Laat het jaar maar beginnen. Ik heb mijn nieuwe urenregistratietabellen al weer netjes aangemaakt in Excel. Nu nog even de boekhouding van vorig jaar afronden (in Karin-stijl) en dan eens wachten op de opmerking van onze accountant op mijn boekhouding 2004. Die was echt hopeloos, die van 2005 is al minder erg, maar die van 2006 moet dan natuurlijk toppie en volgens de regels worden.
En dan doen wat manlief zegt. Gewoon elke dag even 5 minuten en dan ben je klaar. En daar heeft hij helemaal gelijk in, maar het komt er bij mij dan ff niet van. Ook weer iets waar ik dus dit jaar aan wil gaan werken, want hij heeft wel helemaal gelijk – wat dat betreft dan 😉
nieuwe PC
De harde schijf van zoonlief doet gek. Reden om even met PC langs Paradigit te rijden en hem te laten nakijken. Schijf is inderdaad bijna aan zijn eind, dus besluiten we er een nieuwe in te zetten. Maar dan ontdekt de man ook een kapotte condensator op het moederbord. Moederbord moet dus eigenlijk ook binnenkort vervangen worden, wat ook een nieuwe processor en nieuw geheugen betekent. Tja – nieuwe computer dus eigenlijk. Waren we nog niet aan toe, want de mijne moet nog een jaar mee eigenlijk. Leuk verjaardagscadeau oppert mijn man.
Maar het zet mij wel aan het denken. Mijn PC naar zoonlief en ik natuurlijk die nieuwe. Mijne komt bij het video-editten eigenlijk wel iets tekort en bij DVD-opnames van TV loopt hij toch wel errug warm. Nieuwe PC in de aanbieding voor zoonlief komt op ca 300 euro en iets voor mij is toch wel minstens 800. Dan maar eens een onderdelen inventarisatie maken, want wat hebben we nu eigenlijk nodig? Een moederbord, een processor en geheugen. En wat hebben we – een kast met vanalles erop en eraan. Dat moet toch voor 450 euro wel een beetje lukken?
Ik ga de beschrijvingen van mijn pc en die van mijn zoon zoeken. Ik ga mij heerlijk verheugen op een vernieuwde PC!!
Mappen, mapjes en bakjes
Via de mailinglijst van Women on the web krijg ik allerlei tips, die juist de administratie leuk moeten maken. Eén van de tips is om leuke gekleurde mappen te kopen. Nu hebben wij op zolder van die echte ambtenarenmappen liggen. Saai, dus ik neig naar het kopen van nieuwe. Het aanhouden van bakjes wordt afgeraden. Gewoon alles gelijk in de map. Maar dat werkt niet bij mij. Ik wil het toch altijd eerst even ergens neerleggen, dus ik hou wel mijn vier bakjes aan: post, afhandelen, facturen en betalen, waarbij post gewoon de binnengekomen post is, afhandelen de brieven zijn waarop ik nog moet reageren, betalen lijkt me duidelijk en facturen zijn afgehandeld/betaald en moeten gewoon in de boekhouding verwerkt worden en daarna in de map. Verder heb ik een map correspondentie, facturen en btw. Deze laatste bevat alle facturen en nota’s van voorgaande jaren. Dit zijn de basisdingen. Er zijn natuurlijk nog veel meer bakjes en die moeten ook namen gaan krijgen, zodat duidelijk is wat er in moet en ook wat er dus niet in moet. En er staan nog een aantal onduidelijke mappen in de kast. inhoud kan logisch zijn, maar de mappen hebben duidelijk nog een etiketje nodig.
Zou het op orde komen en dan vooral ook blijven?
Opruiming
Ik ben begonnen. Ik heb extra planken boven mijn bureau gemaakt waar zaken die op het bureau in de weg liggen neergelegd kunnen worden. Daarnaast heb ik een hele stapel CD’s, die ooit bij tijdschriften hebben gezeten en enorm verouderd zijn op het bed gelegd. Hoesjes er nog af voor recycling en dan naar iemand die dat weer omzet in mooie kerstkaarten enzo. Er komt overzicht in mijn bureau. De bakjes post, betalen en facturen en diversen bevatten weer alleen dingen die daarin thuis horen.
Nu nog wat laatste dingen en dan afronden van de administratie 2005. Accountant geeft helaas niet thuis, want ik weet dat mijn boekhouding voor 2006 heel anders opgezet moet worden. Zou handig zijn als ik dat nu zou weten. Want ik ben er klaar voor!
Mijn maatje weg
Binnen alle communicatie-uitingen van de voetbalvereniging werk ik altijd samen met iemand uit het bestuur. We zitten op één golflengte en we kunnen prima samenwerken. Het is een man met het clubhart op de juiste plek, maar ook iemand die durft kritische vragen te stellen. Dat wordt kennelijk niet altijd op prijs gesteld en als je kritisch bent heet dat kennelijk ook ‘niet kunnen samenwerken’. Samenwerken is kennelijk altijd gewoon maar braaf ja-knikken, ook als je ergens twijfels bij hebt.
En nu is hij dus uit het bestuur en ik baal. Want hij was iemand met een duidelijke visie tav de website en het clubblad en ik vrees nu heen en weer geslingerd te worden tussen mensen die gewoon van alles op de site willen hebben en er niets opzetten. Mensen die zich overal mee gaan bemoeien, zonder eigenlijk te weten hoe dingen in elkaar steken.
Straks hebben we de nieuwjaarsborrel van de club en natuurlijk zal hierover druk gepraat worden en ik weet dat er opeens allerlei mensen met woeste verhalen komen om hem nog verder door de stront te trekken. Verhalen van mensen die van alles hebben gehoord, maar absoluut niet weten hoe het eigenlijk zit en ik baal daar al bij voorbaat van.
Maar ik ga er heen en zal ook mijn kritische vragen stellen en als mensen over hem zeiken zal ik hem verdedigen, want ik baal ontzettend van deze egoistische bekrompenheid. Ik baal van een aantal mensen die in het bestuur en allerlei commissie of gewoon los rondlopen die altijd een grote bek hebben, maar nooit hun kop boven het maaiveld durven uit te steken.
Ik ben benieuwd of de voorzitter er nog een woord aan wijdt of dat hij in zijn nieuwjaarspeech zal doen of zijn neus bloedt.
Voetbaltoernooi
De dag na kerstmis is het zover. De start van het vierdaagse zaalvoetbaltoernooi voor de jeugd van de vv Bennekom. Om 8 uur in de ochtend is de aftrap en dus ‘moet’ de fotograaf aanwezig zijn. Het is nog donker buiten. Na de aftrap begint het spectakel en 3 dagen lang strijden teams van diverse leeftijdgroepen voor een plek in de finale op de vierde dag. Onze oudste zoon trapt op dinsdag af en de jongste op donderdag. Tussendoor fietsen we tussen de hal en huis heen en weer. Maak ik foto’s, moedig kinderen aan en praat met de vele bekenden die rondlopen.
En nu is het allemaal weer voorbij. De vele foto’s staan online. Alleen de medailles moeten straks nog worden uitgedeeld. De jongste heeft weer een plek in de finale gehaald en is helaas wéér tweede geworden. Na de prijsuitreiking gaat iedereen onderuit. Het is leuk, maar we hebben het weer gehad. Volgend jaar weer, maar ik moet er nu nog even niet aan denken. Eerst morgen maar eens een stapel oliebollen bakken.
eindig
Mijn contract loopt bijna af bij één opdrachtgever. Dus maar even gebeld of alles volgend jaar gewoon weer doorgaat. Nou nee, er gaat een heleboel veranderen en ze weten nog niet wat dat voor mij betekent. Overheid, geld en poppeties (shit). Maar ja, overheid, dus dingen gaat niet zo snel. Dus wordt mijn contract met 6 maanden verlengd en dan??? Tja overheid, geld, poppetjes, belangen enz enz.
Volgens mij zeggen ze gewoon, en dan… dan is het afgelopen.
Oh en hier komt de baas nog even….. Tja, er zijn wat problemen met je facturen, je hebt meer uren gewerkt dan was afgesproken, jammer, maar geen uitbetaling…
Tja, overheid, geld, poppetjes, maar geen knikkers.
Zakenvrouw
Goed, je hebt een eigen bedrijf, je doet werk voor anderen en dus kun je geld vragen. Logisch toch? Mensen maken gebruik van je diensten en dus krijgen ze een factuur. Je hebt een tarief afgesproken, je bent ergens een paar uur aan het werk, dus dokken mensen!!
Haha, valkuil nummer 1. Je hebt een eigen bedrijf en bent ergens aan het werk. De opdrachtgeefster is ontzettend aardig en vanaf het begin is er al een klik. Je bent niet meer bij een klant, maar eigenlijk bij een vriendin. Het duurt allemaal wat langer, dingen lukken niet en voor je het weet ben je dus een hele dag ipv een halve dag aan het werk. Stuur je wel een keer een rekening? vraagt ze nog. Onderweg in de auto ben je aan het rekenen. Tjonge, vanaf 9.30 tot ca 17.00 uur… goed, even de koffiepauze en de lunch eraf. Maar toch, het wordt een heel bedrag en je voelt je al weer schuldig. Zakenvrouw, ik….????
Nieuwe website
Ik heb voor de voetbalvereniging een nieuwe site gemaakt, helemaal met Mambo. De bedoeling van de site is dat iedereen zich aan kan melden als redacteur en dat ik dan niet zoveel werk meer heb, want anderen vullen nu de site. Ik ben dan echt een webmaster, een soort van supervisor.
Maar tot die tijd moet ik redacteuren accorderen, artikels publiceren, mensen uitleggen hoe alles werkt, nieuwe onderdelen aanmaken, teampagina’s aanmaken, dingen wijzigen, achter informatie aan enz enz.
Kortom op dit moment kost het mij nog meer tijd dan voorheen, maar als alles straks eenmaal loopt…
En dit is de site dan van vv Bennekom
Weer aan het werk
Morgen gaat ook de oudste weer naar school en dan is het echt weer gewoon op routine draaien. Nu was ik al aan het werk, maar toch. Er loopt er toch nog steeds één door het huis en dan voelt het niet altijd goed om jezelf maar weer op het zolderkamertje op te sluiten. Vanaf morgen mag dat dan. Van 9 tot 12 en van half 2 tot half 4 en alles wat ik daar naast nog kan meesnabbelen.
En ik heb me wéér voorgenomen om alleen onder schooltijd echt te werken en alle andere dingen daarna te doen.
Huishouden tussendoor en het vrijwilligerswerk ’s avonds. En ook dit keer zal daar wel weer niets van terecht komen.
Ik ga toch wat meer tijd besteden aan het uitlezen van Stephen Covey en dan het gelezene in de praktijk brengen.
Druk
Nog een paar dagen en dan begint ook de school voor de oudste weer. Dan is hopelijk het leven weer helemaal op de regel. De afgelopen weken heb ik het idee dat ik geleefd wordt. Dat laat ik mezelf natuurlijk gebeuren, maar toch. Ik heb nog nooit zoveel kilometers alleen in onze auto gemaakt en zoveel heen en weer gevlogen. Naar mijn ouders, om daar de pc te installeren, van daaruit naar Noord-Holland, met het rode scootertje, even wat werken en ondertussen de nieuwe website van de vv Bennekom in een nieuw jasje gooien, mbv redelijk onbekende techniek, dan snel weer naar het Noorden ,waar een koe gehuldigd wordt die meer dan 10.000 kg vet en eiwit heeft gegeven, wat redelijk uniek is. Dan tussendoor ook nog opdraven om allerlei foto’s voor de presentatiegids te maken voor de vvB, even naar Dronten, tussendoor even snel naar Amsterdam voor de Sail, volgende dag weer door naar Houten, dan een businesscafé, weer foto’s maken, bespreking. Tussendoor nog wat eten, drinken en slapen. Af en toe MSN met een vriendinnetje dat toch heel benieuwd is hoe ik de nieuwe potter vind, waarna ik moet bekennen dat ik nog neit eens halverwege ben.
En alles is leuk, het is werk, het is gezellig, maar het komt allemaal een beetje tegelijk.
En dan kom ik er ook nog eens achter dat ik vreselijk achterloop met het versturen van facturen. Vind niemand vast erg,maar toch…
Maar als straks de school voor beide jongens weer begonnen is, dan begint het geregelde leventje weer. pffffff en dan ben ik weer aan vakantie toe.
Rood scootertje in de file
ZO af en toe komt er op de mailinglijst van de WOW een vraag voor installatie van hardware of software voorbij. Zo ook een poosje geleden. Iemand had een laptop en die moest eigenlijk draadloos met de pc én met internet worden verbonden. Adviezen over routers ed komen dan al snel, maar ja, als je toch niet zo precies weet wat je moet doen zijn alle adviezen lief, maar toch eng, want je moet het zelf doen. En ik vind niets ergens dan op afstand iemand te helpen en niet direct te zien wat er moet gebeuren. Ik zit het liefst dan zelf achter het toetsenbord.
Dus vandaag sprong ik op mijn rode scootertje om naar de mooie polders van Noord-Holland te rijden. Nu wist ik dat er richting Amsterdam vaak files staan, dus die had ik ruim ingecalculeerd, maar vandaag had ik het geluk??? dat door een enorme regenbui met windstoten en weet ik veel wat voor ellende, de files meer en langer waren dan normaal, vooral die van Blaricum naar Amsterdam op de A1, 13 km en joepie – die heb ik helemaal meegemaakt. Het leuk van een Tomtom is dat je steeds kunt zien wat de verwachte aankomsttijd is. Bij vertrek 8.45. Dat was ruim een uur te vroeg, dus ik vroeg me al af of ik moest bellen of het erg was als ik wat eerder kwam – tot Blaricum dus… in de loop van de file zag ik de verwachte aankomsttijd verschuiven naar 10 uur en daar zelfs nog een stuk voorbij gaan.
Maar we zijn er gekomen, en alles werkt daar weer heerlijk naar behoren. Ook leuk om iemand die je alleen van de mail kent nu eens IRL te zien. En de terugweg was een stuk sneller (15 minuten langer dan de geplande tijd). ZO een keer vond ik het geen probleem, maar ik weet weer helemaal waarom het toch wel lekker is om vanuit huis te werken. Soms saai, uitzicht hier is ook niet alles (merkte vandaag dat dat toch heel wat mooier kan) – maar elke dag in zo’n file…brrrrrr
netwerken
Iemand van women on the web nodigt ons uit om op de Tjalk waar zij op moet passen, te komen netwerken. Dat klinkt aantrekkelijk. Dus gisteravond na mijn bespreking met één van mijn opdrachtgeefsters ga ik (samen met haar) richting de tjalk die ergens in een grintgat bij Oosterbeek ligt. We weten dat we een stukje door een weiland moeten en in de verte ligt een boot die in onze onervaren ogen best wel een tjalk kan zijn. Daar aangekomen zien we alleen kerels zitten en we gaan ontzettend twijfelen, maar dan zwaait er iemand en ik herken haar. De kerels blijken haar zoon en wat vrienden te zijn en die vertrekken zo. Rest ons een zwoele zomeravond op het water. We kletsen bij en ontdekken dat het leven toch zo best wel heerlijk kan zijn.
We genieten met volle teugen en als het donker wordt maken we ook nog een mooi kampvuurtje aan de wal. Heerlijke met een wijntje. We netwerken nog wat uurtjes verder tot het weer tijd is om terug te gaan naar het echte leven.
Met diepe medelijden dat zij nog een ruim week hier moet blijven zitten nemen we afscheid van onze gastvrouw en beginnen aan onze tocht naar huis.
Het zijn toch wel de leuke kanten van werken – dit soort netwerkavonden.
Vandaag is weer het echte leven….
Ik moet wat gaan doen
Het Clubblad is naar de drukker en daar ligt het al op de persen. Tijd om weer wat anders op te pakken. Er ligt genoeg, maar kan me er niet toe zetten. Moet even weer die drempel over. Zoek steeds naar dingen die niet hoeven, om dat andere, dat moeten, maar niet te doen.
Samenwerken
Het clubblad is weer naar de drukker verzonden. Het werk is weer gedaan. Elke keer trap ik er weer in. Heel hard riep ik in het begin: Ik wil wel de opmaak doen, maar ik wil alle stukjes kant en klaar op mijn bordje krijgen en ik wil nergens achterheen. Dan zegt meneer de eindredacteur dat hij er persoonlijk voor gaat zorgen, de mails nakijkt en zal zorgen dat alles in worddocumenten bij me komt. Vergeet het maar. Meneer de eindredacteur doet niets, of het moet zijn de complimenten in ontvangst nemen. En die speelt hij dan door met de woorden We hebben er weer iets moois van gemaakt. Waarna ik denk (en met mij de mede redactieleden -En wat was dan jouw bijdrage??)
Vorige week hadden we een medewerkersfeest. Ik zou foto’s maken en hij zou een stukje schrijven. Het clubblad zou dan iets later uitkomen, vanwege zijn stukje. Dat stukje is dus niet gekomen. En deze trut schrijft dan een stukje, want anders heeft ze weer voor niets foto’s gemaakt. We hebben weer een mooi stukje gemaakt.
Volgend jaar wil ik het anders gaan doen. Meneer de eindredacteur is dan gestopt en de nieuwe eindredacteur vindt dat ik teveel doe – dat alles meer gespreid moet worden, want als ik ziek word?
Volgend jaar wil ik het clubblad mee samen gaan maken. Iedereen schrijft zijn stukjes en redigeert de ingekomen stukken. Iedereen zorgt dat het makkelijke hapklare brokken worden en samen bepalen we de volgorde en zoeken we foto’s uit bij de verschillende stukjes.
Goed dat wil ik dus volgend jaar. Ik weet dat ik de nieuwe eindredacteur mee heb en ik denk dat ik de meeste mensen van de redactie wel mee heb. Nu hopen dat dat gaat werken, want het is leuk werk om het clubblad te maken, maar het is nog leuker als je dat samen met meerdere mensen doet.
Gala
Gisteren was het Damesvoetbalgala. Een leuk festijn georganiseerd door het damesteam waarin het meisjesteam en de nieuwe speelsters van de dames werden gepresenteerd en de gouden, zilveren en bronzen pump werden uitgereikt voor de beste speelsters van het seizoen. Bovendien was er de trofee voor het talent van het jaar bij de meisjes. Natuurlijk waren alle dames en meiden er, grotendeels gala-gekleed, wat leuke beelden opleverde, want ja normaal zie je de meiden alleen in voetbaltenue. Maar ook ouders en partners waren uitgenodigd. het was een gezellige avond, waarin heerlijk geswingd werd. Ik voelde me alleen een beetje in between, want ik voetbal niet, ik maak af en toe foto’s van de wedstrijden en de teams, en ik ben ook geen ouder van een voetballende meid. Maar dat mocht de pret niet drukken. En als één van die meiden dan even over je arm aait en zegt “volgens mij heb jij het reuze naar je zin” kan de avond toch helemaal niet meer stuk?
Denken en gevoel
Maanden geleden vertelde manlief mij dat hij het adres van mijn website had doorgegeven aan iemand die wel geinteresseerd zou kunnen zijn. Op dat moment was mijn website 3 keer niets, dus snel aan de slag. Ik had al een hele poos het idee dat ik iets wilde met de foto’s die ik hier in het arboretum had gemaakt van de Rhodondendrons. Dus foto uitgezocht en daar een site omheen gemaakt. Zoals ik het liefste werk, niet denken maar doen en dan ontstaat er wel iets. het hoognodige erop en dan eens gaan nadenken over teksten en verdere invulling.
Er had voor die tijd nog nooit iemand op mijn site gereageerd en nu toch regelmatig. Dat hij zo mooi is en dat hij zo anders is dan de websites die ik voor anderen maak.
Over de websites voor anderen denk ik lang na. Zou dat het probleem zijn. Zou ik ook over de websites voor anderen niet moeten nadenken en gewoon maar wat moeten doen. En dan maar zien wat het wordt?? Zou ik de websites in opdracht ‘kapot denken’? Toch iets om over na te denken. Of moet ik dat juist niet doen, daarover nadenken. Is mijn sterke kracht mijn intuitie? Mijn gevoelsmatig doen?
Probleem is alleen dat ik met een gevoelssite voor mijn gevoel (ja daar is hij weer) niet aan kan komen. Ik ben nog bezig met één site voor een gevoelsmens. Zal ik daar gewoon eens wat maken. Niet denken maar doen? Bij haar kan ik nog wel aankomen als ik zeg dat ik gewoon mijn gevoel heb laten spreken en dat *dit* het is geworden.
Vind het wel een leuk experiment. Site wordt vast mooi. Ga er morgen aan beginnen. Niet denken – gewoon doen. Leuke slogan ook voor op de site. Bronwasser Websites – voor websites waar niet over nagedacht wordt, omdat ze dan beter worden…..
inspiratiedip
Ik moet voor iemand een website maken. Leuke enthousiaste meid, leuk site. Ik heb hem al helemaal in mijn hoofd zitten. Dat wil zeggen, hoe ik denk dat de site er ongeveer uit moet komen te zien. Maar er ontbreekt in mijn hoofd een USB aansluiting en wireless werkt ook niet. Ik krijg mijn ideeën niet van mijn hoofd naar mijn computer.
Ik moet ook nog voor iemand anders een site restylen. ICT bedrijf, strak. Na 5 minuten denken heb ik de hoofdlijnen van mijn hoofd op de pc staan – details volgen wel. Maar die andere site… die blijft maar spoken en zij wacht geduldig, heeft de tijd… maar ik baal…. van die niet werkende verbinding tussen hoofd en pc.
Keuzes 2
Net voor ik in Vlaardingen weer in de auto wil stappen gaat mijn mobiel. T. Of ik nog veel oude stukken heb getroffen. Hij heeft duidelijk A. gesproken die de foto’s zou maken. Waar ik ben en wanneer ik terug kom. Ik zeg dat ik net vertrek en dat ik dus wel een uur onderweg ben. De huldiging vand e spelers blijkt niet voor maar na de wedstrijd te zijn. Dat red ik dus niet. Ik vertrek en rij in rap tempo terug naar Bennekom. Daar aangekomen moet de huldiging door het bestuur nog beginnen. Ik bel naar huis om te zeggen dat ik op de club ben. Niemand thuis en de oudste heeft duidelijk geen mobiel mee, voice mail. Ik bel een vriendin waar hij eventueel terecht zou kunnen en vraag daar het telefoonnummer van de vriendin waar de jongste is. Die is net naar huis toe. Daar is dus niemand en hij heeft ook geen sleutel. Ik bel naar de buren, maar die zijn niet thuis. Ik had afgesproken dat hij naar de club zou komen, maar daar komt hij niet aan. Ik loop onrustig heen en weer. De huldiging kan elk moment beginnen, maar ondertussen had ik al tig keer naar huis op en neer gekund. Als het allemaal veel langer gaat duren rijd ik naar huis. Daar is ondertussen de oudste, maar van de jongste nog geen spoor. Ik ga weer naar de club, wellicht is hij daar. Maar ook niet. De huldiging begint en ik maak de foto’s. Als het klaar is ga ik snel naar huis. Daar is ondertussen ook de buurman, die weet dat je jongste nog niet gesignaleerd is. Hij gaat even mee naar huis, voor het geval hij daar nog niet is. Maar daar komt net de oudste naar buiten. De jongste heeft gebeld en is onderweg naar huis. Buurman en ik weer helemaal gerust gesteld. Dan snel nog boodschappen doen, want ja, ondertussen is het toch tegen sluitingstijd en het is wel weekend. Snel nog even naar T. gebeld, want die was deelgenoot van mijn onrust. Ook hij kan nu rustig slapen. En ik plof op de bank. Totaal uitgeput. Reunie, regelen, foto’s, kids weg……. Straks komt L. ook weer thuis van zijn trip naar Kenya en dan een gewone reguliere zondag…heerlijk.
Spannend
Ik zit nu op mijn laptop. Ik heb net de desktop geformatteerd om er een schone XP versie op te zetten. Altijd spannend. Volgens mij heb ik alle informatie en files op de andere partities staan en alle serials ed genoteerd. Hopelijk krijg ik alles weer geinstalleerd en werkt het sneller en beter, want ja…. daar doe je het dan toch voor?
