Ze zijn al weken bezig, de konijnen. De vorige konjinen hadden al een paar keer een poging gewaagd, maar dat had ik kunnen voorkomen door een paar stenen hier en daar strategisch in de grond te stoppen. Deze nieuwe generaties laat zich echt door niets tegenhouden: Gegraven zal er worden. Ondertussen ligt er al minstens 30 cm grond in de ren die eigenlijk ergens een stuk lager hoort te zitten.. Ooit is er op een grasmat die er ooit lag gaas gelegd tegen het graven. Later is er een klein stukje hok bijgekomen en daar zit natuurlijk geen gaas. Vanuit daar vinden dan ook de ontsnappingspogingen plaats. Het hol zit dan onder het gaas. Op het gaas ligt nu zo’n 30 tot 40 cm grond. Op zich allemaal niet zo’n probleem dat gegraaf, zeker niet onder de eigen ren, maar als ze dan zover gaan dat ze bij de buren boven komen is het dus… te ver. Gat moet dicht.Gat afgesloten met een plank en daar stenen omheen gelegd.

• Uitdaging 1 – hoe krijgen we die plank weg… knagen. Er is al een flink deel van de plank weg, maar niet genoeg om langs te komen
• Uitdaging 2 – hoe krijgen we de stenen weg… ze ondergraven. ALs je flink onder die stenen graaft zakken ze naar onderen en dan kun je boven weer in het gat kruipen
• Uitdaging 3 – hoe komen we via een andere weg onder die plank.. door een zijingang te maken en kijken of er nog ergens een plekje is om langs dat stomme gaas te komen. Wat natuurlijk ook duidelijk weer gevonden is.

Helaas steken we hier toch maar weer een steentje voor. Door al het gegraaf wel één handig puntje. Ze hebben ze dicht onder het gaas gegraven dat ik dat nu een eind naar beneden kan trappen. Dat scheelt weer. Misschien met elkaar een paar keer hard stampen en de hele ren zakt een stuk naar beneden. Bovenop weer wat grond gooien en dan kunnen ze boven het gaas, maar binnen de ren graven.

Straks eerst maar eens naar de garage lopen. Daar ligt nog een stuk gaas als het goed is en dan toch maar eens dat hele kleine stukje waar geen gaas ligt uitgraven en van een gaasrand voorzien. Een andere optie is de hele ren uitgraven. Van stenen wanden en bodem voorzien en weer dichtgooien. Maar nee… daar heb ik nog even geen zin in. Tot die tijd een beetje behelpen. Zij wel wat graafmogelijkheden, maar toch binnen de perken. Ik moet gewoon grenzen stellen… ook hier.

Onze Moena is dol op graven. Foxy doet dan gezellig mee. Een deel van de ren kan naar hartelust gegraven worden. Als ze onder het terras, de grasmat of het pad dreigen te komen gooi ik er wat keien in, tot groot ongenogen van meneer en mevrouw. Ze zijn ondertussen al heel druk geweest. Het vrijgraven deel is een stuk lager, wat betekent dat het deel waar ze op een gegeven moment gaas tegenkomen in de ondergrond steeds hoger wordt. Om het plezier wat te verhogen hebben K en ik een paar emmers grond uit de voortuin gehaald, waar de border toch boven het pad uitkomt omdat daar steeds de grond die we ergens van overhadden op is gegooid. Dus nu hebben ze lekker wat meer graafgrond. Wat doet Moena… ze duwt het hek net zo ver naar voren tot ze bij het grasveld kan. En daar kun je gewoon lekker graven zeg…. tot een stuk onder het grasveld. Jammer voor Moena dat ik daar achterkwam. Gat weer dicht en hek weer op de plaats en toch een steen ertegen. Ontsnappen uit de ren hebben we liever niet. Buren hebben een hond. Lijkt me geen goede combi 😉

Onze Moena heeft geheel het voorjaar in haar kop. Opeens loopt ze te sjouwen met een bek vol hooi en haar. Je zou toch bijna gaan denken…. maar als het goed is, is haar partner Foxy absoluut niet vruchtbaar…..

[singlepic id=65 w=320 h=240 float=left]Een groot plezier voor Moena en Foxy: graven. Gisteren plastic platen gekocht zodat ze best met hun kontje richting het pad mogen graven, maar de grond blijft dan tenminste netjes in het hok. Maar ondertussen zijn ze al een heel eind en dat terwijl ik de boel toch steeds weer terugschuif. Je moet ze een beetje bezig houden tenslotte 😉Lees verder

Helaas geen foto, maar het is wel lachen met ons Moena. Kom ik naar buiten om de was op te hangen zie ik naast het hok een grote berg met zand. In het hok zie ik nog net een klein kontje met pluimstaartje uit een gat steken. Moena is weer heerlijk aan het graven. Nu doet onze Foxy dat ook wel, maar die gaat zitten graven met haar gatje richting de ren. Dus de grond in de ren wordt steeds hoger (wat Moena dan wel weer afgraaft), maar buiten de ren is het dan nog redelijk netjes. Dat geldt dus niet voor Moen, die met haar gat buiten de ren gericht staat, richting het pad dus. En daar vinden we dus regelmatig een hele berg. Moena zat al een eindje onder het grasveld, ofwel richting uitgang van het hok (als ze weer naar boven zou gaan graven). Dus weer wat stenen gezocht (die raken wel op zo langzamerhand), in het gat gegooid, halve bloempot bij de ingang van het gat en met gevaar voor eigen leven (Moena valt de schep aan) het zand van het pad weer terug gegooid in het hok. Het is ook het enige deel van het hok waar ze kunnen graven. In de rest van de ren zit gaas in de ondergrond. Niet diep, maar wel voldoende om te zorgen dat ze niet kunnen uitbreken 😉

[singlepic id=28 w=320 h=240 float=left]Vrij snel na het overlijden van onze Fluf heb ik op internet gekeken of er een leuke partner was voor Foxy. De konijnopvang waar Foxy vandaan komt blijkt gesloten, maar gelukkig is er tegenwoordig een konijnenopvang in Ede. En daar zit Moena. We besluiten zo snel mogelijk te gaan kijken en een dag later is het koppel Foxy Moena een feit. Het is nog even wennen, voor iedereen. Moena is wel een aanhankelijk konijn, maar het is Fluf niet. Dat zal het ook nooit worden of wellicht in de toekomst. Tenslotte hebben we Fluf hier 6 jaar gehad. Daar leer je wel aan het elkaar wennen. Moena krijgt gewoon het voordeel van de twijfel. Het belangrijkste is dat Foxy en Moena het best wel lijken te vinden. Niet zoals Fluf en Foxy, maar ook dat heeft bij mijn weten best wel even geduurd.Lees verder

[slideshow id=3]

Gisteravond de routine. Met twee stukjes wortel de tuin in. Konijnen voeren en ze in het nachthok opsluiten. Ik zie weinig beweging in het hok, zou M ze al naar binnen hebben gedaan? Normaal komt Fluf wel aanrennen als het buitenlicht aangaat. Maar daar zie ik toch een konijn zitten en als ik dichterbij kom ligt er een konijn naast…. niet goed.. op de zij, de pootjes uitgestrekt… omgevallen… zomaar. Het is Fluf en Foxy zit er naast, beduusd. Ik ook. Ik raap Fluf op en neem haar in mijn armen. Ze is wel koud, maar nog niet stijf. Ze ligt heerlijk. Ik ga naar binnen.. beduusd en roep mijn moeder. Fluf is dood. Ik ga naar boven waar M net in bed ligt. Fluf is dood. M is snel zijn bed uit. Dat kan niet, ik zag haar bij thuiskomst nog lopen in het hok. Nu niet meer, ze ligt hier in mijn armen… dood. We gaan naar K die in diepe rust ligt. Het dringt niet tot hem door. Ik leg Fluf in een kratje voor morgen, ik wikkel haar in papier en doe de deksel op de krat. Daar mag niemand bij. Fluf is dood, onze Fluf. Nooit meer een bruine dartel met wapperoren die je in de hoek van de ren komt begroeten als je naar buiten komt of als je thuis komt. Op haar achterpootjes staan bedelen om aandacht en het liefst ook wat lekkers. Nooit meer Fluf die bij het hek naar het terras zit te staren waar wij op zitten. Nooit meer Fluf die alleen bij mij op schoot kwam zitten als ik ze ’s avonds hun stuk wortel bracht. Dat wilde ze nooit, maar met veel geduld kwam ze uiteindelijk toch, rustig op mijn schoot, geaaid wordend, haar wortel eten. Nooit meer twee konijnen knuffelend naast elkaar. De ene bruin met wat grijs, de ander grijs met wat bruin. Nooit meer Fluf op het bankje in haar hok heerlijk zittend. Nooit meer Fluf die ongeduldig weer uit het hok valt omdat ze snel bij dat stuk wortel wil wat er nog net niet is.

Nooit meer …. Fluf

Gisteren terug van vakantie. Onze eerst gang is naar de dames. We hebben geen enge berichten gehad, dus ze zullen er allebei vast nog wel zijn, maar hoe? We kunnen opgelucht ademhalen. Volgens mij heeft iedereen het erg goed gedaan, te goed zelfs een beetje, want de dames moeten nu gelijk aan de lijn. Ze zijn nog wel buiten, maar blijken uitgebroken. Om ze naar binnen te lokken wil ik de bakjes pakken, Aha – geen wonder 😉 Beide bakjes zitten goed halfvol. Ik haal er meer dan de helft uit, laat eigenlijk maar een klein beetje zitten en zet de bakjes weer terug. Ze beginnen braaf te eten. Ja dames, geniet er maar van, want vanaf morgen gaan jullie echt even een beetje op rantsoen. Lekker wat hooi, weinig brokjes, niet te veel lekker snoepspul en het te hoge grasveld maar met mate. Maar ze zijn in ieder geval nog heerlijk levendig en weten gelijk wel weer de aandacht te trekken.

Gelukt, de verzorging van de dames is rond. Kwam net een achterbuurvrouw tegen en laat die nu pas 11 augustus op vakantie gaan. En natuurlijk wil zij op de konijnen passen. Nu maar even overleggen met de verschillende verzorgers wat handig is. Want het zijn er nu 4, misschien handiger om dat terug te brengen naar 3. Maar ik weet nu in ieder geval dat ze de komende weken liefdevol verzorgd gaan worden. Dat is toch een gehele geruststelling.

Spreek net de buurvrouw, wanneer wij terugkomen van vakantie? Blijkt zij ruim een week voordat wij terugkomen op vakantie te gaan. Dat wist ik dus helemaal niet. Onze andere buren gaan ook al weg, een week voordat wij terugkomen. Dan maar een paar huizen verder, naar het vriendje van K. Die gaan 30 juli weg. Dat is dus 4 dagen voor wij thuiskomen. Blijven er nog wat gaten tussen die laatste en onze terugkomst. 4 dagen dat er dus geen oppas is voor onze dames achterin de tuin. Maar als het goed is komt de laatste buurvrouw( en buurman) zondag al weer terug. En dat zijn hele aardige behulpzame mensen. Dus buurvrouw 1 zal gaan vragen of zij buurvrouw 3 wil aflossen met de zorg voor de konijnen. Dit is voor het eerst dat er een probleem is. Altijd is er wel een van de directe buren thuis als wij weg zijn en kunnen voor elkaars dieren en post zorgen. Maar ik weet dat ook buurvrouw Wil de zorg wel weer zal overnemen. Alleen vind ik het jammer dat ik het zo laat hoorde, anders had ik zelf alles kunnen regelen. Zal voor een deel wel aan mij liggen. Toch niet goed gevraagd. Maar het lijkt allemaal opgelost. Woensdag komt Niels zijn instructies ophalen. Die is in de leeftijd van geld verdienen. We zullen dus wel een leuke beloning voor hem verzinnen. Het is toch 2 keer per dag er naar toe, loslaten, eten geven, water verversen, weer opsluiten en eten geven. Ach het zal vast wel goed gaan.

Buuv blij, Fox en Fluf blij. Het gras bij de buren is niet alleen groener, maar ook veel langer (haha nog wel), dus de dames zijn weer even uitgeleend als grasarbeiders bij de buuv. Waar ze heel snel (voor hun doen dan) doorhebben dat er genoeg is en dus niet zoals op het eigen gras als een gek aan het eten zijn, maar heerlijk wat eten, wat luieren (op de rug met 4 pootjes in de lucht) en weer wat eten. Of, zoals de buuv zelf zegt, mogen de knijnen nog even bij mij op vakantie? Zo voelen de dames het kennelijk ook 😉