Tot mijn grote schrik krijg ik een mailtje of het wel goed met mij gaat. Ik heb al zo’n tijd niet op mijn blog geschreven. Is dat dan al zo lang geleden?? Tja, 12 september zie ik nu. Da’s bijna een maand. Ik heb me er gewoon de tijd niet voor gegund, net zoals ik me voor een heleboel andere dingen de tijd niet gun omdat er weer dingen zijn die weer net even ietsje belangrijker zijn, of misschien niet echt, maar die gewoon harder ‘schreeuwen’. En als ADHD-er ben ik daar gevoelig voor. Nu heb ik wel een paar klussen onder handen, hadden we een spannende rechtzaak om ons gelijk te krijgen in een grote SpaarSelect Lieg en Bedrieg affaire (hier heb ik er iets over verteld). Afgelopen dinsdag was onze rechtzaak en alles klonk hoopvol. Je krijgt helaas niet alles terug waar je recht op zou hebben (gewoon dat wat je hebt ingezet, plus wettelijke rente en nog een hele smak schadevergoeding), maar in ons geval zou het toch nog enigzins leuk kunnen worden. Maar dat horen we dus over een paar weken.Maar zo’n rechtzaak houdt je bezig, want je wilt op alle vrgen die je kunt krijgen, vooraf al een goed antwoord bedacht hebben, dus we hebben thuis die rechtzaak meerdere keren al gevoerd voordat we daadwerkelijk in amsterdam waren. Maar dat is nu achter de rug en rest het wachten op de uitslag. Maar zoiets neemt gewoon meer dan 50% van je werkgeheugen in beslag. En zoiets is lastig als je twee websites moet ontwerpen en nog wat andere dingen moet doen. Alles loopt een beetje achter en mijn werkkamer loopt langzaam vol en daar word ik gek van en zo is er nog veel meer (het huishouden, kinderen, de tuin, stapels schreeuwende boeken enz enz enz0
Maar goed, de rechtzaak is achter de rug en langzaam neemt het gewone leven weer aan. Hopelijk kunnen we voorlopig weer onze energie op leukere dingen richten. Alleen dinsdag nog niet, want dan nemen we afscheid van de vader van mijn schoonzusje. Te vroeg aan kanker overleden. Toch vreselijk als je nog zoveel plannen voor het leven hebt en je krijgt dan zo’n slopende sluipschuttersziekte. Zo heb je nog hoop dat er iets te doen aan te doen is en dan opeens krijg je te horen dat het zich opeens heel heftig door je hele (maar dan ook echt je hele) lichaam heeft verspreid en dat je nog maar zeer kort te leven hebt. Die boodschap kreeg hij begin vorige week. Hij kreeg nog een krappe twee weken.
Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.