Dit weekend de Sony DSC-F707 kunnen lenen. Natuurlijk kijk ik met een steeds scheler oog naar de F828, maar goed, met het kleinere broertje eens even kijken kan natuurlijk nooit kwaad. Na het schieten van een voetbalpartijtje nog even Fluffoes op de kiek zetten. Leuk van de camera is dat je de lens kunt draaien en het fototoestel op de grond kunt leggen en toch gewoon in het schermpje kan kijken (zonder dat je dus plat op je buik nog net even iets kan zien). Fluffoes vond het wel wat vreemd en wou toch steeds wel even kijken of het eetbaar was, maar het is een hele leuke optie. De laatste foto is met de macrostand genomen.

Buiten verschijnen al de eerste vlaggetjes aan de gevels, oranje ornamenten worden weer van zolder gehaald en de winkels liggen vol met allerlei andere zaken die ook nog wel leuk zijn – kortom.. het EK voetbal is begonnen en we hopen weer op een herhaling van 88. Ook in dit verder mannenhuishouden is de oranjekoorts toegeslagen. Dinsdag zijn wij het stadion en zit ik hier opgescheept met allerlei mannen die natuurlijk hopen op een winst tegen Duitsland en die niet te genieten zijn als dat niet lukt. De oudste gaat met de hele klas op school kijken en ik hou mijn hart vast en leef zeer mee met de meester als Nederland het niet gaat redden. Natuurlijk word ook ik aangestoken en ga ook ik er dinsdag eens goed voor zitten… thuis, met allerlei mannen boven de 40 die gefrustreerd naar de televisie lopen te roepen of wellicht op school, waar de meester straks 30 kinderen moet troosten en die dus wel wat extra schouders kan gebruiken of die ervoor moet zorgen dat ze niet al feestend de hele school afbreken.
Laten we hopen op winst en op een mooi kampioenschap met zo weinig mogelijk strafschoppen…. dan maken we nog wel een kans… want tja 1988 – dat was wel heel mooi.
Maar mijn mooiste EK is wel die van 1992, 22 juni 1992 – strafschoppen. Marco van Basten mist – Nederland ligt eruit – het hele land in tranen. 23 juni 1992- de geboorte in alle vroegte van een nieuwe Marco. En wellicht ergens in juni 2016… een Marco die het winnende doelpunt maakt en Nederland Europees Kampioen maakt 🙂

Joepie we mogen weer. Een hele week een ontregeld gezinsleven en een ontregeld dorp. De avondvierdaagse is weer begonnen. Gisteren 5 km met de jongste meegelopen en vandaag toch minstens 10 met de oudste. Vaders en moeders… sommige lopen al jaren alle dagen mee, maar medailles ho maar. In een moordend langzaam tempo, voortdurend op de hoede om maar niet op tere kinderhielen te trappen gaan duizend in een lange sliert door het dorp en de bossen en velden rondom. Soms buigt een groep af, zij zijn dan eerder thuis, en soms komen groepen weer samen, waarbij één groep toch wel een heel eind heeft “omgelopen”. Het is heet, benauwd en stoffig. Flessen water zijn er niet alleen om uit te drinken, maar ook om je klasgenoten mee nat te gooien en in de 2 uur dat je meeloopt ben je nog druk met het opvoeden van andermans kinderen. En toch gaan we weer mee, altijd hopend dat op jouw avond andere leuke ouders meelopen, zodat je lekker kunt bij kletsen.
Helaas vanavond had ik pech, één vader die voorop ging lopen (in zeer enthousiast tempo) en ik als hekkesluiter achteraan. Zorgen dat er geen kinderen ontsnapten naar de andere groep, want wegens wangedrag??? moest groep 8 in twee gescheiden delen lopen. Welk wangedrag wist niemand, want niemand van de meelopende ouders van de dag ervoor had iets uitzonderlijks gemerkt (de groep is alles behalve braaf, dus wat voor hun normaal is, is voor een ouder wellicht vreselijk gedrag). Het tempo achterin was een heel stuk langzamer en bijkletsen….. dat kon pas op het eind, toen eindelijk de rest van de klas kon/mocht aansluiten.

Maar morgen is er weer een dag. De laatste keer dat ik mee kan lopen met deze groep 8. Lekker keten, met water gooien en lol hebben met elkaar. Hopelijk met wat leuke ouders, zodat ik ook wat lol heb. Het zijn druktemakers, maar het is ook een leuk stel. Sommige ouders hebben gewoon de jeugd overgeslagen of vreselijk ver weggestopt in hun geheugen.

Vandaag kreeg ik een mailtje van iemand waarmee ik werk. We hebben elkaar een paar keer getroffen en verder gaat alles via de mail. Na een opsomming van een aantal familieperikelen stond daar ook opeens “En we stonden met z’n allen vorige in de Libelle”… Krijg nou wat, dat nummer heb ik toch helemaal gelezen? ik zoek de Libelle op, want die ligt hier ergens op mijn bureau, vanwege een artikel over pubers. Ah gevonden – Tje die dame op de voorkant lijkt ook wel wat op haar, maar dat zal toch niet? Gauw door bladeren en ja hoor – staat ze, notabene in het artikel over pubers. Over foto en namen dus glad heen gekeken en gelezen en op de voorkant – ja dat is ze ook. Gauw weer eens wat IRL afspreken, want dat ik daar toch zo overheen heb gekeken.

Wij hebben een konijn en op het nieuws krijg je dan te horen dat konijnen niet als huisdier gehouden kunnen worden. Wij hebben Fluffoes dan ook als tuindier. Ze heeft een eigen domein achterin de tuin, met een hok, waar ze in de winter ’s nachts wordt opgesloten. (Onze cavia hebben wij in de winter buiten het hok en buiten de ren in de tuin aangetroffen met -8, dus dood. Hoe hij uit de ren is gekomen weten wij nog steeds niet – een roofdier????? – dus in de winter: hok dicht). ’s Zomers gaat ’s avonds de ren dicht, maar kan ze nog wel lekker naar buiten. Behalve als er visite is, is de tuin haar domein. Ze kan niet in de border, maar verder kan ze overal lekker bij. Favoriet was de zandbak, maar daarvan heeft ze nu het idee dat dat haar toilet is – dus nu ff niet meer open. Als ze straks een andere plek heeft gevonden, mag ze weer lekker graven, want dat is leuk en mag van ons niet op het grasveld 😉
Kortom, ik denk dat ons konijntje niet zo heel veel tekort komt, behalve dan een maatje, maar die komt er wellicht nog wel.

Sinds kort hebben we een nieuw konijntje. Het is een schat van een beest, maar heeft een aantal eigenaardigheidjes. Zo maakt ze geluid. Als je haar ’s ochtends uit haar hok haalt word je begroet met allerlei knorrende geluidjes, terwijl ze als een kat alsmaar rondjes om je benen loopt. Uit pure liefde word je daarna ondergesproeid met een sterk geurende urine en als toegift strooit ze een aantal keuteltjes om je heen. Eénmaal los in de tuin moet je als onschuldige wandelaar goed opletten, want ze komt snel aanrennen als je buiten komt en loopt dan het liefst voor of zelfs onder je voeten. Het liefst zit ze de hele dag bij je in de buurt, dus ook binnen. Dat zou wel mogen als ze daar niet met mooie sprongen haar vlaggetjes uitzette. Een paar tellen in huis levert een berg keuteltjes en overal plasjes op. En als de kinderen buiten de tuin spelen, zit ze met haar neus bijna door het hekje heen. Luid knorrend laat ze weten graag erbij te zitten en als dat niet kan moet je hele meute het liefst maar weer de tuin in verhuizen.
De vogels moesten ook enorm aan haar wennen. Als zij lekker op het gras wat brood zitten te eten komt daar opeens met grote sprongen een konijn aanrennen die heerlijk achter de vogels aangaat (is dat niet iets wat katten doen??). Ondertussen weten de vogels dat dit geen jacht- maar speelgedrag is en vertellen ze luid kwetterend tegen het konijn dat ze niet zo stom moet doen en gaan vervolgens weer verder aan hun stukje brood.
Onze vorige konijnen deden dat niet zo. Vogels en konijn leefden in volle harmonie met elkaar in onze tuin.
Maar na de gewenningsperiode zal de harmonie wel weer terugkeren. Hopelijk zal ook het heerlijke sproeien afnemen, want ze maakt geen onderscheid tussen oude en nieuwe broeken.
Maar het is een lieverd en ondanks de keutels overal en de spetters op onze schoenen, broeken en sokken, willen we haar niet meer kwijt.

Kreeg vandaag een mail van Wehkamp met aanbieding:
Speciaal voor moeder: Heb je even voor haar? Bestel dan nu het exclusieve Frans Bauer dekbed…..

AAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH

Vol bewondering lees ik de weblogs van anderen. Wat origineel, elke dag gebeurt er wel wat en ze zetten het ook in de log. Nu heb ik een log en ik merk dat het alweer een maand geleden is dat ik er iets in gezet heb. Toch gebeurt er voldoende en zou er ook genoeg te melden moeten zijn, maar de dingen zijn zo divers en voor wie is het dan interessant? Ik merk dat ik hink op twee gedachten, ik zou een log willen maken over het leven met ADHD en een log over wat er allemaal is te vinden over kinderen en media, internet, televisie, spelletjes. Samen in één log wil ik niet, dan maar twee?? Maar gaat dat dan werken? En kunnen er wel twee logs op één database?
Ik denk nog even verder. Dit is wel een ADHD item – veel willen, maar nergens echt aan toekomen…..

Buiten valt hagel, sneeuw, het stormt…. maar binnen is het lente.
Dat alles dankzij een verjaardag.

Het leuke van een leeftijd is dat je hem een hele tijd om kunt draaien en dan ben je opeens jonger. Vanaf gisteren kan ik dat niet meer en volgend jaar begin ik er voorlopig maar niet aan. Jarig, leeftijden, ouder worden. Ach het hoort er allemaal bij.
Het leuke van jarig zijn vind ik nog steeds de visite. Als kind was het leuk, want dan kwamen er cadeautjes en nu vind ik het gewoon leuk om een huis vol mensen te hebben die allemaal goede zin hebben.
We hebben het weer gehad, we kunnen er weer een jaar tegen. Weer aan het werk!

Gisteren de nationale IQ test op de televisie. Kwam ik natuurlijk weer te laat achter. Was net op tijd om te zien dat IQ niet in je borsten zit. Vrouwen met grote borsten scoren laag kennelijk. Maar de test staat nog op internet, dus op het moment dat ik eigenlijk al in bed had willen liggen toch nog maar de test gedaan. Knikkebollend en mezelf voor gek verklarend, wat ik ben moe en weet dat ik gewoon even een lekkere nacht moet maken, maar toch…. de test lonkt.
Met een kleine B-cup en haar dat wel blond is, maar door een kunstmatig kleurtje, moet ik toch redelijk kunnen scoren.
133 is het resultaat, niet slecht toch?
Maar ja… niet slim genoeg om gewoon eens op tijd naar bed te gaan…… nu nog even echt wakker worden.

Hij is besteld! Vandaag de deal gesloten bij Paradigit, eem amd 2,8 gig, 120gig HD 512 geheugen en DVD brander. Veel meer zit er niet in, want dat komt allemaal uit de oude pc. Nog drie weken en dan hebben we hier in huis een ware ruilhandel 😉 Marco krijgt mijn pc, althans, wat er nog van over is. Zijn pc gaat naar Kevin, maar hij hij houdt zijn eigen HD, Kevin krijgt mijn HD, met daarop zijn gegevens. Als het goed is, is iedereen dan gelukkig. Met deze PC zal het dan mogelijk zijn de video’s die we in de loop der jaren hebben gemaakt op DVD of VCD te zetten. Niet meer dat gepruts met videobanden en de vakantiefilms met een aankondiging en aftiteling. En al die slechte stukken eruit.
Eén probleem….. ik kom nu al tijd te kort, er ligt een hele laag stof op mijn naaimachine en er is ook een hele stapel boeken die ik graag wil lezen, en nog veel meer.
Er moet veel meer gebeuren dan ik tijd heb. Oke… prioriteiten stellen en NEE durven zeggen. Niet echt mijn sterkste kanten.

Gisteren is voor de meeste mensen het nieuwe jaar op het werk weer begonnen. Dat is meestal relaxed, want eerst wens je iedereen een goed nieuwjaar en neem je even de feestdagen door en daarna is er vaak nog een officiele nieuwjaarsborrel. Dat waren altijd gezellige dagen en hadden eigenlijk niets met werken te maken. Toch zijn ze belangrijk, want juist dit soort dagen zijn erg goed voor de onderlinge binding van de werknemers. De directeur houdt een bemoedigend praatje en iedereen kan er weer een jaar tegen.
Als zelfstandige moet je het doen zonder nieuwjaarsontbijt, -lunch of -borrel.
Gelukkig ben ik ook nog webmaster van de locale voetbalvereniging vv Bennekom. En gelukkig hadden zij ook een nieuwjaarsborrel. Dus daar heb ik mijn neus maar even laten zien. Ik moet nog even wennen in dat wereldje, want als vrouw ben je daar of als speelster in het damesteam of je bent er “vrouw van”. Ik ben daar geen van beide. Binnen de vv Bennekom ben ik wel moeder van.., maar ach, die jongens van mij zijn daar nog niet zo bekend, bovendien heten die Vogelzang. De meeste mensen ken je wel van naam maar niet van gezicht en anderen ken je wel van gezicht, maar heb je geen flauw idee van wie dat nu eigenlijk zijn. In de loop van de tijd weet ik al wat namen bij gezicht vv, maar nog lang niet van allen.
Zo sta je een tijdje te praten met een aardige man en zijn vrouw en ga je later op zoek naar de secretaris van de club, want die ken je wel van naam, maar niet van gezicht. Tja.. je raad het natuurlijk al, die aardige man 😉
Als de spelers van het eerste binnenkomen wordt het pas echt gezellig. Ze hebben net getraind en zitten nog goed onder de aftershave. De mannen krijgen allemaal een hand en de vrouwen een zoen. Ik ook, hoewel met een blik van “we gaan maar door, maar wie is u”. Tot één van de heren zegt “Ik geef u (hellup) ook gewoon een zoen, maar ik ken u niet”. Als ik me voorstel hoor ik er opeens ook bij. Ik ben niet meer een onbekende, ik ben Karin, de webmaster. Die naam kennen ze allemaal, want iedereen bezoekt regelmatig de website. En dan word ik gelukkig ook heel gauw “je” (oef). Als je jongens later vragen hoe het was, kan ik zeggen dat ik nieuwjaarszoenen en -wensen heb uitgewisseld de spelers van het eerste èn met Peter van Vossen en John van den Brom. “Wauw”, is hun reactie, “Echt??” Want die laatsten zijn voor Marco en Kevin toch namen van beroemdheden.

Ja, de vakantie is weer voorbij en vanochtend vroeg ging de wekker weer. Dat is even wennen. Ik wist niet dat het om 7.15 nog zo ontzettend donker buiten was. Gisteren naar Lord of the Rings geweest. Erg mooie film, dat zeker, maar de vroege voorstelling was al uitverkocht. Eenmaal in bed, eigenlijk nog veel te wakker en toen ik eindelijk sliep sloeg steeds de verwarming aan. Omdat wij vlak bij de ketel slapen wordt je daar dus steeds wakker van. Dus midden in de nacht naar beneden om dat ding dan maar uit te zetten.
En als je dan eindelijk lekker slaapt gaat de wekker. Tja zo werkt dat nu eenmaal.
Terwijl Kevin ontzettend wakker is en niet kan wachten tot hij weer naar school mag, blijft Marco het liefst nog uren liggen. Maar uiteindelijk zijn ze dan allebei op tijd naar school.
Het gewone leven neemt weer zijn gangetje.
Ik heb het rijk weer alleen voorlopig en kan lekker aan het werk. Weer zoeken naar inspiratie en de leuke ideeën uiit mijn hoofd weer proberen op de computer te krijgen.
Leuke opdrachten liggen voor me. Ik ga weer aan de slag 🙂

Natuurlijk kan ik niet achter blijven met goede voornemens. Ik neem ze twee keer per jaar, aan het begin en in de vakantie. Elke keer sta ik volledig achter deze voornemens en op de één of andere manier lukt het toch net niet om mij eraan te houden. Ik hoef niet meer te stoppen met roken, ik zou inderdaad wel iets meer kunnen sporten, maar ik ben zeker niet TE dik (zou wat af mogen vind ik zelf, maar ja) en ik zou het huis iets meer kunnen bijhouden. Maar dit zijn niet de voornemens die ik bedoel.
Ik werk al een aantal jaren als freelancer. Dat doe ik voornamelijk thuis op mijn werkkamer. Punt is dat je eigenlijk nooit naar kantoor gaat. Je gaat even boven zitten werken, doet even wat boodschappen, haalt even een doek over het fornuis, gaat weer even aan het werk, trekt de stofzuiger even door het huis heen, enz enz.
Elk jaar neem ik mij weer voor om vaste werktijden in te voeren, zodat er ook tijd overblijft voor andere hobbies. Avonduren zijn dan voor mezelf en al het werk gebeurt overdag. Ja dat zou ik heel graag willen, maar het komt er nooit van. Op de lisjten van de WOW kom ik ook voornemens tegen die mij wel aanspreken. Op maandag begin je met een planning en op vrijdag werk je de administratie bij. Verder vaste werktijden en vaste werkdagen.
Bij deze ga ik dus weer proberen om dat in te voeren.
Maandag beginnen met de planning en de ochtend is werktijd. De middag werk ik op school en is dan maar verder voor het huishouden.
Dinsdag is een werkdag, met in de middag een uur werken op school.
Woensdagochtend is een werkochtend en de middag is vrij voor de kids die dan ook vrij zijn.
Donderdag is een werkdag
Vrijdag is een gedeeltelijke werkdag en daarin wordt tijd besteed dus aan de administratie. Bij elkaar zou ik uit willen komen op een 24-urige werkweek. We gaan het weer proberen. De vrije tijd wil ik graag gaan besteden aan het omzetten van analoge films naar DVD en het maken van kleding voor de kinderen. Ik ben heel benieuwd!!

Vannacht is het nieuwe jaar begonnen, met heerlijke champagne en natuurlijk bescheiden vuurwerk van ons en wat uitbundiger van enkele buurtbewoners.
Gisteren de hele dag druk bezig met voorbereidingen en het bakken van stapels oliebollen. Dat is bijna een jaarlijkse traditie en de buren hebben besloten dat mijn bollen veel lekkerder zijn dat die uit de winkel.
Na twee uur bakken waren er 3 schalen met oliebollen, waarvan er é©® voor de buren.
. De rest van de familie had een heerlijke wandeling achter de rug en was dus hongerig
Ik had dus echt eer van mijn werk. Toen de oliebollen op waren, was het hopen op nog een gaatje voor het echte eten. Lekker gourmetten, vinden de jongens echt geweldig en het keukenwerk van deze keukenprinses beperkt zich tot wat snijwerk. Een goed idee van de jongens dus. Eé® van onze vrienden is wel een wijnkenner, dus even onze bescheiden kelder in gedoken op zoek naar nog wat speciale wijnen. Hij vond een aantal wijnen die of heel goed konden zijn of hun beste tijd al gehad hadden, helaas. Erg spannend dus.
De champagne was in ieder geval wel van een goed jaar en dus zeker erg lekker. Na bijna traditioneel meezingend met de top 10 uit de top 2000 was ook dit jaar weer ten einde. Een nieuw jaar ligt voor ons. Een spannend jaar, want ook Lambertus heeft besloten voor zichzelf te gaan beginnen. Maar de vooruitzichten zijn goed en we gaan er zeker wat van maken.

Het is weer zover, de hele dag de radio aan – TOP 2000. De eerste keer was het puur genieten, al die mooie nummers met nog mooiere herinneringen die voorbij kwamen. Dit jaar luisteren we wel, zeggen we ook weer oh en ah en zetten de radio harder, maar het is toch anders dan de eerste keer. Nu hebben we kabel en hebben we napster gehad en nu Kazaa. Elk jaar op vakantie gaat de mp3 speler mee en het grootste deel van de top 2000 van 2000. We genieten de hele reis van al die mooie nummers en bleren hard mee, ook de jongens. Die houden (nu nog) voornamelijk van onze muziek. De oudste is 11, het zal dus niet zo lang meer duren voordat door onze heerlijke jaren 70/80 nummers, de moderne techno dreun zal klinken.
Ook dit jaren kijken we de hele lijst weer langs en ontbrekende nummers zoeken we toch weer op en gaan ook weer mee op vakantie. De bandjes met de top 100 van heeeeel lang geleden slingeren nog wel in de auto, maar een CD-tje met 10 uur muziek…ja daar kom je wel ver mee. Gek eigenlijk dat je een TOP 2000 dus kennelijk nodig hebt om een serie CD’s te maken waarmee je op vakantie kunt. Als je het zelf helemaal gaat samenstellen is het toch anders. Het leuke van de nummers met napster en kazaa zoeken is dat je ook onverwachte onbekende versie soms tegenkomt. Hele mooie live versies zoals Hotel California van de Eagles, met dat schitterende gitaarintro.
Ja… de radio staat weer aan en de lijst ligt op tafel. Nog even een paar dagen weer heerlijk genieten.

Het ligt alweer achter ons, kerstmis 2003. Op bezoek bij familie en wat familie bij ons. Eten en gezelligheid, het hoort bij Kerstmis.
Dit jaar begon kerstmis met de kerstviering van de jeugdclubs. Alleen Kevin zit dit jaar op de jeugdclub, omdat de club van Marco gelijk valt met zijn voetbaltraining. Het leven is kiezen en voetbal ging voor. Het leuke van de viering van de clubs is dat het niet zo statig en vaststaand is. Meestal lijken de kerstvieringen op elkaar. De viering van club heeft in ieder geval iets vrolijks en levendigs. Daarna nog lekker even thuis om pas halverwege de volgende middag naar de familie van Lambertus te gaan. ZOndag daarvan weer teruggekomen, net op tijd om de deur open te doen voor mijn ouders. Die komen lekker op tijd voor het voetbaltoernooi van de jongens wat vandaag is afgewerkt. ZOndagavond even lekker eten en op tijd naar bed, want vanmorgen was het vroeg op. Marco moest al om 8.15 in de sporthal aanwezig zijn. En dat in de vakantie. Lambertus, kevin en mijn vader er vrij snel achteraan om maar niets van de wedstrijden te missen. Ik met mijn moeder wat later. Ruim zes uur later mochten wij de hal (het was gelukkig binnen) weer verlaten. Morgen mogen we weer, want Kevin is winnaar in zijn poule geworden en zit morgen in de kruisfinales. Dat is dus weer een middagje sporthal. Wel heel gezellig.
Kevin en Marco hadden vanavond nog een toernooi van schaken, een drukke tijd, zo’n vakantie.
Tussendoor moet er ook nog gewerkt worden, ja echt vakantie heb je eigenlijk nooit 😉

NAC het team waar Kevin in speelde. Winnaar van hun poule.

Petra is met haar vriend Olger verhuisd naar Australie. Dat is een heel eind weg en waarschijnlijk viert zij binnenkort een zomerse Kerst. De verhuizing had é©® nadeel. Al haar jaren met zorg gekoesterde planten konden niet mee. Op het afscheidsfeest stonden haar planten te wachten op een nieuw baasje. Je mocht een plant meenemen, werd er samen mee op de foto gezet en kreeg de boodschap mee dat je de plant moest koesteren.
Er waren echt hele mooie planten bij, die durfde ik echt niet mee te nemen. Bovendien hebben wij niet echt de ruimte in ons huis, waar zo’n mooie plant echt tot zijn recht komt.
Op de tafel stond é©® plantje wat wel mijn aandacht trok. Een klein plantje waar niet iets aankleefde van ingewikkelde verzorging. Bovendien vond ik hem wel grappig en had ik wel een mooi plekje voor hem in gedachte.
We kregen de boodschap mee dat hij af en toe wat water wilde en dat hij graag op een zonnig plekje stond. Dat kwam mooi uit, want ik wilde hem graag op de vensterbank van onze dakkapel zetten, pal op het zuiden. En daar staat hij nu. Op dit moment niet echt op een zonnige plek, maar ALS de zon schijnt, dan komt hij zeker daar terecht. We hebben de plant maar Petra gedoopt. Voor Petra zet ik nu Petra even het de weblog, zodat ze kan zien, dat het plantje een mooie plek heeft met een riant uitzicht.

De gordijnen open en dan kijken in een witte wereld. Dan wil je als kind kennelijk maar één ding: een sneeuwpop maken. Dus snel kleren aan en naar buiten. Omdat de laag sneeuw nog niet al te dik is moet in de hele buurt sneeuw verzameld worden. Dat het nog niet goed pakt, mag de pret niet drukken. Met alle mogelijke hulpmiddelen wordt de sneeuw op een grote berg gegooid. Dan even naar binnen om te wachten op de volgende sneeuwbui.
Heerlijk het is winter!!