Op mijn werkhok staat een desktop, op een werkblad naast mij staat mijn laptop. Eigenlijk gebruik ik die niet samen met mijn desktop, maar hij staat er toch nog naast. Als ik de hele dag onder de kap zit word ik onrustig (mijn werkhok is op zolder) dus moet de laptop eigenlijk beneden staan. Maar dat is kennelijk een gedoe (stekkers los, naar beneden met dat ding, kabel uitleggen) dus gebeurt het niet. Dus blijf ik op zolder hangen terwijl ik het heerlijk vind om af en toe beneden aan de tafel te werken, of op de bank. Dus ik ga nu de laptop weer ontkoppelen. Het kratje met spullen die handig zijn om op mijn werkplek (boven op beneden) weer ontdoen van alle zooi die er in de loop van de tijd in terecht is gekomen en ik neem de boel mee naar beneden, alwaar ik heerlijk op de bank ga zitten. En gewoon wat ontspannende dingen ga doen met de computer, zoals mail bijhouden en wat muziek ordenen enzo. En morgen en de dagen erna ga ik gewoon weer heerlijk ff boven en dan weer heerlijk beneden bij het raam, kijken of het roodborstje weer in de tuin komt.
Ja dat ga ik nu doen.
Mambo -2
Helemaal into Mambo. Het duizelt me af en toe verschrikkelijk, maar er komt wat. Het is me zelfs al gelukt om een soort van eigen template te maken. Nu ben ik de strijd aangegaan met het bekijken welke content waar komt, hoe je nu zorgt dat een link in het menu ook naar de goede pagina gaat en dat mensen hun eigen items kunnen bijhouden (dus gebruikers aanmaken en zorgen dat die bij een pagina’s kunnen). De PR-man van de voetbal is best enthousiast, maar om mezelf te beschermen heb ik aangegeven dat dat de site voor het nieuwe seizoen wordt. Zal ik het tot dan uithouden om het verborgen te houden??? NEEN, tuurlijk niet – vin ut veels te leuk. Nu maar hopen dat het straks ook bij de provider van de voetbal draait.
Kijkje nemen bij mijn geploeter?? Hier is de testsite in Mambo van vv Bennekom
NB – de testsite is even offline gehaald
zon, regen en een voetbalwedstrijd
Het zag er zo mooi uit vanmorgen. Licht bewolkt, maar met blauwe stukken. Omdat het koud leek, met wollen sokken en warme jas naar het voetbalveld, moederplicht riep. Sta ik net langs de lijn, gaat boven de kraan open. IJskoud water en geen paraplu, niet eens een muts op mijn jas. Dus heerlijk verzopen sta je dan langs de lijn, zegt zo olijke pa – nou je haar ziet er ook niet uit. Grapjas.
Maar nu hebben we net wéér een bui gehad en trekt de lucht open en schijnt een lekkere zon en moet ik weer naar het voetbalveld, de wedstrijd van het eerste vastliggen. Lange jas?? Is wel lekker warm. Of toch maar mijn skijack (zo heet dat ding, maar ik heb nog nooit op ski’s gestaan), waterdicht en met capuchon. Ik ga voor de laatste, neem wel plu mee (dan blijft het namelijk meestal droog) en doe mijn wollen sokken wel weer aan. En dan hoop ik gewoon dat WE weer winnen. Dan is het tenminste ergens goed voor. Zoonlief maakte er iets van 11-2 van vanmorgen. Dat zal het eerste niet lukken, maar ach… voor iets minder doen we het oooki.
Mambo
Om van mijn computerverslaving af te komen heb ik mij nu op de mambo gestort. Goed van je, zul je denken en in gedachten ziet iedereen mij swingend door het leven gaan. Helaas, ik neem mezelf en ieder weer in de maling. Hoewel ik beneden vele CD’s met latin muziek heb, waaronder de mambo, gaat het hier om een soort content management systeem, waarmee je een website kunt maken, die door meerdere mensen bijgehouden kan worden. Echt ideaal en vraagt dus onderzoek. Want als ik dat onder de knie heb kan ik toch weer een heel stuk aan mijn CV en portfolio breien. Ik zit dus weer gekluisterd achter de computer, mij verdiepend in ellelange pagina’s met codes, watertandend van alle mogelijkheden en het nu nog ff nét niet zien.
Maar vanavond gaan we monopoly spelen bij een vriend van ons, het bordspel, jaja. Dus zal ik mij niet achter de computer kunnen bevinden. Die zet ik gewoon aan het werk – om iets op te nemen. En dan mag ik zelf morgen pas weer, of overmorgen.
En dan neem ik eerst die CD’s mee naar boven. Do the double mambo. Als dat geen swingende sites gaat opleveren.
grrr – scripts en andere ellende
Enkele teams van de voetbalvereniging willen graag een eigen site. Nu hebben we daar ruimte genoeg en subdomeien, dus laat maar komen. Zoeken was alleen naar een script om een soort content managment systeem erop te zetten. VIa via wat gevonden en bekeken. De beschrijving van één van hen leek mij wel wat en om dat uit te testen een nieuwe domein en hosting aangevraagd bij sohosted – veel ruimte en niet duur. Van alles geinstalleerd èn het werkt dus niet. Via de WOW lijst om hulp geroepen, tja nog iets anders nodig wat sohosted niet ondersteund. Ander script uitgeprobeerd. Werkte op zich wel, maar ja… dan het uitvinden hoe je daar nu ook weer een hele site omheen bouwt.
Knoop doorgehakt, alles eraf en gewoon mijn eigen bedrijfsite daar online. Zo gezegd zo gedaan, maar nu staat er dus niets. Sohosted gebeld via zo’n 0900 nummer en na 3 pogingen steeds er weer uit. Oude nummer doet het niet meer en via de mail zijn ze niet al te snel. En dus zit ik nu te balen, want nog geen script en nu ook nog eens geen website.
En verder is het weer zo’n dag van geen deadline hebben en tja de tijd… tik tak…
Ik ga maar inkopen doen, want één ding is zeker, er is wel een deadline daarin te halen. Dat moet ik doen voordat ik kan gaan koken.
Zakelijk
Via de goudengids online komt er een potentiele nieuwe opdrachtgever op bezoek. Hij wil wat meer aan de weg gaan timmeren, dus zijn ooit zelfgemaakte site moet een face-lift. We praten wat over wat hij wil en wat ik kan en dan komen we, natuurlijk, bij de kosten. Zakelijk als ik ben noem ik gelijk een van..tot bedrag en het bedrag dat erbij komt per pagina.
Ik zie hem wat bedenkelijk kijken. Ben ik te duur? We praten nog even verder en hij wil toch nog wat prijsrichtlijnen. Ik noem een bedrag voor het ontwerp dat meer bij de ‘van’prijs ligt dan bij de ’tot’prijs. Ik besluit de prijs per pagina gewoon op hetzelfde bedrag te houden. Als het te duur is maakt hij maar minder pagina’s. Hij geeft aan dat de prijs meevalt, dat hij bedragen had gehoord die ver boven mijn bedrag liggen.
Shit – weer niet zakelijk genoeg. Weer niet gedacht – gewoon hoog beginnen en als het te hoog is hem laten vertellen dat het boven het budget gaat. Maar nee, IK ben weer bang dat ik teveel vraag en ga dus gelijk lager zitten dan de bedoeling was.
Gelukkig geeft hij aan dat de website op termijn in 3 talen moet – ja, daar ben ik verder zakelijk in gebleven.
Een moeilijk iets, dat zakelijk zijn.
Roelof Luinge
Soosavond in de businessclub. Als fotograaf en webmaster van de voetbalvereniging mag ik aanwezig zijn. Ik ben eigenlijk te laat voor het buffet en heb thuis al gegeten, maar het ziet er weer te lekker uit.
Dan strijk ik neer aan de vrouwentafel. Eén van de weinige tafels zonder donkergrijs pak. De spreker die avond is één van Nederlands topscheidsrechters, Roelof Luinge. In tegenstelling tot de meeste voetballers die we van tv kennen, is hij langer dan ik had verwacht en ook een stuk aardiger. Eigenlijk is het een hele aardige leuke man.
Als hij een wedstrijd fluit dan lijkt het me altijd een vreselijke man, maar dat is helemaal niet zo. We kletsen wat met de vrouwen aan de tafel. Eén vrouw ken ik niet, een leuke vrouw, gezellig en ze babbelt lekker mee. Het blijkt de mevrouw Luinge te zijn.
De volgende wedstrijd die Luinge fluit zal ik toch met andere ogen bekijken. Leuk dat sommige mensen IRL zo mee kunnen vallen.
Sommige mannen….
Hoe om te gaan met mannen (of wellicht mensen) die niets doen, maar toch willen dat hun naam genoemd wordt. Ik erger mij daar dus bijvoorbeeld grijs en groen aan. Voorbeeld. Ik heb de opmaak van een blaadje overgenomen. In het colofon worden netjes de namen genoemd van de mensen die aan dat blaadje meewerken. Mailtje van meneer K.. Waarom zijn naam daar niet in staat. Tja, omdat hij er niets aan doet? Meneer K. vindt dat hij er veel vrije tijd in steekt en dus moet zijn naam genoemd worden en wel als eindredacteur. gggggrrrrr.
Zo verzorg ik nog een ander blaadje en schrijf daar elke keer een stukje in. Het blaadje met mijn stukje is al 8 keer verschenen. Sinds kort moet ik het concept naar meneer K. sturen. Krijg ik opeens een mailtje. Ziet er goed uit en wie toch dat leuke stukje heeft geschreven. Ziet dat dus voor het eerst! ggggrrrrr.
Nog een mailtje van meneer K. Hij had een maand geleden een tekst en foto’s gestuurd voor op de website. Kan die niet vinden, waarom ik dat niet geplaats heb. Oeps, gisteren de homepage aangepast en daar bij is perongeluk de link verdwenen. Als doorzichzelf aangewezen eindverantwoordelijke voor de website heeft hij dus kennelijk een maand niet op deze website gekeken, want het heeft er tot gisteren een maandlang op gestaan. ggggrrrrrr.
Tja, hoe ga je dus om met dit soort mannen, die blauwe schouders hebben van het er zichzelf op slaan. Die naar anderen toe de indruk wekken dat zij alles doen, maar ondertussen….. Ik kan dat dus niet. Ik vraag me af waarom dit soort mensen dit doen. Gebrek aan eigenwaarde? Hebben ze het nodig om zichzelf ‘iets’ te voelen? Maar ermee omgaan, nee. Ik word heel opstandig en recalcitrant. Mijn probleem, maar ik moest mijn ergernis ff kwijt 😉 Bij deze.
Spannend
Gisteren speelde het eerste team van vv Bennekom thuis. Reden voor deze fotograaf om in weer en wind langs de kant te staan. Tenslotte heb ik dat fototoestel niet voor niets gekregen. Maar het was ontzettend spannend en door die kleine lens ben je toch het overzicht kwijt, dus kijk ik gewoon naar het veld. Dan is er bijna een doelpunt, ik pak de camera, richt en probeer het toch nog te zien. Ik zie dat het een doelpunt gaat worden en druk af, terwijl ik ondertussen ook een vreugdekreet slaak en eigenlijk wil juichen – dat geeft dit resultaat. Ik snap nu waarom al die sportfotografen op een krukje zitten met hun camera op een statief, waarschijnlijk schokvast verankerd in de bodem. Of zou de krant juist die fotografen naar een wedstrijd sturen die voor elk doelpunt ongevoelig zijn? Ik weet het niet – de meeste foto’s van de wedstrijd zijn bij mij altijd haarscherp, alleen de doelpunten……
mailinglijsten
Als webmaakster heb je wel eens vragen en meld je je dus aan bij een mailinglijst voor webdesign. Vandaag heb ik mij afgemeld voor een mailinglijst voor webdesigners. Reden – je moet perfect Nederlands schrijven, zo niet dan word je keihard afgemaakt en belachelijk gemaakt. Dat overkwam een niet-Nederlandstalige, die wel probeerde Nederlands te schrijven. Toen iemand anders de afmaker even meldde dat de vraagsteller geen Nederlandse was, kwam hij terug met een heel verhaal, wat er op neer kwam dat hij gelijk had, dat iedereen die geen goede vragen stelde maar weg moest wezen en dat nog op een vreselijk arrogante toon. Webprofessionals, echt niet. Arrogante ballen, zekers!
De eerste stap gezet
Goede voornemens – haha. Mijn administratie op orde houden. Vandaag gelijk een opzet gemaakt voor een boekhouding die onze accountant ook wel aardig zal vinden en mijn urenregistratie klaargemaakt voor 2005.
Ik had een mooi boekhoudsysteem van manlief, maar dat is met toch niet “ik” genoeg. En deze wel en de accountant doet het er maar mee.
Voornemens
Er komt een mailtje binnen op de Ondernemerslijst van Women on the web. In het mailtje staat mijn vraag en mijn goede voornemen. Hoe doen andere ‘zelfstandige ondernemers die vanuit huis werken’ dat toch: het scheiden van werk en privé. Negeren die de berg was waar ze langs moeten als ze onderweg zijn naar de werkkamer, of proppen ze die ook nog gauw even in de wasmachine. En de boodschappen, doen ze die in de lunchpauze of ook gewoon even tussendoor?
Elke keer neem ik mij namelijk voor om werk en privé te scheiden. Vaste werktijden te hebben en mij niet te laten verleiden door dingen die ook in huis moeten gebeuren. Manlief is daar heel goed in of hij ziet de dingen gewoon niet.
Maar mijn voornemen voor dit jaar is dus ook – werken in werktijd en de rest in de resttijd. Alleen nu nog uitvinden waar de werktijd stopt en de resttijd begint.
Database perikelen
Een poos geleden een mail van een opdrachtgeefster. Haar domein is vol en er moet dus geruimd worden. Een aantal dingen kunnen weg, maar het zet niet echt zoden aan de dijk. Veel ruimte neemt haar weblog in, vooral de foto’s daar. Na wat wikken en wegen wordt besloten een nieuw domein aan te vragen bij een goedkopere host met veel ruimte en daar de weblog naar te verhuizen. Alzo geschiedde. Domein aangevraagd en via FTP de boel verhuizen. Veel kan gewoon overgezet worden, de scripts van de weblog moeten even aangepast worden en dan de foto’s. Die mogen niet verhuisd worden. We schijnen geen rechten te hebben. Maar ook dat is zo opgelost en de foto’s staan ook op het nieuwe domein. De databasedeskundige zet de database over en nu zou het moeten werken. Maar de website kan niet gevonden worden en ondertussen is het weekend en is de databasedeskundige op vakantie. Na het weekend blijkt dat er NOG een formulier ingevuld had moeten worden en dan moet het zo voor elkaar zijn. De host heeft wat meer tijd nodig, maar gisteren was het dan zover. De site was te zien, de eerste foutmeldingen ook, maar die waren oplosbaar. Maar sinds het overzetten van de database en nu is er wat tijd verstreken en staan er weer nieuwe gegevens die ook overgezet moeten worden. ZO duik ik in het fenomeen database. Met hulp van de dames van .Women on the web. Ik geen idee wat ik eigenlijk aan het doen ben, maar ik probeer maar wat. Steeds gaat er wat fout en dan probeer je weer wat anders. Maar dan werkt alles en ook de laatste dingen zijn overgezet. Maar dan blijkt dat in de database de links naar de plaatjes nog naar de oude site gaat. Geen knop zoek en vervang…. Maar ook hier komt van de WOW weer de oplossing. Heel veel database ervaring rijker en alles werkt. Ik ben best wel een beetje trots op mezelf
Opdracht
Bijna een opdracht binnen. Ik mag een aantal voorstellen maken en als ze het wat vinden gaan ze met mij in zee.
De meeste opdrachtgevers die ik heb komen via via binnen. Deze kwam op mijn werkwebsite en was verkocht.
Ik ben dus reuze blij dat ik deze pas even in elkaar heb gezet, omdat ik op de meeste sites die ik maak een link naar mijn site mag maken. Dan moet er wat staan, en dat staat er nu… en het levert wellicht ook nog iets op :-))
de “werkwebsite”
Kantoor opruimen – finale
Haha, weggooien is toch wel heel moeilijk. Maar de kamer is klaar…bijna. De kast van L is boven en daar liggen al zijn stapeltjes in. Mijn kasten zijn ingericht en bijna alles is uitgezocht.. nog een paar dingen niet. Zo staat er very Karin nog een grote verhuisdoos met allerlei papier en dingen die nog zo snel geen plaatjes hadden (volgens mij grotendeels Kliko, maar nu nog ff niet) en nog twee kratjes met wat uitzoekwerk.
Het is wel even wennen dat er niet heel makkelijk een tafel achter mij staat waar ik even snel wat zooi op kan gooien, maar wellicht nodigt dat wat meer uit om dingen gelijk op een plek te leggen.
Kantoor opruimen
Nu L. ook een bedrijf aan huis heeft, betekent dat ook meer papier, meer archief, kortom meer ruimte nodig voor hem. Overal liggen stapeltjes met mapjes, zijn manier van werk ordenen. Maar nu is de ruimte om hem heen op en moet hij meer ruimte voor zijn stapeltjes hebben. Tijd voor een reorganisatie op zolder dus. Tafel (waar heel veel stapeltjes op konden) eruit en een mooie kast (ooit methode leeskast geweest) met allerlei vakjes straks erin. Een heleboel vakjes, goed voor een heleboel stapeltjes.
Boekenkast leeg, want die gaat een stuk naar voren, zodat de ingang van mijn kamer niet met een grote stap over zijn koffer is, maar direct na de deur. De handen zijn snel grijs – wat kan er toch snel (ahum) een berg stof op die boeken komen ;-(. Maar de kast staat en nu de boeken weer terug, want ik wil vanavond toch nog ergens slapen en nu ligt alles gewoon maar even op het bed. Morgen weer verder, tussen wat werkbesprekingen door. Maar het begint ergens op te lijken. Jammer genoeg blijkt er altijd toch weer meer in te moeten dan ik zou willen…. Kliko en oudpapier??????? Bookcrossing?????? haha – dat betekent afscheid nemen. LOL
Cursus PHP
Ik ben weer begonnen met een cursus bij Petra Kellerhuis. PHP dit keer. Een leuke cursus en zoals het eruit zag had ik er wel voldoende tijd voor. Maar zoals altijd als ik een cursus bij Petra begin komt er weer vanalles tussen. Ik loop dus achter en begrijp er nog niet veel van.
Ik snap wel ongeveer wat zij doen, maar als ik het dan zelfstandig moet toepassen is het toch wel wat vaag en abacadabra. Maar ik wilde weten wat al die PHP-scripts nu eigenlijk deden en ik wilde e.e.a. kunnen wijzigen. Nu heb ik daar al wel wat meer kijk op en denk ik dat ik er wel wat mee kan. Maar zelf nog hele dingen maken????? Ach uiteindelijk kun je alles wel een beetje naar je hand zetten en kom je verder dan je denkt. Ik zie al allerlei toepassingen, maar of ik er voldoende voor leer??? Gelukkig is er altijd wel wat op het web te vinden en gelukkig zijn we ook aangesloten bij womenontheweb – daar is altijd wel iemand die je kan vertellen hoe het wel moet. Een veilig idee.
Kleur
Ik moet nodig aan mijn eigen site werken en ik weet in mijn hoofd wat ik wil. Een site met kleur. Warme kleuren die op de een of andere manier bij elkaar passen, maar die niet te overheersend zijn. Eerst mijn persoonlijk website. De kleuren op de laptop zijn toch niet wat ik zoek en ik neem gewoon een paar kleuren. Op de een of andere manier kom ik toch steeds in de paarsige kleuren terecht en dat wil ik niet. Het geheel is nu vrij bont, maar morgen kijk ik nog wel een keer op de desktop. Wellicht toch wat meer in de pastel, maar nu ff niet.
Ook wacht er nog steeds een pagina ‘under construction’ op vervanging. Dus ook die maar even aangepast. Wat wil ik eigenlijk? Ik kan een heleboel op mijn site zetten, maar ik besluit tot het minimale. Tenslotte hoeft mijn site niet allemaal te vertellen wat ik kan, dat kunnen mensen zien in de portfolio. De site wordt simpel. Kleurrijk en met alleen de broodnodige informatie. Er moet nog iets meer van mezelf op eigenlijk…… maar wat? Voorlopig staat er meer op dan er stond en is de informatie voor nu voldoende. Alleen de kleuren….
waarom kunnen anderen wel altijd de juiste kleuren vinden?
Werkplek
Sinds kort heb ik een nieuwe laptop. Ik heb er maanden tegenaan zitten hikken, want ik heb toch een hele goede desktopcomputer waar niets mis mee is. Maar nu weet ik waarvoor ik het graag wilde. Heerlijk beneden aan de tafel kunnen werken, uitzicht op de tuin met het konijn en de vogels, contact met buiten… Toch heel anders dan boven onder de kap met uitzicht op de muur achter het beeldscherm. Of wat dacht je van ’s avonds op de bank. Nu nog met lichte ruzie met kabels en snoeren, maar ach… als je eenmaal zit, dan merk je dat niet meer en de kabel kan ik wel uitrollen tot 20 meter, dus tot in de tuin.
Nog even denk ik, en dan ontdekt manlief ook het plezier van beneden aan de tafel werken. Maar hij heeft boven een bureau met uitzicht naar buiten… dat scheelt.
Longwired
Er zijn van die momenten dat je twee dingen tegelijk wilt doen – gewoon een beetje op de computer rommelen en een heerlijk ontspannend programma op de televisie volgen. Liefst natuurlijk vanaf de bank, beentjes omhoog en kussentje in de rug. Tot een paar dagen geleden behoorde dit nog tot een wens, maar sinds kort heb ik laptop waarmee ik ook wat kan (de toshiba die ik had was van 1997 en dus traag en met een klein scherm).
De gedachte was om dan maar gelijk draadloos te gaan, maar ja, dan moest ik nog een accesspoint ergens maken, dus zo’n ding aanschaffen (we hadden net een nieuwe router gekocht, met alleen draadjes, dus die doe je niet gelijk de deur uit) en zorgen dat de beveiliging op orde is enzo, want je weet maar nooit wie er in de buurt nog meer draadloos is. Dus dat hebben we nog even uitgesteld. Bij paradigit gewoon wat extra kabel gekocht, want er is beneden al een aansluiting. Vanaf nu kan ik dus televisie kijken en internetten vanaf de bank, met de beentjes omhoog….longwired.