Dagje weg

Morgen gaan L en ik een dag werken in de tuin van zijn ouders. Die moet weer helemaal winterklaar. Normaal doen we dat in de herfstvakantie (heel handig, want 2 paar extra handen), maar toen waren mijn schoonouders er heerlijk een weekje tussenuit. Nu gaan we dus met z’n tweeën. Als moeder is dat lastig, want dat betekent dat de boys het vanavond en vannacht en morgenmiddag alleen moeten rooien. Gaat wel lukken, maar toch… L wil daarna in het noorden blijven omdat hij daar woensdag ook nog moet zijn voor zijn werk. Hij wil me dan wel op de trein zetten, maar dat vind ik wat minder. Twee nachten weg vind ik wel wat te veel. Ze vergeten namelijk ontzettend de tijd als ze voor de pc of de buis zijn gaan hangen. Dus nee, liever niet. Bovendien wil ik woensdag weer gewoon aan het werk, dus niet veel tijd kwijt zijn met reizen. Dus ook vandaag wil ik de tijd nuttig besteden. Vandaar dat er dus waarschijnlijk niet te veel uit mijn handen komt. Wat hapsnap werk, waar ik eigenlijk geen tijd voor heb. En een ex-buurman die belt dat hij zijn nieuwe pc niet aan de praat kan krijgen, dus beloof ik dat ik even een uurtje langskom. En er staan nog zakken met kleding bij het buurtcentrum, over van de kledingbeurs, die mee naar het noorden moet. Dus die moet ik ook nog ophalen. En daarbij nog wat boodschappen. Ik vrees dat mijn dag veels te snel om is. En morgen ook al weg… het geeft me geen prettig gevoel Maar ik kan maar op één plek tegelijk zijn en die tuin moet ook gebeuren. Maar toch….