M vierde gisteren samen met een vriend zijn verjaardag (en die van die vriend). Ik hoefde niets te doen, hoefde ook niet thuis te blijven (ja haha), zij zouden alles regelen. Om 4 uur was vriend er. Samen inkopen doen (lijstje door mams even aangepast. Alle sterke drank eraf geschrapt) en dan de tuin inrichten. Hoefde ik ook niet bij te helpen, maar een partytent opzetten gaat met meer toch altijd net wat handiger. K was ondertussen ook thuis. Die had gisteren een ‘slaap’feestje en had daarna gevoetbald. Voetbal gewonnen, maar nu ging hij toch even op de bank zitten. Die was dus binnen 5 minuten vertrokken. Diep in slaap. Als eerste kwamen er 4 goede vrienden. Die waren uitgenodigd op de BBQ. Ik gelukkig ook en een verleidelijk glimlachende zoon vroeg me of ik het vlees wilde doen. Ach natuurlijk schat. Daarna was het wachten op de rest van de gasten. Tijd voor mij om boven mijn tijd door te brengen. Af en toe even naar beneden gluren door het raam, SMSje sturen naar zoon dat hij foto’s moet maken en dat de muziek best wel erg hard staat – denk om buurt. Even beneden bitterballen bakken.Lees verder

SMS van onze snowboarder. Hij heeft het reuze naar zijn zin, doet al allerlei kunstjes die ze straks nog even op de film gaan zetten. Ik ben benieuwd naar zijn verhalen morgenochtend (als hij daar dan nog de puf voor heeft na een hele nacht in de bus). Er hoeft trouwens niemand met ons mee te rijden meldt hij ons – dat scheelt weer discussie 😉

We hadden K’s album al bijna vol en een hele stapel dubbelen. Nee, M wilde en hoefde geen album, onzin, te veel tijd bla bla, pubergeluiden. Nu hadden we een hele stapel dubbele kaartjes op de tafel liggen, dubbele dubbele zoals we dat dan noemen. Dus L vraagt of dat de dubbele zijn, nee die liggen boven..We halen de stapel, en ze gaan tellen, bijna 200 kaartjes, bijna een album. Waarom maak jij ook geen album M.. is zo leuk voor later. Oke dan, M gaat een album halen en we plakken plaatjes. Lekker op tijd, zaterdag hebben we over de 50 kaartjes weggegeven aan het dochtertje van een vriend, gisteren 45 aan ons buurjongetje en er staan hier nog 4 enveloppen met ‘besproken’ kaartjes. Maar goed, we hebben nog een tijdje, dus M heeft braaf geplakt en dit zijn de gaten:

106 – 171 – 197

[singlepic=119,320,240,,center]

Met nog één kaartje te gaan hebben wij genoeg materiaal om anderen weer gelukkig te maken, zoals onze kleine vriendin T. Samen nemen ze de grote stapel dubbelen door om zoveel mogelijk gaten in het album van T te dichten.

M heeft het tweede uur. K is de deur uit en ik probeer boven wat leven in dat andere kind te krijgen. Er komt wat geknor uit de hoogte vandaan, maar verder niets. Ik probeer het later nog een keer en nog een keer. EIndelijk komt hij er een keer uit om gelijk uitgebreid onder de douche te gaan. Ondertussen is het ruim 9 uur. Ik spoor hem aan om toch wat op te schieten, maar praat tegen een dove. Ik loop me natuurlijk weer vreselijk boos te maken. De tijd tikt door en de kans dat hij op tijd op school komt wordt toch wel erg klein. Ik maak (moeder gevoel) gauw wat brood klaar, want anders eet hij gewoon niet en spoor hem verder aan. Ondertussen is het al 9.20 uur, de lessen van het tweede uur beginnen, zonder M dus. Ik erger me ondertussen kapot, want meneer is nog niet eens beneden. 5 minuten later komt hij beneden. Hij ziet er niet fris uit, is verkouden en moe, moe moe. ‘Als ze straks van school bellen dat ik er niet ben, ben ik onderweg in slaap gevallen’. Ik zeg hem dat als hij ziek is hij gewoon thuis moet blijven. Ziek is ziek. Maar dat hoeft niet. Hij sloft de tuin in en gaat naar school. Waar hij vast ruim op tijd is voor het derde uur. Vanavond ben ik weg. Ik heb liever dat hij niet gaat trainen, zeker niet twee keer en dat hij gewoon vroeg naar bed moet. Maar of dat gaat gebeuren… Ondertussen vertel ik mezelf dat het niet mijn probleem is als hij te laat is. Ik heb hem op tijd geroepen, vaak genoeg aangespoord. Tenslotte is hij 16 en kan hij die verantwoordelijkheid best zelf dragen.

We hebben gisteravond bezoek. M moet werken op school en ons bezoek heeft nog iets voor hem meegenomen van de studiebeurs. Het bezoek staat eigenlijk al op punt om naar huis te gaan. Ik wil mijn mobiel pakken om even naar M te bellen. Ik moet hem even zoeken, maar vind hem ergens onderin een tas. Ik doe hem open en zie dat ik twee berichtjes heb van M. Dat ik niet meer op zoek hoef naar luisterboeken want hij heeft zijn engelse boek al uit (hij moest gister de receptie bemannen op school, terwijl er een avond voor ouders was) en daarna nog een berichtje of ik Prison Break wil opnemen. Tja en dat lees ik dus pas om 23 uur, wanneer het al is afgelopen. En normaal denken K en ik er wel aan, maar nu hadden we dus bezoek en K belandde voor een Bond-film dus dacht ook niet aan Prison-Break.
Als M thuiskomt is zijn eerste vraag natuurlijk of ik het opgenomen heb. Waarop ik hem vraag wat de beste manier is om te zorgen dat ik ook daadwerkelijk zijn vraag binnenkrijg: een sms via de mobiel of ff bellen naar de vaste lijn. Ik krijg de blik. Hij zat in het S-lokaal en kón dus helemaal niet bellen. En ik moet gewoon mijn telefoon bij me houden of regelmatig op kijken. Zucht… maar gelukkig weet ik dat hij vanaf een uur of 6 alleen in de receptie heeft gezeten, dus ik had een punt… dáár vandaan had hij wel kunnen bellen. Nog een blik   “moeders….. zucht !!!”

Ik moet trouwens wel lachen als ik zie welk boek hij helemaal heeft uitgelezen: Jeckyll and Hide in en wel heel erg uitgeklede versie. Maar goed, voor hem met zijn dyslexie toch wel een hele prestatie. Hij mag van mij vaker op school gaan werken. Kennelijk is daar alles aanwezig (of wellicht juist afwezig) om goed aan zijn huiswerk bezig te zijn.

Na een hele week timmeren is weer een heel huttendorp ontstaan. Dit is het uitzicht vanaf het glibberige natgeregende dak van de hut van K en Co.

Vandaag mochten de jongens geen afspraken maken, maar gingen we werken aan de voorbereiding van de vakantie. De jongste ging in de tuin aan het werk. Ik had de rozen al gesnoeid, hij mocht de zooi opruimen. Daarna de konijnenren even uitscheppen (die beesten poepen tegenwoordig in 1 hoek van de ren buiten, maar dat komt gewoon op de stoep, bah) en de tuin aanvegen. Ondertussen is de oudste bezig met de fiets. Die moet nog even naar de fietsenmaker. Als hij thuiskomt gaat hij direct verder met van alles en dan komt er een telefoontje. Of ik met de auto naar de garage wil komen. Hij heeft de aanhanger al uit de garage gereden. De garage opgeruimd en de spullen uitgezocht. Als ik de aanhanger aan de auto hang, haalt hij nog even de laatste spullen die uit de garage achter ons huis naar deze verre garage moeten, zodat de kar in de garage achter ons huis kan worden gereden. Ik vind het ontzettend leuk om te zien hoe hij hier het initiatief neemt, meedenkt en ook verantwoordelijkheid pakt. Hij controleert de stekker, de lampen, eigenlijk van alles wat we normaal moeten aangeven, doet hij nu vanuit zichzelf. We rijden samen de auto naar huis, waarbij hij in de spiegel in de gaten houdt of er niets achter ons zit. Ik ben niet gewend met de kar te rijden en hij weet dat. Lief is ook als hij aangeeft waar ik heen moet, alsof ik dát ook niet zou weten. We rijden samen de kar in de garage (wat we normaal met moeite met 4 man voor elkaar krijgen). Ik besluit even lekkere broodjes te gaan kopen. Als ik terug kom zitten ze naa de tour te kijken. Maar de hele tuin is aangeveegd, alle rommel is opgeruimd. Ik ben vandaag enorm trots op mijn jongens, vooral ook op de oudste, die zich ook als oudste gedraagd. Verantwoordelijkheid en initiatief nemen. Geweldig.

Mam, heb jij mijn gele portemonnaie gezien? Ja, een paar dagen geleden, lag hij te slingeren op de tafel, maar ik zou niet weten waar hij nu is. Jongste wil na zijn toets naar het zwembad, maar de portemonnaie, met de abo-kaart, is dus zoek. Hij gaat maar eerst zijn toets maken en dan zal ik ondertussen wel even zoeken. Maar waar zoek je zo’n ding. Beneden in de kamer lijkt hij niet niet liggen, boven op zijn kamer ook niet. En dan ben ik het zoeken zat. Ik maak weer eens iets mijn probleem en het is mijn probleem niet. Als ik weer thuiskom van mijn afspraak is hij ondertussen naar het zwembad geweest met de kaart van zijn broer, want de portemonnaie is nog steeds zoek. We gaan zijn gangen na. Vrijdag nog boodschappen gedaan. Geld van mij gepakt, met zijn portemonnaie naar de C1000 en vervolgens mij thuis de rest van het geld terugbetaald.  Dat weten wij allebei nog, want mijn portemonnaie zat vol met kleingeld, dus pakte hij 10 euro en gaf me nog meer kleingeld terug. Op dat moment was de portemonnaie dus nog in huis. Zaterdag heeft hij er niet echt iets mee gedaan. Hij zou iets voor het logeren gaan halen, maar omdat ik nog wat in huis had, is hij niet gegaan. Ding niet meegenomen naar logeren, ook niet naar de verjaarsvisite op zondag en gisteren niet mee naar school. Dus nog in huis…. maar nergens te vinden. Z’n agenda is ook al zoek, zijn USB sticks zijn weer terecht, zijn rekenmachine is ook nog zoek….. Kan hij niet ietsje minder op zijn moeder lijken?

M zeurt er al een jaar over, of in ieder geval, zolang dat ding uit is. K praatte een beetje mee, maar sinds hij er bij zijn grote neef op mocht spelen zeurt hij net zo hard mee. Toen we zondag bij mijn neef vandaan kwamen had ik het plan al in mijn hoofd. Even met L overleggen en dan een Wii kopen. Niet alleen voor K’s verjaardag, maar gelijk ook voor die van M in juni. Vandaag was K jarig en natuurlijk speculeren over het kado. Hij kreeg vast een Wii want ik had laten vallen dat die dingen overal waren uitverkocht en dat er een wachttijd van minimaal 5 weken was en dat ik het duur vond en dat ze er na een week toch genoeg van hadden. En daarnaast liet ik vallen dat ik het kado voor K al had besteld, maar dat het nog even duurde voordat het geleverd werd. Grote ogen, want dat was natuurlijk de Wii. Nee lieve schat. Het leek me zo leuk om voor jou ook een fatboy zitzak te kopen voor onder je nu hoge bed, net zoeen als M heeft. Maar die kunnen ze niet direct leveren, dus je moet er nog even op wachten. Nu moet K maar geld vragen voor zijn verjaardag van M, zodat ze daarvan de Wii kunnen kopen. Oooooo ik kan niet wachten tot ze morgen thuis komen. Nu hoop ik maar dat hij niet halverwege in het distributiecentrum of zo blijft liggen. En dan die koppies als ze het uit mogen pakken. Nu maar niet hopen dat ze opeens eerder uit zijn als ik er al mee aan het oefenen ben. Oh wat heerlijk deze voorpret. En dan morgen niet vergeten de buuv in te schakelen. Ik ben 1 uurtje weg, wedden dat ze dan nét in dat uurtje komen. Neee, grote brief aan de deur en twee buurvrouwen op scherp

De telefoon gaat. Op het display zie ik een 06 nummer vanuit het buitenland. Ik neem op. Het is M. “Hallo Mam, ik kreeg een SMS dat bellen twee keer zo goedkoop is als SMS-en, dus ik bel dan maar even. Het is hier erg mooi, hier boven ligt sneeuw, maar dat is niet overal zo. De reis was lang, maar gelukkig zijn we er. Ik heb al een paar hele mooie foto’s van de omgeving gemaakt dus die zie je zondag wel. Tot zondag!”. Ik krijg nog wat tijd om wat te vragen, maar uit alles klinkt door “ik ga het hier reuze naar mijn zin krijgen”. Laat hem maar lekker genieten. Ik ben benieuwd naar de verhalen en de verkering. Zijn ex ging ook mee en had zich heerlijk naast hem in de bus genesteld. Volgens mij knippert het hevig en maar vindt hij verder ook andere meisjes wel lief en interessant. Het is in ieder geval een joch wat op dit moment heerlijk in zijn vel zit.

Een verlekkerde blik, de iPod gelijk ingepikt… en wij mogen er niet meer aankomen, want er zit geen hoesje omheen en oh oh vieze vingers. Kortom , hij is helemaal gelukkig. Blijft de oude iPod van M. Ik vind dat natuurlijk een leuk ding voor in de trein of op de fiets, maar K natuurlijk ook. Ben ik dan egoistisch en pik ik dat ding zelf in, of gun ik K een pleziertje en mag hij hem dan hebben. Ach, de K’s doen daar gewoon samen mee, tot K er ook net zoals M meer naar school wil en ik naar dat ding kan fluiten.  En bovendien, we hebben ook de iNep nog, qua geluid hetzelfde, alleen is het dus geen iPod. Maar ach, wie ziet dat, want we hebben toch geen extra set oordopjes 😛

Maar eerst is M naar zijn kamer gestuurd, want first things first, zijn boekverslag voor Engels wat morgen af moet en dat met een theatervoorstelling voor CKV vanavond… even nog geen iPod dus.

Scholieren staken, vandaag weer en ook in Ede is het weer raak. Ze houden huis in winkels en ik hoor dat de winkels in het centrum de deuren al gesloten houden. De oudste zit in de vierde en heeft vrijdag ook meegedaan. Van hun school naar de andere scholen in Ede en dan met de hele groep naar het gemeentehuis. Discussie hier in huis, want ik ben er van overtuigd dat hij zich niet laat meeslepen en niet gaat meedoen met het vernielen van dingen. Meelopen, meeroepen enzo, ja, maar dingen vernielen, nee! Ik heb de overtuiging dat wij hem voldoende hebben meegegeven om hier afstand van te nemen. Hij is spontaan, maar in zijn hart net zo’n schijterd als ik, of wellicht met net zo’n geweten als ik. Ik kon ook meedoen, maar iets kapot maken van een ander, voor de lol?? Nee, dat deed ik niet, dat durfde ik ook niet, bang voor de gevolgen die dat zou hebben. Ik liep daarvoor weg. Ik heb meegedaan, begin tachtiger jaren, met de bezetting van het hoofdgebouw in Wageningen. Ik heb er geslapen (in de kamer van de rector magnificus nogwel) en meegewerkt aan de nieuwsbrief, maar altijd bewust dat ik ergens was waar ik niet mocht zijn en zeker bewust dat mijn aanwezigheid daar geen gevolgen mocht hebben, dus niets doen wat je niet kon terugdraaien, zoals iets kapot maken. En ik heb het gevoel dat ik mijn kind genoeg ken, om te weten dat hij wat dat aangaat net zo in elkaar steekt als ik. L. is daarvan minder overtuigd. ‘Je weet niet hoe is zich gedraagt binnen de groep en je weet dus ook niet in hoeverre hij zich laat meeslepen’. Tja in het voetbalveld kan hij ook opeens kwaad worden, maar dat is meer omdat iemand hem dan voortdurend loopt te etteren en daar kan hij slecht tegen. Ik geloof in zijn gedrag, tot het tegendeel is bewegen. Mijn zoon sloopt geen dingen van anderen. En ik hoop met heel mijn hart dat ik inderdaad gewoon gelijk heb.

De jongste is naar Kinderdorp, een groot festijn hier in het dorp waar kinderen zich een week lang kunnen uitleven in het knutselen, films kijken, maar vooral in het bouwen van dé superhut. De oudste is aan het werk bij een dame in de buurt met echt een hele grote tuin. Hij doet dat al een tijdje op oproep en geniet er werkelijk van. Hij werkt daar aan van alles en zij brengt hem de liefde voor het tuinieren en de kennis van planten bij. Een goede deal. Maar nu ben ik dus alleen thuis en moet dus zelf de tijd in de gaten houden. Geen belletje om 12 uur als er iemand beneden staat voor de lunch, want over twee weken gaat ook de jongste naar de middelbare school. Het is dus nu opeens alweer kwart over 1. Zo gaat het straks dus bijna elke dag. Vroeg in de ochtend vliegen ze uit en ergens in de middag komen ze terug. Gelukkig werkt manlief ook af en toe thuis (als hij niet in het buitenland zit) Een mens zou nog eens vereenzamen als zzp ergens op een zolderkamertje.

Vanmorgen is de jongste naar schoolkamp vertrokken. Op de fiets van Bennekom naar Lunteren. De zon scheen heerlijk en wij vaders en moeders op het schoolplein, vonden dat ze het toch wel heel erg troffen met het weer. Ondertussen zijn we een paar uur verder. Ik had een gesprek in Barneveld, toch niet zo ver van Lunteren vandaan. Ik kon nog hier net rennend niet al te nat mijn auto bereiken. Tijdens het gesprek had ik uitzicht op buiten. Ik had niet meer het idee dat de kids zo aan het boffen waren met het weer. Met bakken kwam het naar beneden en wat een wind….. Op de terugweg vloog mijn toch niet al te lichte Astra bijna van de weg af. Arme kinderen op de fiets. Zouden ze er al zijn? Zouden zij niet meer in dit weer zitten? Ik hoop dat het straks en de komende dagen wat beter is, want een kamp met dit weer is toch niet echt leuk. Morgen zie ik hem even. Samen met een klasgenoot gaat hij naar de introductiemiddag van zijn nieuwe klas. De rest gaat volgende week, dan is er de inhaalmiddag, maar zie je de nieuwe klasgenoten niet. Hij gaat liever wel morgen. Gelijk een goede start maken en weten bij wie je in de klas komt. Misschien al wat vrienden maken. Dan hoor ik wel hoe de rit is geweest. Maar regen of geen regen. Het zal de pret daar niet drukken. Die feesten daar wel met elkaar. Het laatste jaar van school, de laatste weken in deze groep. Nu even kamp en straks weer druk oefenen voor de musical. Nog een paar weken en dan ben ik basisschoolmoeder af. Dan ben ik daar alleen nog maar assistent bij de doculessen.

De oudste heeft kaartjes gekregen voor de wedstrijd Jong Tjechie – Jong Engeland. Iedereen die de scheidsrechterscursus volgde op de voetbalvereniging kreeg 2 kaartjes. Eén voor hemzelf en één voor een begeleider. Maar een aantal jongens kon niet en toen had ik opeens 4 kaartjes. Dus vanmiddag is hij vertrokken met 4 vriendjes naar het Gelredome. Ik had er nog een vijfde kaartje bij kunnen regelen. Met de trein heen, daarna met een pendelbus naar de gelredome. Ach ze zijn allemaal (bijna) 15 en een interland bij het EK onder 21 is wat anders dan een wedstrijd van het grote Oranje of Engeland. Maar toch, je wilt ze begeleiden, helpen. Het zal allemaal wel goed gaan. Ondertussen weet hij hoe de deuren van de trein open moeten. Ze hebben allemaal een mobieltje en ze zijn met elkaar. Loslaten moet je ze toch een keer, beetje bij beetje.

De jongste was eind maart jarig, maar het was er nog niet van gekomen om een feestje te geven. Dat moest dus gisteren maar gebeuren en dan gelijk een slaapfeest. Nou ja, slapen doen ze dan zo min mogelijk natuurlijk en daarom wij ook. Om 5 uur waren de makkers er en de eerste stap was het zwembad. Dus dat was voor mij nog even rust. Om 7 uur waren ze weer terug en zeer hongerig. De hamburgers, fricandellen, worstjes en kroketten en de daarbij behorende broodjes, waren niet aan te slepen. Toen de oudste in groep 7 zat had hij ook een slaapfeestje. Om 8 uur lagen de knullen al met pyjama in hun slaapzak en draaide de eerste film al. Hier duurde het wat langer, maar om half 10 draaide pirates of the caribbean en was het stil en rustig. Toen was het voor mij de hoogste tijd. Beneden was het afwisselend rustig en wat rumoerig, maar erg werd het nooit. Ze lagen of film te kijken of gezellig te kletsen. Nu zijn ze allemaal weer vertrokken. Twee hadden een voetbaltoernooi. Ben benieuwd, want ze hadden de ogen maar half los. Ze hebben het in ieder geval reuze naar hun zin gehad. De jongen die de knullen in de klas een beetje in zijn greep heeft, was bewust niet uitgenodigd. De rest was gelijk een stuk gezelliger. De jongste zat er goed tussen. Hopelijk helpt dit feestje hem een beetje om te zien dat ze hem best mogen en dat hij er gewoon tussen hoort. En wij, wij zijn een beetje brak, maar ik moet zeggen dat het nu wel weer meevalt. Vanmorgen voelde ik mij een stuk brakker.

Grote tassen, flessen met cola, sportdrank, blikjes energiedrink, zakken chips, spekken, kussens, slaapzakken, stapels met handdoeken….. ja, het is weer tijd voor tulpkamp. En heerlijk nu de jongens groot zijn, ze pakken helemaal zelf. Morgen wordt de jongste opgehaald, want mams mag nog niet rijden en de oudste had een vage afspraak die niet doorging. Spannend of hij het op tijd gaat redden. Maar als hij zorgt dat hij op tijd bij het vertrekpunt is, is er vast nog wel een auto met een gaatje. Gelukkig staat er daar altijd nog leiding, maar dat betekent dat je het slechtste plekkie hebt op de slaapzaal. Risico. Wij hebben vanaf morgen het rijk alleen en als manlief woensdag voor twee dagen naar Duitsland vertrekt ben ik helemaal in mijn uppie. Maar er is voldoende te doen. Vrijdag komen de dweilen (want dat zijn ze echt tegen die tijd) weer thuis. Paps haalt ze op. Schor, een berg vuile was en verder lege tassen want alles is dan natuurlijk verder op. Maar ze hebben dan een heerlijk week achter de rug en met de weerveruitzichten kan het echt niet meer stuk denk ik.