Van de week ging de telefoon. Word ik gebeld door iemand die me via internet heeft gevonden toen hij zocht naar iemand die WordPress templates maakt. Of ik een ontwerp om kan zetten naar een WordPress template en graag voor woensdag. Ik vertel hem dat ik dan wel mijn tovertarief in rekening breng en dat hij het ontwerp maar moet sturen en dat ik dan wel even zal kijken. Meld natuurlijk ook dat ik dan wel wat andere dingen moet verzetten, maar goed.. als het te doen is, is het ook weer inkomsten natuurlijk. De volgende dag heb ik de bestanden en ga ik aan de slag. Het is een leuke samenwerking en inderdaad, woensdag is de website online en is de klant tevreden. Altijd spannend natuurlijk, zo’n snelle actie en iemand die je verder niet kent. Geen tijd voor contracten en andere afspraken. Gewoon aan de slag. En als hij ook snel zijn rekening betaalt ben ik een tevreden mens. Dan was mijn inschatting goed dat deze man wel te vertrouwen is en ook zijn afspraken na komt.
Offerte de deur uit
Het is even wennen moet ik zeggen, een stevige offerte schrijven. Meestal ga ik een beetje aan de ondergrens zitten. Kán ik wel zoveel vragen. Spook natuurlijk, ik lever goed werk, dus natuurlijk kan ik dat vragen. Komt bij dat ik dus in de regel veel meer uren in een project steek dan ik mij laat uitbetalen, want ja, te laag geoffreerd. Dat lukt nu vast niet. Samen met een vormgever gaan we een website opnieuw opzetten. Ik schrijf mijnvoorstel, hij vindt het veel te laag: ‘Heb je hier rekening mee gehouden en daar, en waar heb jij je post overleg?’ Dus ik ga opnieuw aan de slag, met de wetenschap wat hij vraagt voor het ontwerpdeel. En ik stuur een nieuw voorstel wat een stuk hoger ligt en als ik ga rekenen, eigenlijk ook een stuk reëler. En vanaf nu moet ik mij niet meer laten leiden door ‘weinig budget’ en anders in dat geval gewoon paal en perk stellen. Startprijs gaat omhoog – gewoon omdat ik dat waard ben 😉
Inspiratiebronnen
Via twitter en andere kanalen zie ik zoveel goeds voorbij komen. Mensen die van alles aanpakken, boeken uitgeven. Kreeg ontzettend de neiging om heel jaloers te zijn op al dat succes. Maar wat een onzin. Waarom zou ik daar jaloers op zijn. Nee, ik ben jaloers op het feit dat zij WEL dus dingen oppakken en gewoon doen en ik dus niet. Wat dat aangaat zou ik dus meer naar mijn moeder moeten kijken. Die pakte alles op wat ze leuk vond en ging er voor. Zij kon aan het eind zeggen dat ze alles had gedaan wat ze wilde en dat ze daar best nog wel heel lang mee door had willen gaan, maar dat was haar niet gegund. Dus ik moet niet zeuren en deze mensen dus gebruiken als inspiratiebron. Niet dat ik boeken ga schrijven of opeens allerlei leuke cursussen ga geven (tenminste, nog niet), maar dat ik wel moet doen wat ik leuk vind en niet moet denken dat ik dat niet kan, maar er gewoon voor gaan. Zo zat ik vorige week in Seats2Meet in Utrecht en heb van te voren aan gegeven op twitter dat ik daar een WordPress Spreekuur hield. Dat bedacht ik mij opeens en in plaats van alleen te denken heb ik dat ook gewoon gedaan. Niet dat er iemand kwam, maar er kwamen wel wat reacties, dus de volgende keer doe ik dat gewoon weer. Niet denken maar doen, en vooral ook durven.
Wat bronnen te vinden op Twitter: @kaatmossel – omdat die niet gaat zitten denken of ze iets wel kan, maar het gewoon doet. @suusenco vanwege haar boek Vrouwen met Pit en haar workshops over spoken, en ook wat heb ik ontzettend veel spoken. @Jeanetbathoorn, omdat zij ook gewoon doet! en zich niet door zichzelf laten tegenhouden. En zo zijn er nog veel meer goede inspiratiebronnen te vinden op twitter – wat een mooi medium toch 🙂
Afgeleid
Vanmiddag moet ik werken, dus voor de morgen heb ik woeste plannen. Als alle mannen de deur uit zijn gewerkt ga ik eerst even rustig mediteren (is de bedoeling), maar ja die rat, die zit in mijn hoofd. Dus echt aan mediteren kom ik niet toe, te onrustig. Ik ga eerst maar eens naar de buren toe. Die zijn er even niet. Dus dan maar wat aan het werk, nee eerst even zelf in de tuin kijken en de boel daar wat blokkeren. Dán aan het werk. Valkuil 1 – de mail. Ik open Mailwasher en laat me verlokken tot het reageren op allerlei mailtjes. Dan even naar beneden voor de koffie. Ik zie muizen???keutels in de bijkeuken, dus daar maar eerst even zuigen. Dan ik zien of er verse komen of dat dit toch nog oud is (ik zuig niet zo vaak in de hoekjes van de bijkeuken, dat blijkt wel weer). De alweer afgekoelde koffie mee naar boven en daar nog heel eventjes wat doen, maar ook weer de mail, even wat bloggen, foto van de rat (ja daar had ik ook nog een half uur voor uit het raam gehangen) en dan is het alweer tijd om even naar de markt te gaan. Eerst even langs de buren (die hoor ik nu, dus zijn thuis). We kijken even naar de tuin en besluiten dat ik eerst een val ga zoeken/kopen en dat we dan verder gaan kijken. Dan even naar de markt en voor ik het weet is het alweer half 1. Mezelf even verwennen met een pistoletje en rosbief en dan nog heel even achter de pc. Het is alweer 1 uur en ik heb eigenlijk nog niets gedaan (behalve fruit kopen op de markt en onderbroeken voor M) wat ik van plan was.
Tijd voor even een power productiekwartiertje. Gelukkig komt daar nog even een herinnering aan een opdracht binnen. Past net in dit kwartierje. Een muizenknop…. of zal ik er maar een rattenknop van maken 😉
Er komt schot in
Vanmiddag een selectie gemaakt uit de foto’s voor de presentatiegids van de metamorfose van onze sportclub met de 4 nieuwe kunstgrasvelden. Er zijn meer dan 1000 foto’s door mij gemaakt en daar moet even een selectie uit. Op de vraag of iemand daar ook even naar zou willen kijken komt geen antwoord, dus dan zoek ik zelf, snel en vast niet de goede. Maar ze kennen de foto’s en hoeven alleen maar een nummer door te geven. Ik pik dus hier en daar wat foto’s. Zorg dat meneer A er niet op komt en meneer B juist wel, dat van alle velden er wel iets bij zit en van elke fase ook wat. Zo heb ik dus een leuke serie. Maar niet optimaal. Maar iedereen kan voor alles terecht op internet (www.vvbennekom.nl/onlinealbum/index.php?cat=8), dus waarom een completer beeld. Doe er de link maar bij. De andere fotograaf nog gezegd dat hij wat beelden moet schieten van als het echt af is, en die overdracht is daarmee ook af (hij heeft ook een lijssie van wat er allemaal nog geschoten moet worden). Nog even een mailtje naar de redactie en dan heb ik ook dat afgerond. Nu alleen nog verder pakken. Voor het gezicht heb ik al twee kratten in de kar gezet en ligt de tent er al in. Natuurlijk liggen de slaapzakken daar ook al en de stoelen enzo. Maar ook alle tassen van ons moeten er nog in en die zijn nu nog niet klaar. Ook de krat met eten enzo van dingen die we nu nog nodig hebben niet. Morgenochtend vroeg even met de stofzuiger door het huis. Straks de woonkamer even aan kant en dan lijkt het toch alsof er inderdaad hard gewerkt is hier in huis. Dat is er ook, maar op de een of andere manier is dat al heel snel niet meer zichtbaar. Morgenavond nog foto’s van de musical van groep 8, morgenmiddag nog 1 iemand van de vvb op de foto en dan ben ik klaar voor vakantie. En ik heb er nog steeds zin in!
Fotodrukte
Gisteravond overleg over de presentatiegids van de voetbal. Ik ben verantwoordelijk voor de foto’s. Ik maak ze waar nodig is, ik vraag ze op waar nodig is of besteed uit wat ik niet kan doen. Ik ben nooit tevreden over de foto’s en gisteren merkte ik dat dat onnodig was. Voor het eerst was ook weer iemand van het bedrijf die de gids kan maken bij de vergadering. Ik had wat foto’s gemaakt, vond ze zelf (natuurlijk) niet al te best, maar ze waren tevreden. Ik hoefde er zelf niets aan te wijzigen. Kon gewoon de RAW bestanden sturen en zij gingen er wel mee aan de slag. Geen punt. Moest alleen zorgen dat duidelijk was welke foto waarbij hoorde en wat of wie er op de foto stond. Als er van onze kant dingen gewijzigd moesten worden dan moest ik dat (natuurlijk) ook duidelijk aangeven. Ik ga dus straks een rondje bellen/mailen voor de laatste foto’s die gemaakt moeten worden. Ik heb al de foto’s die gemaakt zijn verzameld. Besloten dat ik snel even over de teamfoto’s heen ga en gewoon eentje pik die er wel leuk uitziet en waar de gezichten scherp van zijn. Bij sommige teamfoto’s is het kasteel namelijk scherp en de gezichten wat minder. Eigenwijze autofocus af en toe. Het gaat niet om awards, het gaat om een gids. Daar moeten geen stomme dingen in komen, maar helemaal perfect is ook niet nodig.
Leuk was wel een gesprek met een nieuwe opdrachtgever dinsdag. Hij had zich zelf aangeleerd om voor zichzelf 80% kwaliteit te leveren. De klanten ervaren dat namelijk als meer dan 100%. Hij maakte zich altijd druk om die resterende 20% die eigenlijk nooit genoeg was. Hij streefde (net als ik de neiging heb) voor iets dat voor hem 100% perfect moet zijn, terwijl er voor de klant absoluut die noodzaak niet is. Het moet wel goed zijn, maar die laatste 20% is vaak geneuzel. Een grassprietje wat niet helemaal goed op de foto staat. Wie ziet het? Ik!! en verder??? Niemand! Ga ik dus ook proberen. Gaan voor de 8, een heel mooi cijfer.
Geduld
Als ik bij het vorige stukje op ‘publiceer’ klik weet ik eigenlijk wel waar het aan schort. GEDULD. Als ik iets wil, dan wil ik het gelijk kunnen. Ik heb niet het geduld om het uit te zoeken hoe het moet. Het moet gewoon gelijk goed. IK gun mezelf niet de tijd om iets rustig aan te leren. Ik wil alles direct weten. Ik denk dat ik maar eens moet gaan leren om ook voor dat leren, dat onder de knie krijgen, tijd moet inruimen. Heel bewust voor mezelf kiezen en zeggen ‘vandaag werk ik eens niet aan een opdracht, maar aan mezelf’ en dan pak ik een tutorial die ik eens heb ontdekt, van iets wat ik gaaf vond en ga daar eens rustig mee aan de slag. Stap voor stap, geduldig, omdat ik die dag toch niets anders te doen heb dan aan die tutorial werken. En zo pak ik meer dingen aan. Een dag werken aan mijn werk en een dag werken aan mezelf. En dat komt vast mijn werk ook weer ten goede.
Morgen begin ik en misschien vanavond al.
De betere anderen
Het is kunstmarkt in Bennekom. Vele kraampjes met allerhande kunstwerken. Ook mijn buurman staat er. Zijn schilderijen vind ik echt schitterend, qua kleur, qua indeling/uitstraling.. eigenlijk qua alles. Ik zou ook graag weer willen schilderen. Heb er alles voor in huis, maar loop dan weer heel erg tegen mezelf op. Ik wil namelijk ook dat ik mijn eigen schilderijen schitterend vind en dat vind ik nooit. Bij mij lukt het dan weer nèt niet. Het is het nèt niet, of soms ook gewoon helemaal niet. Er mist gewoon iets.
Ik zie foto’s van anderen, geweldig. Zo’n mooie compositie, uitstraling noem maar op. En die van mij zijn het dan gewoon weer nèt niet. De inrichting van mijn huis is het nèt niet. Ik zie altijd bij anderen dat het beter is, dat ze iets beter kunnen, dat dingen er beter uitzien. Ik kan een heleboel, vind een heleboel leuk, maar anderen zijn er altijd beter in. Ik wou dat er dan tenminste één ding was waarvan ik kon zeggen dat ik daar beter in was. Tja, met sommige dingen tov andere mensen. Ik ben beter met computers dan mijn man, duh. Ik kan ook beter dansen dan mijn man, ook duh. Nee gewoon een dingetje waar ik dan een keer in uitblink.
Misschien is dat wel dat ik nergens in uitblink 🙁
Overwinning
Als fotograaf van de vvB heb ik de coordinatie van alle foto’s voor de presentatiegids van dit jaar. Dat houdt in dat ik moet zorgen dat alle foto’s gemaakt worden, dat de juiste mensen op de juiste plaats zijn en meer van dat soort dingen. En natuurlijk komt het er ook op neer dat ik een groot deel van de foto’s ook maak. Al eerste moest ik zorgen dat de foto’s van de selectieteams werden gemaakt. Handigst is natuurlijk als je gewoon 3 data prikt, die data doorgeeft en vertelt dat ze maar moeten zorgen dat iedereen daar is, anders jammer maar helaas. Nee, ik begin natuurlijk zeer flexibel, dat ik voor 11 juli de foto’s gemaakt wil hebben en dat ze maar met data moeten komen waarop ze kunnen. Dat werkt niet. Gelukkig reageren twee leiders al snel dat ze alleen op die en die dag kunnen, dus mail ik naar de rest dat op die dagen de foto’s gemaakt gaan worden en dat werkt. Dan is er ook een heel rijtje hoofdsponsoren. Die moeten ook op de foto. Uitstel gedrag, want voor een deel zijn dat onbekende mensen en de rest heb ik vorig jaar al ‘lastig gevallen’ alleen toen is de foto niet geplaatst omdat ze op het laatste moment wat anders bedachten. Moet ik dus weer bellen. Ik vat alle moed bij elkaar en goh… ik krijg mensen aan de telefoon en ik kan gewoon vragen of ze zelf in de pr map een mooie foto hebben of dat ik er eentje moet komen maken. De eerste foto is al binnen, de tweede onderweg en de rest heb ik nog niet kunnen bereiken. Maar ik heb wel gebeld!Lees verder
valkuil gezien, maar ingestapt
Ik had woeste plannen toen ik gisteren de dag begon. Docu ging niet door, dus ik had tot ergens in de middag ruim de tijd om aan de slag te gaan. Dat leek allemaal wel te gaan lukken, maar toen kwam er een vraag binnen. En dan kan ik zeggen: Dat is er niet, dus dat lukt niet, maar ik wil natuurlijk weer in van alles duiken om te kijken of het toch niet mogelijk is. Dat kost dan uren, bewondering van sommige twitteraars dat ik niet opgeef, maar blij ben ik er niet mee. Ten eerste omdat ik mijn tijd anders had willen besteden en ten tweede omdat ik ergens nog niet echt ben opgeschoten en het dus helemaal verloren tijd is. Het businesscafé was leuk en ik heb zowaar iemand aangesproken die met iets bezig was wat wel in mijn straatje lag, namelijk de organisatie van een week over voeding en eten (food4you) en daar ook de doelgroep ouders en kinderen bij heeft. URL’s doorgegeven van Kids en zo en Kennisnet en natuurlijk mijn kaartje. Wie weet rolt er nog iets uit, al is het dan alleen vermelding van Kids en zo.
Wat leer ik van mijn teleurstelling? Dat ik moet inzien waar ik mee bezig ben en zelf moet ingrijpen. Ik ben me bewust dit niet de prioriteit verdient die ik er aan geef en toch kan ik het niet wegleggen en daardoor blijven andere dingen met hogere prioriteit liggen. Signaleren én daarnaar handelen dus.
De dagelijkse successen en teleurstellingen
Voor mijn coachingstraject moet ik dagelijks mijn successen en teleurstellingen bijhouden. Bij de succes moet ik neerschrijven aan welke kwaliteit ik dit succes ’te danken heb’ en bij de teleurstellingen wat ik er van leer. Ik hou dat keurig bij in een schriftje, maar ach waarom niet delen. Dus ik ga ze toevoegen hier op mijn weblog. Belangrijke komen er gewoon tussen en de nieuwe, tja, die komen er gewoon steeds bij.
