Dag 3 – de padvinder

Vandaag is de derde dag al in gegaan van de 90 dagen zonder challenge. Gisteren was een goede dag. Ik zag het helemaal zitten en alles leek duidelijk. Toen kwam er een nummer voorbij op Spotify dat me even weer helemaal in verwarring bracht: In these arms van Bon Jovi. Het gaf me heimwee naar het heerlijke gevoel van thuis zijn. En dan komt natuurlijk de vraag naar boven waar ik dan thuis ben. Hier, waar het vertrouwd en bekend is. Waar je weet wat je hebt, waar het op zich goed is.. of elders, waar je je echt thuis voelt, waar nog veel onbekend en te ontdekken is. En wat alleen te bereiken is via een moeilijk pad wat niet altijd makkelijk zal zijn… en als we dan daar zijn, is het dan wat we er van hadden voorgesteld. Wat laat je los, wat maak je kapot, maar ook wat kun je winnen. Moet je niet het beste uit het leven halen en doe ik dat wel? Stap ik niet te makkelijk over dingen heen die met een bedoeling wel op mijn pad zijn gelegd? En belangrijk ook, ontzeg ik mezelf geen dingen om gevoelens van anderen te sparen. En houd ik daarbij wellicht niet te weinig rekening met mijn eigen gevoelens? Kortom, ik probeer mijn pad te vinden en daarbij het juiste doel voor ogen te houden. Maar ik ben bang dat ik weleens vergeet om mijn dromen te leven.