Morgen komt er een Egyptenaar op bezoek. Die wil graag 5 mei in Wageningen bekijken (op aanraden van ons). Tegen 12 uur haalt manlief hem van de trein. ‘Kunnen we hier eerst lunchen……’. Het is ongeveer rond middernacht. Oh, lunchen….uhm, tja…. (denk: Lekker op tijd ben je daarmee)… daar heb ik dus niet zo op gerekend (ik wil natuurlijk dan altijd een verzorgde lunch voorzetten). Manlief: Zijn de winkels dan morgen niet open????
Heerlijk zo’n man die meedenkt.

Vandaag is het 4 mei. Het lijkt een gewone dag. De jongens gaan straks naar voetbaltraining. Manlief heeft een vriend uitgenodigd om hier te komen eten en daarna moet er naar PSV gekeken worden, niet in de gaten hebbend dat het dus 4 mei is.
EUFA wil het ook niet in de gaten hebben en PSV had ook liever niet gespeeld.
Toch is één van mijn indrukwekkenste dodenherdenkingen een dinsdag geweest dat ik een competitiewedstrijd had met volleybal. Ook deze gingen gewoon door. Maar om even voor 8 uur floot de scheidsrechter van het eerste speelveld. De hele had (5 velden) werd stil en iedereen ging zitten en zweeg. Die hele grote hal, die altijd met heel veel geluid gevuld is, was stil. Toen de 2 minuten voorbij waren floot de scheidsrechter weer en konden de wedstrijden hervat worden. Het duurde minstens een half uur voor de hal weer op normale geluidssterkte was. Ik hoop dat het straks ook in het stadion van PSV zo gaat. Dat iedereen het respect op kan brengen om stil te zijn en dat dat hele grote stadion dan ook echt stil is. Dat lijkt me ook heel indrukwekkend.

Opeens bedenk ik mij dat ik vorige week in een dolle bui een Koninginnedaglot heb gekocht van de Staatsloterij. Ik ga gauw naar de website en tik mijn lotnummer in. Ik heb prijs!!!! Ik had de keuze van het eindnummer aan het lot overgelaten. Ik kon niet kiezen, een 4 of een 7. Het werd een 6, en daarop viel een prijs. Maar liefst 5 euro! Op eindcijfer 6 viel ook een miljoen zie ik. Maar dan had ik alle andere nummers en de letters ook goed moeten hebben. En dat had ik dus niet.
Maar ik had ook niets kunnen hebben. Nu heb ik 5 euro en maak ik nog steeds kans op een jaar gratis boodschappen bij AH.

Bijna niet meer zachtjes te noemen tikt de regen hier op het zolderraam. En ik moet nog boodschappen doen. Morgen zijn immers alle winkels dicht. Maar het klinkt niet aanlokkelijk. Als het net even droog lijkt te zijn en ik trek mijn (stoute) schoenen aan, begint het weer opnieuw. Ondertussen bedenk ik allerlei andere dingen die ik nog zou kunnen doen, maar ik moet gewoon nog even naar het dorp. Nog even wachten, misschien wordt het straks toch droog.

Het was zaterdag errug vroeg opstaan en omdat dat moest heb ik natuurlijk bijna niet geslapen. Werd elk uur wakker – is het al 6 uur, nee, ik heb nog 4 uur, 3 uur……
Maar dan is het zover – ik spring uit mijn bed, doe mijn kleren aan, stap in de auto en rij naar office center. En nu zijn wij dan in het bezit van een HP iPAQ 1710 met TOMTOM navigator 3 en binnenkort zelfs 2 HP iPAQ’s want manlief had niet begrepen dat het toch wel erg moeilijk was de PDA te delen – dus er komt nog een losse bij. Ongelooflijk wat een minicomputer. Ik heb nu de XP – teletubbie – achtergrond en er zit zelfs word op en excel…
En in de auto ook leuk – vriendelijk worden we op weg geholpen door Bram, die ons keurig op de juiste plek bracht en ook weer netjes thuis. En nu hopen dat de iPAQ ervoor gaat zorgen dat ik nooit meer afspraken vergeet enzo. het wordt mijn maatje. Het enige is nog dat ik nu manlief weer een apparaat uit moet leggen – handleidingen……. die kent hij niet ;(

Vandaag reunie van de middelbare school. Op de lijst met mensen die zich hadden opgegeven kom ik weinig bekenden tegen, maar hopelijk komen er nog veel gewoon op de bonnefooi. De eerste bekende die ik tegen kom is mijn zusje. Grappig om elkaar op een schoolreunie tegen te komen. Zij heeft het krantje dat we bij de ingang kregen wel bekeken en weet dat er voor elk examenjaar een ontmoetingspunt in een lokaal is. Daar kom ik gelijk al wat oude bekenden tegen. De eerste is een zus van een klasgenootje in de eerste die halverwege school verhuisd is naar een andere stad. Haar zusje is er ook en we delen eerst het trieste nieuws dat een goede vriendin van ons 8 jaar geleden is overleden. Zij wisten het nog niet. Dan kom ik in de gang meer oude bekenden tegen. Het is echt terug in de tijd. Op school trokken we veel met elkaar op. We hopen dat er nog veel meer van de groep van toen komen, maar helaas blijft het beperkt. Ook klasgenoten die ik al ken vanaf de derde klas lagere school. Sommige zijn direct herkenbaar, geen steek veranderd. Hier en daar een rimpeltje, maar verder… het is gezellig en het is goed elkaar weer te zien. En het is heel moeilijk om op een gegeven moment weer afscheid te nemen. Thuis zijn de kinderen alleen, ik moet weer die kant op. Afscheid nemen van de rest. Vanuit de zorgeloze schooltijd weer terug naar het heden. Met de camera van mijn vader nog 2 foto’s gemaakt. Thuisgekomen zijn dat er natuurlijk veels te weinig. Waarom heb ik niet heerlijk om mij heen gekiekt? Vastleggen …Ik ga de foto’s rondsturen. Ik heb e-mail adressen en wie weet….. zie ik de mensen weer, op een volgende reunie.. of eerder.

Helemaal vers is de computer. Heel veel programma’s zijn natuurlijk verdwenen, maar dat schoont lekker op. Nog niet alles werkt naar behoren en overal moet je weer alles invullen. Helaas waren de e-mail accounts niet mee gebackupt, dus ook die weer allemaal even opzoeken, maar de computer is weer werkbaar.
Is hij nu merkbaar sneller? Dat merk ik nog zo niet.
Nu nog alle data-partities een keer nakijken. Daar kan ook wel eens wat weg 😉

Vanochtend hadden wij de televisie aanstaan om even naar het nieuws over de Paus te kijken. Op de achtergrond hoorde ik een stem die vertelde dat MSN voor kinderen onder de 14 verboden zou moeten worden. Het was niet goed voor de taal ontwikkeling. Daar was natuurlijk niet iedereen het mee eens en daarom was er nu een actie gestart. Ik stond mij verschrikkelijk op te winden. Vond het grote onzin dat het verboden zou moeten worden. Dat gezeur van die overheid ook altijd. Laat ze zich bezig houden met belangrijkere zaken. Ik liep richting de televisie om mij eens flink opgewonden, hiermee te gaan bemoeien.
En toen zag ik het tekentje van z@ppelin in beeld en drong het tot me door dat het jeugdjournaal opstond. Op zaterdagochtend? Dat is dan de herhaling van de dag ervoor en dat was….. haha, wat een bak.

Verbieden voor kinderen – nee, dat zou ik toch echt niet willen. Het taalgebruik is idd beroerd op msn, egt wel. Maar om het dan te verbieden. Maar wel een reuze mop.

Gisteravond moest ik onze jongste even wegbrengen. Het regende en het rook zo heerlijk naar…LENTE!!!!

Vandaag in de horoscoop van libelle:

U staat aan het begin van ene periode van nieuwe energie en nieuwe daadkracht. U wilt actie in uw leven en gaat op zoek naar mogelijkheden om uw energie te richten. Een goede mogelijkheid is de creatieve richting: u zou kunnen gaan schrijven of tuinen ontwerpen. Neem niet teveel hooi op de vork en zorg dat u het werken met uw hoord regelmatig afwisselt met werken met uw handen.

Of naaien, tekenen of schilderen natuurlijk. ’t komt door de sterren dus!

Gisteren het boek 164 gratis softwareprogramma’s ontvangen om een recensie te schrijven. Zo’n boek maakt hebberig, net zoals de rubriek gratis programmaatjes in bijv. Computer Idee. De programma’s worden omschreven en je denkt gelijk….dat ik daar ooit zonder heb gekund en dat ook nog eens voor niets. Nu probeer ik een beetje orde in mijn tijdchaos te scheppen en heb daarvoor Outlook in gebruik. In het boek staan dus ook allerlei programmaatjes met kalender, afspraken, to-do lijstjes.. Zouden die nu beter zijn dan outlook? Of zo’n programma dat de tijd bijhoudt. Moet je wel eerst allerlei projecten, taken ed invoeren, maar daarna kun je de stopwatch aanzetten en hopla, de tijd wordt bijgehouden. Maar als je vergeet dat ding aan te zetten of weer uit, tja, dan ben je natuurlijk de klos. Ijzeren discipline wordt hier gevraagd…. van deze chaot. Maar er zit ook een programma bij om Chinees te leren, of met 10 vingers te tikken en allerlei veiligheidsprogramma’s. Maar die zijn nuttig en eigenlijk noodzakelijk, maar die leuke hebbedingen…. die tijdtellers.. die ga ik toch eens uitproberen. Zo einde van dit logstukje en dan nu de stopwatch weer uit…zo dat werken?

Vandaag kwamen wat vriendjes de oudste ophalen. Ze kwamen net naar buiten toen ik thuis kwam. Het zijn allemaal leuke jongens, maar één is wat stug. Hij zal je nooit echt aankijken als je met hem praat en hij zal nooit meer dan het hoognodige zeggen, en dan alleen als je hem wat vraagt. Ik ken hem niet anders. Maar nu komt hij naar me toe gelopen. “Wat een mooi schilderij heb je gemaakt, echt heel gaaf”. Het laatste vriendje dat net aan kwam fietsen moet ook nog even binnen gaan kijken. Ik word overstept met complimentjes. En dan is het weer over, want ja, je moet natuurlijk niet te uitbundig doen. Ik krijg nu wat opdrachten toegeroepen over eten en drinken dat ik maar moet komen brengen op het voetbalveldje en weg zijn ze weer.

ik hou van snoepen, vooral chocolade en drop. Beweeg aanmerkelijk minder sinds ik een eigen bedrijf heb en niet meer naar kantoor 5 km verderop hoef te fietsen. Vergeet gewoon fruit te eten, heb een vader met een hartkwaal en toen ik AppieHappie net binnenliep stond er geen rij bij het cholestorol prikken en had ik tijd. Ze prikken in je vinger, wat ik altijd afschuwelijk vind, maar goed… dan weet ik gelijk hoe het met mijn cholestorol zit. Maar goed, de held uitgehangen en mij laten prikken: 4,84 wat erg netjes schijnt te zijn. Gelijk maar weer een pak coolbest grapefruitsap meegenomen en van die heerlijke flesjes fruit2day (scheelt weer schillen en de kans op een rotje plek in de appel – gruwel) en we hadden al heerlijk zalm, dus we zitten weer helemaal goed. Alleen ondanks mijn lage bloeddruk en dat hele kleine gatje zit er toch, ruim een half uur later, bloed op mijn toetsenbord – maar dan wel met een netjes cholestorolgehalte.

Als ik beneden kom hangt er een briefje in de brievenbus. ‘Helaas trof ik u niet thuis en kon daarom een pakket niet afleveren’. Het pakket wordt morgen opnieuw aangeboden. GRRRR. Ik was dus wel gewoon thuis, we waren allemaal gewoon thuis, maar we hebben 2 bellen en de postbodes zijn altijd te beroerd om ook de andere bel even te proberen. Kantoor staat daarop. Tja en dan komen ze langs op kantoortijden en is het teveel moeite om ook even op die bel te drukken. Vanaf nu hangt er dus een briefje naast de ene bel. Of ze ook op de andere bel willen drukken als er geen gehoor is, want dan zijn we misschien boven. Ondertussen ben ik natuurlijk wel ontzettend benieuwd naar dat pakje. En die pakjespostbode komt dan natuurlijk morgen als we allemaal weg zijn. En dan moet ik nog tot maandag wachten om te weten wat er in dat pakje zit.

Dit is niet mijn enige (web)log. Ik heb er ook één in mijn hoofd. Regelmatig zie ik dingen of maak ik dingen mee die ik wil delen. Moet straks even op het log zetten, denk ik dan. Maar dan is het weer voorbij. Ik zou mijn fototoestel dus eigenlijk wat meer voor de grijp moeten leggen en op de moment dat ik denk dat het iets is om vast te leggen dat ook doen en niet alleen denken. Dan merk ik dat het alweer een paar dagen geleden is dat ik wat op dit log heb gezet. Net of er niets gebeurt. En al die sneeuw dan en die witte wereld. En de mannelijke merels die luidkeels vechten om dat ene wijfje dat verscholen zit in de wijntakken? Of het roodborstje dat regelmatig in de tuin komt kijken, of de lente die in de tuin al flink opduikt. Er is genoeg, maar nu nog vastleggen.

Het wil even niet. Een hoop klusjes, maar niet even een klus waar ik me gelijk 24/7 op kan storten. De Mambo site lijkt wel wat, maar dan zit je inhoud te verzinnen die niet online komt. Kan ik de site die ik voor mijn zusje aan het maken ben, natuurlijk in Mambo maken, maar nu even niet. Dus wat dan… dan ben ik met van alles bezig en moet ik dus eten, of liever snoepen. Ik probeer het zo lang mogelijk uit te stellen, maar met de koffie mag ik dan een stroopwafel en kennelijk is dat het startsein. Er is niets meer, dus met een smoes naar het Kruidvat en een zak vullen en als ik voor de jongens van die pannenkoeken voor de magnetron ga halen, kom ik langs het chocolade schap van de C1000, dus die kunnen er ook nog wel bij. Eén reep is al op en van die zak snoep is niet veel meer over. Onder mijn bed staat de stepper, waar ik van mezelf elke dag toch wel 15 minuten op zou moeten, maar daar zit een hele laag stof op – het komt er niet van.
Kortom er gaan vele calorien in (waar ik dus van baal) en er gaan er weinig af (waar ik ook van baal) en op de een of andere manier kan ik die knop niet omzetten om de inname te stoppen en de afname aan te moedigen. En appels om dan die kaken maar kauwende te houden – dat werkt bij mij dus niet.

In het hele planning gebeuren ga je toch nadenken over wat je doet, en over wat je had willen doen en over waarom je niet hebt gedaan wat je had willen doen. Was ik gisteren nu zo druk, nou nee en toch kwam er niets uit mijn vingers. Waarom dan niet, omdat ik gisteren eigenlijk niet veel achter de computer had te doen. Ik had mijn kamer kunnen opruimen, strijken, beneden de boel eens een goede beurt, een trui maken, schilderen… noem maar op. Ik had het allemaal kunnen doen. En toch zat ik achter die computer, alsof het daar allemaal zou moeten gebeuren. nou nee dus. Vandaag zat ik ook de hele dag achter de computer, maar toen had ik wat te doen. Dus nu moet ik mezelf leren dat als ik niets achter de computer te doen heb, ik daar niet doe alsof, maar gewoon iets anders ga doen. De mails verdwijnen niet en gewoon een keer een uurtje iets doen ipv 55 minuten een beetje hangen en dan 5 minuten een mail lezen….oef. zou het me lukken?

Als ik wakker word slaat de regen tegen de rolluiken. Ik draai me nog een keer om. Beneden gaan de wekkers van de jongens. Het blijft daarna stil. Die draaien zich kennelijk ook nog een keer om. Als ik een blik op de wekker werp is het ruim tijd om op te staan. Manlief is al in alle vroegte vertrokken en de jongens hebben absoluut nog geen zin.
Maar op tijd is iedereen vertrokken. Ik breng de jongste naar school, spijkerbroek aan en trui over de pyjama. ‘Als ik thuis kom direct lekker onder de douche’ is de gedachte. We zijn ruim een uur verder. De spijkerbroek is bijna droog. Ik heb mijn administratie al op orde, de mail al gelezen, de krant al uit….. en dan nu toch maar onder de douche.

Ik ben in een gebouw en weet allerlei oude klasgenoten om mij heen. Waarschijnlijk een reunie. Ook M. is er, natuurlijk zij is er altijd als ik droom over school of mensen van school. Alleen is M. 7 jaar geleden overleden.
Eigenlijk kan ik niet op deze reunie zijn, want ik moet naar mijn schoonfamilie. Ik baal, want ik wil hier blijven. We liggen in een halfdonkere ruimte met de oude vriendinnen in een kring. Opeens weet ik dat ik het treffen met de schoonfamilie heb afgezegd en dat ik dus blijf. Ik zoek naar M. want met haar wil ik praten, maar zoals altijd is ze net iets te ver weg en als ik naar haar toe wil lopen hoor ik in de verte een wekker.

Als ik naar beneden loop denk ik aan Char en dat ik best wel eens zou willen weten of M. inderdaad altijd zo dicht bij me is.

De grote mr X kat heeft schijt aan saté-prikkers en schijt aan mijn bollen. Erger nog, hij schijt erop. Het is waarschijnlijk een dikke kat, want hij schijt veel. Of zijn geschijt in mijn tuin nodigt gelijk alle andere katten ook uit om in mijn tuin te schijten, want binnen een mum van tijd ligt het weer vol. Vies. Maar erger nog, katten hebben de neiging om te graven, waarom weet ik niet, want de drol ligt dan gewoon ergens open en bloot en alles eromheen is dan omgegraven, waardoor mijn zorgvuldig geplante bolletjes weer met de billen bloot boven de grond liggen.
Dus over het meest gebruikte stuk een dot gaas gelegd. Net weer even in de tuin gekeken. Ik heb gelukkig niet zo’n grote tuin. Een stuk gaas van 5 x 5 meter moet voldoende zijn. Hebben die katten thuis geen kattenbak, of zijn ze van die mensen die uit pure luiheid hun hele tuin met grinttegels hebben geplaveid waardoor die katten het dus wel in de tuin van een ander ‘moeten’ doen.
Wie heeft nog dé tip, zodat mijn bollen gewoon onder de grond blijven, de tuin een beetje toonbaar en de katten dus het liefst een heel eind weg.