De dalende lijn zet door. We zijn nog niet helemaal terug op het punt van net na de vakantie, maar we gaan er wel weer (heel langzaam) naar toe. Na een rustdag gisteren vandaag toch maar weer vroeg ut de veren. Ik was al voor 5 uur wakker, bedacht nog of ik naar de race van Pieter van den Hoogenband wou gaan kijken maar was er van overtuigd dat hij zou verliezen als ik ging kijken en dus vast zou winnen als ik er niet zou zijn. Helaas, dat laatste was niet het geval. Maar toch netjes gedaan, met dat oude lijf (zoals hij dat gisteren zelf noemde). Maar na het kijken naar al dat gespetter in dat water, was het toch ook weer tijd om zelf wat te gaan doen, dus hun in de kleren en naar het zwembad. Waar ik netjes ruim mijn kilometer zwom, met weer wat meer baantjes borstcrawl. Tegen de tijd dat het bad dicht gaat heb ik vast een conditie om meerdere banen vol te houden, maar dat moet dan maar wachten tot volgend jaar. Nog een week en dan gaat het bad dicht. Jammer – maar wel het vroege opstaan en het sporten proberen te blijven volhouden.

Niets erbij, maar ook niets eraf. Maar vooral dat eerste vind ik wel belangrijk. Het is niet bemoedigend om na een dag (voor mij) afzien, de lijn omhoog te zien gaan.  Dus nadag M naar zijn werk is gegaan, ga ik weer naar het zwembad voor mijn kilometertje zwemmen. K geniet van zijn vakantie. Als ik naar beneden kom voor mijn koffiebreak komt hij net z’n bed uit. M en ik hebben er dan al bijna een halve dag op zitten.

En nu proberen om een dag te werken zonder de hele tijd aan eten en vooral knabbelen te denken

Het lijntje gaat nog steed omhoog, weer een paar 100 gram erbij. Ik snap er niets van. Elke morgen een bescheiden ontbijtje, bakje fruit, crackertje met kaas, kopje thee en glaasje sap. Daarna 30 minuten sporten en ik probeer dat zo intensief mogelijk te doen. Gisteren ook nog eens veel water gedronken. Avondeten soep met stokbrood en oké gisteren zijn K en ik even in de fout gegaan met de Lays baked (70% minder vet), maar dat is dan toch de volgende ochtend niet direct wéér 300 gram erbij??
Ik krijg even de neiging maar niet meer mijn best te doen, maar ik vat mezelf weer bij elkaar en ga weer heerlijk 30 minuten op de crosstrainer. De gewone weegschaal geeft 70 kilo aan. Da’s nét het verkeerde begincijfer. Maar ik blijf toch maar moed houden. Is het weer *die* periode van de maand? Weet ik nooit zo, want met de Mirena merk je daar niet zoveel van. Hoogstens het humeur (beetje melancholisch) en het gewicht (volgens mij ben ik dan altijd ietsje zwaarder – dacht zij hoopvol). We zullen zien. Die dagen komen dan ook weer achter ons. Opletten met snoepen, veel water drinken en dan gaat dat lijntje vast wel weer naar beneden.

Gisteren me staan uitsloven op de crosstrainer en vandaag weer en wat is het resultaat. Ik ben weer wat aangekomen. Ik baal als een stekker. Dat komt toch niet door die éne gangmaker en dat zakje maltezers? K zit achter me en van hem komt het verlossende antwoord op mijn vraag ‘Hoe kan dat nou, sport ik elke dag een half uur en dan dit’. ‘Spieren zijn zwaarder dan vet Mam!’ en laten we het daar dan maar op houden 😉

Ik heb een weegschaal die ik koester, want waar ik me ook weeg, ik ben altijd zwaarder dan thuis. Ook de Wii-fit geeft een hoger gewicht aan dan de weegschaal, maar goed, die gebruik ik ook voor het lijntje naar beneden. Gisteren ging dat lijntje echter ietsje omhoog en ook vandaag, na toch gisteren niet veel gegeten te hebben en weinig gesnoept en wél een kilometer gezwommen, gaat het lijntje weer iets omhoog. Dus even als een beest te keer op de crosstrainer (35 minuten!!). Voor ik onder de douche ga toch nog even op mijn eigen weegschaal. Die weegt per 500 gram, dus helemaal niet zo nauwkeurig als de Wii-fit, maar daar ben ik tot mijn grote verbazing opeens 69 kilo ipv de 69,5 die hij pas nog aangaf. Iets eraf dus. Kan slechts 100 gram zijn (van 69,3 naar 69,2) maar toch ERAF!! Dus gauw weer even een tshirt aan, gauw de wii-fit weer aan, want wellicht heb ik toch met het crosstrainer iets verloren en I love dat lijntje naar beneden. Ik had geen broek aan (beken ik even) en anders was die zo van mijn kont gezakt, want tov van eerder die morgen zit er nóg eenhs 100 gram bij en gaat het lijntje toch weer wat naar boven. Wat frustrerend. Wii-fit afschaffen, alleen gebruiken voor training en heerlijk gewoon alleen mijn eigen lieve weegschaal gebruiken?? Nee straks een grote fles water halen en veel water drinken en al dat vet enzo gewoon wegspoelen. Dat lijntje moet en zal ook op de wii-fit naar beneden.

Hé, dat was even balen vanmorgen. Had ikgisteren 30 minuten op de crosstrainer lopen zweten, vanmorgen 1 km gezwommen en gisteren best wel een beetje op het eten gelet, zit er 100 gram bij. Nu is dat niet zoveel, mijn eigen weegschaal zou het niet eens merken, maar toch, dat kleine beetje dat lijntje omhoog is natuurlijk een beetje een dompertje. Maar ook een stimulans, want morgen wil ik dat lijntje natuurlijk weer naar onderen hebben.

L had in India het boek The monk who sold his ferrari van Robin Sharma gekocht. Een leuk en leerzaam boek over een advocaat die zeer succesvol is, niet kan stoppen en ter nauwernood een zware hartaanval overleeft. Hij krijgt de keuze, zo doorgaan en snel sterven of radicaal het roer om. Hij vertrekt naar India en komt herboren terug. Hij vertelt in dit boek zijn verhaal en wat hij geleerd heeft aan zijn vriend. Het is voor mij echt een boek voor in de vakantie waar ik altijd het leven weer even bezie en nieuwe plannen maak voor het komende jaar (bij mij lopen de jaren door de vakantie altijd gelijk aan de schooljaren, wel zo makkelijk. Een vakantie is een echte break). Natuurlijk ben ik al een tijdje bezig om meer structuur en zo in mijn leven te krijgen. Elk jaar een beetje meer en volgens L ben ik nog wel redelijk chaotisch (hij noemt het meer inefficient), maar is er wel heel duidelijk verbetering in (joepie). Maar goed, het boekje moet je gewoon een keer lezen, ik pik er nu even één ding uit waar ik iig mee aan het werk ben gegaan: Omdat M voor zijn vakantiewerk om 6 uur de deur uit gaat, ben ik ook al op (vroeg opstaan is één van de dingen die goed voor je zijn volgens het boekje – geniet van de startende dag). Daarna is wat bezinning/meditatie goed en minstens 30 minuten bewegen.Lees verder

Ondanks dat ik minder gewandeld heb tijdens de vakantie en heerlijk op mijn luie reet in een lekkere stoel boeken heb verslonden was de weegschaal mij vanmorgen goed gezind: 69 kilo, da’s toch mooi ruim 2 kilo kwijt en nog veel belangrijker: ik zit weer onder die magische 70 kilo grens. M heeft een vakantiebaantje waarbij hij om 06.30 moet beginnen. Mooi om er uit te gaan als hij weggaat en dan te zorgen dat ik op tijd in het zwembad lig. Vanmorgen dus gelijk begonnen en een kilometer gezwommen. Daarnaast is eindelijk de wii-fit aangekomen (niet de bestelde via Neckermann, maar de gereserveerde bij intertoys – deze was eerder dan verwacht, de twee weken levertijd van Neckermann duren nu al bijna 3 maanden). Op de wii-fit zal ik ietsje zwaarder zijn, maar we gaan weer met goede moed werken aan een gezond lijf. Het eerste stuk fruit (een zalige rijpe nectarine) is ook al op.

Het begon gisteren met het topje van mijn rechterduim, zo’n vervelend tintelend gevoel. Vandaag leek het over, maar het begint weer, maar nu is het mijn hele duim. En af en toe tintelt mijn hele rug ter hoogte van mijn schouderbladen. Wat kan dit zijn. Beknelde zenuw, oppert iemand. Hmmm kan vanuit de rug komen. Ik dacht eerst nog aan die gekke rechterpols van mij. Als ik daar teveel mee doe meldt die zich wel. Maar toch morgen maar even aankijken en anders maar weer even een Date met Bart maken. Kan die de boel weer even lekker loskraken. Ik vind het geen prettig gevoel. Misschien even weg van de pc? Hoewel ik de hele middag heerlijk op een lekkere stoel bij iemand verjaardag heb gevierd, dus mijn rust van vandaag heb ik wel gehad. Dan maar nu verder even voetbal kijken. Turkye moest, zover heb ik wel begrepen. Dinsdag is natuurlijk pas weer het echte werk, maar misschien even de duim ontzien…. of zou het niets met de pc te maken hebben?

Gisteravond bij de voetbalvereniging de feestavond als bedankje voor iedereen die zich als vrijwilliger heeft ingezet. Eerst lekker barbecue en daarna disco met halverwege bezoek van een kennelijk beroemde zanger, Danny van Zoest, winnaar van tros duizend sterren. Ik werd erop uitgestuurd om foto’s te maken terwijl hij in de hal aan het inzingen was. Ach, leuk jochie en wel een prettige stem. Ik maak mijn foto’s en een praatje. Ook wel prettig persoon, helaas blijkt later niet helemaal mijn soort muziek. Maar onder het zingen ziet hij mij met mijn camera en hij loopt heerlijk naar mij te lonken. Gelukkig begint daarna de disco weer en die speelt heerlijk jaren zeventig swingmuziek. Dus met een paar dames de dansvloer op (waar is de jeugd toch nu weer gebleven). De oudste is er ook en wil nog best wel even met zijn moeder dansen, maar is daarna ook weer rap verdwenen. Heerlijke ouderwetse disco en we staan nog met twee moeders op de dansvloer. Na afloop sta ik nog even te praten met een paar mensen. Krijg complimenten voor mijn soepele lijf (ja geef mij swingende muziek en dat oude stramme lijf wil wel bewegen hoor) en dan komt er ook nog zo’n jochie, van ach laat het net 20 zijn, naar me toe, dat ik zo lekker dans en dat we nog wel ergens een uurtje door kunnen gaan. Ik voel me gevleid, maar nee, bedankt. Haha, maar kennelijk ben ik nog wel jong genoeg om gevraagd te worden. Ik ga helemaal gelukkig naar huis, LOL

Ik was op tijd wakker (6.15 uur), eigenlijk zoals de hele week, maar ik lag zo lekker. Het is altijd een hele stap hoor, in de vroege ochtend. Ik draaide me wee lekker om, net zoals gisteren en eergisteren. Ik ben nog moe, ik wil nog slapen. Maar eigenlijk weet ik best dat ik niet meer in slaap val, dat ik lig te balen als ik er nu niet uitga, want straks is het te laat én dat ik het heerlijk vind als ik eenmaal in het water lig. Dus met mijn slaperige kop toch uit het bed, aankleden en de ochtendkou in. Bij het zwembad is het rustig, er staan maar 3 fietsen en 1 auto, terwijl het in de vroege ochtend altijd best wel druk is. In het zwembad zie ik 4 koppies bewegen. Ik ga er in en begroet de jongen die altijd naast mij zijn baantjes zwemt. Ik geef aan dat het wel erg rustig is en iemand anders die aan komt zwemmen zegt dat er ergens een staking is, dat ze langzaam op de weg gaan rijden oid en dat iedereen waarschijnlijk heel vroeg vertrokken is. Maakt mij verder niet uit. Eenmaal door trek ik heerlijk mijn baantjes en ik ga vooruit. Van alle baantjes zwem ik er twee helemaal in borstcrawl, de rest in schoolslag. Ik ben weer trots op mezelf en ben blij dat ik me toch niet weer helemaal heb omgedraaid. Thuis is er helaas geen krant, onze bezorgster blijkt ziek te zijn. Maar dat mag de pret niet meer drukken. Hopelijk kan ik mezelf morgen weer voldoende een schop onder mijn kont geven. Het is heerlijk, als je eenmaal uit bed bent én als je eenmaal door bent.

Hah, ja, het lijntje van het lijntje. Na de stijging van de afgelopen dagen gisteren vooral goed opgelet. Gelukkig was het lijntje gistermorgen weer wat omlaag dus dat zou helemaal goed moeten komen met nog een dagje opletten. Tot ’s avonds bij de voetbalvereniging een glaasje spa rood toe (oke, tijdens het koken een glas rode wijn, moet kunnen). Vanmorgen eerst heerlijk gezwommen, hoge verwachtingen, gaat het lijntje weer omhoog, niet veel, maar wel omhoog. En ik weet dat ik veel meer moet bewegen, dat de skelter van de jongens naar de opslag moet en dat ik dan de crosstrainer in de garage kan uitklappen en dat ik daar dan ook op zou kunnen. Dat ik als alternatief de dansmat nog heb en natuurlijk de Wii-fit. Maar het komt er niet van, terwijl ik er eigenlijk best wel tijd voor heb. Daar moet dus een kleine mentaliteitsverandering komen en wel gauw. En elke dag buikspieroefeningen, want er blubbert mij net iets te veel boven de broek uut.

Gisteren op de wii-fit: Zowel BMI als gewicht niet gewijzgd. Hè, terwijl ik toch wéér een dag had geprobeerd zo min mogelijk te eten en zeker neit te snoepen. Vandaag was het echter weer feest. Er was maar liefst 200 gram weg. Waardoor ik nog maar 5.5 kilo te gaan hebt tot het gewicht dat me wel leuk leek om in te vullen. Net binnen een ideal BMI. Straks gaan we er weer een paar pondjes afswingen, hoop ik. Morgen kijken wat het heeft opgeleverd.

Ik ben nooit zo van de weegschaal. Een blik naar beneden en het makkelijk of moeilijk aantrekken van een broek zegt vaak voldoende. Maar nu hebben we dus tijdelijk de wii-fit en die wil eigenlijk elke dag weten wat ik weeg. Dus braaf ga ik elke ochtend vroeg op dat ding staan. Steevast wordt mijn Mii een stuk dikker (maar ja, die heb ik ook als magere lat gemaakt, het is tenslotten een soort van Second Life daar) als mijn gewicht bekend is. Wii-fit houdt niet echt rekening met je lichaamsbouw en ik ben alles behalve tenger. Dat zou er eigenlijk nog best wel in mogen.  Maar goed, dat gewicht houdt de Wii-fit netjes bij in een grafiek. Een lijntje die ongeveer horizontaal is bij mij, ligt dalend in het begin, dan opeens een scherpe dip naar beneden en weer omhoog (ik dacht dat mijn kleren een stuk zwaarder waren en dat moet je in het begin even aangeven – kennelijk was dat niet zo, vandaar die dip en daarna weer die stijging), opeens weer licht stijgend en dan vanmorgen weer lekker naar omlaag. En die lijn wil ik proberen vast te houden. Dus vandaag, net als gisteren, goed uitkijken met wat ik eet en niet trappen in de snoeptrek wat later op de avond. Niet aan toe geven…. NIET AAN TOEGEVEN!! Gisteren lukte dat en dat was te zien (denk ik dan) aan dat dalende lijntje. EN die wil ik morgen weer zien…. Ook mijn eigen weegschaal was goed gezind. Die stond op 71 kilo (de wii-fit is altijd wat minder vriendelijk) – daar eerst maar eens onder die magische 70 grens en daarna bij de wii onder de 70 grens en dan zijn we al een heel eind op de goede weg. En vooral ook veel blijven bewegen. Dat is gewoon overal goed voor.

We hebben (tijdelijk) een wii-fit in bruikleen van Nintendo om er een stukje over te schrijven op Kids en zo. Gelijk uitgepakt en ingezet natuurlijk. En het is leuk. Allereerst mijn Mii aangemaakt, mijn personage in Wii-world. Lengte en geboortejaar toegevoegd en het balanceboard van de wii doet de rest. Hij meet mijn gewicht en mijn evenwicht. Dat laatste zit redelijk snor, het eerste verandert mijn redelijk slanke Mii in een leuk klein bol poppetje met love-handles, helaas ;-(.

Dus aan de slag. Er moet wat af vindt de Wii, maar hoeveel en hoelang wil ik daar over doen. Ik schuif net zolang met gewicht tot mijn BMI ideaal wordt en besluit dat ik daar 3 maanden over mag doen. Helaas moet 21 mei de wii-fit weer terug, maar hopelijk vinden we daar weer een oplossing voor (Nintendo lief aankijken voor verlenging, aanschaf of naar de winkel). Na nog wat oefeningen en tests gaat het echte werk beginnen. Ik kan yoga gaan doen, of spieroefeningen, op misschien gelijk aerobics of evenwichtsoefeningen. We zappen wat door het spel heen en besluiten dat aerobics en balance het leukst zijn. Ik doe af en toe wel wat spierdingen of yoga, maar die zijn eigenlijk saai. Je hebt daar wel een personal coach, maar de andere spellen zijn met de Mii en die zijn zo leuk. Bovendien doe je die spellen in Wii-World en daar kom je ook al je Mii-vriendjes weer tegen. Samen met de buurman doe ik steps, mijn zoon staat me aan te moedigen bij het hoge koord en de vriendjes van mijn zoon kom ik tegen tijdens het joggen. Leuk toch.Lees verder

Vrijdag of wellicht zaterdag zag ik ergens een artikel of aankondiging van een artikel wat mij direct aansprak omdat het ging over dingen waar ik met mijn coach over gesproken had. Over basisveiligheid in je kindertijd en verwachtingen ed. Ik sloeg het op in mijn hoofd om het later te lezen, of zag ik ergens een aankondiging en wilde ikhet blad gaan kopen? Ik dacht even dat het in Mind was, maar daar kom ik het niet meer tegen. Was het dan toch een blik in Psychologie of Happinez? Ik baal ervan want het zag er zo herkenbaar uit. En nu denk ik zelfs dat ik er wellicht over gedroomd heb.

Voor me ligt een stapel met kwaliteitskaarten voor jongeren. Maar die moeten toch ook voor mij werken denk ik. Ik zie de volgende kwaliteiten liggen: Ambitieus, aandacht, alert, attent, avontuurlijk, behendig, behulpzaam, bescheiden, betrouwbaar, creatief, daadkracht, dapper, eerlijk, enthousiast, eenvoudig, flexibel, fijngevoelig, geduldig, gedreven, gevoelig, gezellig, gul, handig, hartstochtelijk, helder, hulpvaardig, humoristisch, idealistisch, kracht, kritisch, knap (hersens), lef, lief, mooi, moedig, nuchter, nieuwsgierig, open, optimistisch, ontspannen, openhartig, opgewekt, ordelijk, precies, reël, rechtvaardig, relaxed, royaal, rust, soepel, serieus, slim, sportief, spontaan, sterk, tactvol, tevreden, vertrouwen, voorzichtig, vrolijk, vriendelijk, wijs, zacht, zelfvertrouwen, zelfstandig, zorgvuldig, zorgzaam.

En nu moet ik gaan kijken. Welke kwaliteiten vind ik bij mij passen en welke absoluut niet. Ik ga aan het werk en schuif met kaartjes. Dit vind ik van mezelf, dit absoluut niet, dit ergens wel maar toch ook niet altijd en dit zou ik best wel willen en waar niets mee is gebeurd weet ik dus niet zo. Ben ik sterk? Ik ben in sommige dingen ontzettend zorgvuldig, maar in andere dingen niet. Ik kan heel voorzichtig zijn, maar ook als de bekende olifant de porseleinkast in duiken. Ik ben zacht, maar kan knetterhard zijn. Tactvol, niet altijd. En natuurlijk vind ik dat anderen veel beter kunnen bepalen wat mijn kwaliteiten zijn. Sterk streep ik door, dit zwakke persoon neemt net haar 3e minimarsjes, terwijl ze eigenlijk wil afvallen. ZWAK. Gedreven ben ik wel, of is het het hyperfocussen van adhd-ers dat ik niet kan stoppen tot iets is uitgezocht of opgelost? Geduldig ben ik niet, zeker niet als andere mensen of factoren de boel vertragen omdat ze langzamer zijn dan ik. Ooohhhh daar kan ik dus echt niet tegen. Maar ik vind mezelf wel een leuke, spontane, vrolijke, gezellige meid. Op dit moment ietsje minder, maar dat is toch wel kenmerkend voor mij. En natuurlijk ben ik ontzettend behulpzaam en hulpvaardig. Sommige kwaliteiten liggen dicht bij elkaar. Ben ik voorzichtig, zorgzaam, zacht en zorgvuldig? Ben ik betrouwbaar? Aan de ene kant niet, maar door de adhd glipt me weleens wat door de vingers. Oh wat is het moeilijk om je eigen kwaliteiten aan te wijzen.

L is net terug uit India en ik merk dat ik op ben. Normaal red ik mij prima als hij weg is, zeker nu de jongens wat ouder zijn. Maar nu, met zijn vader in het ziekenhuis en alle spanning en onzekerheid eromheen kostte het me allemaal toch weer meer energie en dat nu ik net weer een  beetje de stijgende lijn te pakken had. Maar ik modder wel even door en dat gaat ook altijd wel goed, maar ik merk toch dat de batterij een beetje leeg is. Ik heb knallende koppijn, heb het koud, duizelig…. Misschien ook wel gewoon een griepje – maar vanavond proberen vroeg naar bed en dan even rustig aan. Haha, en dat met weer een renplanning voor de komende dagen. Misschien mezelf straks even verwennen met gewoon iets heel lekkers uit de supermarkt???