De bal, de bril en het blauwe oog

Zaterdag had manlief een zaalvoetbaltoernooi van de voetbalvereniging. Dus ik natuurlijk op pad met de camera, want dat moest even worden vastgelegd. Er was in de zalen niet zoveel ruimte om te kijken, maar gelukkig was er wel een toestelhok. Dus geflankeerd door de reserverspelers nam ik dan plaats op de bank. Zo ook de laatste wedstrijd, een finale om de derde en vierde plek. Ik keek eventjes de andere kant op en het volgende moment een klap op mijn hoofd en ik voel mijn bril tegen mijn oog komen en daarna issie weg. ‘Gaat het’ hoor ik naast me. Ik zoek op de tast naar mijn bril. Tjonge wat zie je toch weinig met -4,5. Als ik mijn bril vind, zie ik met 1 oog nog steeds heel weinig. Maar gelukkig vind iemand anders nog een glas. De bril is een beetje scheef en het glas ligt eruit, maar verder lijkt er niets aan de hand. Op mijn ooglid zit een klein blauw vlekje, maar alles is nog heel
Dat kleine blauwe vlekje is helaas maar van korte duur. De grapjes zijn niet van de lucht. ‘Echtelijke ruzie gehad’? Nee tegen de deurpost opgelopen, haha.
Nu zoek ik ergens in een oude doos mijn doosjes met allerlei kleuren oogschaduw voor de andere kant. Gelukkig is het nu gewoon mijn hele oog. Zal er morgen ook nog wel onder zitten. De bril is gelukkig weer helemaal recht. Mijn opticien vraagt zich terecht af waarom ik mijn lenzen in hun doosjes laat zitten. Die hebben niet van die harde monturen
Goed, de volgende keer dat ik weer naar een balsport ga kijken, doe ik mijn lenzen weer in.
Ik was allang blij dat ik die bal niet tegen mijn camera had gekregen. Gek, daar let ik altijd meer op dan op mijn eigen ogen kennelijk.