De Spaanse costa

Vandaag weer het belastingparadijs uit. Niet echt ons gebied. Wel wat natuur betreft, de rest wil alleen geld zien, veel geld. Komen ontzettend laat op de camping aan, krijgen niet eens korting. Als je zegt dat het in Frankrijk wel gebruikelijk is (hadden we op onze camping in Lavelanet gezien) krijg je als antwoord dat je dan maar in Frankrijk moet gaan kamperen. Echt klantvriendelijk. Dus trekken we verder. In de shoppingmall ontdek ik dat eigenlijk alleen de sigaretten en drank goedkoop zijn. De camera’s vind ik niet echt veel van prijs verschillen (van de prijzen die ik dan ken) en ook de andere electronica die ik zie vind ik niet echt goedkoper. Ze maakten trouwens wel reclame voor de wii-fit, maar iets met de prijs heb ik niet gezien. Jammer, anders had ik hem wellicht wel gekocht als hij daar een stuk goedkoper was. Maar misschien ligt dat ding ondertussen ook wel thuis… vast niet.. maar wie weet… Vanaf Andorra maken we een mooie toch richting de spaanse costa del Brava. Het is heet, ondertussen ook in de auto. De eerste camping die we zien is werkelijk kraak nog smaak, haringdeelgedoe, stoffig en vooral ook heel ongezellig. De tweede camping die we vinden is ook vol, maar het zwembad bevalt de jongens wel, hij ligt op loopafstand van het strand en ze zien er Nederlanders. De eerste Nederlander maakt al gelijk zijn entree als we op onze plek staan. Hij kijkt vanaf de kant eens hoe we onze tent opzetten. Als het even niet makkelijk gaat, steekt hij geen poot uit, maar wel complimenten als hij (gelukkig) snel staat. De plek is krap, de auto kan er niet eens bij en het is er vooral heet. De tent is nog nat van Lavelanet, dus het is een broeierige toestand. Het slapen is ook wel een ervaring. De fransman aan de ene kant van onze tent snurkt alsof er een horde motoren van de TT af komt. De Nederland staat hier met een groep vrienden en die besluiten de hele nacht zowat door te gaan met praten en drinken. Dat met samen de hitte is een onrustige nacht.