel gek van. Zo zou ik op mijn leeftijd geen kort rokje meer kunnen dragen… nou, ik doe het wel en krijg aan alle kanten complimenten. Nu weet ik niet of dat nog zo zou zijn als ik onder dat rokje geen mooie maillot of panty zou dragen, maar ja… die benen hebben natuurlijk nog hun winterkleurtje en hun winter-beschermende-vetlaagje. Ik denk dat de meiden van het damesteam me raar zouden aankijken als ik op een feestavond van de club op een stoeltje bleef zitten, omdat ‘ik nu toch echt te oud voor dat gespring word’ haha, ik ben meestal de gene die anderen van hun stoeltje moet halen. Mensen hebben nu eenmaal twee leeftijden. De leeftijd van hun geboortekaartje en de gevoelsleeftijd. En ja, ik voel af en toe dat een hele avond springen eigenlijk niet meer besteed is aan mijn knietjes, maar ach… dat merk ik pas een dag later en dan heb ik weer een boel plezier gehad. En ik merk dat het me jong houd. Zo’n LD-tje van het eerste (zo’n beetje de jongste, maar wel de eerste die vanaf het begin gewoon je en jij zegt. Bij de rest begint dat gelukkig te komen. Zijn allemaal zeer goed opgevoed 😉 ) was verbaasd toen bij mijn oudste zoon zag en hoorde dat ik gestudeerd had. Hij moest mijn leeftijd gaan bijstellen zij hij en sloeg aan het rekenen. Of ik kinderen tijdens of na mijn studie had  gekregen?? Nou, erna … en hij rekende verder. IK vertelde hem nog even dat in mijn tijd je nog wat langer over je studie mocht doen en hij kwam met het resultaat. Of ik n iet boos wilde worden als hij er toch boven zat, maar ja studeren en dan kinderen en de oudste 14, bijna 15…. dan moest ik toch wel tegen de veertig zijn. Zoenen zou hem in verlegenheid gebracht hebben, maar hij is nu helemaal mijn favoriet bij het eerste. Het doet een mens toch altijd weer goed. Maar ja, het is wel de leeftijd zoals ik me voel. Als mensen mij vertellen dat ik toch ook al tegen de vijftig loop, gaan mijn haren recht overeind staan. Zo voel ik mij helemaal niet, want meestal wordt het dan in verband gebracht met ouder worden en gebreken, dingen niet meer kunnen, niet meer kunnen dragen en van een aantal moderne dingen geen verstand hebben. Nieuwe muziek ‘zal ik wel niet kennen’… en zeker niet mooi vinden. Nou… ik probeer samen met de jongens wel de jumpstyle onder de knie te krijgen. Gewoon omdat ik dat leuk vind en omdat het bovendien wel goed voor de conditie is. En zolang ze me niet raar aankijken op de dansvloer, maar me er juist bij trekken zit het nog wel goed.

Dus mijn leeftijd….. tja ik ben zo jong als ik mij voel. Soms een puber van 18 en soms, als ik na een late nacht ’s ochtends in de spiegel kijk, een oud mens van 70 (want dan lijk ik sprekend op mijn moeder – en die is de 70 al gepasseerd)