Vandaag de karaktertest. Ik kwam hem opeens tegen toen ik zat te zappen. Die moet je natuurlijk even doen. Spannend, want wat zou er uit komen?
Nu zie hier het resultaat:
Helper: 8
Loyalist: 6
Romanticus: 5
Perfectionist: 5
Bemiddelaar: 4
Baas: 4
Levensgenieter: 4
Waarnemer: 2
Performer: 1

Tja en dat is dan de uitslag. Niet alle vragen waren goed te beantwoorden. Het juiste antwoord stond er niet altijd bij. Herkenbaar?? Ja in sommige gevallen wel en die andere..tja daar moeten anderen maar op antwoorden.
Ook de test doen:
hier kan dat.

Gisteren kwam ik langs de makelaar van het droomhuis. Ik twijfel. Zal ik gewoon eens naar binnenstappen? Ach waarom ook niet. Binnen hangen folders en ook van het droomhuis is een dik pakket met foto’s en een plattegrond. Het ziet er allemaal fantastisch uit. Tot ik bij de plattegrond kom. Woonkamer prima, maar dan.. naast de woonkamer is een slaapkamer, dan de badkamer en dan pas de keuken. Wat een eind weg. En die ruime slaapkamers zijn maar iets meer dan 3×3,5 dat is niet ruim. Tja, de zolder is groot, maar daar moet van alles aan gebeuren.
Ik vrees einde droom.. maar wie nog een kijkje wil nemen (zolang het er staat: hier staat het

De telefoon gaat. Geen nummer – ‘secret’ meldt de telefoon. Omdat we hier beide een eigen bedrijf hebben, is de afspraak netjes met naam en toenaam op te nemen. Zo ook nu. Ik hoor niets en dan hoor ik een zachte stem ‘Och Lieverd’, en wat zwaar ademen. Ik schrik en denk aan mijn vader. Zou er iets zijn en kan hij de anderen niet bereiken. Ik woon toch wel het verst weg. Maar dan gaat de stem verder onder zijn gehijg. ‘Ik ben zo opgewonden’. Het is duidelijk niet de stem van mijn vader. Ik hang op.

Ik moet een heleboel vandaag, maar ik kom niet op gang. Dan toch maar eerst even een afstreeplijstje maken, of toch maar eerst lekker ff naar het dorp.

De Europese grondwet, Ja of Nee. Of zoals in het stemhokje staat Voor of Tegen. Ik weet het niet. Ik ben voor één stem gemachtigd. Die wist het ook niet, maar via de e-mail krijg ik dan toch maar een aarzelende Voor door. Daar hoef ik verder niet over na te denken. Maar dan moet ik zelf nog. Hoe kun je nu toch voor of tegen stemmen als je eigenlijk maar niet duidelijk krijgt wat de gevolgen van die Voor of Tegen zijn.
Ik stem dus Tegen, want ik weet niet waar ik voor stem als ik Voor stem. Bovendien neutraliseer ik dan die Voor stem. Dus per saldo zijn we dan geen stap verder, maar hebben we wel gestemd.

Elke dag fiets ik er bijna langs. Een gewoon huis, midden in een straat. Het huis is groot. Het heeft een grote beneden verdieping en dan een zolder over het hele huis. Beneden is een grote woonkamer en waarschijnlijk drie slaapkamers. Als ik er langs kom fantaseer ik. De kamers beneden worden kantoor. Eén voor manlief en één voor mij en dan daartussen een soort vergader/overlegkamer.
Op de zolder maken we dan grote dakkapels met ruime kamers voor de jongens en voor ons, een kasten/strijk/naaikamertje en nog een speelkamer voor de jongens. Ruimte zat.
Heerlijk dromen als je langs een huis komt.Wil jij verhuizen, vragen ze me wel eens. Ach, naar dat huis wel, als ik die grote prijs win en het huis komt te koop. Ja dan wil ik wel verhuizen.

Nu fiets ik er langs en er staat een bord in de tuin. Er valt een folder van een makelaar in de bus. Het huis staat op de voorkant. Foto’s van kijkjes binnen.
En ik? Ik woon op de verkeerde postcode en heb een verkeerd gironummer. Zal ik dan maar gokken op de staatsloterij?? Eén prijs van ca 5 ton is wel voldoende om het financieringsgat te dichten.

Net met de jongste de grote tuintafel uit de garage gesleept en heerlijk op de plek van de zandbak gezet. De jongens waren er te oud voor en verder stond hij toch maar in de weg.
We hebben een tuintje pal zuid, dus overdag niet echt veel schaduw, maar naast de schutting komt tie toch vanaf een uur of één wel opzetten. En daar staat nu de tafel. Lekker met een parasol er boven én…. de laptop erop. Met het draadloze kaartje. Kortom, ik heb hier een heerlijke werkplek gemaakt. Door de schaduw en de parasol is het beeldscherm goed te zien. Dus zomer…..kom maar op!!

8 uur komt hij, de man die de auto komt halen voor de keuring en een grote beurt. Dus ik zorg dat ik klaar ben, leg de sleutel en papieren klaar. Tegen half negen stuur ik de jongste naar school.
Nu zit ik maar even beneden achter de laptop. Hij zal zo wel komen. Ik zag hem net nog in het zwembad. ‘Tot straks’, zei hij nog.
Ik wacht nog even, zal niet direct bellen…. oké, ik geef hem tot half 10.

Ik sta aan de rand van een grote spiegel. Boven de spiegel hangt een mysterieuze mist. Het is koud. De zon probeert de wolken te verjagen, maar komt nog niet over de bomen heen.
Dan klinkt er een kreet en een plons versplintert mijn spiegel in duizenden stukjes. Ik glijd het water in en zie voor mijn de hoofden in de mist verdwijnen. De kilte om mij heen verandert in een aangename warmte als ik aan mijn baantjes begin. De mist trekt op. Om mij heen wordt het drukker. Vroege mensen, die ook snel weer zijn verdwenen. Na 20 baantjes verdwijn ik ook. De hectiek van de dag in. Met een voldaan gevoel: één kilometer.

Een poos geleden meldde manlief dat de musicalvereniging weer een musicaluitvoering had en welke dag het beste uitkwam om te gaan kijken. Ik pakte mijn agenda en noemde data dat ik wel kon. Er waren twee voorstellingen, dus ik meldde dat mij de laatste wel het beste uitkwam – oh..of ik ook mee wilde. Er spelen lui van zijn voetbalteam in, dus ja, hij had niet op mij gerekend en dat ik vorig jaar (Hair) was meegegaan, was eigenlijk een uitzondering. Maar natuurlijk, leuk gezellig, geen punt. We gaan gezellig met zé drieën, met een goede vriend.
Vanavond was de uitvoering. Ik was er, samen met mijn oudste zoon en een vriendje van hem. Manlief zit in het buitenland en de vriend ligt met griep in bed. Gezellig zo’n avondje uit 😉
Maar de jongens vonden het leuk en hebben nu de theatertechniek van dichtbij gezien. Als ze nu geen hoog cijfer straks halen voor hun projectvak Theatertechniek.

Ik ben overstag. Er was een accesspoint in de aanbieding en die heb ik gekocht. En nu heb ik dus heerlijk mijn laptop draadloos. Ik zit al te bedenken dat ik dan niet alleen lui onderuit op de bank kan dubbeldoelen, maar ook gewoon heerlijk achterover in/op bed. Of in de tuin (als ik dan mijn scherm nog zie) Dat kon natuurlijk al met mijn 20 meter kabel, maar nu kan dat gewoon heerlijk zonder moeilijk te doen.

We willen met een groepje een keer gaan eten. Dat was eerst in een restaurant, maar toen kwam het idee van een picknick. Ook erg leuk, maar dat moet een keertje overdag, is wel zo lekker, zonnetje, langs het water, languit in het gras, ,wijntje, hapje….. Het gekke is dat ik dat door de week op de een of andere manier niet vind passen. Nu is het ook moeilijk in te passen met de kids, maar daarnaast… lekker uit is iets voor de zondagmiddag. En nu merk ik dat er maar verrekte weinig zondagmiddag in een week zitten, dus is de keuze om niet mee te doen, veel later iets te plannen of heel hard tegen mezelf zeggen dat deze picknick niet een heel gezellig uitje is maar een keiharde netwerkbijeenkomst die van mezelf dus onder werktijd mág en waarvoor ik dus voor mezelf legaal iets voor de kids moet/mag regelen.

Alleen de komende tijd zijn ook de andere middagen schaars.

Gisteravond met mezelf de afspraak gemaakt dat ik vanmorgen zou gaan zwemmen, mits ik op tijd wakker ben. Dat heeft mijn lichaam goed onthouden en om half 3 ben ik wakker, en om half 6 weer en gelukkig, tegen half 7 ook weer. Dus het bed uit en de zwemspullen aan. Gauw nog even de handschoenen gepakt. Bij het zwembad komt net een man uit het water, waar een mysterieuze nevel over hangt. De damp slaat van de man af, alsof het zwembad een kookpot is. Mijn grote teen zegt mij dat dit helaas niet het geval is, maar eenmaal in het water is het weer lekker. Eruit is weer minder en de kleedhokjes zijn koud. Winterjas en handschoenen aan. Op de terugweg kom ik een man tegen op de fiets, met een bloesje met korte mouwen. Ziet er zomers uit, maar zo voelt het nog even niet.

12 jaar geleden kwamen we in dit huis te wonen en een paar maanden later onze buren. Onze zonen waren ongeveer even oud (1 jaar) en hebben altijd samen opgetrokken. Onze tweede zonen scheelden iets meer, maar naar mate ze ouder werden trokken die ook veel met elkaar op. Vorig jaar zijn ze verhuisd. Van elke dag even bijpraten kwam niet zoveel meer en hoewel we van alle twee de kanten wel willen is de afstand (andere kant van een niet al te groot dorp) toch net iets te groot. Tijdens de verhuizing is hun skelter in onze garage gekomen en na een jaar is hij weer opgehaald. Als dank werden we vanavond op een etentje getracteerd. Het was als vanouds weer reuze gezellig. Toen we naast elkaar woonden dronken we wel eens samen een wijntje (of twee of drie), dat ging spontaan, door de schutting “Joh, ik heb een heerlijke wijn, komen jullie even proeven?”. Nu moet je een afspraak maken en plannen. Dat werkt niet. We zeggen “moeten we vaker doen”. Maar even door de schutting roepen is iets anders dan langs komen en jezelf uitnodigen. En hoewel we een heel aardige buurvrouw hebben teruggekregen merk ik dat ik deze buren mis. Gewoon om het spontaan samen even dingen doen, het even bij elkaar binnen wippen, het even een wijntje drinken, het even een kletspraatje over het expres lage deel van de schutting, het even “weet jij waar de jongens zijn?”, gewoon het buren zijn.

Ik droom eigenlijk altijd wel, maar als ik wakker word rest meestal niets meer dan een vaag gevoel. Ook vannacht, maar ik word wakker omdat ik mij in mijn droom realiseer, of bewust word, dat een droom altijd iets betekent.

Ik ben ergens en moet pakken (vakantie, verhuizen?). Ik heb mijn tas voor me staan en ik weet dat ik te laat ben, alweer. Ik raak in paniek, want mijn vader moet alweer op mij wachten. Om mij heen is het chaos en ik weet dat hij daar een ongelooflijke hekel aan heeft. Ik wil het gauw weghebben om hem te plezieren, maar het lukt me niet. Opeens ben ik mij bewust dat ook manlief zich hieraan ergert………In mijn kamer staat ook een kastje. Ik heb daar wat dingen in gezet. Mijn vader is boos, want ik gebruik het kastje verkeerd. Als ik het beter gebruik, kan ik veel meer kwijt in dat kastje…….Dan ben ik ergens op een strandje bij een meer. Ik weet niet of dit de vakantie is waar ik voor moest pakken. We hebben een tent. Ergens achter ons is een groot flatgebouw. Ik praat met iemand die gids is voor excursies naar het dak van dat flatgebouw. De ene kant ziet er gevaarlijk en ongelijk uit. Hij vertelt mij dat er mensen zijn die zelf een tocht naar dat flatgebouw willen maken, maar dan naar de andere kant. Ik zie een beeld van een mooi glad flatgebouwdak met mooie randen. We hebben het er over dat we dat de mensen moeten ontraden omdat het veels te gevaarlijk is. De droom kabbelt nog wat door, ik ben daar met mensen die ik wel ken, maar toch niet ken. Iemand geeft mij een CD, maar die is helemaal dof en onbruikbaar. Ik pak een doek en wrijf over de CD, die helemaal als nieuw begint te glimmen. Nog in mijn droom realiseer ik mij dat alles vast een betekenis heeft, het gevoel hebben dat ik te laat ben met pakken en dat er iemand geergerd op mij wacht (meestal mijn vader, soms manlief, want het is niet de eerste keer dat ik dit droom), het kastje wat ik niet goed gebruik en waar veel meer in kan, het flatgebouw met een gevaarlijke mooie kant en een ongevaarlijke ruwe kant en de CD die ik op poets. Maar ik kan er nog niet direct de vinger op leggen wat.

Hij doet het weer, de droger. Gisteren kwam een mannetje, aangeprezen door diverse mensen, dus hij moest wel goed zijn. Nu had ik al alles laten doormeten, de thermostaat, het verwarmingselement. Maar bij dat laatste ging het bij mij fout. Ik had alle snoertjes eraf gehaald, netjes opgeschreven waar ze moesten en toen ik het weer vast wilde maken had ik een snoertje over. Van de meeste wist ik dat ze daar goed zaten, maar bij de onderste twee ging ik twijfelen. Welke had ik niet opgeschreven?? Wat zou er gebeuren als ik hem aanzette? Stel je voor dat er niets aan de hand is, dat ik het verkeerd doe en dat dan de droger echt naar de schroot kan. Dus dan maar dat mannetje.
Hij alles doormeten, nee hoor snoertjes zaten goed. Weer even proberen, knal – stop eruit. gelukkig kwam dat omdat hij een draadje nog ergens tegenaan had zitten. Nieuwe stop, alles netjes leggen en de droger doet het weer.
Ik voel me net als bij één tegen 100. Je twijfelt, zet een hulplijn in en kiest vervolgens het goede antwoord. Bijna iedereen in het publiek heeft het fout – shit, daar gaat een heleboel geld. Bij mij was het 60 euro, dus dat viel mee èn de zekerheid dat nu alles in de droger goed zit en dat hij het weer even kan doen. Maar ik weet ook dat hij ouder wordt.
Gauw de was uit de machine en in de droger. Hoera, hij doet het inderdaad!!!

Het buitenbad is weer open. Al een week. Ik heb mij weer voorgenomen om toch minstens 2 keer per week in het water te liggen. En dan vóórdat de kinderen naar school gaan en eigenlijk dus zelfs vóór het ontbijt. Vanmorgen ben ik voor 6 uur wakker, maar dat is nog iets te vroeg. Na een poosje val ik weer in slaap om om kwart voor zeven weer wakker te worden. Te laat eigenlijk. Maar ik geef mijzelf een schop onder mijn kont en iets voor zeven uur lig ik in het water. Daar is het lekker, want op de fiets miste ik mijn handschoenen best wel. Aan de kant staan wat ouders van kinderen die nu zwemles hebben. De kinderen zijn binnen in de instructieruimte. De ouders kijken mij bewonderend (of is het met een blik van ‘die is gek’) aan. Zij dragen allemaal een winterjas. Als ik de ene kant op zwem, zwem ik naar een zomerse blauwe lucht. Keer ik om dan zwem ik naar een dreigende donkergrijze lucht. Boven water is het echt koud. Gauw naar het kleedhok en mijn warme kleren weer aan. Winterjas. En weer snel naar huis waar de kachel is aangegaan. Mijn lijf tintelt maar ik voel me ontzettend wakker. Morgen weer?? Maar dan wel met handschoenen aan.

Gisteren wilde ik de was uit de droger halen. Maar alles was nog nat. Stom..vergeten dat ding aan te zetten, kan gebeuren.
Dus nog maar een keer, maar na een uur was hij klaar en alles nog nat. Droger kapot.
Nu was dat jaren geleden ook al eens het geval en de vriendelijke monteur had er toen een resetknop ingezet voor de thermostaat. Kon ik vergelijken met de aardlekschakelaar. Als de boel oververhit dreigde te raken knalde dat dingetje eruit. Hoefde ik alleen het knopje in te drukken en klaar.
Nu zit dat knopje aan de achterkant – dus droger voorzichtig op zijn plank schuiven (hij staat boven de wasmachine) en de achterzijde eraf, zoeken hoe dat met de stroom moet en de deksel en dan zien we inderdaad een rood knopje en het staat naar beneden. Ik kan drukken wat ik wil, maar nee – dat doet het dus niet. Het is vrijdagmiddag en de dag na Hemelvaart dus tja… geen monteurs. Dan alles maar losgeschroefd en doorgemeten en eens op internet gezocht. Daar kwam ik op een klussite (klusidee.nl) met een forum waar je je vraag kunt stellen en vrij snel krijg ik antwoord. Maar de eerste zaken zijn goed, maar dan… Met veel moeite het verwarmingselement eruit gekregen en daar stuur ik manlief straks mee naar de onderdelenshop (ik ben vanochtend al heen en weer geweest) en hopelijk is dat ding dan kapot en kan dat besteld worden.
Anders is het einde wasdroger….. en het begin van een hoge stapel wasgoed, want het hoost en binnen hebben we niet echt veel droogruimte.

Weer net niet. Weer winnen en toch verliezen. Wat is voetbal toch een stom spel. In de extra tijd de kans op de finale weer laten liggen. Het is Nederland niet gegund dit jaar. Ook AZ ligt eruit.
Zal er verder niet van wakker liggen, maar ze hadden het in handen en ik had het ze zo gegund. Meer dan PSV.

Goed, we gaan weer over tot de orde van de dag. Schitterend al die veteranen in Wageningen. Weer een verlies: volgend jaar niet meer. 5 mei in Wageningen zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik heb de filmstand van mijn camera uitgeprobeerd. Volgend jaar kan ik er dan op 5 mei nog naar kijken.
En dan gaat het nu ook nog regenen. Wat een dag.

PSV – AC Milan. Alle mannen naast mij op de bank zijn er eigenlijk van overtuigd dat deze pot voor AC Milan is. Er wordt gepoold. Degene die AC Milan laten winnen worden weggehoond. Dat doe je toch niet. Wij zijn (maar dan alleen vanavond) voor PSV en poolen dus de winst voor PSV. Natuurlijk tegen beter weten in, want AC gaat gewoon winnen. Eén vriend weet hoe het gaat lopen. PSV komt met 2-0 voor, lijkt op een verlenging af te gaan (die ze dan gewoon verliezen), maar net voor tijd, of liever in de blessure tijd, scoort AC Milan – weg PSV.
Tegen alle verwachtingen in komt PSV idd op 2-0 voor. Manlief gaat even naar de wc en natuurlijk moet er een spelletje – ‘er valt een doelpunt’ gespeeld worden. Wij besluiten het tegendoelpunt van AC Milan te faken. En als wij hard ‘OOHHH nee’ gillen, valt het doelpunt van AC Milan. Het derde doelpunt van PSV daarna mag niet meer baten. Ze verliezen toch, zoals we allemaal verwacht hadden, ondanks deze 3-1 winst. Waarom voelt het dan zo zuur..