De Doelengroep dunt uit

Vandaag weer een bijeenkomst van de ADHD doelengroep. Elke twee weken komen we bijeen en de bijeenkomsten bieden me houvast. Ik zou het wellicht best zonder de groep kunnen, maar elke twee weken even nadenken wat voor dingen ik de komende weken wil gaan aanpakken en ze dan ook daadwerkelijk doen werkt bij mij. Als ik dat alleen zou doen, dan zouden dingen toch wat meer blijven liggen. Wat werkt nu beter dan in een groep te kunnen zeggen dat het je gelukt is. Alleen thuis vier je toch in je uppie dat feestje. De voldoening is minder, de motivatie dan dus ook. Maar nu wordt de groep opeens klein. Eén van de meiden haakt af, want zij moet stage gaan lopen en dat is ook op vrijdag. En mijn maatje moet gedwongen stoppen. Daar is zij het nog niet mee eens, maar je mag maar één soort begeleiding krijgen en ze vinden het beter als ze voor een andere behandeling/begeleiding kiest.  Daarnaast gaf één van de mannelijke deelnemers aan dat het allemaal best wel lekker loopt en dat hij er over denkt om zijn deelname aan de groep te beeindigen. Nog niet direct, maar hij denkt er wel over. Dan ben ik weer degene die het langst in de groep zit en ik weet dat ik toch ook een keer zonder de begeleiding van de groep zou moeten. Maar gelukkig gaf de begeleider wel aan dat ik er nog niet uit hoefde. Dat geeft toch wel wat geruststelling. Ik ben een eind op de goede weg, maar ik ben er nog niet…..