Ik heb een nieuwe teller. Leuk speeltje. Van de laatste 20 bezoekers is te zien waar ze vandaan komen en via welke weg ze het log hebben gevonden. Nu heb ik een eigen startpaginaatje gemaakt, waar mijn belangrijkste sites opstaan. Een soort van privé pagina. Wel op internet, maar niet aangemeld en niet echt bedoeld voor meerdere gebruikers. Opeens zie ik bij dat rijtje bezoekers die startpagina als referrer. En ik ben het niet. Nu hoop ik niet dat die pagina gewoon op internet te vinden is, of eigenlijk was, want ik heb hem gelijk anders genoemd. Niet dat een ander die pagina niet mag gebruiken, maar hij moet natuurlijk niet zomaar op internet gevonden worden.

Sommige mensen hebben ongenuanceerde meningen. Op twee andere weblogs ben ik ze al eens tegengekomen. Ze komen ergens op bezoek, beginnen gelijk te zeggen wat er allemaal wel niet deugd aan de gastvrouw/-heer of aan zijn of haar ideeën en gaan tegen iedereen en alles tekeer. Waarom? vraag ik mij dan af. Op het weblog van Mijn kind online komt ene Alex regelmatig voorbij. Aan het hele internet deugd niets, alles is verrot en slecht en voor kinderen moet die hele computer helemaal in de ban. Maar die vent zit daar bijna dagelijks, wat ik vreemd vind voor iemand die kennelijk zo’n weerzin heeft tegen internet. Wat doettie daar dan? Ook op een ander log duikt regelmatig iemand op die eigenlijk alleen maar gal wil spuien en wil vertellen dat hij aan het hele log en de logster niets aan vindt. Ik ga niet op bezoek bij iemand die ik niet mag, waar ik niets mee heb en die ik absoluut niet zie zitten. En zeker niet uit vrije wil. Wat doe je met zo’n bezoeker, die wijs je toch de deur. Maar onder een andere vermomming komt hij steeds weer terug.
Wat zijn dat voor mensen die er kennelijk lol in hebben om onuitgenodigd bij iemand op bezoek te gaan, daar de sfeer volkomen verzieken en vooral laten blijken dat ze er geen moer aan vinden en dan vervolgens weer kwaad worden dat ze de deur wordt gewezen.
Ik ben hier net zo gastvrij als thuis. Iedereen die hier wil zijn is welkom, maar langskomen om te zieken en de sfeer te verpesten- nee, daar heb ook ik geen zin. Ik kijk dus eerst even om het hoekje van de deur wie er staat voordat ik hem opendoe.

Op zich ben ik helemaal niet zo bijgelovig, denk ik. Maar ik geloof wel dat je het lot niet moet tarten. Ik zal dus ook nooit zomaar onder een ladder doorlopen en kijk op die vrijdagen dat het dan de 13e is dus ook wat beter uit. Omdat er op één van de mailinglijsten waar ik lid van ben wellicht iemand zit met een virusbesmetting op haar pc en iedereen gevraagd is dus nog een keer extra de pc te scannen, zet ik de scan aan voordat ik naar de ADHD-groep ga. Ik heb net een deel van mijn kantoortje opgeruimd en leg alvast de externe HD klaar, zodat ik er aan herinnerd wordt, dat ik een backup moet maken.
Ik ben onderweg naar de ADHD-groep als ik me bedenk dat die HD dus nu naast mijn pc ligt, die aanstaat. Dat als er dus iets mis gaat in mijn aanwezigheid de backup en de PC dus bij elkaar liggen en dat we dus alle data kunnen kwijtraken. De kans dat er iets gebeurd is natuurlijk klein, maar ik heb al vaker gehad dat ik zo’n gedachteflits negeerde en toen gebeurde er precies wat ik in de flits zag. (zo deed ik ooit de achterdeur op slot en op de knip, bedacht me dat als ik op de een of andere manier niet de voordeur inkon ik dus ook niet door de achterdeur naar binnen kon. Ik liet de deur op de knip en trok de voordeur achter me dicht terwijl de sleutel nog aan de binnenkant in het slot zat. Van die dingen dus)
Gelukkig is er mobiele telefonie en ik bel mijn buurvrouw. Zij haalt netjes de HD voor me naar beneden.
Natuurlijk is er ondertussen geen brand uitgebroken, maar toch….. je moet het lot niet tarten.
Ik dus straks ook snel die backup maken. Zeker van mijn foto’s. Ook vanwege dat lot dus.

Vanavond was het zover. De nationale IQ test. Dus laptop op schoot, tv aan en kinderen het liefst in bed (wat niet lukte), maar dan wel mond dicht. De test op internet gedaan. Dat ging in eerste instantie goed, maar dan komt er een filmpje met geluid en dat geluid is niet te horen en dan gaat er ook iets mis met de laptop. Er komt af en toe een melding in het scherm, waardoor ik niet met mijn toetsenbord antwoorden kan intikken. En voordat ik de muis bij het goede antwoord heb is de tijd om. Toch kom ik nog aan een score van 128, niet slecht dus. Als ik naar de antwoorden kijk en de gemiste antwoorden meereken, kom ik toch richting 138.
Ik kom er dan ook achter dat het maar goed is dat ik geen borstvergroting heb ondergaan. Het gaat tenkoste van je IQ. Ook de jongens zullen niet slecht gaan scoren. Dik lachen en rode wangen – ze zijn linksdragend.
Ze moesten op tijd naar bed, maar ik hoop voor hen dat ze de test morgen nog via internet kunnen doen. Ze keurden mijn antwoorden meestal wel goed. En als dat niet zo was, hadden ze ook nog wel eens gelijk.
Maar goed – helemaal eerlijk zal het morgen dan niet meer verlopen, want we hebben in de pauzes ook snel even wat antwoorden besproken. Maar goed, leuk is het altijd wel. En ik kan mijn haar wel weer een paar tinten lichter maken. Een DB-tje ben ik nog niet.

Ik moet boodschappen gaan doen, maar het is rotweer. Het is koud, nat en guur. Weer om bij de kachel met de gordijnen dicht te zitten of om in bed te liggen. Maar ik moet naar buiten.
Bovendien heb ik ook nog eens koppijn en baal ik als een stekker. Het kan me ff niets meer schelen. Ik denk dat ik ook een lekkere grote plak chocolade mee neem.

7 jaar geleden woonden we in het buitenland. Wegens school ging ik eerder met de kids terug en bleef hij eenzaam en alleen achter. Dat is vragen om problemen en ‘zij’ diende zich aan. Hij kwam weer thuis en zij bleef daar. Gelukkig stopte vrij snel de missies en verdween zij naar de andere kant van de grote plas. Out of sight out of mind? Helaas niet. Er is e-mail en zij kwam weer terug naar europa. Hoewel verweg, was zij wel altijd wat aanwezig en de sfeer hier werd steeds minder gezellig. Three is a crowd, ook al is er één virtueel. Als er dan weer een missie georganiseerd wordt richting haar is het hier helemaal niet meer gezellig en na de missie is de sfeer helemaal te snijden en dáár was het natuurlijk heel gezellig en zij deed natuurlijk wél aardig.
De bom barst en ik word wakker. Voor het eerst praten we echt met elkaar en de sfeer klaart op en die wordt steeds beter. Maar gevoelens zijn niet te sturen en de ervaringen van het verleden staan in geheugens gegrift. Zoals het nu gaat is het goed…..maar is het goed genoeg?
En ik twijfel tussen ‘dan maar alleen’ en ‘er knetterhard voor gaan’.

Ik heb een hele berg diskettes hier nog liggen. Wij gebruiken ze nog zelden, dus ik geef ze graag aan iemand of een instantie die ze goed kan gebruiken. De school bijvoorbeeld. Regelmatig help ik daar bij de documentatielessen en regelmatig zijn de kinderen hun diskette kwijt of vergeten en komen ze vragen om een nieuwe. Dus een grote stapel gratis diskettes zou toch mooi meegenomen moeten zijn.
Ik vraag het de ICT coordinator. Ach, hij wil ze op zich best wel hebben, maar of ik ze leeg kan aanleveren. Ik krijg een beetje een ‘graag of niet’ gevoel.

Ik had me net wat zitten verheugen op mijn pc-upgrade, gooit Paradigit roet in het eten. Ik kan wel een PC upgraden, maar dan heb ik een pc met beperkte garantie. Op de meeste onderdelen zit 1 jaar garantie en koop ik een nieuwe pc, dan heb ik weer 3 jaar garantie. Doe ik er dus mijn ‘oude’ onderdelen in en die gaan kapot, dan moet ik gewoon nieuwe kopen. En als het mis gaat ben ik op den duur net zoveel kwijt als dat ik een nieuwe koop. Maar wat ik wil hebben is natuurlijk wat duurder dan de leuke aanbiedingen in de folder. En als er een nieuwe pc gekocht gaat worden dan wil ik daar natuurlijk van profiteren. Mijn pc is goed genoeg voor zoonlief. Die is zelfs super voor zoonlief. hij zit al likkebaardend te wachten.
Dus nu zit in in dubio. Kopen we een aanbieding voor zoonlief of ga ik toch wat dieper in mijn buidel tasten en koop ik nieuw. Nu heb ik het afgelopen half jaar wat nieuwe onderdelen gekocht. Misschien kan ik daarmee een deal sluiten met Paradigit. Een videokaart, een HD, een DVD speler. Ze zijn nu wel verdeeld over twee computers, maar misschien kan dat mee, in die nieuwe. Die dan niet allemaal nieuwe onderdelen heeft, maar wel die drie jaar garantie.
Ik geef het nog niet op. Ik ga toch nog even daar mijn charmes in de strijd gooien. Maar eerst deze pc even laten nakijken, want het slome DVD opnemen van de tv-kaart moet gewoon makkelijk kunnen en dat doettie dus ff niet. Met dubbel doel dus weer die kant een keer op en nu hopen dat het moederbord van die andere pc het niet begeeft voordat ik een beslissingbedacht heb.

Ik vind ze zo leuk, die logs met vaak een foto bij het verhaaltje. Dat moet ik ook vaker doen denk ik dan. Maar dan zit ik beneden als het roodborstje heerlijk in de tuin zit te eten en is hij weer weg als ik met de camera beneden ben. Of ik ben net lekker klaar met iets en dan bedenk ik me dat een foto wel leuk zal zijn. Achteraf, altijd achteraf. Nu heb ik de woonkamer klaar en twee planten in mooie nieuwe potten gezet. Het verschil had een leuk plaatje opgeleverd Maar ik dacht er niet aan en de camera lag ook nog eens boven. Hoe doen andere loggers dat. Hebben die constant een camera binnen handbereik? Ze zijn iig alerter. Soms krijg ik een seintje als ik een verhaal heb waar eigenlijk een foto bij zou moeten. ‘Plaatje??!!’ komt er dan bij de commentjes. Ik heb onze kleine camera nu beneden liggen. Ik zal proberen er wat vaker aan te denken. Dan staat het hier ook niet zo kaal. Maar mijn woonkamer is nu bijna af. Nog één lampje aansluiten. En voor mijn verjaardag een heerlijke zitzak vragen. Zo eentje waar je ’s avonds zo lekker met een boek in kunt wegzakken. Ik wil er wel een met een bordje ‘gereserveerd’. Ik ken mijn twee pappenheimers 😉

Woensdag mag ik weer. Gelukkig is manlief weg en kan ik uitgebreid voor de buis. Laptop op schoot en hersens in de aanslag. De nationale IQ-test. Vorig jaar was ik wat minder voorbereid en viel ik halverwege in, waardoor ik niet direct in de gaten had hoe ik nu de vragen moest beantwoorden. Ik luisterde braaf naar wat gezegd werd en was steevast te laat met mijn antwoord. Dat moet dus slimmer. Ik heb net mijn haar een paar tinten donkerder, dus dit jaar moet het echt gaan lukken. Ik doe geen gok en als het tegenvalt, ligt het er een beetje aan hoeveel tegen, zal ik dat voorzichtig toch maar melden. maar boven de 100 moet toch wel lukken?!

Ik moet het nog echt leren, het luisteren naar mijn intuitie. Zo dook ik vanmorgen spontaan in de kliko om die vork te zoeken zodat hij niet morgenvroeg in de vuilnisauto zou belanden.
Maar daarvoor stond in aan het aanrecht waar ik even goed in de la had gekeken en toen dacht ik nog dat hij wellicht gewoon tussen de gebaksvorkjes was neergezet. Had ik daar nu gelijk maar even gekeken. Het had mij een duik in de kliko bespaard. Maar goed. Ik heb wel een CD gevonden die daar op raadselachtige wijze in terecht was gekomen en mijn gootsteenbakje. En ik heb gemerkt dat ik toch echt eens moet gaan zoeken naar een GFT bak voor binnen, want sinds die kapot is kwakken we toch wel erg veel GFT in de gewone kliko.

Na twee weken vakantie, was het vanmorgen weer tijd voor school. Dus ook weer voor versgebakken brood. Gisterenavond de boel weer klaargezet, water erin, meel, gist en alle andere zaken en natuurlijk ook de mixer. Ja, die vergeet ik niet meer. Bij het in de vorm doen van het meel, leek het mij al wat weinig. Nee, ik had het echt goed gezien, het was iets meer dan 300 gram, dus goed.
Halverwege de nacht werd ik nog wakker. Er was iets met het brood Nee, de mixer zat er echt in, dat wist ik heel zeker en ik viel weer in slaap.
Vanmorgen keek ik weer eens met verbijstering in de broodmachine. Wat een gek laag brood. En gelijk schoot mij te binnen – het is iets meer dan 500 gram meel. De routine moet er duidelijk weer een beetje inkomen.

Ik heb een nieuw toetsenbord en ik moet toch eens kijken in de handleiding. Volgens mij tik ik te snel. Shift hoofdletter resulteert meestal in alleen de kleine letter en regelmatig mis ik spaties en andere letters. Zou ik dan toch voor het andere toetsenbord ook gewoon te snel getikt hebben?
Ik moet zeggen dat deze wel lekkerder werkt, maar telkesn terug om toch weer even die hoofdletter te plaatsen is ook niet zo handig.
Ik kijk het nog even aan, gelukkig heb ik garantie. Het was natuurlijk niet zo’n heel duur toetsenbord, dus ik moet er ook neit teveel van verwachten. Maar toch – het moet me toch wel een beetje kunnen bijhouden…..

We zijn weer over de drempel. Na heel gezellig het oude jaar te hebben uitgeluid, zijn we ook weer zeer gezellig het nieuwe jaar in gegaan. We hebben een leuk cluppie bij elkaar. Het was even stressen, want ik had de traditionele oliebollenbaktaak. Dat ik mijn taak goed volbracht heb bleek wel deze morgen. Er werd nog gevochten op de laatste bollen en gisteren zaten de meeste buiken al vol voordat we aan het ‘echte’ eten begonnen. Iedereen was al heerlijk aan de bol en aan de flap geweest.
Het is altijd spannend zo’n avond, want ongemerkt eet je van alles door elkaar en heb je niet in de gaten dat jij het bent die alweer een glas leeg hebt. Maar ik had het goed in de peiling, waardoor ik mij vandaag weer monter en fris voel. En nu gaan nadenken over de goede voornemens 😉

Het nieuwe jaar is in aantocht. Tijd voor traditie. De mannen zijn aan de wandel (lekker weer uitgekozen) en ik sta onder de afzuigkap oliebollen te bakken. Hoop kranten op het fornuis (scheelt weer poetsen) en bakken maar. Vroeger deed ik het buiten, maar volgens schoonmama worden de bollen daar erg olieachtig van, door de kou. Dus nu binnen. Ik weet niet of het scheelt, maar ik kan hier iig wel de radio horen en die staat natuurlijk op de top 2000.
De eerste bol al geproefd en ja hoor – zout vergeten. Ik weet niet of je dat achteraf nog door het beslag kan roeren. Ik neem het risico maar niet. Maar met veel suiker proef je daar echt niets van. Volgend jaar beter 😉

Het is midden in de nacht als ik wakker word van getik. Ik luister en realiseer me dat ik luister naar het geluid van vallende druppels en wil in de slaapkamer. Ik zoek mijn bril en ga op onderzoek uit. In de hoek van de kamer is de verwarmingsketel en die heeft wel vaker wat gelekt. Als ik bij de ketel op zoek ga, voel ik een druppel op mijn rug vallen. De dakkapel lekt. Ik zet er een schaaltje onder en kruip weer in bed. Morgen zien we wel verder.
Maar dan hoor ik nog een druppel vallen en nog één en ik merk dat zij dichtbij vallen. Deze keer op mijn dekbed. Weer het licht aan en overal zie ik druppels vallen. Ik ben moe, schuif wat meer naar de zijde van manlief en probeer wat te slapen, wat slecht lukt met het geluid van al die drupppels.
In de ochtend kruip ik op de vliering en merk dat er overal natte plekken zijn. Er is ook een plek waar het echt nat is. Ik stop daar kluwes steenwol tussen, zuig het allemaal schoon en besluit over een paar dagen weer te kijken.
Ik denk (en hoop) dat het de opgewaaide sneeuw van gisteren is, die onder de pannen is gejaagd en nu begint te smelten. Klinkt mij zeer logisch en anders hebben we denk ik een probleem.
Maar dat komt volgend jaar dan wel.

Hij is het raam nog niet uit, maar ligt er wel vlakbij. Ik was het zat. Elke keer was ik heerlijk aan het tikken, bleek weer dat de helft van de tekst er niet op stond. Bij gewone tekst zie je dat nog, maar ook paswoorden waren lastig. Dus toen ik voor heel iets anders bij het Kruidvat kwam, zag ik daar een betaalbaar Trust toetsenbord, draadloos, en die ligt hier nu onder mijn handen. Hij tikt opzich ook lekker, maar heeft toch ook problemen met mijn tiksnelheid (dat zal het waarschijnlijk zijn) en hij heeft een hekel aan hoofdletters, want die doettie zo af en toe niet.
Verder is het een verademing, want bijna alles komt weer op het scherm. En zoonlief keek al naar het oude toetsenbord. Of hij daar vanaf zijn bed mee kon computeren? Ik denk dat het binnenkort beneden op een tafel ligt. Hij tikt langzamer en wat meer nadrukkelijk. Daar komt het vast helemaal goed.

Ik had voor vandaag van alles op de planning staan. De adminstratie moet nodig worden bijgewerkt en bovendien loopt het al bijna tegen 2006, dus de bestanden voor volgend jaar moeten ook een beetje op orde. Iemand wil nog een nieuwe site, dus daar moet ik creatief en vol inspiratie aan werken. Er zijn nog mensen die bedelen om een factuur en zijn er nog van die dingen als de was en de rest van het huishouden.
Maar toen had ik even geen rekening gehouden met het log. Na de verhuizing deedtie het niet en na een hoop gerommel nog niet.
Dus dan alles eraf en opnieuw erop. Ja, dat werkte. En toen vol goede moed omzetten naar WordPress en na lang zeuren werkte dat ook. Toen waren we inmiddels al bijna een dag verder en toen kon ik opeens niet meer inloggen. Toen het buiten alweer donker was lukte dat uiteindelijk ook en toen kon ik zo’n leuke template erop los laten.
Nu alleen nog alle krabbels en babbels nalezen, want elke ‘ in de tekst en in de code is opeens vergezelgd van een /. In de tekst een beetje storend, maar in de codes funest. Geen foto’s die meer spontaan in beeld komt en de links in de tekst laten het ook afweten. Maar dat zijn de kleine ongemakken nog maar. Ik hoop dat we het ergste gehad hebben.

Na wat gestress en wachten op een mailtje heb ik gewoon alles er maar af gegooid en opnieuw geinstalleerd. Weg met de layout, maar dat komt wel weer. Eerst moet alles maar gaan werken. En dan nog het omzetten naar WordPress. Dat zou moeten lukken, maar dat doet het natuurlijk niet. Wet van Murphy vandaag? gewoon maar weer in bed kruipen??
Ik krijg er wel zin in, want ik vind het ook nog eens koud.

De verhuizing is een feit. Alles zou nu netjes op de nieuwe server moeten staan. Maar de database is kennelijk even een ander verhaal. Elke keer als ik weer op het weblog klik, zie ik een heleboel codes. Ligt het aan mij, ligt het aan de nieuwe server?? De database is er, maar alleen te benaderen via een tool van de provider. Zet ik de tool op mijn eigen domein, dan werkt het niet. Wat mij het idee geeft dat het daar ergens zit. Ondertussen zit ik zonder log. Ik kan wel schrijven, maar niet lezen. En misschien zelfs niet eens schrijven en doe ik dit voor niets. Hopelijk komt er vandaag een oplossing. Hulp binnen 24 uur. Nog even zeer ongeduldig wachten dus.