Vandaag toch maar even bij de tandarts langs. Niet mijn eigen tandarts, maar een tandarts die wel bij hem in de praktijk brengt. Het blijkt een aardige dame en we delen onze voornaam. Dat schept een band. Ze bekijkt mijn (inmiddels nog verder) afgebrokkelde kies, spuit er wat koude lucht in en vraagt mijn reactie. Ik voel het wel, maar niet zoals ik verwacht had van top tot teen. Ze gaat een foto maken en het blijkt dat er toch een behoorlijk stuk kies weg is. Hij is erg diep afgebrokkeld en er zit een gat tot waarschijnlijk op de zenuw. Maar de foto kan vertekenen en omdat ik niet voortdurend pijn heb en ook de koude lucht niet echt heftig is, kán het meevallen. Ze besluit om het gat even te dichten met een noodvulling. Vrijdag had ik al een afspraak staan met mijn eigen tandarts (controle). Zij zal met hem mijn geval even bespreken en maakt alvast een afspraak met mijn tandarts. Haar voorstel is om (onder verdoving) de oude vulling helemaal weg te boren om te kijken hoe de situatie eronder is. Dan een wortelkanaalbehandeling en dan kijken of er een kroon op kan of eerst een noodkroon. Dit sowieso eerst, maar misschien wat langer om te kijken hoe de boel eronder het houdt. Spannend dus. Want een kroon verwachtte ik al, maar had niet gedacht dat er misschien voor mijn kies verder gevreesd moest worden. Maar de zenuw leeft sowieso nog wel, wat een goed teken is. Het probleem is of er voldoende kies over blijft om nog iets op te bouwen. Wat dat betreft heb ik wel alle vertrouwen in mijn tandarts. Een ander kiesje bestaat ook nog dankzij een pin en daar was ook nog maar weinig van over. Spannend dus…

Gisteren een heel gezellig feest in de Groene Draeck, bij mijn broertje. Uitzicht op het IJ vanaf het balkon, heerlijk weer, leuke mensen, lekker eten… wat wil je nog weer. Ik heb net wat lekkere salade op mijn bord, een glas prosecco naast mij en neem een hap van een heerlijk stukje lamsvlees. Pang voel ik in mijn mond en krak. Ik uit een minder netjes woord en haal een halve kies uit mijn mond. Morgen maar even bellen naar de tandarts dan maar. Gelukkig is het een kies waarvan ik al had aangegeven dat ik daar een kroon op zou willen. Wat de tandarts nog niet wilde doen, want is verder nog goed (behalve dat er een grote vulling inzit waardoor de kies aan de voorkant een soort van donkergrijs is – dus lelijk). Dus nu is hij verder niet meer goed. Weer twee keer met de mond open zitten, in dat vreselijke bakje happen, maar dan is de mond daar ook weer netjes. Gelukkig ligt er geen zenuw open, dus eten en zo gaat gelukkig nog goed.

Vorige week bij de opticien mijn ogen weer laten nakijken. Met één oog (het linker) zag ik met de nieuw aangemeten lens niet zoveel, tja wel als ik de leesbril opzette, maar niet gewoon. Bleek volgens de meeting dat mijn oog vooruit was gegaan, alweer. Dus weer een nieuw lensje besteld. Dat net opgehaald en vol goede moed in het oog. Nou, dat is echt een verbetering duh – daar zie ik dus ook niet zoveel mee. Eigenwijs als ik ben zoek ik even in mijn kastje naar de oude lenzen, doe die even in dat linkeroog en ja, dat is tenminste zicht. Toch vreemd dat twee mensen mijn ogen vooruit meten, terwijl het resultaat eigenlijk niets oplevert. Terwijl ik dus wel goed zie door dat testding. Maar dat het kijken door de oude lenzen wel gewoon goed is. Nu weet ik alleen niet welke lens ik nu in heb. Ik vermoed de allereerste, maar ik mis een doosje.(Helder moment, loop even naar de slaapkamer) Ja, gevonden. Ik heb dus mijn allereerste linkerlens nu in. Dan weet ik wat ik ze zo via de telefoon kan meedelen. Maar wellicht dat het tweede lensje ook wel goed is, maar het derde en vierde dus duidelijk niet.

Vanmorgen wel op tijd wakker voor het zwembad, maar wat een kloteweer. Ik heb echt geen zin om me zeiknat te laten regenen om vervolgens nat het zwembad in te gaan en weer nat naar huis. Maar ik ben klaarwakker, dus toch maar eruit. Even wegen op de Wii (ja natuurlijk weer iets erbij na de Hamka’s van gisteren) en dan maar gelijk een half uur bewegen. Dus eerst maar een paar keer met de skies de helling af en daarna proberen om via het koord van de ene flat naar de andere te komen. Ik val 2 keer naar beneden, maar hou er gelukkig niets aan over ;-). Daarna nog even hoelahoepen en ik heb mijn 30 minuten erop zitten. Niet echt heftig, maar het is wel bewegen. Straks de dansmat op mijn laptop aansluiten, want dat ik ook altijd leuk om te doen. En bewegen moet vooral ook leuk zijn vind ik.

Hoewel ik ook wel een paar dingen heb gedaan vandaag zijn toch een aantal dingen die ik wilde doen gewoon niet gebeurd. (Of dingen die ik wilde laten zijn wel gebeurd)

Zo heb ik niet echt bewogen. Ja naar het dorp gefietst, daar de fiets bij de fietsmaker achtergelaten en terug naar huis gelopen. Ik ben meerdere keren de trap op en af geweest, heb de vloer gedaan en nog wat meer huishoudelijk werk, maar echt die 30 minuten bewust bewegen – nee, dat niet echt

Daarnaast wou ik niet meer of iig minder snoepen. Ook dat is niet gelukt. Zo heb ik bijna een zak Hamka’s soldaat gemaakt, zijn al mijn luchtige chocobollen op, heb ik wat dropjes gesnoept, wafel en chocolade bij de thee, 2 wafels bij de koffie (van die hele dunne hoor) en een hele hand (of meer handen) met stukjes wafels. Verder een vette lasagna gegeten en sla met lekker veel saus.

Ik zal dus morgen wel gestraft worden door de wii-fit met een hele steile lijn naar boven. Dus ga ik nu maar pitten en beloof ik mezelf wéér dat ik vanaf morgen mijn leven wéér ga beteren. Toch maar gaan zwemmen?? Dan heb ik het iig gehad voor die dag. Maar het lijkt elke ochtend kouder te worden.

Een andere taak die ik mijzelf voor vandaag stel is (eventueel samen met K) een poos goed bewegen achter de Wii en ook de dansmat weer op de laptop aansluiten, of eventueel op de pc van M (die toch op zeilkamp is) en daar ook even heerlijk op bewegen. Want ik mag dan uitslapen en niet gaan zwemmen. Dat 30 minuten per dag minimaal goed bewegen wil ik er toch wel inhouden. Het lijntje was vlak vanmorgen, maar gisteren was het toch weer iets omhoog.

Tja hoe kom je eraan en hoe kom je er weer af. Ik heb een tennisarm. Nu tennis ik al jaren niet meer (voor het laatst toch ergens diep in het vorig millenium) en als ik het al zou doen, dan rechts en mijn tennisarm zit links.

Positief: het gaat vanzelf weer over, je kunt er bijna alles mee doen. Negatief, het duurt een paar maanden. Nou, daar leren we dan maar mee leven. Veel zonder spanning bewegen is iig goed, want dan blijven de spieren soepel. Nu hoop ik alleen van ganzer harte dat ik er wel mee kan trommelen. Nu duurt dat nog een paar weken voor we weer gaan beginnen, maar niet kunnen trommelen lijkt me toch echt een ramp.

Het is vast geen gezicht zoals ik nu achter de computer zit (nee geen foto). Mijn linkeroog is sinds ik aan zachte lenzen ben begonnen, beter aan het worden. Was het in het begin iets van -4, dus ik het al bijna -3. Een waarde die het eigenlijk lange tijd gehad heeft tot ik genoeg had van de harde lenzen en steeds vaker mijn bril op zette. En dat vooruit gaan, gaat hard. Gek is dat mijn rechteroog niet meedoet, die blijft redelijk constant. Maar nu zit ik dus met een oog wat niet goed ziet. De vorige keer is al een half punt van de lens af gegaan, maar dat is dus niet genoeg. Resultaat is dat ik niet goed op mijn scherm kan kijken. Ofwel, ik kan eigenlijk niets op het scherm lezen. Heel lastig. Maar het gaat wel goed als ik zo’n goedkoop leesbrilletje opzet. Tenminste, dat gaat op voor het linkeroog. Dat rechteroog is nog een verhaal apart, want daar zit een klein cillinder in of een prisma of weet ik wat, maar dat is eigenlijk zo weinig, dat het ook zonder zou kunnen. Dus dat oog heeft wel de juiste scherpte, maar omdat het oog aan een correctie zonder die cillinder moet wennen, ziet het ook niet zo goed, maar zonder leesbril iig beter dan met. Maar het beste is dan toch met leesbril. Maar dat geldt alleen voor het scherm. Het toetsenbord met die leesbril is misselijk makend, even op de laptop kijken is ook niet prettig en met het hoofd bewegen ook niet echt. Dus ik worstel wat, met af en toe de leesbril scheef op het hoofd, met een glas voor 1 oog. Ellende is dat de enige bril met wat grotere glazen zo’n montuurloos ding is. Bovendien hebben die andere montuurbrilletjes van die dichtgelaste monturen, zodat je niet even een schroefje kunt losdraaien om het glas van het ene oog weg te halen. We modderen door. Hopelijk belt de opticien snel. Dan kan links ook een beter lensje in het oog.

Tja, die ging weer iets omhoog, maar goed, daar ga ik me niet zoveel meer van aantrekken. Het leven moet ook nog een beetje leuk blijven. Het zwemmen vanochtend was wel erg speciaal weer. Het was ontzettend koud, en het water was lekker. Boven het zwembad hing een hele mist, wat het zwemmen heel mystrieus maakte. Maar we hebben onze kilometer weer ruimschoots gehaald, met weer wat meer baantjes borstcrawl. Dus dat gaat wel lekker. Nog tot eind augustus en dan gaat het bad weer dicht en moet ik zorgen dat ik het ritme volhou op de crosstrainer. Heeeel stiekem denk ik ook weer aan hardlopen. Skaten is natuurlijk het leukst, maar dat durf ik echt niet meer. Die ene val was me er echt één teveel.

Het is bij de opticien elke keer weer een verrassing. Ik ga daar voor jaarlenzen, maar tot nu toe heb ik elke maand weer andere lenzen. Het lijkt niet mogelijk een constante waarde uit mijn ogen te halen. Zo was de sterkte van mijn ogen de laatste jaren erg achteruit gegaan, terwijl ik verwachtte, gezien mijn leeftijd, dat deze vooruit zou gaan. Nu blijkt mijn linkeroog razendsnel op de weg terug. Van eerst 4,5 naar 3,5. Maar daar zag ik niet zoveel mee. Dus toen nog maar een keer meten, en bleek dat hij zelfs nog meer gezakt was. Gevolg is dat ik met de oude lens die ik nu nog in heb, niet goed op mijn scherm kan kijken. Dat gaat beter met een leesbril, maar ja, mijn rechteroog is wel goed en met de leesbril ziet die het scherm weer niet zo goed. Hopelijk is mijn nieuwe linkerlens er ook snel. Rechts heb ik ondertussen een lens zonder rare dingen en van een ander materiaal. Die zit veel lekkerder en hij kijkt ook nog wel goed. Dus daar zijn de rare dingen (cilinders, prisma’s weet ik het wat) dus niet echt meer nodig. We hebben er wel lol in, de opticien en ik. Het is een leuke meid, die samen met haar Pa een Pearlzaak heeft. We zoeken nu nog iemand die wil promoveren op rare ogen.

De dalende lijn zet door. We zijn nog niet helemaal terug op het punt van net na de vakantie, maar we gaan er wel weer (heel langzaam) naar toe. Na een rustdag gisteren vandaag toch maar weer vroeg ut de veren. Ik was al voor 5 uur wakker, bedacht nog of ik naar de race van Pieter van den Hoogenband wou gaan kijken maar was er van overtuigd dat hij zou verliezen als ik ging kijken en dus vast zou winnen als ik er niet zou zijn. Helaas, dat laatste was niet het geval. Maar toch netjes gedaan, met dat oude lijf (zoals hij dat gisteren zelf noemde). Maar na het kijken naar al dat gespetter in dat water, was het toch ook weer tijd om zelf wat te gaan doen, dus hun in de kleren en naar het zwembad. Waar ik netjes ruim mijn kilometer zwom, met weer wat meer baantjes borstcrawl. Tegen de tijd dat het bad dicht gaat heb ik vast een conditie om meerdere banen vol te houden, maar dat moet dan maar wachten tot volgend jaar. Nog een week en dan gaat het bad dicht. Jammer – maar wel het vroege opstaan en het sporten proberen te blijven volhouden.

Niets erbij, maar ook niets eraf. Maar vooral dat eerste vind ik wel belangrijk. Het is niet bemoedigend om na een dag (voor mij) afzien, de lijn omhoog te zien gaan.  Dus nadag M naar zijn werk is gegaan, ga ik weer naar het zwembad voor mijn kilometertje zwemmen. K geniet van zijn vakantie. Als ik naar beneden kom voor mijn koffiebreak komt hij net z’n bed uit. M en ik hebben er dan al bijna een halve dag op zitten.

En nu proberen om een dag te werken zonder de hele tijd aan eten en vooral knabbelen te denken

Het lijntje gaat nog steed omhoog, weer een paar 100 gram erbij. Ik snap er niets van. Elke morgen een bescheiden ontbijtje, bakje fruit, crackertje met kaas, kopje thee en glaasje sap. Daarna 30 minuten sporten en ik probeer dat zo intensief mogelijk te doen. Gisteren ook nog eens veel water gedronken. Avondeten soep met stokbrood en oké gisteren zijn K en ik even in de fout gegaan met de Lays baked (70% minder vet), maar dat is dan toch de volgende ochtend niet direct wéér 300 gram erbij??
Ik krijg even de neiging maar niet meer mijn best te doen, maar ik vat mezelf weer bij elkaar en ga weer heerlijk 30 minuten op de crosstrainer. De gewone weegschaal geeft 70 kilo aan. Da’s nét het verkeerde begincijfer. Maar ik blijf toch maar moed houden. Is het weer *die* periode van de maand? Weet ik nooit zo, want met de Mirena merk je daar niet zoveel van. Hoogstens het humeur (beetje melancholisch) en het gewicht (volgens mij ben ik dan altijd ietsje zwaarder – dacht zij hoopvol). We zullen zien. Die dagen komen dan ook weer achter ons. Opletten met snoepen, veel water drinken en dan gaat dat lijntje vast wel weer naar beneden.

Gisteren me staan uitsloven op de crosstrainer en vandaag weer en wat is het resultaat. Ik ben weer wat aangekomen. Ik baal als een stekker. Dat komt toch niet door die éne gangmaker en dat zakje maltezers? K zit achter me en van hem komt het verlossende antwoord op mijn vraag ‘Hoe kan dat nou, sport ik elke dag een half uur en dan dit’. ‘Spieren zijn zwaarder dan vet Mam!’ en laten we het daar dan maar op houden 😉

Ik heb een weegschaal die ik koester, want waar ik me ook weeg, ik ben altijd zwaarder dan thuis. Ook de Wii-fit geeft een hoger gewicht aan dan de weegschaal, maar goed, die gebruik ik ook voor het lijntje naar beneden. Gisteren ging dat lijntje echter ietsje omhoog en ook vandaag, na toch gisteren niet veel gegeten te hebben en weinig gesnoept en wél een kilometer gezwommen, gaat het lijntje weer iets omhoog. Dus even als een beest te keer op de crosstrainer (35 minuten!!). Voor ik onder de douche ga toch nog even op mijn eigen weegschaal. Die weegt per 500 gram, dus helemaal niet zo nauwkeurig als de Wii-fit, maar daar ben ik tot mijn grote verbazing opeens 69 kilo ipv de 69,5 die hij pas nog aangaf. Iets eraf dus. Kan slechts 100 gram zijn (van 69,3 naar 69,2) maar toch ERAF!! Dus gauw weer even een tshirt aan, gauw de wii-fit weer aan, want wellicht heb ik toch met het crosstrainer iets verloren en I love dat lijntje naar beneden. Ik had geen broek aan (beken ik even) en anders was die zo van mijn kont gezakt, want tov van eerder die morgen zit er nóg eenhs 100 gram bij en gaat het lijntje toch weer wat naar boven. Wat frustrerend. Wii-fit afschaffen, alleen gebruiken voor training en heerlijk gewoon alleen mijn eigen lieve weegschaal gebruiken?? Nee straks een grote fles water halen en veel water drinken en al dat vet enzo gewoon wegspoelen. Dat lijntje moet en zal ook op de wii-fit naar beneden.

Hé, dat was even balen vanmorgen. Had ikgisteren 30 minuten op de crosstrainer lopen zweten, vanmorgen 1 km gezwommen en gisteren best wel een beetje op het eten gelet, zit er 100 gram bij. Nu is dat niet zoveel, mijn eigen weegschaal zou het niet eens merken, maar toch, dat kleine beetje dat lijntje omhoog is natuurlijk een beetje een dompertje. Maar ook een stimulans, want morgen wil ik dat lijntje natuurlijk weer naar onderen hebben.