Vanmiddag moest ik bij de tandarts zijn om mijn nieuwe kroon opnieuw aan te laten meten. Balen, want dat happen vind ik een verschrikking. Maar gelukkig, ze hadden goed nieuws. Ze hadden mijn afdruk nog en toen bleek dat ze bij de techniek een fout hadden gemaakt. Er was dus al een nieuwe kroon en die zit nu netjes in mijn mond. Geen gezeur meer. En ik moet zeggen dat ik er blij mee ben. Het zijn er al heel wat ondertussen. De tandarts kan van mij leuk op vakantie. Maar het is beter dan gaten in je mond of een kunstgebitje. Het moet dus maar. Maar zoals het er nu uit ziet ben ik voorlopig klaar. De rest ziet er netjes stabiel uit. Kijk… en dat vind ik nu heerlijk om te horen
Ongekroond
Vanmorgen haasten want om 8.40 had ik een afspraak bij de tandarts voor het zetten van een nieuwe kroon. Ik was daar nog niet binnen of ik hoorde ze zeggen dat ze me al binnen hoorde komen. Ze hadden kennelijk al naar huis gebeld of ik het niet vergeten was. 4 minuten te laat – na het banden oppompen had ik dus kennelijk ietsje harder moeten fietsen. Maar goed, gauw in de stoel, noodkroon eruit en nieuwe kroon erin. Maar die past niet. De tandarts slijpt hem wat bij, maar hij past gewoon niet. In het gipsen afgietsel van mijn mond zit hij perfect, maar in de realmouth past hij dus niet. Tandarts snapt het niet. Binnen 2 weken kan (met een noodkroon in) de boel niet zo verschuiven dat hij niet meer past. Dus noodkroon er weer in, uit de stoel en ik hoor wel wanneer ik even tussendoor weer in dat vreselijke spul mag happen en met zo’s metalen bakje weer een hele tijd in mijn mond mag zitten. Ik vind dat bijna één van de vervelendste dingen van een kroon, dat hapbakje. ’t Is niet anders….
Toch nog geordend
Ik doe het veel beter dan ik in de gaten heb. Ik ben moderator van een mailinglijst en ik had al een tijdje mijn mail daarvan niet gecontroleerd. Ik was mijn gegevens kwijt en die had ik netjes weer aangevraagd, maar dat mailtje kon ik dus nergens meer vinden. Maar weer een mailtje naar de lijstbeheerder of ze nóg een keertje mijn gegevens wil mailen, want tja, ik ben ze weer kwijt. Maar dan besluit ik toch nog even of ik het wellicht in mijn rode boekje heb geschreven. Volgens mij niet, maar het kan toch geen kwaad. En inderdaad, het staat netjes wél in het rode boekje en nu haal ik dus 750 mailtjes binnen die ik direct naar de prullebak kan sturen. De server is weer leeg en gelukkig heeft niemand in die tussentijd in grote nood een beroep op mij gedaan.
Nieuwe werkweek
Een nieuwe week, nieuwe kansen. Zaterdag komt L weer terug, dus naast het gewone werk moet ook nog steeds die stapel in de slaapkamer weggewerkt worden. Dus voor de komende week de planning:
- Stapels op de slaapkamer uitzoeken – liefst maandag dan kan er nog wat in de groene kliko die vanavond aan de weg gaat.
- Kleine kamertje is gebruikt om surprises te maken en moet dus ook weer even netjes. Handig ook als ik vandaag ook de was wil wegwerken. Er is nu niet zo veel plaats om de schone was kwijt te kunnen
- Mijn werkkamer wil ik graag op orde houden, dus al die stapels uit de slaapkamer mogen niet zomaar op het laatste moment teruggelegd worden
- Woensdag naar mijn oude meester van de basisschool
- Woensdagavond 10 minutengesprekken op school
- Woensdagochtend naar de markt voor meer BB boxers (hele bestelling binnen ondertussen)
- Vandaag ook alle prullenbakken legen (vanwege die groene kliko, die heel verwarrend dus niet voor groen afval is (die kliko is bruin) maar voor het restafval)
- Het geluid van Qmusic raden en meer dan 60.000 euro rijker worden
- kijken welke tijdschriften ik op wil zeggen en dat ook doen
- En dan natuurlijk gewoon werken 😉
Kroon
Vanmorgen ‘heerlijk’ naar de tandarts. Het is de 8ste kroon, dus ervaringsdeskundige. Kon ik mij vroeger dagen lang zenuwachtig maken, tegenwoordig ga ik daar toch redelijk ontspannen naar toe. Het ergste van een kroon is dan ook de verdovingsprik in het verhemelt en daarna het happen met zo’n benauwde bak in je bek. De rest is lastig, maar deze kies was vrij vooraan, dus eigenlijk makkie. Nu zit er een fraaie glimmende noodkroon op. Over twee weken komt daar een mooi porceleinen kroontje voor in de plaats. Ben weer helemaal gelukkig. Gebit wordt zo steeds fraaier (en bankrekening steeds leger… maar goed)
Kikkers, muizen en meer van dat soort ongein
Je moet geen inkopen doen voor etenstijd. Dat is gewoon eigenlijk een wet. Maar ik doe het dan toch. En naast de inkopen voor het eten kom ik thuis met: Een zak met muizen en kikkers, 2 pakjes met van die fondantdingen, een zak met chocopinda’s, grote schuimen (die ik beneden heb gelaten) en nog veel meer van dat soort ongein. Ik heb koppijn, ben moe dus ik eet. De kikkers van de c1000 zijn niet lekker, dus die eet ik achter elkaar op. Tussendoor nog even wat pinda’s snaaien, er ligt nog een stuk witte sjokolade met hazelnoten…….oh help, wat erg weer. Ik MOET HET NIETKOPEN!!! en doe het dan natuurlijk toch, omdat ik weet dat als het niet lukt achter de computer ik moet eten.
Is dat niet waar je aan moet beginnen met lijnen. Eerst uitzoeken waarom je eet (lees ontzettend snoept) en daar wat aan gaan werken en niet gewoon minder gaan eten (en dan natuurlijk toch gewoon blijven snoepen)
OHHHHHH wat baal ik toch af en toe van mezelf.
Weer een vage dag?
Er liggen een heleboel dingen die moeten gebeuren, maar er is eigenlijk niets concreets. Zo iets waar je voor gaat zitten en je weet precies wat je moet gaan doen. Misschien is er ook wel te veel wat moet gebeuren en is het overzicht een beetje weg. Straks iig eerst naar school voor groep 7 en vanmiddag om 5 uur is er weer businesscafe. Daar tussen wil ik toch wel wat meer declareerbare uren in mijn tijdschrijfprogramma hebben dan gisteren. Wel bezig geweest, maar geen spijkers met koppen geslagen.
Een wonderdag?
Nou, vandaag is best een wonderdag. Zowaar mijn administratie af (moet nog wel wat facturen versturen, maar dat kan morgen nog), de websites waar wat aan moest gebeuren afgewerkt (de adhoc klussen), ondertussen contact gehad met mijn vormgeefster en na Sinterklaas gaan we verder met onze website. Het gesprek voor morgen voorbereid en last but not least. Het eten staat al in de oven zodat wel heel erg op tijd kunnen aanschuiven, zodat K ook de tijd heeft om rustig te eten voor hij naar schaken gaat. Daarbij is de woonkamer aan kant, de vloer redelijk gesopt, heb ik het gesprek voor morgen (nieuwe opdrachtgever) redelijk in de peiling en is de was (op één droger na) ook aan de kant. Een superdag dus. En toch heb ik het idee dat ik niet veel gedaan heb. De dingen die ik moest doen in razend tempo (voor mijn gevoel) en daar tussendoor toch weer van die tijdgaten.
Maar ik moet niet zeuren. Perfect zal het nooit worden. Nee, dit was best een superdag (voor mijn doen)
Die valkuil toch bijna weer
Ik kom terug van mijn werk op school en heb twitter open staan. Ik lees wat berichten terug en zie dat iemand op zoek is naar een plugin van wordpress waarmee je steeds de laatst geuploade youtube film kunt laten zien. Nou zo’n plugin ken ik niet en ik doe ook eigenlik niet zoveel met youtube zelf, dus die plugin zou ik ook niet nodig hebben. Waarom ga ik dan toch naar google en zoeken op wordpress plugin youtube? En waarom installeer ik dan gelijk degene die ik tegen kom zonder te zien dat die plugin niet meer werkt omdat er iets gewijzigd is? En waarom zie ik die enorme kuil pas als ik weer wil gaan zoeken?
Maar ik zag hem en zal zijn tweeds in de gaten houden. Voor het geval hij zelf toch nog iets vindt.
Even bewegen
Ik zit heerlijk met de radio aan wat te werken. Plotseling is daar Mesmerized van Faith Evans in de juiste mix (weet nooit welke, maar volgens mij iets van Mansons mix). Op die muziek kan ik maar één ding. Opspringen en swingen. Helaas is het de wat kortere versie (5 minuten of korter ipv ruim 8 minuten). En ik merk dat mijn kleine leuke radiootje echt een klein leuk radiootje is. Hard is niet echt hard, lekker swingen op de bassen moet ik op de boombox van M doen. Maar het is wel lekker. Ik heb dus al weer een klein beetje beweging gehad van daag. Maar gisteren heb ik voldoende gedaan voor een hele week…. haha, excuustruus 😉
Enerverend dagje tuinwerk
Gisteren aan de slag in de tuin van mijn schoonouders. Het weer zat niet mee. Het waaide hard en af en toe wat regen. Maar verder goed te doen. Na een hoop gepuzzel welke tak oud en welke nieuw waren waren de bramen weer netjes opgebonden. Daarna was mijn taak het snoeien van de druif. Dat is makkelijk werk, want daar moet gewoon alles af. Ondertussen was L samen met onze zwager bezig om een naaldboom om te halen en was er al voorzichtig gestart met een vuurtje. Daarna nog voor mij het snoeien van de bessenstruiken en dan wat schoffelwerk. Niet echt mijn favoriet. Na een hele dag in de wind buiten en een hele slechte nacht vanwege diezelfde wind, een pijnlijke rug en een snurkende L had ik het eigenlijk wel gehad. De bus die ik wilde hebben zou ik al niet meer halen, maar die van het uur erna daar ging ik voor: 17.41 uur. Ma zou me wel even wegbrengen. Ruim op tijd op het busstation aanwezig, maar wat er ook kwam, geen bus naar Zwolle. Daar gaat straks nog mijn aansluitingLees verder
Muizen en kikkers
Ik zit in de ‘het wil niet helemaal lukken wat ik wil’ mood. Dat is een gevaarlijke. Ik wil gewoon heel geconcentreerd aan het werk zijn en bergen verzetten, maar dat lukt dus niet. (Hoewel wél al L’s overhemden al gestreken zijn) Dus ontsnap ik vroegtijdig naar mijn la met kikkers en muizen. Ik probeer de zak die nog dicht zit, dicht te laten. Ik vind nog één losse muis. Maar die smaakt naar meer. Zodat de zak los is en ik vrees voor de rest van de inhoud. Ik ga gauw wat eten, en dan die kleren halen en bij de pc helpen. En mijn bestelde brood bij appie ophalen en kijken of ze daar nog een prins hebben voor mijn grote vriendin Tessa. Kortom, ik ontsnap maar gewoon heel even geheel van mijn kamer.
Boogie superstar
Leuk werk, een eigen website bijhouden als Kids en zo…. Vooral het schrijven van recensies over spellen. Zo spelen wij hier regelmatig een superleuk bordspel wat we nooit zouden kopen en dus spelen als ik ze niet toegezonden zou hebben gekregen als recensie-exemplaar. Niet kopen, omdat we eigenlijk niet van die spelletjesmensen zijn. Ik op zich nog wel, maar dan moet ook iedereen daarin gemotiveerd zijn en niet omdat anderen daar nu zin in hebben en zij eigenlijk niet. Dus af en toe doen wij ‘verplicht’ een spel, genieten wij van het leuk samen een spel doen (compleet met drankjes en hapjes) en vergeten vervolgens dat wij dit leuk vonden en dat we het dús vaker moeten doen.
Vrijdagmiddag komt de buuv met een pakje voor mij wat bij haar is afgegeven. Ja hoor, één van de verwachte spellen voor de Wii. Dit keer is het Boogie Superstar van EA-games. TIjdens het koken probeert K het al uit en na het eten, als L en M weg zijn, gaan wij verder aan de slag. Het is weer een echt Wii spel zoals ik ze graag zie, met bewegen. Al die spellen die je ook op de pc kunt spelen vind ik dus niets aan. Daar heb ik geen Wii voor, daar heb ik (als ik het nodig zou vinden) mijn pc voor. Die Wii vind ik juist leuk voor de beweegspellen. En dat kan op een hele leuke manier met Boogie. Je moet op muziek allerlei dansbewegingen doen, in de juiste maat de juiste beweging, waarbij je soms ook nog moet opletten of je nog wel in de spotlights staat. Om het voor de omgeving nog erger te maken is er ook een karaoke ingebouwd en kun je lekker in een microfoon meebleren. Heerlijk. K en ik genieten met volle teugen, doen ook een heuse dansbattle (wat echt wel lijflijk kan worden onze wat krappe woonkamer) en bewegen zo een heerlijk uurtje. Natuuuuurlijk heb ik mij voorgenomen om dit vaker te doen, net zoals ik mij dat voorneem op de wiifit en straks waarschijnlijk ook op de (in aantocht zijnde) family trainer (voor de Wii van Atari). Maar ik weet dat ik altijd vind dat ik mijn tijd nuttiger moet besteden. Gek, want elke dag 30 minuten bewegen is ontzettend nuttig en noodzakelijk. Dus ik neem het mij weer van harte voor… Vandaag is er al niets van gekomen, gisteren eigenlijk ook niet, dus hoe het morgen ermee staat…….
Valkuil
M is druk bezig met zijn iTunes op orde brengen en via de torrents nog allerlei ontbrekend materiaal te downloaden. Ik probeer hem daarbij een beetje op het rechte pad te houden, want als je hem niet af en toe afstopt wil hij steeds meer en natuurlijk moet alles ook perfect in iTunes, zodat hij daar uren achter kan zitten. Goh…. hoe herkenbaar. Ik heb vlagen dat ik wat met mijn muziek doe, maar dan hoor ik een bepaald nummer en wil dat gaan zoeken. En al zoekende kom ik van alles tegen. Dus zoeken, downloaden en natuurlijk moet dat dan ook bij mij netjes in iTunes. Zodat ik vanmorgen zeer vertraagd begin, maar wel weer heel wat muziek erbij heb in mp3’s. Oude muziek, die ik bijna allemaal al ooit vroeger op CD gekocht had (sommige heb ik zelfs nog op LP), maar die wil ik ook gewoon boven kunnen luisteren of mee willen nemen op mijn iPod. En natuurlijk kan ik gewoon de CD’s beneden ophalen en hier afspelen of inladen in iTunes, maar daar denk ik niet aan. Ik zit alleen heel hebberig te kijken naar al dat moois wat daar voor het grijpen ligt. Zodat ik nu sommige albums en drievoud heb. Op LP, CD en nu ook op mp3. Volledig niet nodig, tijd weg, die ik niet meer voor iets anders kan inzetten. Ik zie de enorme kuil voor me, doe mijn ogen niet eens dicht en stap er gewoon in.. 😳
Koppijn
Een boel te doen vandaag. Ik had er zin in, nog steeds wel eigenlijk. Alleen jammer dat vanaf vanmorgen mijn hoofd gewoon te klein lijkt, alsof er meer in zit of wil dan erin past. Ergens halverwege mijn nek zit een opstopping oid. Ik heb het idee dat als ik die open heb, mijn hoofd heel makkelijk leeg kan lopen en dat het dan weer helemaal goed gaat. Maar ik krijg het niet open en de duk op mijn schedel neemt toe. Het moet er ergens uit kunnen stromen, maar waar. Waarom wil het niet gewoon even wegstromen, want ik heb best zin in vandaag, maar alleen dus niet zo…..
Afgeleid
Vanmiddag moet ik werken, dus voor de morgen heb ik woeste plannen. Als alle mannen de deur uit zijn gewerkt ga ik eerst even rustig mediteren (is de bedoeling), maar ja die rat, die zit in mijn hoofd. Dus echt aan mediteren kom ik niet toe, te onrustig. Ik ga eerst maar eens naar de buren toe. Die zijn er even niet. Dus dan maar wat aan het werk, nee eerst even zelf in de tuin kijken en de boel daar wat blokkeren. Dán aan het werk. Valkuil 1 – de mail. Ik open Mailwasher en laat me verlokken tot het reageren op allerlei mailtjes. Dan even naar beneden voor de koffie. Ik zie muizen???keutels in de bijkeuken, dus daar maar eerst even zuigen. Dan ik zien of er verse komen of dat dit toch nog oud is (ik zuig niet zo vaak in de hoekjes van de bijkeuken, dat blijkt wel weer). De alweer afgekoelde koffie mee naar boven en daar nog heel eventjes wat doen, maar ook weer de mail, even wat bloggen, foto van de rat (ja daar had ik ook nog een half uur voor uit het raam gehangen) en dan is het alweer tijd om even naar de markt te gaan. Eerst even langs de buren (die hoor ik nu, dus zijn thuis). We kijken even naar de tuin en besluiten dat ik eerst een val ga zoeken/kopen en dat we dan verder gaan kijken. Dan even naar de markt en voor ik het weet is het alweer half 1. Mezelf even verwennen met een pistoletje en rosbief en dan nog heel even achter de pc. Het is alweer 1 uur en ik heb eigenlijk nog niets gedaan (behalve fruit kopen op de markt en onderbroeken voor M) wat ik van plan was.
Tijd voor even een power productiekwartiertje. Gelukkig komt daar nog even een herinnering aan een opdracht binnen. Past net in dit kwartierje. Een muizenknop…. of zal ik er maar een rattenknop van maken 😉
Kies (vervolg)
Vanmorgen was de afspraak met de tandarts: het echte oordeel over de kies zou vandaag kunnen vallen. Ik moet zeggen dat het een ontspannen zit is, voor zover dat kan bij een tandarts. Zelfs het prikje voor de verdoving voelde ik amper. Doe mij voor elke boorbeurt voortaan maar zo’n prik. Daarna was het vooral heel veel water en geluid. En natuurlijk na verloop van tijd wat kramp in de bek, om het maar zo te zeggen. De breuk zat diep en er moest een wortelkanaalbehandeling aan te pas komen. Maar ook die viel mee. Nu zit er een mooi kunststof opbouw werkje op. Dat moet tot 5 december blijven zitten en daar meot ik een beetje voorzichtig mee doen. Als ik daar niet opeens ontzettende last van krijg, dan komt daar 5 december een mooie kroon op (leuk sinterklaas cadeautje) en is de kies officieel gered. De tandarts had goede hoop. Ik dus ook maar.
Gek eigenlijk dat ik vroeger ontzettende angst voor de tandarts had en dan gebeurde er meestal niets. Nu weet ik dat er van alles gaat gebeuren en ik moet zeggen dat ik redelijk ontspannen daar naar toe ga. Echt gouden handjes… mijn tandarts.
Een rusteloze dag
De dag begon al verkeerd. Ik wilde rustig beginnen, iedereen de deur uit, even mediteren en dan lekker aan het werk. Maar ik was even vergeten dat er vandaag open dag was op het technasium. Dus ik ben gelijk maar evne gaan kijken. Had ik dat iig weer gehad. Eenmaal thuis aan de koffie en aan het werk. Dat eerst maar even en dan mijn meditatie. Ik merk dat ik overal doorheen dartel en me nergens bij kan concentreren. Ik spring van de hak op de tak en weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen. IK ken dat gevoel en ik weet dat ik er weinig of geen last van heb als ik de dag begin met een meditatie of instroomoefening. Maar zo in deze rusteloze dag heb ik er ook geen zin in. Dat wil ik morgen toch weer anders doen. Ik word hier ook niet echt gelukkiger van.
Mijn zesde zintuig
Zondag was de open dag bij Itaka. Er zijn allerlei mogelijkheden om je te laten readen, je kunt dingen kopen en er is een quiz voor het zesde zintuig. Ik besluit daar te beginnen. Er liggen 4 enveloppen, dicht. De bedoeling is dat je de envelop ‘voelt’ en vertelt wat er in zit. Ik neem de envelop in mijn handen net moet gelijk aan een landschap denken met een geel veld. Dat beeld hecht zich in mijn hoofd en ik bekijk de vragen die ik moet beantwoorden over de inhoud van de envelop. In welke maand speelde dit zich af? Tja, de zomer, want dat geel is natuurlijk van zonnebloemen. DIe heb ik afgelopen zomer zo vaak gezien. Maar hoezo welke maand? Ik ga naar de volgende maand. Waar speelde dit zich af, met de mogelijkheid van Spanje, Italie Frankrijk en Nederland. Zonnebloemen heeft mijn verstand gezegd, dus Frankrijk. Maar ik krijg ook een gedachte aan Stonehenge, maar Engeland staat er niet bij. Wie heeft dit gemaakt: mannen, vrouwen, beide of onbekend. Tja… het is dus gemaakt. Zonnebloemen… Van Gogh, die schilderde ook landschappen met zonnebloemvelden. Maar hoe zo mannen en zo in het meervoud. IK ga steeds verder denken. Ik kom er niet meer uit. Laatste vraag: welke vorm heeft het? Nu snap ik er niets meer van. Ik ben wel heel ver van de inhoud van de envelop af. Het zesde zintuig heb ik dus duidelijk niet. Maar één ding weet ik zeker. Hoewel ik een veld zie met voornamelijk geel, een rechthoekig veld. De vorm moet rond zijn. Ik krijg even de gedachte van een graancirkel, maar daar liggen op de open dag ook heel veel boeken over. Daarom moet ik daar natuurlijk even aan denken. Ik praat een poos met degene die deze quiz begeleid. Dat ik dat eerste beeld van een veld met zonnebloemen zo sterk in mijn hoofd heb (het kunnen ook tulpen zijn, maar het is in ieder geval geel) en dat ik daarmee de vragen niet kan beantwoorden. Ik zou het veld zo kunnen uittekenen. Een geel veld, met achter het veld en naast het veld bomen. Ik vertel de man dat de vorm ergens rond moet zijn. Wellicht iets van een put of zo in het midden van het veld, maar is iets met rond. De vragen kan ik verder niet beantwoorden. Wel dat het om een foto gaat en dat het in kleur is. Maar omdat ik ontzettend met dat beeld van het veld in mijn hoofd zit komt er verder niets zinnigs uit. Het zesde zintuig heb ik kennelijk gewoon niet.
Maar dan haalt hij de foto uit de envelop. Ik schrik, want dit is precies het beeld dat ik in mijn hoofd heb. Een geel veld, geen zonnebloemen, maar geel graan. De bomenrij erachter… en in het midden: een graancirkel.
Kies 3
Sinds gisteren goed opletten met eten, rechts kauwen en links een beetje ontzien. Ging goed met de noodvulling. Maar dan krijgen de achterburen een dakkapel aan de achterkant van het huis en verschijnt er echt een enorme kraan waaraan die kapel straks over de bomen en over het huis op het dak wordt getild. Ik sta te kijken en maak wat foto’s vanuit onze dakkapel. Vinden ze vast leuk. Ik eet ondertussen een tosti, denk niet na en voel gelijk al dat de noodvulling inderdaad makkelijk los kan laten…. vrijdag mag de tandarts even in het gat kijken. Volgende week vrijdag mag hij er wat aan gaan doen. Het is ff niet anders
