Collega’s?

Gisteren was er op de businessclub van de voetbalvereniging een avond met Mart Smeets. De PRman van het bestuur had aangegeven dat ik wel wilde komen en dat ik wel foto’s zou maken, die natuurlijk ter beschikking zouden staan van de businessclub. Nou was ik van harte welkom, maar er zou een professionele fotograaf zijn. Hij met zijn giga-camera en vele lenzen en ik met mijn (in mijn ogen) mooie sony. Allebei maakten we wat foto’s tot op het eind de nieuwe sponsors samen met Mart Smeets en Kees van Wonderen (ambasadeur van onze businessclub) ook op de foto moesten. Meneer neemt accuut de beste plek in en wel zodanig dat ik geen foto kan maken van de hele groep. Ik ben niet beroerd en wacht tot hij klaar is. Hij weet (volgens mij)donders goed dat ik daar sta te wachten en als hij klaar is roept hij naar de hele groep. “bedankt!!, we zijn klaar”. En de groep gaat uiteen. Ik vraag hem netjes of hij wellicht een foto van de groep naar mij kan sturen, omdat ik geen foto zo kon maken en hij gromt dat hij mijn adres niet weet dus dat dat lastig is. Ik schrijf het adres op een kaartje en geef dat aan hem. Kennelijk heeft hij tijdens mijn vraag wat gemist wat als ik het kaartje geef krijg ik een hele bak shit over mij heen. Ik denk dat ik naar de foto kan fluiten. Ik heb weer wat geleerd. Ik ga niet meer beleefd staan wachten tot hij klaar is. Het is niet de eerste keer dat hij voor mijn neus gaat staan. Hij is tenslotte de professionele fotograaf en wie ben ik nu met mijn k**cameraatje (zoals hij dat al een keer genoemd heeft).
Maar ik lag ook in mijn vuistje, want zaterdag wordt de nieuwe presentatiegids van de vereniging overhandigd. Daar stonden jarenlang de foto’s in van onze professionele fotograaf. Dit jaar niet, dit jaar zijn alle foto’s gemaakt door die amateurtrut met haar k**cameraatje *hele grote grijns*