Ik zit op de top van de heuvel en ik kijk om me heen. Onder mij zie ik de groene weide…..verder op loopt de rivier. Hij stroomt vredig door het groene grasland heen. Ik hou van deze omgeving. Zo af en toe ga ik er naar toe. Dan loop ik naar de top van de heuvel en kijk naar beneden.. naar de groene weide en de rivier. De zon schijnt, het is aangenaam weer. Het is hier eigenlijk altijd aangenaam weer. Boven de rivier hangt een mist. Ik kan niet naar de overkant van de rivier kijken. Dat is altijd al zo geweest. Je hebt hier en je hebt de overkant. De overkant is mistig. Verderop is een brug, een brug naar de overkant. Ik loop er wel eens heen. Ik zou best wel eens over die brug heen willen, maar weet dat het daar nog geen tijd voor is. Ik ben wel vaker bij de brug geweest en ik ken mensen die aan de andere kant zijn. Soms komen ze naar de brug. Dan kan ik ze ontmoeten. Mams is daar. Dat weet ik. Ik heb haar zelf naar de brug gebracht toen het voor haar tijd was om naar de overkant te gaan. En ik neem aan dat Bert daar ook is, maar hem heb ik daar nog niet opgezocht. Mams wel. Soms is ze alleen, maar soms is ze ook met haar ouders en haar zwager, mijn ook Jacques die veel te vroeg overleden is. Mijn moeder was dol op hem en ik snap dat hij dan mee komt. Ik was ook dol op hem, hoewel ik pas 9 was toen hij verdronk toen hij zijn broer wilde redden.
Vandaag zit ik gewoon even bovenop de heuvel en kijk naar beneden. De overkant is mistig, zoals altijd. Op de brug is het rustig. Het is fijn te weten dat ik er altijd terecht kan en dat ze er zullen zijn als ik ze nodig heb. Vandaag niet. Vandaag voel ik mij sterk. Ook al zie ik haar niet bij de brug, ik weet dat ze bij me is. En dat geeft altijd een fijn en veilig gevoel.
Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.