Vanmorgen haasten want om 8.40 had ik een afspraak bij de tandarts voor het zetten van een nieuwe kroon. Ik was daar nog niet binnen of ik hoorde ze zeggen dat ze me al binnen hoorde komen. Ze hadden kennelijk al naar huis gebeld of ik het niet vergeten was. 4 minuten te laat – na het banden oppompen had ik dus kennelijk ietsje harder moeten fietsen. Maar goed, gauw in de stoel, noodkroon eruit en nieuwe kroon erin. Maar die past niet. De tandarts slijpt hem wat bij, maar hij past gewoon niet. In het gipsen afgietsel van mijn mond zit hij perfect, maar in de realmouth past hij dus niet. Tandarts snapt het niet. Binnen 2 weken kan (met een noodkroon in) de boel niet zo verschuiven dat hij niet meer past. Dus noodkroon er weer in, uit de stoel en ik hoor wel wanneer ik even tussendoor weer in dat vreselijke spul mag happen en met zo’s metalen bakje weer een hele tijd in mijn mond mag zitten. Ik vind dat bijna één van de vervelendste dingen van een kroon, dat hapbakje. ’t Is niet anders….

Vanmorgen ‘heerlijk’ naar de tandarts. Het is de 8ste kroon, dus ervaringsdeskundige. Kon ik mij vroeger dagen lang zenuwachtig maken, tegenwoordig ga ik daar toch redelijk ontspannen naar toe. Het ergste van een kroon is dan ook de verdovingsprik in het verhemelt en daarna het happen met zo’n benauwde bak in je bek. De rest is lastig, maar deze kies was vrij vooraan, dus eigenlijk makkie. Nu zit er een fraaie glimmende noodkroon op. Over twee weken komt daar een mooi porceleinen kroontje voor in de plaats. Ben weer helemaal gelukkig. Gebit wordt zo steeds fraaier (en bankrekening steeds leger… maar goed)

Je moet geen inkopen doen voor etenstijd. Dat is gewoon eigenlijk een wet. Maar ik doe het dan toch. En naast de inkopen voor het eten kom ik thuis met: Een zak met muizen en kikkers, 2 pakjes met van die fondantdingen, een zak met chocopinda’s, grote schuimen (die ik beneden heb gelaten) en nog veel meer van dat soort ongein. Ik heb koppijn, ben moe dus ik eet. De kikkers van de c1000 zijn niet lekker, dus die eet ik achter elkaar op. Tussendoor nog even wat pinda’s snaaien, er ligt nog een stuk witte sjokolade met hazelnoten…….oh help, wat erg weer. Ik MOET HET NIETKOPEN!!! en doe het dan natuurlijk toch, omdat ik weet dat als het niet lukt achter de computer ik moet eten.
Is dat niet waar je aan moet beginnen met lijnen. Eerst uitzoeken waarom je eet (lees ontzettend snoept) en daar wat aan gaan werken en niet gewoon minder gaan eten (en dan natuurlijk toch gewoon blijven snoepen)
OHHHHHH wat baal ik toch af en toe van mezelf.

Ik zit heerlijk met de radio aan wat te werken. Plotseling is daar Mesmerized van Faith Evans in de juiste mix (weet nooit welke, maar volgens mij iets van Mansons mix). Op die muziek kan ik maar één ding. Opspringen en swingen. Helaas is het de wat kortere versie (5 minuten of korter ipv ruim 8 minuten). En ik merk dat mijn kleine leuke radiootje echt een klein leuk radiootje is. Hard is niet echt hard, lekker swingen op de bassen moet ik op de boombox van M doen. Maar het is wel lekker. Ik heb dus al weer een klein beetje beweging gehad van daag. Maar gisteren heb ik voldoende gedaan voor een hele week…. haha, excuustruus 😉

Gisteren aan de slag in de tuin van mijn schoonouders. Het weer zat niet mee. Het waaide hard en af en toe wat regen. Maar verder goed te doen. Na een hoop gepuzzel welke tak oud en welke nieuw waren waren de bramen weer netjes opgebonden. Daarna was mijn taak het snoeien van de druif. Dat is makkelijk werk, want daar moet gewoon alles af. Ondertussen was L samen met onze zwager bezig om een naaldboom om te halen en was er al voorzichtig gestart met een vuurtje. Daarna nog voor mij het snoeien van de bessenstruiken en dan wat schoffelwerk. Niet echt mijn favoriet. Na een hele dag in de wind buiten en een hele slechte nacht vanwege diezelfde wind, een pijnlijke rug en een snurkende L had ik het eigenlijk wel gehad. De bus die ik wilde hebben zou ik al niet meer halen, maar die van het uur erna daar ging ik voor: 17.41 uur. Ma zou me wel even wegbrengen. Ruim op tijd op het busstation aanwezig, maar wat er ook kwam, geen bus naar Zwolle. Daar gaat straks nog mijn aansluitingLees verder

Ik zit in de ‘het wil niet helemaal lukken wat ik wil’ mood. Dat is een gevaarlijke. Ik wil gewoon heel geconcentreerd aan het werk zijn en bergen verzetten, maar dat lukt dus niet. (Hoewel wél al L’s overhemden al gestreken zijn) Dus ontsnap ik vroegtijdig naar mijn la met kikkers en muizen. Ik probeer de zak die nog dicht zit, dicht te laten. Ik vind nog één losse muis. Maar die smaakt naar meer. Zodat de zak los is en ik vrees voor de rest van de inhoud. Ik ga gauw wat eten, en dan die kleren halen en bij de pc helpen. En mijn bestelde brood bij appie ophalen en kijken of ze daar nog een prins hebben voor mijn grote vriendin Tessa. Kortom, ik ontsnap maar gewoon heel even geheel van mijn kamer.

Leuk werk, een eigen website bijhouden als Kids en zo…. Vooral het schrijven van recensies over spellen. Zo spelen wij hier regelmatig een superleuk bordspel wat we nooit zouden kopen en dus spelen als ik ze niet toegezonden zou hebben gekregen als recensie-exemplaar. Niet kopen, omdat we eigenlijk niet van die spelletjesmensen zijn. Ik op zich nog wel, maar dan moet ook iedereen daarin gemotiveerd zijn en niet omdat anderen daar nu zin in hebben en zij eigenlijk niet. Dus af en toe doen wij ‘verplicht’ een spel, genieten wij van het leuk samen een spel doen (compleet met drankjes en hapjes) en vergeten vervolgens dat wij dit leuk vonden en dat we het dús vaker moeten doen.
Vrijdagmiddag komt de buuv met een pakje voor mij wat bij haar is afgegeven. Ja hoor, één van de verwachte spellen voor de Wii. Dit keer is het Boogie Superstar van EA-games. TIjdens het koken probeert K het al uit en na het eten, als L en M weg zijn, gaan wij verder aan de slag. Het is weer een echt Wii spel zoals ik ze graag zie, met bewegen. Al die spellen die je ook op de pc kunt spelen vind ik dus niets aan. Daar heb ik geen Wii voor, daar heb ik (als ik het nodig zou vinden) mijn pc voor. Die Wii vind ik juist leuk voor de beweegspellen. En dat kan op een hele leuke manier met Boogie. Je moet op muziek allerlei dansbewegingen doen, in de juiste maat de juiste beweging, waarbij je soms ook nog moet opletten of je nog wel in de spotlights staat. Om het voor de omgeving nog erger te maken is er ook een karaoke ingebouwd en kun je lekker in een microfoon meebleren. Heerlijk. K en ik genieten met volle teugen, doen ook een heuse dansbattle (wat echt wel lijflijk kan worden onze wat krappe woonkamer) en bewegen zo een heerlijk uurtje. Natuuuuurlijk heb ik mij voorgenomen om dit vaker te doen, net zoals ik mij dat voorneem op de wiifit en straks waarschijnlijk ook op de (in aantocht zijnde) family trainer (voor de Wii van Atari). Maar ik weet dat ik altijd vind dat ik mijn tijd nuttiger moet besteden. Gek, want elke dag 30 minuten bewegen is ontzettend nuttig en noodzakelijk. Dus ik neem het  mij weer van harte voor… Vandaag is er al niets van gekomen, gisteren eigenlijk ook niet, dus hoe het morgen ermee staat…….

Een boel te doen vandaag. Ik had er zin in, nog steeds wel eigenlijk. Alleen jammer dat vanaf vanmorgen mijn hoofd gewoon te klein lijkt, alsof er meer in zit of wil dan erin past. Ergens halverwege mijn nek zit een opstopping oid. Ik heb het idee dat als ik die open heb, mijn hoofd heel makkelijk leeg kan lopen en dat het dan weer helemaal goed gaat. Maar ik krijg het niet open en de duk op mijn schedel neemt toe. Het moet er ergens uit kunnen stromen, maar waar. Waarom wil het niet gewoon even wegstromen, want ik heb best zin in vandaag, maar alleen dus niet zo…..

Vanmorgen was de afspraak met de tandarts: het echte oordeel over de kies zou vandaag kunnen vallen. Ik moet zeggen dat het een ontspannen zit is, voor zover dat kan bij een tandarts. Zelfs het prikje voor de verdoving voelde ik amper. Doe mij voor elke boorbeurt voortaan maar zo’n prik. Daarna was het vooral heel veel water en geluid. En natuurlijk na verloop van tijd wat kramp in de bek, om het maar zo te zeggen. De breuk zat diep en er moest een wortelkanaalbehandeling aan te pas komen. Maar ook die viel mee. Nu zit er een mooi kunststof opbouw werkje op. Dat moet tot 5 december blijven zitten en daar meot ik een beetje voorzichtig mee doen. Als ik daar niet opeens ontzettende last van krijg, dan komt daar 5 december een mooie kroon op (leuk sinterklaas cadeautje) en is de kies officieel gered. De tandarts had goede hoop. Ik dus ook maar.

Gek eigenlijk dat ik vroeger ontzettende angst voor de tandarts had en dan gebeurde er meestal niets. Nu weet ik dat er van alles gaat gebeuren en ik moet zeggen dat ik redelijk ontspannen daar naar toe ga. Echt gouden handjes… mijn tandarts.

Sinds gisteren goed opletten met eten, rechts kauwen en links een beetje ontzien. Ging goed met de noodvulling. Maar dan krijgen de achterburen een dakkapel aan de achterkant van het huis en verschijnt er echt een enorme kraan waaraan die kapel straks over de bomen en over het huis op het dak wordt getild. Ik sta te kijken en maak wat foto’s vanuit onze dakkapel. Vinden ze vast leuk. Ik eet ondertussen een tosti, denk niet na en voel gelijk al dat de noodvulling inderdaad makkelijk los kan laten…. vrijdag mag de tandarts even in het gat kijken. Volgende week vrijdag mag hij er wat aan gaan doen. Het is ff niet anders

Vandaag toch maar even bij de tandarts langs. Niet mijn eigen tandarts, maar een tandarts die wel bij hem in de praktijk brengt. Het blijkt een aardige dame en we delen onze voornaam. Dat schept een band. Ze bekijkt mijn (inmiddels nog verder) afgebrokkelde kies, spuit er wat koude lucht in en vraagt mijn reactie. Ik voel het wel, maar niet zoals ik verwacht had van top tot teen. Ze gaat een foto maken en het blijkt dat er toch een behoorlijk stuk kies weg is. Hij is erg diep afgebrokkeld en er zit een gat tot waarschijnlijk op de zenuw. Maar de foto kan vertekenen en omdat ik niet voortdurend pijn heb en ook de koude lucht niet echt heftig is, kán het meevallen. Ze besluit om het gat even te dichten met een noodvulling. Vrijdag had ik al een afspraak staan met mijn eigen tandarts (controle). Zij zal met hem mijn geval even bespreken en maakt alvast een afspraak met mijn tandarts. Haar voorstel is om (onder verdoving) de oude vulling helemaal weg te boren om te kijken hoe de situatie eronder is. Dan een wortelkanaalbehandeling en dan kijken of er een kroon op kan of eerst een noodkroon. Dit sowieso eerst, maar misschien wat langer om te kijken hoe de boel eronder het houdt. Spannend dus. Want een kroon verwachtte ik al, maar had niet gedacht dat er misschien voor mijn kies verder gevreesd moest worden. Maar de zenuw leeft sowieso nog wel, wat een goed teken is. Het probleem is of er voldoende kies over blijft om nog iets op te bouwen. Wat dat betreft heb ik wel alle vertrouwen in mijn tandarts. Een ander kiesje bestaat ook nog dankzij een pin en daar was ook nog maar weinig van over. Spannend dus…

Gisteren een heel gezellig feest in de Groene Draeck, bij mijn broertje. Uitzicht op het IJ vanaf het balkon, heerlijk weer, leuke mensen, lekker eten… wat wil je nog weer. Ik heb net wat lekkere salade op mijn bord, een glas prosecco naast mij en neem een hap van een heerlijk stukje lamsvlees. Pang voel ik in mijn mond en krak. Ik uit een minder netjes woord en haal een halve kies uit mijn mond. Morgen maar even bellen naar de tandarts dan maar. Gelukkig is het een kies waarvan ik al had aangegeven dat ik daar een kroon op zou willen. Wat de tandarts nog niet wilde doen, want is verder nog goed (behalve dat er een grote vulling inzit waardoor de kies aan de voorkant een soort van donkergrijs is – dus lelijk). Dus nu is hij verder niet meer goed. Weer twee keer met de mond open zitten, in dat vreselijke bakje happen, maar dan is de mond daar ook weer netjes. Gelukkig ligt er geen zenuw open, dus eten en zo gaat gelukkig nog goed.

Vorige week bij de opticien mijn ogen weer laten nakijken. Met één oog (het linker) zag ik met de nieuw aangemeten lens niet zoveel, tja wel als ik de leesbril opzette, maar niet gewoon. Bleek volgens de meeting dat mijn oog vooruit was gegaan, alweer. Dus weer een nieuw lensje besteld. Dat net opgehaald en vol goede moed in het oog. Nou, dat is echt een verbetering duh – daar zie ik dus ook niet zoveel mee. Eigenwijs als ik ben zoek ik even in mijn kastje naar de oude lenzen, doe die even in dat linkeroog en ja, dat is tenminste zicht. Toch vreemd dat twee mensen mijn ogen vooruit meten, terwijl het resultaat eigenlijk niets oplevert. Terwijl ik dus wel goed zie door dat testding. Maar dat het kijken door de oude lenzen wel gewoon goed is. Nu weet ik alleen niet welke lens ik nu in heb. Ik vermoed de allereerste, maar ik mis een doosje.(Helder moment, loop even naar de slaapkamer) Ja, gevonden. Ik heb dus mijn allereerste linkerlens nu in. Dan weet ik wat ik ze zo via de telefoon kan meedelen. Maar wellicht dat het tweede lensje ook wel goed is, maar het derde en vierde dus duidelijk niet.

Vanmorgen wel op tijd wakker voor het zwembad, maar wat een kloteweer. Ik heb echt geen zin om me zeiknat te laten regenen om vervolgens nat het zwembad in te gaan en weer nat naar huis. Maar ik ben klaarwakker, dus toch maar eruit. Even wegen op de Wii (ja natuurlijk weer iets erbij na de Hamka’s van gisteren) en dan maar gelijk een half uur bewegen. Dus eerst maar een paar keer met de skies de helling af en daarna proberen om via het koord van de ene flat naar de andere te komen. Ik val 2 keer naar beneden, maar hou er gelukkig niets aan over ;-). Daarna nog even hoelahoepen en ik heb mijn 30 minuten erop zitten. Niet echt heftig, maar het is wel bewegen. Straks de dansmat op mijn laptop aansluiten, want dat ik ook altijd leuk om te doen. En bewegen moet vooral ook leuk zijn vind ik.

Hoewel ik ook wel een paar dingen heb gedaan vandaag zijn toch een aantal dingen die ik wilde doen gewoon niet gebeurd. (Of dingen die ik wilde laten zijn wel gebeurd)

Zo heb ik niet echt bewogen. Ja naar het dorp gefietst, daar de fiets bij de fietsmaker achtergelaten en terug naar huis gelopen. Ik ben meerdere keren de trap op en af geweest, heb de vloer gedaan en nog wat meer huishoudelijk werk, maar echt die 30 minuten bewust bewegen – nee, dat niet echt

Daarnaast wou ik niet meer of iig minder snoepen. Ook dat is niet gelukt. Zo heb ik bijna een zak Hamka’s soldaat gemaakt, zijn al mijn luchtige chocobollen op, heb ik wat dropjes gesnoept, wafel en chocolade bij de thee, 2 wafels bij de koffie (van die hele dunne hoor) en een hele hand (of meer handen) met stukjes wafels. Verder een vette lasagna gegeten en sla met lekker veel saus.

Ik zal dus morgen wel gestraft worden door de wii-fit met een hele steile lijn naar boven. Dus ga ik nu maar pitten en beloof ik mezelf wéér dat ik vanaf morgen mijn leven wéér ga beteren. Toch maar gaan zwemmen?? Dan heb ik het iig gehad voor die dag. Maar het lijkt elke ochtend kouder te worden.

Een andere taak die ik mijzelf voor vandaag stel is (eventueel samen met K) een poos goed bewegen achter de Wii en ook de dansmat weer op de laptop aansluiten, of eventueel op de pc van M (die toch op zeilkamp is) en daar ook even heerlijk op bewegen. Want ik mag dan uitslapen en niet gaan zwemmen. Dat 30 minuten per dag minimaal goed bewegen wil ik er toch wel inhouden. Het lijntje was vlak vanmorgen, maar gisteren was het toch weer iets omhoog.

Tja hoe kom je eraan en hoe kom je er weer af. Ik heb een tennisarm. Nu tennis ik al jaren niet meer (voor het laatst toch ergens diep in het vorig millenium) en als ik het al zou doen, dan rechts en mijn tennisarm zit links.

Positief: het gaat vanzelf weer over, je kunt er bijna alles mee doen. Negatief, het duurt een paar maanden. Nou, daar leren we dan maar mee leven. Veel zonder spanning bewegen is iig goed, want dan blijven de spieren soepel. Nu hoop ik alleen van ganzer harte dat ik er wel mee kan trommelen. Nu duurt dat nog een paar weken voor we weer gaan beginnen, maar niet kunnen trommelen lijkt me toch echt een ramp.

Het is vast geen gezicht zoals ik nu achter de computer zit (nee geen foto). Mijn linkeroog is sinds ik aan zachte lenzen ben begonnen, beter aan het worden. Was het in het begin iets van -4, dus ik het al bijna -3. Een waarde die het eigenlijk lange tijd gehad heeft tot ik genoeg had van de harde lenzen en steeds vaker mijn bril op zette. En dat vooruit gaan, gaat hard. Gek is dat mijn rechteroog niet meedoet, die blijft redelijk constant. Maar nu zit ik dus met een oog wat niet goed ziet. De vorige keer is al een half punt van de lens af gegaan, maar dat is dus niet genoeg. Resultaat is dat ik niet goed op mijn scherm kan kijken. Ofwel, ik kan eigenlijk niets op het scherm lezen. Heel lastig. Maar het gaat wel goed als ik zo’n goedkoop leesbrilletje opzet. Tenminste, dat gaat op voor het linkeroog. Dat rechteroog is nog een verhaal apart, want daar zit een klein cillinder in of een prisma of weet ik wat, maar dat is eigenlijk zo weinig, dat het ook zonder zou kunnen. Dus dat oog heeft wel de juiste scherpte, maar omdat het oog aan een correctie zonder die cillinder moet wennen, ziet het ook niet zo goed, maar zonder leesbril iig beter dan met. Maar het beste is dan toch met leesbril. Maar dat geldt alleen voor het scherm. Het toetsenbord met die leesbril is misselijk makend, even op de laptop kijken is ook niet prettig en met het hoofd bewegen ook niet echt. Dus ik worstel wat, met af en toe de leesbril scheef op het hoofd, met een glas voor 1 oog. Ellende is dat de enige bril met wat grotere glazen zo’n montuurloos ding is. Bovendien hebben die andere montuurbrilletjes van die dichtgelaste monturen, zodat je niet even een schroefje kunt losdraaien om het glas van het ene oog weg te halen. We modderen door. Hopelijk belt de opticien snel. Dan kan links ook een beter lensje in het oog.

Tja, die ging weer iets omhoog, maar goed, daar ga ik me niet zoveel meer van aantrekken. Het leven moet ook nog een beetje leuk blijven. Het zwemmen vanochtend was wel erg speciaal weer. Het was ontzettend koud, en het water was lekker. Boven het zwembad hing een hele mist, wat het zwemmen heel mystrieus maakte. Maar we hebben onze kilometer weer ruimschoots gehaald, met weer wat meer baantjes borstcrawl. Dus dat gaat wel lekker. Nog tot eind augustus en dan gaat het bad weer dicht en moet ik zorgen dat ik het ritme volhou op de crosstrainer. Heeeel stiekem denk ik ook weer aan hardlopen. Skaten is natuurlijk het leukst, maar dat durf ik echt niet meer. Die ene val was me er echt één teveel.

Het is bij de opticien elke keer weer een verrassing. Ik ga daar voor jaarlenzen, maar tot nu toe heb ik elke maand weer andere lenzen. Het lijkt niet mogelijk een constante waarde uit mijn ogen te halen. Zo was de sterkte van mijn ogen de laatste jaren erg achteruit gegaan, terwijl ik verwachtte, gezien mijn leeftijd, dat deze vooruit zou gaan. Nu blijkt mijn linkeroog razendsnel op de weg terug. Van eerst 4,5 naar 3,5. Maar daar zag ik niet zoveel mee. Dus toen nog maar een keer meten, en bleek dat hij zelfs nog meer gezakt was. Gevolg is dat ik met de oude lens die ik nu nog in heb, niet goed op mijn scherm kan kijken. Dat gaat beter met een leesbril, maar ja, mijn rechteroog is wel goed en met de leesbril ziet die het scherm weer niet zo goed. Hopelijk is mijn nieuwe linkerlens er ook snel. Rechts heb ik ondertussen een lens zonder rare dingen en van een ander materiaal. Die zit veel lekkerder en hij kijkt ook nog wel goed. Dus daar zijn de rare dingen (cilinders, prisma’s weet ik het wat) dus niet echt meer nodig. We hebben er wel lol in, de opticien en ik. Het is een leuke meid, die samen met haar Pa een Pearlzaak heeft. We zoeken nu nog iemand die wil promoveren op rare ogen.