L is net terug uit India en ik merk dat ik op ben. Normaal red ik mij prima als hij weg is, zeker nu de jongens wat ouder zijn. Maar nu, met zijn vader in het ziekenhuis en alle spanning en onzekerheid eromheen kostte het me allemaal toch weer meer energie en dat nu ik net weer een  beetje de stijgende lijn te pakken had. Maar ik modder wel even door en dat gaat ook altijd wel goed, maar ik merk toch dat de batterij een beetje leeg is. Ik heb knallende koppijn, heb het koud, duizelig…. Misschien ook wel gewoon een griepje – maar vanavond proberen vroeg naar bed en dan even rustig aan. Haha, en dat met weer een renplanning voor de komende dagen. Misschien mezelf straks even verwennen met gewoon iets heel lekkers uit de supermarkt???

Ik heb een meditatie-oefening geleerd waarmee je energie krijgt (als het goed is). De eerste keer deed ik het onder begeleiding. Ik ben een beelddenker en tijdens de meditatie moet ik het ook beeldend voor me kunnen zien. Je moet eerst aarden en je ‘bekend maken’ door overal in gedachten je naam en de datum neer te zetten. Zo ‘claim’ je de ruimte voor jezelf. Het ging redelijk goed alleen de energie die via mijn linkervoet naar binnen moest stromen, dat lukte niet. In gedachten borrelde de energie wel uit de aarde, maar kwam niet via mijn voet in mijn lichaam. Rechts stroomde het heerlijk binnen. Ook de energie van die van boven, van de kosmos moest komen, ging maar mondjes maat. Telkens ging boven het luikje weer dicht. Vandaag deed ik de oefening (op gedeeltelijk mijn eigen manier, want ik was natuurlijk weer vergeten hoe het precies moest) op de zolder. Ik had mij neergezet en verbeelde me dat ik volop ruimte om me heen had. Ik zette mezelf in een mooie zonnige weide, met bloemen en volop ruimte, maar ik was me ontzettend bewust dat vlak achter mij de tafel was. En wat ik ook probeerde, ik blijf ook in mijn weide die ‘muur’ achter mij voelen. Dus verhuizen naar het midden van de kamer. Dat ging beter. Al snel zat ik in mijn beschermende koepel weer in de weide.Lees verder

TJa, Kiespijn kan ik het niet noemen, want er zit geen kies meer, maar een kroon. En als ik op die kroon druk, doet het zeer. Dus als ik op iets kauw, doet het zeer. Ik kauw dus nu alles aan mijn andere kant, maar dat is heel lastig. Ik kauw namelijk meestal links, maar daar zit die gekke kroon nu. En ik vraag me af wat er gebeurt als er iets onder die kroon mis is. Moet dan alles eruit – gat in de mond of plaatje – of kunnen ze dat ook op een andere manier fixen. Maar misschien gaat het ook wel weer vanzelf over. Is het gewoon een beetje geirriteerd (waarvan dan) of zo. Maar ik hou niet van pijn onder mijn kroon of in mijn kaak. Dat zijn van die plekken waar ze altijd moeilijk bij kunnen en dan denk ik aan snijden, veel napijn, dagen niet kunnen eten (oke – kilo’s kwijt!!!) en meer van dat soort ellende. Als ik zachtjes over mijn want voel heb ik het idee dat rechts juist wat dikker aanvoelt en ook de kaak zelf is niet gevoelig. Alleen als ik op de kies druk of daar kauw dus. Misschien is het gewoon wat anders en is het morgen over… duimen maar dan.

Ja, het is al gelukt vandaag. K. had het derde uur pas, maar M. het eerste. Dus wel vroeg op, maar het is altijd een beetje tussentijd, als de een al weg is en de andere nog niet. Dus beneden de boel aan kant en hup, laptop aansluiten op de dansmat en aan dat ding. Heerlijk even bewegen eigenlijk in de ochtend. Wel frustrerend, want ik had een stapje moeilijker genomen. Maar uiteindelijk toch twee hele series volbracht. Nu ben ik dus weer fris en fruitig en kan de dag beginnen. Vanmiddag moet ik naar Wageningen. Eigenlijk moet ik dat gewoon met de fiets doen. Maar ik hou even een slag om de arm (as usual 😉 )

Te veel kilo’s zei de weekschaal van de week. Dat wist ook best, want mijn rokje zakt normaal net ietjs naar beneden, maar had daar opeens geen ruimte meer voor. Tijd voor wat drastischer aanpak, maar doe ik dat vóór of na ik de zakjes met drop heb leeggegeten? Ze waren met 2 in de aanbieding en twee zijn zo leeg, dus liggen er nog twee hele in de la, zit er nog net eentje in de droppot gegooid en is er ééntje op. En er ligt nog een zak met minimarsjes, voor de hongerklap, een zak pepermuntjes, die eigenlijk samen met de zak met hartjes naar de auto moet, nog een reep chocolade en een zak met mannah. Tja en dan die 4 kilo die ik minstens teveel weeg. Daarvan moeten er drie heel snel af, zodat ik weer onder de 70 kilo kom en dan nog een paar meer als ik toch bezig ben. Het ellendige is dat ik mijn benen papperig begin te vinden en ik krijg ook zo’n lelijk blubberbuikje. Dus eigenlijk moet ik ook elke dag gewoon wat meer bewegen. Daar had ik tenslotte ook die dansmat voor aangeschaft. Dus morgen ga ik die op de slaapkamer leggen, met mijn laptop, zodat ik snel even kan dansen en springen tussendoor. Veel leuker dan die crosstrainer, die ondertussen van de slaapkamer naar de garage is verhuisd. Morgen trouwens ook weer dé dag dat ik mijn werkkamer ga opruimen. L vertrekt in alle vroegte voor een weerk Serbia, dus ik gooi direct alles van de werkkamer op de slaapkamer en dan ruim ik het weer heerlijk op. Alleen hoop ik dat er niet weer opeens wat tussenkomt. Ik had de vorige keer dat L weg was net alles op de slaapkamer gehoord toen ik een mailtje binnenkreeg dat een goede bekende een eind aan haar leven had gemaakt. Ik ben de hele week bezig geweest om zin te maken in het weer opruimen van de slaapkamer. Iets wat een vrij onmogelijke opgave was. Dus komende week beter. De plannen:

• Alles van de werkkamer naar de slaapkamer
• daar alle tijdschriften en stapels uitzoeken
• weggooien wat weg kan
• werkkamer weer inruimen met oog voor overzichtelijkheid en orde
• de bijkeukenkast leeghalen,
• de bakken opnieuw logisch inruimen
• de planken vastzetten
• overbodige dingen weggooien
• badkamer schoonmaken
• elke dag toch wel even op de dansmat
• veel fruit eten ipv koekjes en dropjes
• heeeeeel veel water drinken

Vandaag mijn tweede afspraak bij Marianne van Itaka. De vorige keer heeft ze mijn auro gelezen en twee chakra’s en hoewel het soms allemaal wat vaag klinkt (wat alles voor mij is wat ik mij niet kan visualiseren) komen er ook dingen uit die wel heel herkenbaar zijn. Vraag is dan alleen waar komt het vandaan en wat doen we eraan/ermee. Sommige dingen kan ik (nog) niet veel mee. Mijn aura is rond, iets wat niet normaal is, maar wat ze de laatste tijd bij meer mensen hebben gezien. Kijkend naar een eventueel vorig leven komt ze bij Atlantis en ook dat heeft ze bij meer mensen gezien. Toevallig heeft ze er ook wat meer over gelezen. Maar ik moet dat allemaal nog wat meer op een rijtje krijgen. Wat wel is blijven hangen is dat ik een verkeerde programmering heb. Als overlevingsstrategie probeer ik altijd aan de verwachtingen van anderen te voldoen, om aardig gevonden te worden?! Dat kost mij veel energie en daar heb ik last van. Bovendien heb ik dan de neiging mezelf weg te cijferen. Ik moet dus herprogrammeren, zorgen dat ik niet de problemen van anderen tot mijn problemen maak. Ze vergeleek het met het omhoog houden van die bordjes in een circus. Normaal houdt iedereen zijn eigen bordjes in de lucht en ik probeer om ook de bordjes van anderen draaiende te houden. Ik herken het, maar wat doe je er aan? Wanneer hou je iemand anders’ bordje in de lucht en wanneer is het je eigen bordje?? Het verschil tussen weten en doen. Teveel nog om allemaal te behappen. Wat ik wel heel goed heb begrepen is dat ik mijn eigen IK wat meer ruimte moet geven. Dat die wat in het gedrang zit. Maar ook dat is soms lastig. Herprogrammeren, daar komt het op neer en dat is bij een mens heel wat lastiger dan bij de video merk ik.

Gisteren de hele dag koppijn, zeker als ik achter de pc ging zitten. Ook vanmorgen sta ik op met hoofdpijn, ben ik duizelig en zo ontzettend moe. Ga naar de dokter, zegt L. Ik ben daar altijd dubbel in. Wat zal zij zeggen? Ga op tijd naar bed, doe rustig aan, neem wat tijd voor jezelf, ontspan…. ach, daar hoef ik toch niet voor bij een dokter langs? Bovendien ben ik al voor mijn energieniveau op dit moment in behandeling bij een opdrachtgeefster die daarin gespecialiseerd is.
Als ik weer achter mijn pc zit, bedenk ik mij dat het ook kan komen omdat ik het niet zo goed zie. Dus ik pak mijn bril die speciaal is aangemeten voor achter mijn computer, maar daar zie ik dus nog steeds niet goed door. Ik neem mij dus voor om morgen in ieder geval met die bril bij de opticien langs te gaan. En ook met mijn gewone bril. Ik heb gemerkt dat ik redelijk goed door kan kijken áls ik maar recht vooruit kijk. Kijk ik iets opzij, dan is het dus niet meer goed. Je hoeft met een bril toch niet continu met je hoofd te draaien, dat moet toch ook goed via die bril gaan? Dus nu heb ik mijn lenzen maar weer eens in gedaan. Dat zit niet echt lekker, maar da’s weer even een kwestie van wennen en tegen mezelf zeggen dat ik vooral ook veel moet knipperen, iets wat ik nog wel eens vergeet achter de computer. Mijn rechteroog ziet niet zo scherp, maar links gaat het prima. Lezen kan ik nu ook met mijn kruidvatbrilletje, de pc is daar net iets te ver voor weg.
En ik neem mij ook voor om dinsdag (als ik toch in Wageningen moet zijn) ook even langs te gaan bij een opticien daar. Misschien maakt mijn opticien wel steeds dezelfde fout en is het eens goed om een second opinion aan te vragen. Bovendien zou ik daar ook wel eens willen horen of mijn ogen wel of niet geschikt zijn voor betaalbare zachte lenzen, van die maanddingen. Volgens mijn opticien namelijk niet, maar ondertussen zijn we ook weer meer dan een jaar verder en wie weet. En als de mannen straks gaan voetballen ga ik op de dansmat – bewegen is ook altijd goed voor lijf en leden tenslotte.
Ondertussen knipper is stevig en hoop ik dat ik misschien toch wel weer aan die krengen ga wennen. Het kijkt iig beter dan met de bril (die ik regelmatig wat omhoog probeer te schuiven om dan te ontdekken dat hij niet op mijn neus staat, LOL, wat is een mens toch een gewoontedier)

Als iedereen weg is, voelde ik mij opgesloten in mijn sombere zolderhok. Gek, want ik heb er nooit zo’n last van gehad. Maar kennelijk heeft het ook met mijn dip te maken. Ik heb licht nodig, zonlicht en dat komt er weinig of niet in mijn kantoortje aan de noordzijde van het huis. Maar vanmorgen kreeg ik opeens een helder idee, er ging mij een lichtje op, zeg maar. Op mijn kamer hangt een tlbalk. De lamp is volgens mij al 3 jaar stuk en moet vervangen worden. Maar omdat tl-licht zo ontzettend ongezellig licht is, deed ik dat maar niet. Vanmorgen heb ik de kapotte buis meegenomen naar de winkel en daar omgeruild voor een tl-buis met warm licht. Nu is mijn kamer bijna zonnig (ook letterlijk want vanaf het grote zolderraam aan de zuidkant komt een streep zonlicht nog net naar binnen) en ik moet zeggen. Dit werkt een stuk lekkerder 🙂

Het is toch zo lekker, trommelen. Gaan in de flow, helemaal IN het ritme. Je waant je gewoon op de vlaktes van Afrika. Het gedreun van de kudde olifanten voel je via de vloer. Niet denken, want dan gaat het mis. Gewoon spelen op gevoel. Helemaal van de aarde. Heerlijk. Na uren zitten de ritmes nog in je hoofd. Da da da doem die doem, da da doem die dat….Voor je het weet is de twee uur alweer voorbij en is het alweer afgelopen. Weer een week wachten. Toch maar af en toe de buren eens flink laten schrikken en thuis ook wat trommelen. Het klinkt het hele blok door, maar het is zo heerlijk ontspannend.