Leuk zo’n trainer, maar je moet niet met jezelf afspreken dat je per dag 2000 swings wilt doen en dan weg gaan. Dan kom je in de knoop. Dus ik vind dat het alleen maar geldt op dagen dat ik thuis ben, zodat ik er in de morgen 1000 kan doen en in de avond. Dus gisteren heb ik het niet gehaald en vandaag had ik er gewoon helemaal geen zin meer in na thuiskomst. Morgen dus straftraining, maar iig zorgen dat ik die 2000 weer kan noteren, of ietsje meer, zodat ik op een gemiddelde van 2000/dag kom. In ieder geval doorzetten en niet laten verslappen!
Tandarts
Help, ik heb er gelukkig nog niet zo over gedacht, maar morgen (eigenlijk is het al vandaag, aangezien het al na 12 uur is nu) ‘mag’ ik naar de tandarts. Als het snel gaat voor de voorbereiding van 2 kronen en als het allemaal wat tegenzit voor 1 kroon en dan mag ik dinsdag nog voor de tweede komen. Het is geen pretje, maar als het eenmaal achter de rug is, ben je wel weer van een hoop gezeur af. Voorlopig heb ik het nog niet achter de rug. Eerst maar eens goed slapen en dan….. nog maar even niet aan denken.
Afsprakenlijst Doelengroep ADHD
De doelengroep is weer begonnen en daar horen ook de afspraken bij voor de komende twee weken. Ik kreeg wat commentaar op mijn lijstje, want het was teveel, dat zou me nooit lukken. Dat moet je natuurlijk nooit tegen mij zeggen, want dan gaat de kont tegen de krib en dan zal ik dat natuurlijk allemaal gaan doen ook. Ik zal ze wel eens wat laten zien.
Maar goed, mijn afspraken:
Het huishouden. Alles is wel redelijk opgeruimd, maar er mag nodig wel een stofdoek of soplapje overal langs- Voor de vakantie ontdekte ik muizen in de kast van de bijkeuken. Al het eten zit nu in dichte bakken, maar overal liggen nog muizenkeutels. Die kast moet dus even leeg en schoongemaakt. Bovendien hebben een aantalplanksteunen het begeven. Die moeten dus ook even gemaakt
- In de tuin moeten nog wat dingen gebeuren:
het terras moet een rijtje tegels breder- het konijnenhok willen we al een tijdje wat netter maken
de borders zijn nog niet helemaal klaar.Een border moet nog schoonen dan mogen er nieuwe plantjes inhet hardnekkige zevenblad moet nog verder de kop in worden gedruktenhet deel wat al schoongemaakt is moeten we bijhouden
We hebben een crosstrainer van mijn zusje en daar wil ik elke dag 2000 van die swings op maken. Tenzij ik die dag een heel eind heb gefietst of op een andere manier aan sport heb gedaanElke maandag maak ik een planning voor de week, elke ochtend (of de avond ervoor) een planning voor de dag en natuurlijk hou ik mijn (werk)uren bijIk wil mijn werkkamer weer op orde hebben, zodat ik er met meer rust in kan werken. In ieder geval mijn bureau leeg en de stapels die ik makkelijk kan wegwerken, ook wegwerken(komt tijdelijk even bij dat ik de stapels vanaf mijn bed nog moet opruimen)De administratie weer bijhouden, post verwerken, boekhouding bij houden en alles netjes in de mappen. Deze klus wil ik in ieder geval elke zondag of maandag doen. (maandag 27 en maandag 3 september is dat dus bijgewerkt)- Overzicht in werk houden, wat staat er op de planning, welke opdrachten moet ik doen, waar moet ik wat laten horen enz
- Mijn computer wordt slechter en die wil ik graag opnieuw installeren, maar dan is het handig om even van de geinstalleerde programma’s de registratie keys bij de hand te hebben.
Die moet ik dus even achterhalen en opschrijven De laptop mist nog een aantal noodzakelijke programma’s, zoals dreamweaver en skype. Die moeten er dus nog even opgezet worden.Ik wil de filmprojecter even uitproberen, zodat het duidelijk is of ik daar mee aan de slag zou kunnen of dat ik verder informatie of hulp nodig hebTijdschriften niet laten slingeren. Wat ik uit heb en niet wil bewaren kan weg, wat ik nog niet uit heb, netjes ergens neerleggen en wat ik uit heb en wil bewaren op de juiste plek leggen.Ik heb veel ideeën en dingen gezien voor de websites van Kennisnet en Kids en zo…. Die moet ik niet alleen in mijn hoofdhouden, want daar word ik onrustig van. Ik moet ze even opschrijven of beter nog, direct op de sites verwerken.
het is inderdaad een hele lijst, maar veel zijn ook routineklusjes, die moeten automatiseren, zoals het overzicht in het werk houden, de administratie en de tijdschriften. En een aantal zaken, zoals de tuin, kan ik ook delegeren naar de jongens.
Weer strak in het vel?
We zijn op bezoek bij mijn ouders en we hebben het over hardlopen ed. Manlief gaat naar Kenya en mijn vader vraagt hem hoe hij het daar aanpakt, dat hardlopen. Dat gaat dan op zo’n loopmachine en mijn vader weet te vertellen dat mijn zusje ooit zoiets heeft gekocht, bijna nooit gebruikt en dat dat ding nu bij hem in de garage staat. We gaan kijken en nu staat dat ding beneden in de kamer (tijdelijk). Het idee was om hem in de garage achter het huis te zetten, maar dat was voordat we hem zagen en we het beeld hadden van een groot log ding. Maar het valt mee. Als de boel van de zolder weer achter de luiken zit (als het daar weer droog is) verhuis ik het naar zolder, naast de tv. Die kan ik dan zo draaien dat ik tv kan kijken als ik met mijn benen wiebel en met mijn armen zwaai (want zo’n ding is het). Hij telt en hij berekent de calorien. Geweldig gewoon. Dus hoop ik dat het boven snel droog is en ga ik aan de slag (weer die voorwaarden). Maar gisteren onder Johnny English heb ik al heel wat heen en weer gewiebeld. Dan tussen door nog wat van die buikspieroefeningen en dan moet het toch lukken om weer een beetje strakker in het vel te komen. En dan is het natuurlijk winter en zie je daar niets van door die lange broeken en truien natuurlijk.
Weer proberen
Ik denk zo ongeveer op mijn 16de ben ik begonnen met lenzen, van die dikke, harde lenzen. Het begin was zwaar, maar al rap wist ik niet beter. Ik werd wakker, stopte die dingen in mijn ogen en klaar. Maar de laatste jaren had ik steeds meer de neiging om die dingen uit te gooien omdat ze mijn ogen irriteerden. Een optie voor zachte lenzen had ik niet (althans niet in betaalbare versie) omdat mijn ogen te klein zijn en die bolling niet standaard is en dus duurder, veel duurder. De andere optie was een hippe bril en dat deed ik ook. Ik was er blij mee en vorig jaar heb ik ook een zonnebril op sterkte gekocht. Af en toe wat lastig, maar werkbaar. Alleen als ik bij de voetbal foto’s moest maken deed ik mijn lenzen in. Ik was de hele tijd buiten en zonder bril kijk je toch wat makkelijker door de zoeker.
Maar nu kom ik, zoals dat zo mooi heet, wat meer op leeftijd en gaat het lezen met de bril niet altijd even makkelijk. Dus een bril laten aanmeten voor het lezen en voor achter de computer, een derde bril dus. Maar bij de computer is het niet echt een verbetering en ook bij het lezen heb ik niet echt iets van WOWWWWW. En boven dien, drie brillen, tjonge, die haal je dus zo door elkaar. Donder ik met de leesbril op bijna de trap af, sta ik in een donkere winkel, wegens gewone bril nog thuis hebbend enz enz. Ik heb dus nu mijn lenzen in. Ik moet zo naar de voetbal, dus lekker buiten, maar ook om toch weer langzaam te wennen en dan te kijken of die lenzen in combinatie met een leesbril, wel het gewenste resultaat achter de computer hebben. En dan wellicht iets van druppeltjes tegen het irriteren. I hoef nu alleen mijn zonnebril maar mee, en die kan ik bij ff niet nodig om mijn hoofd zetten, zoals je een zonnebril op je hoofd hoort te zetten. Maar helemaal lekker zitten die lenzen nog niet. Maar zoals ik al zei… weer ff wennen.
Zin maken
Mijn moeder zei het vroeger altijd al tegen ons: “Als je geen zin hebt, dan moet je maar zin maken”. Woest kon ik er om worden. Maar toch is het wellicht zo. Ik weet dat er hier van alles moet gebeuren en erger nog, ik weet dat het me een heel goed gevoel geeft als het ook allemaal gebeurd is. Dus moet ik even zin maken en gewoon beginnen. Als je eenmaal bezig bent, dan krijg je steeds meer energie en steeds meer zin. Maar ik zit nu in de fase van ‘voorwaarden scheppen’. De vloer beneden is vies, moet eigenlijk nodig eens gedweild worden, maar ja, dat kan eigenlijk pas als we klaar zijn met de tuin. Eerder heeft geen zin, want dan loop je volgende week steeds weer met zand enzo naar binnen. De vloer kán dus nog niet. Zo gaat het ook vaak met de badkamervloer. De rest is schoon, maar met de vloer maar even wachten, want er komt zo nog een was in de droger en dan is de vloer zo weer stoffig. Ik kan pas lekker op mijn kamer werken áls deze is opgeruimd. De zolder kan ik pas opruimen áls alles weer een beetje droog is. Volgende week wil ik ook beginnen aan de kamer van de jongste, maar dat kan pas áls ik mijn werk gedaan heb. Het belangrijkste is dat vandaag mijn werkkamer op orde is, want vanaf maandag ben ik weer aan het werk en ik las al dat opdrachtgevers al staan te trappelen om dat werk maandag mijn kant op te sturen. Maar mijn werkkamer opruimen gaat eigenlijk het lekkerst met muziek en manlief is nog thuis en die kan niet werken met muziek. Voorwaarden, voorwaarden, voorwaarden. Ik kan pas dit áls dat…. Gek word ik van mezelf soms. Maar ondertussen is wel de vriezen trouwens even helemaal leeggehaald, schoongemaakt en weer gevuld, want ik kon pas weer brood invriezen áls er plek was en die is er nu… een klein beetje. En meer plek is er pas áls ik weer met kilo’s bramen naar mijn schoonmoeder ben geweest. Dat schept hier weer wat ruimte. Of toch maar even op marktplaats naar een vriezertje voor erbij kijken. Maar hoe werkt dat met vriezers, je stopt er vanalles in, je staat in de winkel en weet niet zeker of je iets hebt en dan koop je het toch maar weer. 5 pakjes bladerdeeg kwam ik tegen 😉 Volgende week eten we dus lekker regelmatig groentetaart, met veel paprika (liggen er ook nog heel wat van in de vriezer), lekker broodjes (want daar liggen er dus ook nog stapels van) en verder vooral hopen op mooi weer zodat de bbq nog een keer aan kan en dan hebben we ook nog weer wat extra ruimte.
Tja
Ik zit achter mijn computer en soort van verveel me. Er zijn een boel dingen die ik zou moeten doen, maar ik kan me er niet toe zetten. De website van de voetbalvereniging heeft nodig een update nodig, ik moet cadeaus kopen voor allerlei jarigen de komende dagen, mijn werkkamer is een zooi, de zolder is na de zondvloed daar een ramp, beneden ligt er nog allerlei was, de keuken is ook nog een bende, de vriezer zit bomvol en moet nodig is worden uitgezocht, volgende week wil ik weer gaan werken, dus moet daarvoor ook alles een beetje op orde, mijn computer doet verder niet altijd meer wat ik wil dus moet opnieuw geinstalleerd worden, de vakantiefoto’s moet ik uitzoeken anders valt iedereen halverwege het kijken in slaap. Verder hebben wij in de vakantie een film gemaakt en die moet natuurlijk ook nog geedit en op dvd, net zoals de film van de musical van groep 8. Als ik dit zo allemaal lees kan ik mij voorstellen dat ik gewoon nergens zin in heb. Want dit is nog niet eens het hele rijtje (visitekaartjes maken bij vistaprint en laten drukken is er ook nog één). Oh en laat ik elke dag trouw mijn polsoefeningen drie keer doen niet vergeten. Zal ik maar gewoon naar de markt dan? Nee, want het regent (binnen nog steeds niet, maar de wind is niet als gisteren en de hoeveelheid water buiten ook niet)
Ik ga niet verder met opdreunen van dingen die ik moet doen en waar ik best wel aan wil beginnen, maar toch ook weer niet. Ik ga mijn laptop opstellen en daar de camera eens aanhangen. Want om ook maar iets met die vakantiefilm te kunnen doen, moet hij wil op de pc of laptop staan. Dat kan die helemaal zelluf, dus ik hoef hem alleen maar aan te slingeren. Daar begin ik dan maar mee 😉
Plannen
Een vakantie is voor mij altijd een moment om plannen te maken voor de tijd ná de vakantie. De laatste jaren had ik ook altijd wel een boek mee met inspiratie. Dit jaar was dat Dromen, durven, doen. Het probleem bij mij is altijd dat ik wil starten op het juiste moment. De omstandigheden moeten optimaal zijn, zeg maar. Maar vaak komt er op dat moment weer altijd wat tussen. De beste momenten voor mij zijn als manlief in het buitenland zit of een paar dagen weg is. Ik kan dan op mijn gemak, zonder tekst en uitleg te moeten geven en ook zonder dat er (vaak best wel wijs) advies wordt gegeven hoe ik het zou moeten aanpakken. Ik ben iemand van ‘zelluf doen’ en dus ook zelluf uitvinden. Een paar van mijn plannen. Natuurlijk weer de werkkamer helemaal optimaal om fris te starten. Daarnaast wil ik in de woonkamer wat gaan schuiven. Deze is niet zo groot en bevat een mooie kast, een piano en een bank die natuurlijk wat ruimte innemen. De kast staat nu onder de open trap en de bank staat voor de piano. Nu speel ik niet veel, maar het belemmert natuurlijk wel een beetje het spontane muziekmoment als ik eerst de bank iets naar voren moet schuiven. In de open keuken hebben we een stellingkastje staan tegen de buitenmuur. Nu zou die weg moeten, daar in de plek de kast die nu onder de trap staat en op die plek zou dan de piano moeten komen. Op de plaats van de piano een boekenkast die de kookboeken uit de stellingkast bevat en nog wat mooie boeken die nu boven op onze werkkamer verstopt staan (en ook eigenlijk een beetje teveel ruimte daar in beslag nemen). Maar – de kast onder de trap moet wel tegen dat muurtje komen. Hij is breder dan de stellingkast en daar hangen ook de theedoeken enzo aan. Waar hang je die dan weer op. En de pedaalemmer staat daar ook, waar moet die dan?? De piano is wel minder breed en hoog dan de kast, maar wel dieper. Gaat dat wel goed met de eettafel, of lopen we elke keer een blauwe plek op als we er langs willen… Dat is dus nog een rondje met het meetlint.Lees verder
Oh oh
De hele dag in de weer geweest met het restant van de vakantie en een korte visite van iemand aan ons huis. Bij de koffie een plakje cake, de lunch, die ik voor onze gast had voorbereid, maar ze moest weg, bestond uit heerlijke broodjes en daarna eigenlijk alleen maar aan het werk geweest. Tot ik naar AH moet om wat kruiden te halen die op zijn en ik pardoes een zak van die popchops meeneem. Die is nu dus leeg en ik verleg mijn aandacht naar een reep melkchocolade die daar ook nog ligt. Beneden heb ik mij al te goed gedaan aan een paar handjes pinda’s. Ja kijk, zo zitten de kilo’s die ik in de vakantie ben kwijtgeraakt en er natuurlijk zo weer bij. Ik ga dus maar gauw pitten, voordat ik nog verder op jacht ga in huis.
dromen, durven, doen
In de vakantie gaan altijd allerlei soorten boeken mee. Zo had ik de nieuwste Potter, een leuk boek over enkele stellen (met en zonder kinderen) die een weekend naar een eiland gaan en verder nog wat werkboeken, zoals dromen, durven, doen van Bert Tiggelaar. Zowiezo is de vakantie altijd bij mij even een breekpunt. Tijd om tot rust te komen en dingen rustig te overdenken die na de vakantie moeten gebeuren. Omdat het niet direct kan is er meer tijd om dingen wat rustiger uit te werken. Zo dus ook het managen van mezelf via het boek van Tiggelaar, wat Lambertus inmiddels ook heeft gelezen. Eigenlijk zou ik willen veranderen in een meer efficienter, opgeruimder mens, met ongeveer 5 kilo minder mee te dragen. Volgens Tiggelaar moet je dat in stappen doen, een plan maken en de stappen zodanig maken dat je ze kunt meten en dat ze haalbaar zijn. Heb je een stap volbracht, dan mag je jezelf belonen. Zo kun je stellen dat je aan het eind van de dag alles waar je mee bezig bent geweest weer hebt opgeruimd en dus afgerond. Beloning: naar een mooie film kijken bijvoorbeeld. Ik ga stappen voorbereiden. Daarnaast is het handig om een coach of iets in te stellen. Lambertus?? Te dicht bij en ik ben iemand die dingen zelf op mijn eigen manier wil doen. Iemand die dan tussendoor me op de vingers tikt en vertelt dat ik het toch anders wil (opgeruimder mens wil worden) en dat het daarvoor handig is als ik NU eens dat ga opruimen… dat gaat recht tegen mijn plannen in. Moeilijk hoe dat in te passen. Maar de ADHD groep is wel een goede coach en dus ga ik stappen maken die ik in de afspraken kan gooien van de doelengroep. Dat moet toch gaan lukken en voor Lambertus… daar hou ik de kleine stapjes voor. En natuurlijk iedereen die dit log leest (die enkele personen) ga ik ook wel op de hoogte houden van de stapjes, de resultaten en zij mogen me wel op de vingers tikken. Da’s net iets verder weg.
Brilletje
Ik kom op een leeftijd waar ik er kennelijk aan moet geloven. De leesbril. Nu heb ik het probleem dat ik kleine ogen heb, en dus geen standaardmaat zachte lenzen pas. Harde lenzen en lange tijd achter het beeldscherm gaat bij mij slecht samen, dus ik heb iets meer dan een jaar geleden de lenzen in het doosje laten zetten en een nieuwe bril gekocht. Maar een leesbril zet je makkelijk voor een stel lenzen, bij een bril ligt dat iets anders. Dus naar de brillenboer. Die meet mij een brilletje aan, vooral voor de computer en het lezen. Glazen in een oud monteur, want daar had ik nog van die zonnevoorzetglazen voor. Da’s handig als je buiten wilt lezen. Nu heb ik dat ding dus een week in huis, maar het leest en kijkt voor geen meter. Met het idee dat de oogjes er even aan moeten wennen zet ik hem op, om vervolgens bijna van de trap te donderen omdat ik niet nadenkend met dat ding op mijn neus wegloop van mijn pc en dus niet de treden goed kan inschatten. Maar naar het scherm kijkend merk ik geen verschil, een boek lezend merk ik geen verschil. Morgen dus weer terug naar de brillenboer, met mijn gewone bril en mijn kruidvatleesbril van +1,25, want als ik die voor mijn gewone bril zet, kan ik wel makkelijker van het scherm lezen en kan ik ook makkelijker een boek lezen. Maar het zit niet, twee brillen voor elkaar. Ik krijg bijna het gevoel dat ik eigenlijk gewoon weer wat moet gaan wennen aan mijn lenzen. Dat ik gewoon druppeltjes moet halen voor langer naar het scherm turen. Maar de glazen die ik heb gekregen nu, da’s iig niets. Ze zijn anders dan van mijn gewone bril, want kijken door die bril en de leesbril is waardeloos. Maar goed, we turen nu gewoon evne met de gewone bril. Ouder worden komt met gebreken…. laseren misschien?!!
Hoofdpijn
Opeens komt vandaag de hoofdpijn op. Mijn kop is zwaar en ik voel me licht. Te weinig gegeten? Ik heb gewoon geen honger. Ik merk dat het staren naar de pc de boel niet beter maakt. Ik raap alles bij elkaar en ga naar de opticien. Daar komt uit dat ik met mijn ene oog toch slechter zie en dat de bril dat dus niet helemaal meer goed compenseert. Die bril is net een jaar oud, en nu is mijn oog nog slechter geworden? Ik laat het nog even zo. Dan gaat hij ook voor lezen meten. En ja, als hij wat aan die dingen heeft gedraaid wordt het beeld toch wel wat beter. Ik haal mijn oude bril op van huis en besluit daar nieuwe glazen in te laten zetten. Glazen voor het lezen en kijken naar de computer. Het moet daar beter van worden. Nu heb ik dus straks 3 brillen. Een gewone bril, een zonnebril op sterkte en een lees/computer bril. En dan maar hopen dat de leescomputerbril straks het kijken naar het scherm wat aangenamer maakt en dat dat een deel van de hoofdpijn is. Nu nog een stukje rust en minder druk. Wellicht dat dat het andere deel al scheelt.
nieuwe hobby
Mijn zus maakt kettingen. Leuk. Bij de kledingbeurs waar ik als vrijwilligster werk, maken ze ook kettingen. Eén iemand geeft workshops, de rest gaat er heen. Leuk, zeker net een keer gemist toen. Overal zie ik opeens doosjes met kralen liggen, mooie kleuren, mijn kleuren. Dus vind ik dat ik ook kettingen moet maken en ik koop wat van die doosjes, ga een weekend naar mijn ouders, bel mijn zus en samen maken we een ketting. Dan geeft de kettingdame van de kledingbeurs weer een workshop en of ik nog interesse heb. Natuurlijk en weer maak ik een ketting. Bij het kruidvat hebben ze van die kant en klaar doosjes met uitleg nu hangen, dus ik koop er wat, maak een ketting voor een jarige vriendin (enthousiast, precies in de roos) en heb dus nu een nieuwe hobby. Levensgroot zie ik de valkuil voor me liggen. In een la liggen nu verschillende doosjes met kralen. Ik heb een grote doos met allerlei soorten en kleuren kralen gekocht, en nog wat van die kant en klaar setjes. Ondertussen heb ik een aantal kettingen klaar (van die setjes) en wil ik er nog wat maken, maar dan komt het grote probleem. Ik vind het leuk, wil veel maken, maar heb hét eigenlijk niet. Dat van direct zien wat ik met die kralen moet en leuk zonder voorbeeld een mooie ketting maak. En ik weet dat ik straks waarschijnlijk nog steeds een la met doosjes kralen heb, woeste plannen maar geen tijd. Ik sta, weet ik, aan de rand van mijn valkuil: enthousiast, groot inkopen en vervolgens bij gebrek aan inspiratie en tijd er niets mee doen. Ik wankel, maar weet me nog op de rand te houden.
(De linkerketting heeft mijn zus gemaakt, de rest zijn eigen creaties, waar van de gele en blauwe rechts van een setje met voorbeeld zijn)
Gevonden
Ondertussen is de tas gevonden. Eén helder moment en niet goed gekeken en toen weer een helder moment en toen lag hij inderdaad waar ik dacht dat hij lag. Niet op de plek, maar gelukkig wel waar ik hem in gedachten had zien liggen. Een vaste plek is toch wel handig
Waar is die tas??
Morgen gaat zoonlief de abonnementen halen voor het zwembad. Daarvoor heeft hij de abo’s nodig van vorig jaar. Geen punt, want die liggen op een vaste plek en ik grijp. 3 abo’s, van de boys en van manlief. Gedrild door mij, op de vaste plek. De mijne echter ligt er dus niet. Die kan dan, in mijn ogen, maar op 1 plek liggen, in DIE postbank rugzak, met dat witte voorgedeelte. En die ligt niet in mijn kamer, die ligt ook niet bij alle tassen, niet bij de kids op de kamer en bij manlief ligt er 1, maar daar zit geen abo-kaartje in. Dus straks met gipspootje maar naar een verdere zoekactie, want daar moet toch echt wel dat kaartje inzitten, want dat was MIJN zwemtas. En anders een nieuwe.. kan ook, maar ja, da’s wel zondegeld dan.
paaseieren zoeken
Het leuke van pasen is ook onze traditie van paaseieren zoeken. Elk jaar de eieren op een moeilijker plekje. 3 kleuren eieren dit jaar. Voor beide boys een eigen kleur (10paaseitjes) en daarnaast nog 2 roze paaseitjes. De oudste heeft al snel de locatie van de eitjes van zijn broertje ontdekt.Sssst, natuurlijk niet verraden, broertje zou dan eens mogen winnen. Na een flinke poos zoeken, heeft de jongste al zijn eitjes en missen er eitjes van de oudste. Gek, is mijn geheugen dan zo slecht?? Ik weet toch bijna zeker dat ik in dat ene potje toch een donkere had gedaan??? En boven op de pergola had ik toch van elke kleur 1???? En waar had ik nu toch die tweede roze verstopt???? LOL.. 3 eitjes niet meer te vinden en ik heb ook géén idee meer waar ze zouden moeten liggen….. zouden er vogels mee vandoor zijn??? Of komen we ze straks toch nog ergens tegen???
Voor alles is een eerste keer
Gedaan, riep ik vorige week nog enthousiast. En ook deze week had ik geen reden om niet mee te gaan op de skates toen de mannen gingen hardlopen. En dat ging weer echt heerlijk. De mannen namen een iets langere route, maar dat is een vrij vervelend pad om te skaten. Dus nam ik een kortere weg. Een weg, met twee wegen van rechts. Bij de tweede kwam een auto. Ik had gewoon voorlangs kunnen gaan, want de man had me wel gezien en zou vast remmen, maar ik wilde achter hem langs rijden. Dus ik maakte een bocht naar rechts en merkte toen pas dat de auto niet doorreed en dat ik er dus niet achterlangs kon. Mijn benen vlogen onder mij vandaan en ik belandde op mijn kont. Die kan wel wat hebben, maar op de een of andere manier vond ik het ook nodig mijn val te breken met mijn hand. Stom, want die doet nu geweldig zeer en het is nog mijn rechter ook. Gevallen, voor de eerste keer sinds ik skate.
Dus tik ik nu links en worstel ik met mijn pen. Niet gebroken kon de doktersass. via de telefoon zien. Ik kon namelijk nog mijn vingers bewegen en mijn hand kon ook nog een b-tje heen en weer. Rust, mythella en koel houden. Tjonge, wat doe je eigenlijk veel met die hand :(. Ik heb er net wel een rekverbandje om gedaan, voor wat steun. Gelukkig hebben we vanavond een house-warming bij een arts. Mijn vingers zijn wat bloederig, want daar heb ik met wat grof geweld nog net mijn trouwring vanaf kunnen halen. En verder voel ik mij klote, want ik zat juist vol energie en wilde van alles gaan doen….. dan maar eens mijn leesachterstand gaan inhalen.
Gedaan!!!
Zondagochtend is hardloopochtend, althans, voor de mannen in dit gezelschap. Hardlopen is niet mijn ding en mijn knieën zijn het daar heel erg mee eens. Vorig jaar heb ik skates gekocht en ben op de skates meegegaan, mits droog, mits niet te veel blad, mits mits mits…. maar toch bijna elke keer. Toen het herfst werd nam ik mij voor de tijd dat de mannen buiten aan het zwoegen waren, binnen de conditie op peil te houden met de steps of de stepper. Lekkere latinmuziek op en op de beats die pedalen op en neer of het stepbankje op en af. Dat heb ik ongeveer 3, misschien zelfs 4 keer gedaan en die andere keren had ik toch wel zeer goede smoezen waarom ik het niet hoefde te doen en nam ik mij voor dat een andere keer in de week dan in te halen. Haha, niet dus.
Maar nu schijnt de zon, de straat is droog, het is heerlijk weer en de mannen gingen. ‘Ga je mee?’ Op de fiets natuurlijk altijd een optie. Maar na een lange discussie met mezelf (who are you kidding, dear??) heb ik de skate-kleren aangedaan, de skates onder gebonden en met de mededeling ‘ik doe wel de kleine ronde zo de eerste keer’ ben ik meegegaan met de oudste (man en jongste lopen samen) Lekker windje in de rug op het eerste stuk, dus nog meer reden om de kleine ronde te doen, want het hele tweede stuk wind tegen…. Maar op de splitsing der ronden ging het nog zo lekker, dus kiezen voor de grote ronde. Het tweede deel was wat zwaarder en de oudste liep lekker door. Maar ik bleef bij hem, en toen de wind toch wel erg tegen werd, bleef ik bij hem, mezelf moed in sprekend, lange slagen blijven makend en doorgaan… doorgaan. Alleen het allerlaatste stuk voor de stop ging zoonlief voluit en dat was even niet meer bij te benen, maar toch liep de achterstand niet te veel op. Het allerlaatste stuk was gewoon een kwestie van slecht wegdek, kuilen en een absoluut niet geschikt voor lekker skaten paadje, maar ik kan toch zeggen dat ik de 8 km heb volbracht… en daar ben ik eigenlijk best wel een beetje trots op, want halverwege had ik toch meermalen het gevoel dat ik best mocht stoppen en ik heb het NIET gedaan 🙂
De onderliggende gevolgen van het UPC gebeuren
Het is bijna 5 uur merk ik. Vanmorgen op 9.30 uur kwam UPC-Marco. Om ca 12.30 vertrok hij naar de volgende klant mij met een nog niet werkend ding achterlatend. De drie uur dat hij hier zat bracht mij natuurlijk al geheel uit mijn ritme, maar dat niet werkende ding nog meer. Gewoon aan laten staan werkt gewoon niet. Ik móet gewoon af en toe naar beneden om te kijken of hij het al doet. Met als gevolg dat ik (op een uitstapje naar Wageningen na) eigenlijk de hele dat bezig ben geweest met dát ding. En daarvan eigenlijk nog steeds wat van slag ben, want dat ik wilde doen, heb ik dus niet allemaal gedaan en het is al bijna avond (dus eten verzinnen, kopen en klaarmaken) en ik voel me schuldig. En morgen ben ik ook al de hele dag zowat onder de pannen, wegens kinderkledingbeursgebeuren (wat ook de zaterdag grotendeels inneemt). Gelukkig hebben we voor zondag niets afgesproken. Maar ik hoop dat ik straks toch wel weer een beetje de geest krijg en dat er toch nog wat uit mijn handen komt.
Oeps er is taart over
Vandaag is de jongste jarig. Hij is 12 geworden. In het weekend hadden we al feest met ooms en tantes, oma’s en opa’s en de buren. Vandaag tracteren op school en bij de schaakclub. Omdat zaterdag niet duidelijk was wie van de familie van mijn zus allemaal zou meekomen, toch maar voor iedereen taart gekocht (en vergeten een stuk mee te geven voor de mensen die toch wegens stapels (huis)werk niet mee konden komen). Dus vandaag nog ruim een hele taart over. Maar ja, lekker voor de juffen en meesters op school. Maar eigenlijk toch net iets te weinig. Dan maar even een taart erbij halen. Maar kennelijk is de halve school aan het SonjaBakkeren, want er kwam ongeveer nog een hele taart terug. Geen nood, denken dan vooral mijn zonen, lekker een stuk bij de thee, en nog een stuk van die andere soort. En het past net niet in één doos, dus nog een stukje eraf…. en het is toch wel erg lekker, nog maar een stukje. En straks nog lekker bij een kopje koffie een stukje en morgenochtend bij het kopje koffie…. Gelukkig doen de jongens dapper mee, want elke keer is het stukje in de doos kleiner. Maar goed, de vriezer zit vol, dus daar kan het niet in – laten we er maar van genieten. En dan gaan we daarna wellicht ook maar eens Sonja Bakkeren. Mijn zwager is al 20 kilo kwijt. Nu hoef ik niet zóveel, maar wellicht net die 4-5 kilo…. haha. Hoef ik eigenlijk niet voor te Sonja Bakkeren. Geen drop en witte chocolade met hazelnoten. Niet meer een stroopwafel bij de koffie en vooral – ’s avonds als de jongens in bed liggen en manlief zit elders in het land of elders in de wereld, niet meer een duik naar de zak chips, blok kaas of andere vetmakers…. zou al een hoop schelen. LOL
