[singlepic=25,320,240,,]
[singlepic=24,320,240,,]

Met heel goed te zien, mijn mooi ingepakt auto. Leve een oud hoeslaken en een oud gordijn 😉

Vanmorgen in alle vroegte L op de trein gezet naar Schiphol. DIe gaat drie weken de warmte opzoeken. Dat was een koude start. Gelukkig had dit praktisch denkend mens gisteravond al een doek over de voorruit gehangen (Jammer dat ik niet genoeg doek had voor de andere ruiten). Dat was dus ook de enige ruit die we niet hoefden af te bikken. De doek konden we rechtop even op de parkeerplaats achterlaten. Het voordeel van deze auto is voorruitverwarming. Dus door die ruit konden we ook snel kijken. En gelukkig kon ik met een flinke stomp mijn deurhandel weer terugduwen, anders had mijn deur niet eens dicht kunnen doen. Het eerste deel was een beetje glibberen, maar daarna ging het gelukkig beter. De tijd tikte wel door, want L heeft altijd het idee dat er tijd genoeg is. De trein was gelukkig ietsje laat en de aankomst daarvan was puur spektakel. In de verte in het donker zagen we steeds blauwe lichtflitsen, alsof er boven het spoor lichten brandden. Maar we zagen ook de drie koplampen dus de trein was wel onderweg. Regelmatig ontsprong er uit de trein een felle blauwe lichtflits. We dachten eerst dat het niet de trein was die kwam, maar een sneeuwschuiver of zo iets. Maar het bleek wel een trein en L kon er mooi op tijd in stappen. Zijn planning was krap. Maar dit was de eerste trein die richting Schiphol vertrok, dus meer speling was er ook niet. Het was hopen dat de trein onderweg toch wat meer vaart kon maken. Hij vertrok en de trein nakijkend zag ik de rode lichtjes weer in het donker verdwijnen, kompleet weer met het nodige spectaculaire vuurwerk.

Het vuurwerk bracht hem echter geen geluk. De trein bleek later niet verder te rijden dan Utrecht. Ongeluk halverwege Amsterdam. Maar via Leiden toch nog op Schiphol beland. Nadien niets meer van L vernomen. Dus ik ga er vanuit dat hij daadwerkelijk in het vliegtuig terecht is gekomen én dat het vliegtuig ook netjes onderweg is naar India.

Leuk om recensies van spellen te schrijven. Je wordt er alleen zo hebberig van. Er zijn best wel veel spellen waar ik wel een recensie van wil schrijven 😉

Als ik op mijn kamer bezig ben heb ik graag de radio aan. Q-music meestal, totdat ze teveel gaan praten en dan pak ik een CD-tje. Q-music trekt, vooral vanwege ‘het geluid’ (en ze draaien wel leuke muziek). Het geluid is erg, want je herkent het geluid, je hebt het vaker gehoord, maar je weet niet waar. En elk uur komt er 100 euro bij. De teller staat al op een dikke 35000 euro. Dat is een heel leuk bedrag. Zeker voor dat ontzettend bekende geluid. Allerlei mensen bellen, en elke keer weet ik al op voorhand dat wat ze zeggen niet goed is, want ik ken het geluid, ik heb het dus wel vaker gehoord. Maar waar ik aan denk staat voor een deel al op de website van Q-music bij de afgekeurde geluiden. Het doet me denken aan een gasbrander die aangezet wordt, maar dat is het dus niet. Het lijkt op het geluid wat een luchtballon maakt als ze de vlam weer even opstoken om meer hitte in de ballon te maken, maar dat is het nét niet. Dat klinkt net iets anders. En elk uur komt er weer 100 euro bij. Zal ik bellen? Wat als het straks toch is wat ik denk en dat die afgekeurde antwoorden net niet specifiek genoeg waren….Dan boor ik mij wel even een redelijk bedrag door de neus. Straks toch nog een keer die lijst doornemen en nog een keer goed luisteren…..

Pas was ik op een beurs in Ede. Daar stond een jongen met een ontzettend handig ding (vond hij) een mini whiteboard. Daar kon je mooi een memo opzetten, zo handig. Het handige zag ik er wel in, vooral ook voor de korte kattebelltjes als ‘ik ben ff naar het dorp’. Maar dat ding kostte 10 euro. En dat vond ik nu veels te veel voor dat ding. Vandaag opgehaald bij de blokker. Een mini whiteboard, met magneet, dus past zo op de koelkast. Kosten 1 euro. Morgen misschien nog eentje halen. Ze zijn wel handig, voor1 euro wel. Voor 10 niet.

Het is alweer donker buiten. Wat gaat een dag tot snel. Heb ik gedaan wat ik wilde doen? Nou de badkamer is in elk geval nog in dezelfde staat als vanmorgen, want niet geheel de bedoeling was. Wel zijn de boodschappen al binnen (vanmorgen al) en heb ik wel het een en ander voor werk gedaan. Maar niet veel. Voor Kids en zo was het leukste werk, een nieuw binnengekomen Wii spel uitproberen. Wii Music dit keer. Helaas is dit een spel van Nintendo zelf wat betekent dat het na een paar weken weer terug moet. Ben je net een beetje in het spel, moet je het weer terugsturen. Jammer… maar goede marketing. Want vind je het leuk, dan ga je het natuurlijk kopen. Het wachten is nu ook nog op Skate it (vooral door de jongens) en family trainer. Verder is het zoeken naar mailadressen van de uitgevers van die spellen om een recensie exemplaar te kunnen aanvragen. Je kunt natuurlijk wel een recensie van internet af plukken voor op Kids en zo, maar ik vind dat je de spellen zelf moet ervaren. ZO hoor ik enthousiaste verhalen over Wario The Shake Dimension, maar vinden wij er hier echt niets aan. Maar goed. TIjd om de witlof maar eens op te zetten. Kan die lekker uitlekken. L is altijd later thuis deze week en ik dacht dat K en hij nog wilden gaan hardlopen. In het donker – ben ik nooit zo blij mee. Dus rustig aan maar. Even M weer wat opporren. Die moet morgen een verslag in leveren. Ik weet niet wat de eisen zijn, maar het verslag nadert nu al de omvang van een roman. Misschien ook nog even wat extra printpapier kopen???

Als ik vanmiddag thuiskom loop ik direct door naar de tuin. Ik moest even naar de Welkoop en daar hadden ze weer van die lekkere knabbelstangen waar de konijnen zo dol op zijn. Onderweg kijk ik even terloops naar de ‘kas’ waar de rattenklem staat. Hij ligt niet op z’n plek, maar meer in een hoekje. Zou ik de rat gevangen hebben?

Nee, er zit een musje in. SHIT SHIT SHIT. Hij zit net met zijn tenen net in de val en heeft zich letterlijk dood gevochten om los te komen. Ik haal de mus er uit en leg de val uit. Als de buren de rat willen vangen mogen ze de klem hebben. Hier komt hij niet meer in de tuin. Kennelijk vinden mussen het toch niet eng om onder die glasplaat van het kasje te duiken en piepen ze er makkelijk in als ze zien dat daar wat lekker ligt. Ik dacht dat hij daar wel veilig lag voor de mussen. Kennelijk niet. Ik baal als een stekker. Ik heb al moeite met die rat vangen in dat onding. Om er op zo’n manier een musje in te krijgen vind ik te veel. Dan maar een rat ergens in de tuin. Maar geen klem meer.

Voor de rat had ik zo’n enge val gekocht. Zo eentje waar je mee moet uitkijken niet je vingers eraf te hakken. Daar deed L netjes een stukje kaas in en beide zetten we dat ding in ons ‘kasje’ in de tuin. Na een paar dagen… geen rat. Ik strooi wat kleine stukjes kaas in de tuin met een spoor naar die val. Halverwege de dag alle kaas weg, ook de stukjes die ik los op de val had gelegd. Heel voorzichtig vanwege die vingers. Maar verder dus niets. Zo af en toe strooi ik wat brood op de val. Dat is weg na verloop van tijd, maar geen rat in de val. Vanmorgen besluit ik dat ding eens te bekijken. Kaas is er bijna af en toch geen rat? Ik vind hem wat scheef zitten en pak een stok om hem dicht te klappen. Nou ja zeg, daar moet bijna een olifant op trappen wil hij dicht klappen. Wat zal die rat een lol hebben? Ik span hem opnieuw en hoop dat hij nu wat gevoeliger staat. Maar haha, vast niet, want het brood is weer weg en in de val…. geen rat. Morgen nog maar weer eens een poging wagen.

Bennekom heeft morgen weliswaar een uitwedstrijd, maar het is wel tegen DOVO in Veenendaal. Een uitwedstrijd waar ik toch wel heen wil om foto’s te maken. Gelukkig kan ik weer via iemand van het jeugdbestuur een camera lenen. Had dat zondag bij het terugbrengen van de leencamera toen al gevraagd en hij zou proberen om een grotere zoomlens te regelen. Net opgehaald en hij heeft zelfs een 300mm zoomlens kunnen regelen. Wow. Op de terugweg ga ik nog even langs AH om nog wat voor het eten te halen. Naast Appie zit de Combi. De man die over de reparaties gaat zit binnen en als je langs gaat gaan altijd de deuren open. Het is niet zo’n grote winkel, dus ik sta even stil en gooi een opmerking naar binnen zoiets als ‘Hij is er zeker nog niet hè?`en dan een negatief antwoord verwachtend. Jahoor, zegt hij terug. Als het goed is is er een mailtje gestuurd. Nou dat heb ik dus (nu nog steeds niet) binnen. Goed dat ik even wat naar binnenroep. Dus ik ga naar huis met twee camera’s Mijn eigen sony en de geleende canon. De verleiding is groot om morgen met de 300mm lens te gaan schieten. Maar ik vond het de afgelopen keren ook wat eng, met zo’n camera van iemand anders langs het veld. Dat zal dan toch wel weer de 200mm van mezelf worden. Of misschien eens als een echte fotograaf. Met twee camera’s die kant op. Eens kijken hoe dat is, een 300mm lens

Net via een tip bij Libelle zelf gekomen. Daar zoekt iedereen nr’s 3 van alle series. Beetje flauw van Libelle volgens mij. Ik vrees dat er in alle libelles maar één nummer drie heeft gezeten van elke serie en een heleboel nr’s 1 en 2. Waardoor iedereen het idee had dat ze bijna prijs hadden, met de nadruk op BIJNA, wat nog altijd NIET HELEMAAL is. Of wellicht in dit geval helemaal niet.

Jammer, ik had wel zin in een weekendje Texe. Nu wel een wandel en welness arrangement gewonnen, dwz. Ik betaal selchts voor 1 persoon €99 en de tweede mag gratis mee. Excl reserveringskosten en calamiteitenfonds, wat mij het vermoeden geeft dat het wandelen daar toch nog een paar dure dagen van worden. En het zal wel excl. diner zijn, wat je dan ook nog eens moet betalen. Leuke prijs???? of toch een beetje dooie mus. Ik kan ook nog eens gaan genieten in de Zwaluwhoeve (waar die ook mag zijn), de saua is gratis als ik daar eerst een vitaliteitsles à 12,50 ga volgen. Je hebt alleen prijs als je eerst zelf iets betaalt. Beetje jammer 🙁

Ik moet eerlijk toegeven. Ik lees de Libelle. Ik vind het best een leuk blad, maar soms krijg ik reactie alsof ik een vreselijk mutsenblad lees. Maar goed. In de Libelle was drie weken lang een actie om lootjes te verzamelen. 3 bij elkaar passende lootjes zijn goed voor een prijs. Nu heb ik van 2 series 2 lootjes en zou daar best het derde lootje bij willen hebben. (voor de libelle lezers hier: de ski’s (nr3) van de reischeque en de strandpaal met vogel (ook nr3) van een weekendje Texel. Voor dat laatste lootje heb ik heel dapper een berichtje geplaatst op een mailinglijst. Dapper, omdat je dan moet toegeven dat je Libelle leest en ik heb altijd een beetje het gevoel dat dát blad juist bij die lijst wellicht op de mutsenlijst staat. Sta ik nu te boek als Muts? Het is maar zo dan.

Morgen gaan L en ik een dag werken in de tuin van zijn ouders. Die moet weer helemaal winterklaar. Normaal doen we dat in de herfstvakantie (heel handig, want 2 paar extra handen), maar toen waren mijn schoonouders er heerlijk een weekje tussenuit. Nu gaan we dus met z’n tweeën. Als moeder is dat lastig, want dat betekent dat de boys het vanavond en vannacht en morgenmiddag alleen moeten rooien. Gaat wel lukken, maar toch… L wil daarna in het noorden blijven omdat hij daar woensdag ook nog moet zijn voor zijn werk. Hij wil me dan wel op de trein zetten, maar dat vind ik wat minder. Twee nachten weg vind ik wel wat te veel. Ze vergeten namelijk ontzettend de tijd als ze voor de pc of de buis zijn gaan hangen. Dus nee, liever niet. Bovendien wil ik woensdag weer gewoon aan het werk, dus niet veel tijd kwijt zijn met reizen. Dus ook vandaag wil ik de tijd nuttig besteden. Vandaar dat er dus waarschijnlijk niet te veel uit mijn handen komt. Wat hapsnap werk, waar ik eigenlijk geen tijd voor heb. En een ex-buurman die belt dat hij zijn nieuwe pc niet aan de praat kan krijgen, dus beloof ik dat ik even een uurtje langskom. En er staan nog zakken met kleding bij het buurtcentrum, over van de kledingbeurs, die mee naar het noorden moet. Dus die moet ik ook nog ophalen. En daarbij nog wat boodschappen. Ik vrees dat mijn dag veels te snel om is. En morgen ook al weg… het geeft me geen prettig gevoel Maar ik kan maar op één plek tegelijk zijn en die tuin moet ook gebeuren. Maar toch….

Ik schreef al dat ik via LinkedIn mijn meester van de 6e klas weer tegenkwam op internet. Ik had hem via LinkedIn een berichtje gestuurd, maar geen reactie. Ik ben niet voor één gat te vangen en ik denk, ik stuur naar dat andere account gewoon ook een berichtje, wie weet…. en bijna gelijk reactie terug. Hij kent me nog !!! en wil graag weten hoe het met me gaat en met me afspreken. Dát vind ik nu zo leuk van internet. Mensen die je wellicht anders nooit meer zou treffen kom je dan opeens weer via internet tegen.

Ik had de laatste jaren pech met mijn radio’s. Ik had een goeie maar de veer van de cd deksel ging kapot. Niet handig want met een open deksel speelt hij niet. De andere was een tijdje in bezit van de jongens en is daarna op zolder beland. Ik kocht een keer een andere die ook mp3 cd’s kon afspelen. Leuke optie, maar de ontvangst van de radio was onmogelijk. EN na een tijdje speelde hij ook geen cd’s meer normaal af. Dus samen met een haltertje de radio met de kapotte cd klep maar weer opgezocht. Maar dat ding is onmogelijk groot en had ook nog eens een cassetterecorder erin zitten. Maar goed, het werkte en dat was het belangrijkste. Tot ik gisteren in de folder van de Blokker een leuk klein radio/cd-spelertje zag staan. Met als optie ook het afspelen van mp3 CD’s. €35, dus ook nog redelijk geprijst. Het prijkt nu op mijn bureau, moet er nog een beter plekje voor vinden. Ontdekte ook nog dat ik er een SD kaartje in kan steken met muziek of een USB stick. Dus morgen ook nog maar eens uitvinden of de iPod er rechtstreeks op kan. CD’s speelt hij in ieder geval prima af en ook de radio heeft een prima ontvangst. En er zitten leuke losse boxjes bij en hij is schattig klein. MOrgen zijn de batterijen weer opgeladen van mijn camera, dan zal ik er even een plaatje van schieten. Mijn goede batterijen zijn natuurlijk weer gejat voor een wii remote die weer op een onjuist moment leeg was. En mijn sony is nog niet klaar 🙁

Het sinterklaasweekend vieren wij, als jarenlange traditie, met mijn hele familie in een groot huis (“Het grote huis”) in Bosschenhoofd. Rondom mijn zus’ verjaardag (11/10) worden de lootjes verdeeld en dan moeten nu ongeveer de lijstjes met verlangens gaan circuleren. Dat is elk jaar een probleem, want als je iets nodig hebt dan koop je het en verder weet ik bijna nooit iets te verzinnen. En zover zijn we dus nu ook weer. Dus ben ik alweer hard aan het bedenken wat die sint mij eens zou mogen schenken. Vroeger wilde ik nog wel eens iets vragen wat WE nodig hadden, maar ik wil gewoon dingen echt voor mezelf. En dat is helemaal lastig.

Ondertussen heb ik al één idee, een djembeetas. Dat is makkelijker om de trommel in te vervoeren, ook als ik eens een keertje met de bus moet. Dat moet helemaal gaan lukken binnen het budget. Merendeel van de familie woont vlak bij Rotterdam of in Amsterdam. Daar zijn ze vast wel te koop. Nu nog wat kleins erbij verzinnen… ik ben klaar 🙂

Donderdag komt M met de vraag of wij zaterdag kunnen rijden. Ze spelen uit en komen een auto tekort. Vertrek 10.15/10.30. Nou, nee dus. Ik kan niet rijden en wil graag de auto mee. Zaterdag is mijn trommelochtend. Ik kán met de bus gaan, maar dan moet iemand anders een trommel voor me meenemen, want in de bus met mijn eigen trommel is lastig. De docent is er dan niet en heeft al aan degene van wie ik altijd haar tweede trommel mag lenen, gevraagd of zij die extra trommel wil meenemen voor de mensen zonder eigen trommel. Bovendien had hij mij gevraagd om koffie mee te nemen. En met een eigen trommel, mijn tas en de koffiespullen in de bus is wel erg lastig en gesjouw. Ik kan altijd van de buurvrouw de auto lenen, mits zij hem niet nodig heeft. ZIj wil juist zaterdag naar haar zoon in Belgie, die binnenkort voor onbepaalde tijd naar Israel vertrekt. Als het niet anders kan wil zij wel later vertrekken, maar dat vind ik onzin. Ze moet nog een flink eind rijden en dan is het lekker als je kunt gaan wanneer je wilt. Nee, dan rijden wij maar niet. Maar dit team waar M is speelt is kennelijk wat minder sociaal. Niemand schijnt te kunnen rijden, dus M gaat de andere buren nog maar even vragen. Daar ligt het ook wat lastig, want die moeten nog boodschappen doen en de buurman heeft in de middag een uitwedstrijd en dus dan ook de auto nodig. Maar geen probleem. Hij brengt me naar Renkum en wil er niets van horen, hij komt mij ook weer ophalen. Zo kan hij tijdens mijn trommelen op zijn gemak de boodschappen doen. Dus ik word netjes in Renkum afgeleverd en als het trommelen klaar is staat de auto met chauffeur weer klaar. Heerlijk toch zulke buren.

Ik sta boven voor het raam wat naar de mussen te kijken die luid kwetterend over de schutting springen. Dan zie ik opeens in mijn ooghoek een ‘mus’ wel een erg rare beweging maken. Hij glipt net over een van de palen van de schutting naar beneden tussen de wanden van de schutting. Ik schuif een raam op en blijf kijken. Opeens zie ik beneden in de tuin wat bewegen. Ja hoor, een hele grote muis… de rat dus. Ik roep L die boven is en daar voor het raam gaat kijken. We zien de rat behoedzaam om zich heen kijken en dan snel het grasveld oprennen waar wat brood voor de vogels ligt. Ik krijg natuurlijk direct op mijn kop dat ik de rat lok, ik geef de mussen de schuld die vandaag wat traag met eten zijn. Meestal is het brood binnen een zucht weg. Ik blijf nog even kijken en zie de rat op het randje van een oude dakpan zitten en met zijn voorpootjes zijn snoet wassen. Accccchhhhh wat schattig. Ik ren naar boven om de camera te pakken, maar ja…. batterijen natuurlijk leeg. Snel wat nieuwe erin, rat natuurlijk weg. Maar na wat lang wachten zie ik weer een kopje verschijnen. Hij blijft behoedzaam achter de dakpan zitten. Vanuit het bovenraam probeer ik hem vast te leggen, maar mijn sony met telelens is nog in reparatie en dit is best een leuke camera, de canon 620, maar voor iets kleins van veraf… Maar je kunt hem zien. Van afstand is het best een schatje, maar ik ga toch straks naar de dierenwinkel, een val halen. Zo eentje die ik ook voor de muizen heb, waar je ze levend in vangt. Geen gif, want veel vogels en het wit wat je achter de rat ziet is het konijnenhok. En zo’n klem moet ik helemaal niet aan denken. ’t Is dat het beestje een slechte naam heeft want als je hem zo op zijn achterpootjes ziet wassen is hij echt lief.

Check toch nog eens een keertje de website van Sony. Zou er al staan dat de camera alweer naar mij onderweg is? NEEEEEE, er staat dat ze nog steeds wachten op goedkeuring van de prijsopgave. Wat is dat nu. Die is vorige week zelfs twee keer gegeven. Balen. Ik bel gelijk op naar Sony. Nee, daar hebben ze niets ontvangen. Ja, twee keer is toch beter dan niets, dan zou het toch zeker goed moeten gaan, maar nee dus. Ik word doorgestuurd naar de administratie. Daar kunnen ze zien of er echt niets ontvangen is en eventueel gelijk actie ondernemen. Ik krijg een alleraardigste dame aan de lijn. Die het heel vervelend vindt en gelijk naar de zaak in Wageningen zal bellen. En dan zal zij zorgen dat de reparatie zo snel mogelijk zal gebeuren. Want het is natuurlijk sneu als dat nu al een week onnodig stil ligt. Ik hoop dat het gaat lukken. Toch goed dat ik toch maar even gebeld heb.

De bel gaat, de buurvrouw aan de deur. Haar schoonmoeder heeft een rat gezien in de tuin. Nu hoorden ze daar al vaker wat ritselen en ook hadden ze het idee dat ze wat muizen in de schuur hadden. (dat kan ik mij voorstellen want hun schuur is voor muizen een waar paradijs – het konijnenvoer ligt er open en bloot). Maar gisteren had haar schoonmoeder dus opeens een rat tegen de schuurmuur omhoog zien kruipen. Zij gingen gif strooien in de schuur en ook maar eens het voer en zo in bakken doen. Ik heb gelijk met een grote lamp het konijnenhok bekeken, maar daar zie ik niets wat op muizen of een rat doet wijzen. Geen keutels of wat dan ook. Maar dan kijk ik in de schuur. Daar had ik al een keer sporen van muizen gevonden en ja hoor, die zijn er duidelijk weer. Ze huizen waarschijnlijk onder de schuurvloer (wat een grote laag zand is met daarop stoeptegels), want in de hoek van de schuur ligt een hele berg zand en als ik eens kijk zie ik allemaal gaten tussen de tegels en de schuurmuur. Vanmorgen dus tijd voor actie anti-muis. Ik haal die hoek van de schuur leeg en probeer hoe diep de gaten zijn. Heel diep sommige. Gelukkig zit er niets achter de vriezer. Ik pak een stok en stamp flink in de gaten en veeg beetje bij beetje het zand weer terug. Ik vermeng het met wat cement en giet er water bij. Als alles een beetje gedicht is vul ik het overgebleven randje met specie meng dat met water. Ik hoop dat er nu een harde dichte rand ontstaat waar de muizen niet meer doorheen kunnen komen. Alles staat nu lekker af te harden. Gelukkig is het droog buiten en kunnen de spullen van de schuur wel even in de tuin blijven. Hopelijk is dit voldoende om de muizen buiten de deur te houden. Er valt bij ons verder in de schuur niet zoveel te halen, tenzij de muizen een manier vinden om de vriezer open te krijgen. En als straks het voer bij de buren ook opgeborgen is, moet het toch gauw over zijn….. of zullen ze dan weer in grote getale naar onze bijkeuken komen???

Goed bericht – de prijsopgave van mijn camera is ontvangen bij de Combi en ze hebben het gelijk goedgekeurd. Slechte bericht…. ze kunnen nog niet zeggen hoelang de reparatie nu nog gaat duren. Maar er zit wat schot in.