Spreek net de buurvrouw, wanneer wij terugkomen van vakantie? Blijkt zij ruim een week voordat wij terugkomen op vakantie te gaan. Dat wist ik dus helemaal niet. Onze andere buren gaan ook al weg, een week voordat wij terugkomen. Dan maar een paar huizen verder, naar het vriendje van K. Die gaan 30 juli weg. Dat is dus 4 dagen voor wij thuiskomen. Blijven er nog wat gaten tussen die laatste en onze terugkomst. 4 dagen dat er dus geen oppas is voor onze dames achterin de tuin. Maar als het goed is komt de laatste buurvrouw( en buurman) zondag al weer terug. En dat zijn hele aardige behulpzame mensen. Dus buurvrouw 1 zal gaan vragen of zij buurvrouw 3 wil aflossen met de zorg voor de konijnen. Dit is voor het eerst dat er een probleem is. Altijd is er wel een van de directe buren thuis als wij weg zijn en kunnen voor elkaars dieren en post zorgen. Maar ik weet dat ook buurvrouw Wil de zorg wel weer zal overnemen. Alleen vind ik het jammer dat ik het zo laat hoorde, anders had ik zelf alles kunnen regelen. Zal voor een deel wel aan mij liggen. Toch niet goed gevraagd. Maar het lijkt allemaal opgelost. Woensdag komt Niels zijn instructies ophalen. Die is in de leeftijd van geld verdienen. We zullen dus wel een leuke beloning voor hem verzinnen. Het is toch 2 keer per dag er naar toe, loslaten, eten geven, water verversen, weer opsluiten en eten geven. Ach het zal vast wel goed gaan.
Trots op mijn jongens
Vandaag mochten de jongens geen afspraken maken, maar gingen we werken aan de voorbereiding van de vakantie. De jongste ging in de tuin aan het werk. Ik had de rozen al gesnoeid, hij mocht de zooi opruimen. Daarna de konijnenren even uitscheppen (die beesten poepen tegenwoordig in 1 hoek van de ren buiten, maar dat komt gewoon op de stoep, bah) en de tuin aanvegen. Ondertussen is de oudste bezig met de fiets. Die moet nog even naar de fietsenmaker. Als hij thuiskomt gaat hij direct verder met van alles en dan komt er een telefoontje. Of ik met de auto naar de garage wil komen. Hij heeft de aanhanger al uit de garage gereden. De garage opgeruimd en de spullen uitgezocht. Als ik de aanhanger aan de auto hang, haalt hij nog even de laatste spullen die uit de garage achter ons huis naar deze verre garage moeten, zodat de kar in de garage achter ons huis kan worden gereden. Ik vind het ontzettend leuk om te zien hoe hij hier het initiatief neemt, meedenkt en ook verantwoordelijkheid pakt. Hij controleert de stekker, de lampen, eigenlijk van alles wat we normaal moeten aangeven, doet hij nu vanuit zichzelf. We rijden samen de auto naar huis, waarbij hij in de spiegel in de gaten houdt of er niets achter ons zit. Ik ben niet gewend met de kar te rijden en hij weet dat. Lief is ook als hij aangeeft waar ik heen moet, alsof ik dát ook niet zou weten. We rijden samen de kar in de garage (wat we normaal met moeite met 4 man voor elkaar krijgen). Ik besluit even lekkere broodjes te gaan kopen. Als ik terug kom zitten ze naa de tour te kijken. Maar de hele tuin is aangeveegd, alle rommel is opgeruimd. Ik ben vandaag enorm trots op mijn jongens, vooral ook op de oudste, die zich ook als oudste gedraagd. Verantwoordelijkheid en initiatief nemen. Geweldig.
Kwijt
Mam, heb jij mijn gele portemonnaie gezien? Ja, een paar dagen geleden, lag hij te slingeren op de tafel, maar ik zou niet weten waar hij nu is. Jongste wil na zijn toets naar het zwembad, maar de portemonnaie, met de abo-kaart, is dus zoek. Hij gaat maar eerst zijn toets maken en dan zal ik ondertussen wel even zoeken. Maar waar zoek je zo’n ding. Beneden in de kamer lijkt hij niet niet liggen, boven op zijn kamer ook niet. En dan ben ik het zoeken zat. Ik maak weer eens iets mijn probleem en het is mijn probleem niet. Als ik weer thuiskom van mijn afspraak is hij ondertussen naar het zwembad geweest met de kaart van zijn broer, want de portemonnaie is nog steeds zoek. We gaan zijn gangen na. Vrijdag nog boodschappen gedaan. Geld van mij gepakt, met zijn portemonnaie naar de C1000 en vervolgens mij thuis de rest van het geld terugbetaald. Dat weten wij allebei nog, want mijn portemonnaie zat vol met kleingeld, dus pakte hij 10 euro en gaf me nog meer kleingeld terug. Op dat moment was de portemonnaie dus nog in huis. Zaterdag heeft hij er niet echt iets mee gedaan. Hij zou iets voor het logeren gaan halen, maar omdat ik nog wat in huis had, is hij niet gegaan. Ding niet meegenomen naar logeren, ook niet naar de verjaarsvisite op zondag en gisteren niet mee naar school. Dus nog in huis…. maar nergens te vinden. Z’n agenda is ook al zoek, zijn USB sticks zijn weer terecht, zijn rekenmachine is ook nog zoek….. Kan hij niet ietsje minder op zijn moeder lijken?
Grasarbeiders
Buuv blij, Fox en Fluf blij. Het gras bij de buren is niet alleen groener, maar ook veel langer (haha nog wel), dus de dames zijn weer even uitgeleend als grasarbeiders bij de buuv. Waar ze heel snel (voor hun doen dan) doorhebben dat er genoeg is en dus niet zoals op het eigen gras als een gek aan het eten zijn, maar heerlijk wat eten, wat luieren (op de rug met 4 pootjes in de lucht) en weer wat eten. Of, zoals de buuv zelf zegt, mogen de knijnen nog even bij mij op vakantie? Zo voelen de dames het kennelijk ook 😉
Verrassing
M zeurt er al een jaar over, of in ieder geval, zolang dat ding uit is. K praatte een beetje mee, maar sinds hij er bij zijn grote neef op mocht spelen zeurt hij net zo hard mee. Toen we zondag bij mijn neef vandaan kwamen had ik het plan al in mijn hoofd. Even met L overleggen en dan een Wii kopen. Niet alleen voor K’s verjaardag, maar gelijk ook voor die van M in juni. Vandaag was K jarig en natuurlijk speculeren over het kado. Hij kreeg vast een Wii want ik had laten vallen dat die dingen overal waren uitverkocht en dat er een wachttijd van minimaal 5 weken was en dat ik het duur vond en dat ze er na een week toch genoeg van hadden. En daarnaast liet ik vallen dat ik het kado voor K al had besteld, maar dat het nog even duurde voordat het geleverd werd. Grote ogen, want dat was natuurlijk de Wii. Nee lieve schat. Het leek me zo leuk om voor jou ook een fatboy zitzak te kopen voor onder je nu hoge bed, net zoeen als M heeft. Maar die kunnen ze niet direct leveren, dus je moet er nog even op wachten. Nu moet K maar geld vragen voor zijn verjaardag van M, zodat ze daarvan de Wii kunnen kopen. Oooooo ik kan niet wachten tot ze morgen thuis komen. Nu hoop ik maar dat hij niet halverwege in het distributiecentrum of zo blijft liggen. En dan die koppies als ze het uit mogen pakken. Nu maar niet hopen dat ze opeens eerder uit zijn als ik er al mee aan het oefenen ben. Oh wat heerlijk deze voorpret. En dan morgen niet vergeten de buuv in te schakelen. Ik ben 1 uurtje weg, wedden dat ze dan nét in dat uurtje komen. Neee, grote brief aan de deur en twee buurvrouwen op scherp
Er is er een jarig…..
K is vandaag jarig. 13 is hij alweer. Omdat paps in India zit vieren we het later, maar natuurlijk laten we de dag niet zomaar voorbij gaan. Broerlief had gisteren een iPod shuffle voor hem gekocht, want hij wilde zo graag iPod oordopjes hebben voor bij zijn iNep. Een shuffle was volgens zijn broer maar ietsje duurder, dus die kocht het spontaan maar voor zijn broertje. Ik vind het zo ontzettend lief, maar heb toch maar besloten een beetje bij te springen. Dus gaven we hem vandaag samen, maar wel met de opmerking dat zijn broer hem best alleen had willen geven. Straks komen de buurtjes even op de thee met taart en vanavond gaan we lekker gourmetten met z’n drieën K hoeft niet te trainen en M belde net op dat hij toch niet hoefde te werken op school. Maken we er een gezellige avond van. Ik heb ook maar gelijk eens nieuwe slingers gekocht, dus het is nu echt wel feest.
Op gang komen
Het wil niet echt lukken vandaag, op gang komen. Ik heb een beetje lamlendig gevoel. Kan niets vinden waar ik mij eens even heerlijk op ga werpen. Ik ben met wat kleine dingen bezig, maar echt lekker aan het werk kom ik maar niet. Gelukkig is de administratie weer op orde, de woonkamer gezogen, de meeste was gedaan, maar verder… Opeens is het dan weer 3 uur en zijn er uren voorbij waarvan ik niet weet wat ik daarin heb gedaan. Wat gelezen, wat gesurft , maar verder?? Zo maar eens gaan bedenken wat we vanavond gaan eten dan maar.
De wintersportganger
De telefoon gaat. Op het display zie ik een 06 nummer vanuit het buitenland. Ik neem op. Het is M. “Hallo Mam, ik kreeg een SMS dat bellen twee keer zo goedkoop is als SMS-en, dus ik bel dan maar even. Het is hier erg mooi, hier boven ligt sneeuw, maar dat is niet overal zo. De reis was lang, maar gelukkig zijn we er. Ik heb al een paar hele mooie foto’s van de omgeving gemaakt dus die zie je zondag wel. Tot zondag!”. Ik krijg nog wat tijd om wat te vragen, maar uit alles klinkt door “ik ga het hier reuze naar mijn zin krijgen”. Laat hem maar lekker genieten. Ik ben benieuwd naar de verhalen en de verkering. Zijn ex ging ook mee en had zich heerlijk naast hem in de bus genesteld. Volgens mij knippert het hevig en maar vindt hij verder ook andere meisjes wel lief en interessant. Het is in ieder geval een joch wat op dit moment heerlijk in zijn vel zit.
De iPod
Een verlekkerde blik, de iPod gelijk ingepikt… en wij mogen er niet meer aankomen, want er zit geen hoesje omheen en oh oh vieze vingers. Kortom , hij is helemaal gelukkig. Blijft de oude iPod van M. Ik vind dat natuurlijk een leuk ding voor in de trein of op de fiets, maar K natuurlijk ook. Ben ik dan egoistisch en pik ik dat ding zelf in, of gun ik K een pleziertje en mag hij hem dan hebben. Ach, de K’s doen daar gewoon samen mee, tot K er ook net zoals M meer naar school wil en ik naar dat ding kan fluiten. En bovendien, we hebben ook de iNep nog, qua geluid hetzelfde, alleen is het dus geen iPod. Maar ach, wie ziet dat, want we hebben toch geen extra set oordopjes 😛
Maar eerst is M naar zijn kamer gestuurd, want first things first, zijn boekverslag voor Engels wat morgen af moet en dat met een theatervoorstelling voor CKV vanavond… even nog geen iPod dus.
Nieuwe auto
Onze 13 in een dozijn bordeaux rode Astra station is ingeleverd. Er waren dagen dat er hier 3 op de parkeerplaats stonden. We hebben nu een nette blauwe Ford Focus, met van alles erop en eraan. Airco, electrische ramen, CD speler die je met een knopje bij het stuur kunt bedienen… luxe dus. Voor ons in ieder geval wel. Ik mag morgen de vuurdoop houden. Ik heb er even hier een blokkie om mee gereden (tjonge mam, jij rijdt nu wel écht langzaam), maar ik vind het altijd even wennen. Mijn wens voor een radio met mp3, CD speler moet dus nog even in de ijskast, maar gelukkig is de radio wel vervangbaar. Maar met de FM transmitter moet het ook wel lukken om de gewenste mp3’s op de radio af te spelen. Leuk vind ik wel van deze auto dat hij je begroet als je aan komt lopen. Ook heel handig voor als je je sleutel verliest. De dief hoeft dan maar op het knopje te drukken en hij ziet gelijk welke auto bij de sleutel hoort. Niet verliezen dus. En L en ik zullen voortdurend ruzie met de stoel hebben. Ik moet hem naar boven gedraaid hebben, want anders kan ik niet goed kijken en L, die net iets langer is, wil hem naar beneden, anders zit hij met zijn kop tegen het dak.
Staking
Scholieren staken, vandaag weer en ook in Ede is het weer raak. Ze houden huis in winkels en ik hoor dat de winkels in het centrum de deuren al gesloten houden. De oudste zit in de vierde en heeft vrijdag ook meegedaan. Van hun school naar de andere scholen in Ede en dan met de hele groep naar het gemeentehuis. Discussie hier in huis, want ik ben er van overtuigd dat hij zich niet laat meeslepen en niet gaat meedoen met het vernielen van dingen. Meelopen, meeroepen enzo, ja, maar dingen vernielen, nee! Ik heb de overtuiging dat wij hem voldoende hebben meegegeven om hier afstand van te nemen. Hij is spontaan, maar in zijn hart net zo’n schijterd als ik, of wellicht met net zo’n geweten als ik. Ik kon ook meedoen, maar iets kapot maken van een ander, voor de lol?? Nee, dat deed ik niet, dat durfde ik ook niet, bang voor de gevolgen die dat zou hebben. Ik liep daarvoor weg. Ik heb meegedaan, begin tachtiger jaren, met de bezetting van het hoofdgebouw in Wageningen. Ik heb er geslapen (in de kamer van de rector magnificus nogwel) en meegewerkt aan de nieuwsbrief, maar altijd bewust dat ik ergens was waar ik niet mocht zijn en zeker bewust dat mijn aanwezigheid daar geen gevolgen mocht hebben, dus niets doen wat je niet kon terugdraaien, zoals iets kapot maken. En ik heb het gevoel dat ik mijn kind genoeg ken, om te weten dat hij wat dat aangaat net zo in elkaar steekt als ik. L. is daarvan minder overtuigd. ‘Je weet niet hoe is zich gedraagt binnen de groep en je weet dus ook niet in hoeverre hij zich laat meeslepen’. Tja in het voetbalveld kan hij ook opeens kwaad worden, maar dat is meer omdat iemand hem dan voortdurend loopt te etteren en daar kan hij slecht tegen. Ik geloof in zijn gedrag, tot het tegendeel is bewegen. Mijn zoon sloopt geen dingen van anderen. En ik hoop met heel mijn hart dat ik inderdaad gewoon gelijk heb.
Familielog
Omdat manlief nog al eens in het buitenland zit en wij allemaal maar heen en weer mailen, heb ik een weblog gemaakt op de hoofddir hier: www.kalamake.com. Dit log vind ik heerlijk om af en toe wat van me af te schrijven, maar dat log is meer voor de belevenissen van mij, de boys en manlief in het buitenland. Sommige dingen zullen dubbel zijn, sommige alleen hier of alleen daar. Zeker als manlief in den verre zit, zullen we meer schrijven. Maar hoe dat allemaal gaat lopen, geen idee. Ik moet de jongens nog even aansporen en zo. En natuurlijk van allerlei dingen meer foto’s gaan maken, want die moeten er dan ook op. Er hangt een compleet fotoalbumgedoe achter. Op dit moment alleen foto’s van de tuin zoals hij was. Straks van de tuin zoals hij nu is en later de tuin zoals hij is geworden, samen met de overvolle gft kliko’s.
Wennen aan het nieuwe leven
De jongste is naar Kinderdorp, een groot festijn hier in het dorp waar kinderen zich een week lang kunnen uitleven in het knutselen, films kijken, maar vooral in het bouwen van dé superhut. De oudste is aan het werk bij een dame in de buurt met echt een hele grote tuin. Hij doet dat al een tijdje op oproep en geniet er werkelijk van. Hij werkt daar aan van alles en zij brengt hem de liefde voor het tuinieren en de kennis van planten bij. Een goede deal. Maar nu ben ik dus alleen thuis en moet dus zelf de tijd in de gaten houden. Geen belletje om 12 uur als er iemand beneden staat voor de lunch, want over twee weken gaat ook de jongste naar de middelbare school. Het is dus nu opeens alweer kwart over 1. Zo gaat het straks dus bijna elke dag. Vroeg in de ochtend vliegen ze uit en ergens in de middag komen ze terug. Gelukkig werkt manlief ook af en toe thuis (als hij niet in het buitenland zit) Een mens zou nog eens vereenzamen als zzp ergens op een zolderkamertje.
Weer terug!!
Hoera, we zijn weer in Nederland… en Shit de vakantie is alweer voorbij. Rest nog het uitzoeken van de zooi en stapels was. Maar de laatste dagen waren leuk. Vanaf de camping in Silkenborg zijn we naar iemand gegaan bij Arhus die Lambertus 10 jaar geleden had ontmoet op een seminar. Hij had hem gemaild dat we naar Denemarken kwamen en dat we hem graag wilden treffen en we werden zo bij hem thuis uitgenodigd. Ons idee was een nacht te blijven en de volgende dag verder, maar dat kon absoluut niet. Nee, we moesten minstens nog een nacht blijven en Arhus bekijken enz enz. Zij moesten de volgende dag wel naar het werk, maar hier was de sleutel en daar was het eten. Heel bijzonder, want eigenlijk kenden we deze mensen nog maar een paar uur en dan zo’n vertrouwen. Maar het was reuze gezellig en zeker de moeite waard om er nog een dag aan vast te plakken. Ook leren BBQ met een Weber, wat toch heel wat anders is en leuke recepten opgedaan. Na de twee dagen bij Arhus dan eindelijk… (volgens de jongens) naar Billund, voor lest best Legoland. Ik had een camping gevonden in de gids vlak naast Legoland en deze in de tomtom gezet, als leidraad voor de route. Maar het is ook die camping geworden ondanks het bedrag dat zij voor een nachtje vroegen. maar 500 meter van Legoland spaart je ook benzine en parkeergeld uit, dus toemaar. Eenmaal de tent opgezet gelijk maar richting Legoland. Dat is tot 21 uur open, dus tijd zat en met ons ANWB lidmaatschap krijgen we de tweede dag gratis. Voor Kevin hadden we in een folder een bon voor gratis toegang gevonden. Lees verder
Een klein dipje
Na de mooie autotocht van gisteren opeens regen. Natuurlijk net toen ik aan het koken was in onze buitenkeuken. In de kar gauw een parasol en een zeil zoeken en de boel een beetje afdekken. Omdat dit een camping is waar veel caravans staan met grote voortenten is een groot deel van de bodem zwart en dat loopt ontzettend makkelijk binnen. Gelukkig is de bui van korte duur en is het vandaag weer mooi weer. Het blijkt dat de ronde van Denemarken zowat langs onze camping komt. Marco en Lambertus zijn al op de fiets op pad en voor Kevin en mij rest straks een wandeling richting het parkours. Ik vraag me af hoelang lopen, want als ik zo’n beetje naar de kaart kijk, lijkt het alsof ze over onze camping rijden. We zullen zien. Wel leuk om een keer weer mee te maken, hoewel het natuurlijk niet de tour de france is.
Dagje toeren
Vandaag eens op zoek naar het hoogste punt van Denemarken, ofwel de hoogste berg. Dat is echt lachen, want dat ding is nog stukken lager dan de hoogste berg in Nederland. Krijg je het idee dat Denemarken nog platter is, maar dat is niet zo. Hier zijn veel meer heuveltjes en er zijn dus een paar heuveltjes wat hoger en die strijden dan om de eer van hoogste berg van Denemarken te zijn. Het weer werkt mee en dan lijkt Denemarken toch best wel een lieflijk en mooi land te zijn. Ik weet niet of het naar meer smaakt, maar op zich is het nu best wel uit te houden. Zeker ook met zo’n internetpunt op de camping. Voordeel daarbij is dat het staat in een soort grote huiskamer, waar het ’s avonds licht en warm is. Dus heb je genoeg van de tent, dan kun je hier lekker gaan zitten lezen, internetten (als er een pc vrij is) of gewoon televisie kijken. Ze hebben gelukkig bij de films ook ondertiteling, dus die zijn nog wel te volgen als het engels is. Verder is het Deens moeilijk te verstaan. Maar het wordt steeds meer toch wel een leuke vakantie. Ik heb al heel wat gelezen, zoals het boek Dromen, denken, doen van Bert Tiggelaar. Weer iets dus om na de vakantie mee aan de slag te gaan en zoals elk jaar tijdens de vakantie bruis ik weer van nieuwe ideeen om na da vakantie mee verder te gaan. Opschrijven die hap dus. Zo wil ik gewoon van ons domein een algemeen log maken van onze familie, zodat tijdens de afwezigheid van manlief, hij over ons wel en wee kan lezen. En ook met meer fotoalbums, die we nu hier en daar neerzetten, maar dan is het meer een geheel en ook een wat duidelijker gebruik van ons domein, wat toch wat zielig op de achtergrond raakt nu iedereen op de hotmail of de gmail zit. Maar eerst….. nog even heerlijk vakantie vieren en dat gaat steeds meer lukken.
Denemarken – Silkenborg Sø
Gisteren zijn we in Silkenborg aangeland. Het lijkt erop dat vele mensen Denemarken al hebben verlaten of wellicht zowiezo slimmer zijn geweest dan wij om hier op vakantie te gaan. De campings lijken leeg en verlaten. Gisteren een paar campings bekeken, maar de eerste leek ons wat duur, de tweede echter stond voor caravans met voortenten, maar er was niemand te bekennen. Dan toch maar weer terug naar de eerste. Daar zijn veel gezinnen met kinderen en het lijkt verder (zeker in de zon) wel een leuke camping. Het slaapt zowiezo wel lekker zonder die eeuwige wind die aan je tent staat te rukken.
Denemarken op zich vind ik niet een speciaal land, of wij komen op de verkeerde plekken. Het is een mooi landschap, maar niet spectaculair. Het is een beetje hollands. Omdat de mannen regelmatig gaan fietsen, zie ik minder van het landschap. Helaas mag ik met mijn pols nog niet lange stukken fietsen op mijn sportfiets. Maar aan de kust vond ik dat niet zo erg. Met die wind was het echt worstelen, is niet echt mijn ding 😉Lees verder
Denemarken
We zijn in Denemarken aan gekomen. En we vragen ons af wat we hier doen.
Woensdagochtend zijn we vertrokken. Onze eerste stop was voorbij Hamburg in de buurt van Rade. Gewoon zoals vaak onze eerste stop, ergens op een boer’n erf, met ons allen in het kleine tentje. De volgende dag wakker van wat regen. Snel alles in de kar en verder p weg. De hele dag wat regen en sjacherijnig weer. Onze eerste camping is aan de westkust. Daar verschillende campings bekeken. Wat zijn die duur!! En overal is het koud, kil en regenachtig. We rijden verder en vinden een camping die betaalbaar is, Bilberg. Maar de wind is hard en het hoost. Sjacherijnig stonden we met auto en aanhang op een grasveld, geen zin om de boel uit te pakken. Manlief ging nog even naar de receptie om wat te vragen en kwam terug met de mededeling dat er voor die nacht nog een hut vrij was, voor 35 euro. Daar hoefde ik niet lang over na te denken en die nacht sliepen wij droog in een hutje. Lees verder
Vakantie 1
Woensdag is het zover. Dan gáán we. Richting Denemarken dit jaar. Het enige wat zeker is, is dat we Legoland gaan aandoen. Of wellicht, dat we onszelf Legoland gaan aandoen. Maar het lijkt me wel bijzonder, een heel pretpark gebouwd met legoblokjes (tips voor korting om binnen te komen zijn welkom). Verder hebben we eigenlijk geen idee. Ergens bij de meren in het noorden en ergens langs de westkust. Zoveel op de bonnefooi hebben we eigenlijk nog nooit gedaan. Meestal hebben we toch wel een doel en richting. Maar meer eigenlijk dan Denemarken hebben we niet. En wel zo prettig misschien. De kar staat al te wachten in de garage. Morgen de laatste inkopen en dan de kar pakken. Tussendoor moet manlief nog werken, moet ik nog van alles regelen, moeten de kinderen (van mij, want van hunzelf hoeft het echt niet) de voortuin op orde brengen en hun eigen tassen pakken, achtertuin moet ook nog vanalles gesnoeid worden, zodat we niet in een oerwoud terugkomen. Moet ik ook nog bedenken wat ik aan kleding meeneem. Moet ik niet vergeten de nieuwe Potter op te halen bij de boekwinkel…pfffffff en toch denk ik dat ik dinsdag wel klaar ben en dat we echt woensdag kunnen vertrekken. Het voordeel is dat de jongens ouder zijn, hun eigen tas in pakken en dus zelf verantwoordelijk zijn voor alles wat ze vergeten en dat ik steeds meer heb dat in de andere landen ook van alles te koop is, dus wat we zijn vergeten kopen we daar wel. Behalve de wijn, die slaan we in onderweg in Duitsland. Maar het gaat dus gebeuren. En ik heb er zin in. Ik hoop dat er op de camping van die handige wifi is. Lijkt me echt ideaal. Maar we zullen zien. Internetcafé zijn er vast wel. Maar we zijn nog niet weg. We gaan….. bijna
Op kamp
Vanmorgen is de jongste naar schoolkamp vertrokken. Op de fiets van Bennekom naar Lunteren. De zon scheen heerlijk en wij vaders en moeders op het schoolplein, vonden dat ze het toch wel heel erg troffen met het weer. Ondertussen zijn we een paar uur verder. Ik had een gesprek in Barneveld, toch niet zo ver van Lunteren vandaan. Ik kon nog hier net rennend niet al te nat mijn auto bereiken. Tijdens het gesprek had ik uitzicht op buiten. Ik had niet meer het idee dat de kids zo aan het boffen waren met het weer. Met bakken kwam het naar beneden en wat een wind….. Op de terugweg vloog mijn toch niet al te lichte Astra bijna van de weg af. Arme kinderen op de fiets. Zouden ze er al zijn? Zouden zij niet meer in dit weer zitten? Ik hoop dat het straks en de komende dagen wat beter is, want een kamp met dit weer is toch niet echt leuk. Morgen zie ik hem even. Samen met een klasgenoot gaat hij naar de introductiemiddag van zijn nieuwe klas. De rest gaat volgende week, dan is er de inhaalmiddag, maar zie je de nieuwe klasgenoten niet. Hij gaat liever wel morgen. Gelijk een goede start maken en weten bij wie je in de klas komt. Misschien al wat vrienden maken. Dan hoor ik wel hoe de rit is geweest. Maar regen of geen regen. Het zal de pret daar niet drukken. Die feesten daar wel met elkaar. Het laatste jaar van school, de laatste weken in deze groep. Nu even kamp en straks weer druk oefenen voor de musical. Nog een paar weken en dan ben ik basisschoolmoeder af. Dan ben ik daar alleen nog maar assistent bij de doculessen.
