Natuurlijk moet er nog van alles gebeuren, maar eigenlijk heb ik gewoon geen zin. Goed, ik heb beneden al gezogen, maar dat was ook echt wel eens nodig en een deel van de vloer is alweer gedweild (ook pure noodzaak), maar de was in de machine moet nog droog (geen zin), de keuken ziet er niet uit (ook geen zin), ik moet nog een nieuwe website ontwerpen voor iemand (geen inspiratie) en ik moet ook nodig nog wat dingen uitzoeken (ook geen zin). Het is echt vrijdagmiddag hier. Gelukkig belde de man van de computer winkel net. Ik was vanmorgen al langs geweest want ze hadden nog steeds mijn accesspoint in reparatie, maar die was nog niet klaar. ‘Ach, maakt niet uit, zei ik hem. Soms is het moeilijk de tijd in te schatten bij het repareren van een computer, en ja… dan blijft de rest wat langer liggen als je het probleem niet opgelost krijgt’. Kennelijk heeft mijn instelling geholpen. Hij zei al dat hij wilde dat meer mensen zo reageerden, want sommige werden echt boos als iets niet op tijd klaar was. Waarschijnlijk gelijk voorrang gekregen want ik was nog niet eens thuis toen hij al belde dat ik een nieuwe mocht komen ophalen…. Tja, ik denk dat ik dat maar eens ga doen. Kan ik vanavond weer heerlijk op de bank met mijn laptop…. is er dan eigenlijk nog iets leuks op televisie?

Gisteren op de grote cursusdag van Women on the Web een cursus WordPress gevolgd. Dit weblog is gemaakt in WordPress. Hoewel een groot deel van de stof voor mij wel gesneden koek was, heb ik er toch weer van alles geleerd. Bijvoorbeeld dat er allerlei leuke hebbedingetjes voor wordpress zijn, als je tenminste de juiste template hebt. En dat had ik natuurlijk weer niet. Vandaar weer even een andere look. Die niet blijvend is en die ik toch wel snel in mijn eigen kleurtjes wil gooien. Maar ik wil ook die leuke hebbedingetjes uit gaan zoeken. Zoals het kalendertje. En dat dat betekent dat ik even met dit uiterlijk zit… dat moet dan maar even. Als iemand nog leuke dingen weet, dan hou ik mij natuurlijk aanbevolen.

De cursus was verder ontzettend leuk, want naast de lessen in de lokalen heb je koffie, lunch- en borrelpauzes. En dáár zie je al die dames die je alleen via de mail kent. Allerlei bekende namen komen er voorbij en opeens hebben die namen dan gezichten. En daarnaast zie je natuurlijk een aantal bekende gezichten, van mensen die je op een vorige bijeenkomst al een keer hebt gezien, of die je kent van de regio-etentjes. Alles bij elkaar een zeer geslaagde dag… nu nog een leuke look voor deze template gaan verzinnen dus.

Via de consumentengids een leuke site gevonden om muziek te downloaden, tegen betaling en legaal, want in de consumentengids…toch. In het begin was het helemaal leuk, want wat ik ook downloadde, er ging niets van mijn tegoed af. Dat was na een dag helaas weer rechtgezet, maar de muziek bleef toch lekker goedkoop. Maar langzaam komt daar een einde aan. Niet aan het goedkoop zijn, maar gewoon aan de hele website. Want er zijn twijfels over de legalilteit van de aangeboden muziek en natuurlijk komt Bumra/Stemra weer op hoge benen aan. Lees ik zelfs in de krant dat Rusland eerst maar eens moet zorgen dat die site de lucht uit gaat voordat er met de EU zaken gedaan gaan worden. Dat is dus weer duidelijk. Net mijn tegoed weer aangevuld en is straks de site weer uit de lucht. Gaan we de muziek toch weer gratis uit de nieuwsgroepen halen, of met Kazaa, of Limewire. Want ik koop toch geen cd’s in de winkel en bovendien betaal ik toch al een deel van die kopieerkosten middels een opslag op de CD’s, die ik voor een groot deel NIET gebruik om muziek op te zetten.

Het sluipt zachtjes en dreigend naderbij. Kijk ik aan de ene kant via de deur door de dakkapel dan zie ik een blauwe lucht en een lekker zonnetje. Kijk ik echter gewoon mijn kantoorraam uit, dan is de lucht gelig, grijs en komt er met grote snelheid een enorme wolk aanzetten. Duister en dreigend. Terwijl aan de ene kant de blauwe lucht nog te zien is tikken duizende hagelstenen tegen mijn zolderraam en schuift de donkere wolk over mijn huis heen en wordt het ook aan de andere kant donker. Alleen in het westen is nog net een stukje blauw te zien en een wolk met nog net een licht randje en dan is ook dat laatste stukje blauw verdwenen.

Ik ben bezig met een website en opeens merk ik dat ik zit te knijpen met mijn ogen. Ik kruip wat naar voren. Het is leuk die platte schermen, maar ze staan dus een stukje van me af nu. Bah, ik kan het eigenlijk net niet scherp zien. Voor de gein pak ik zo’n leesbrilletje dat ik een keer bij het kruidvat heb gekocht en zet het gewoon voor mijn andere bril. Tjonge, dat scheelt! Maar het is niet handig twee van die brilletjes voor elkaar. Wat betekent dit? Dat ik nu zo’n multibril moet, maar dat is niet handig voor het scherm, want zo’n kijkdingetje zit onder in je bril en ik kijk recht vooruit. Moet ik dan een bril speciaal voor achter de pc? Maar moet ik die dan afzetten als ik ergens anders heen wil kijken? En dan snel weer een andere bril op, want anders zie ik niets. Of zit er straks niets anders op dan maar weer wennen aan die lenzen, die ik niet prettig vind achter de computer, want dan gaan je ogen zo branden…. want lenzen en zo’n leesbrilletje samen, dat gaat wel. Ik zal ze maar eens opzoeken en oppoetsen en dan kijken of het scheelt. En anders maar naar de opticien, voor een speciale naar het schermleesbril.

Vrijdagmiddag bij thuiskomst vonden we opeens dit in ons voortuintje

Even dacht ik aan een grapje van de buurvrouw en haar kleinzoontje, maar hij was echt. En toen zag ik verderop

Zomaar twee paddestoelen en vandaag kwam ook de familie op bezoek

En morgen zullen ze al weer groter zijn. Op één na, die heeft de kleine handjes van mijn buurjongentje van nog geen 2 al leren kennen. Die was ook net iets te dicht bij het pad opgekomen. Of was het toch kabouter Spillenbeen?

Net via de MSN van een vriendin door gekregen. Een filmpje op youtubes. Kijk naar een stukje uitzending (denk ik) van de amerikaanse x-factor. Ze is 11 jaar, maar dat hoor je er absoluut niet aan af. En meer verklap ik niet.

Alleen als ik lekker mezelf kan uitleven op de dansvloer heb ik de x-factor, maar verder niet. Ik ben niet fotogeniek, dol op zingen – maar kan het niet. Misschien dat ik daarom zo heerlijk kan genieten van programma’s als de x-factor en idols. Niet zozeer om al die mensen die zo ontzettend vals zingen en die dus voor gek staan op de buis. Dat is een beetje grappig, maar meer dan ook niet. Die mensen die zo vals als wat zingen, met een moeder op de achtergrond die ook dochterlief helemaal geweldig vindt en dus heel boos worden als iemand zegt dat ze niet kan zingen – da’s lachwekkender. Maar de mensen die daar staan en dan beginnen te zingen en het ook echt kunnen, dat vind ik geweldig. Want die doen iets wat ik zo ontzettend graag zou kunnen, wat ik misschien wel zou kunnen leren, maar gewoon maar neit doe. Ik kom de voorrondes met gemak door, want daarna, met alleen de mensen die kunnen zingen (de een wat beter dan de ander), daar ga ik echt voor zitten. En als dan de katten hier van huis zijn, dan waan ik mij één van hen (na toch wel eerst gekeken te hebben of de buren echt wel weg zijn) en galm ik heerlijk door het hele huis. Dan kan dat. Henk Jan is er toch niet om over mij te oordelen 😉

Ik moet voor iemand een nieuwsbrief versturen. Dat heb ik vaker gedaan. Is even spannend: iedereen netjes bij de bcc, niets vergeten, alle links goed…. verzenden maar. Tja, want eenmaal weg is er geen weg meer terug. Dus na check en dubbelcheck op verzenden geklikt. Maar bij mij rolt er niets in mijn mailbox en ook degene voor wie ik de nieuwsbrief verzend blijft met een lege mailbox zitten. We wachten, wachten nog wat en nog wat, maar nee, er komt niets binnen. Provider bellen is het advies, dus ik bel Chello. Lees verder

Ik ben van nature zomerblond. Dat was ik als kind al. Zodra het zonnig werd, ging de kleur van mijn haar snel van donker- naar hoogblond. In de loop der jaren is daar steeds wat grijs in geslopen. Daar kijk je eens een keer naar, gaat naar de DA, koopt een kleurtje naar keuze en doet weer even een verjongingskuur.
Ook deze zomer was het haar weer heerlijk blond. Dat gaat met geverfd haar ook wat sneller. Maar de winter staat weer voor de deur en erger – de uitgroei. Want die is op veel plekken op mijn hoofd gewoon grijs. Dus vanmorgen naar de kapper. Lekker een stuk eraf, dan is het gelijk minder pluizig, want dat heb je met krullen.
Ze is klaar en ik kijk in de spiegel – een lekker grijs koppie kijkt me aan. Het blond is er grotendeels af en het grijs komt er stevig doorheen.
Dat is dus snel de straat oversteken, naar binnen, de trap op, de doos pakken die al klaar ligt en ja hoor. Na een uurtje heb ik mijn IQ-lift en mijn verjongingskuur weer achter de rug.

Tot de zomer weer begint – want het bleken van de zon, gaat sneller dan mijn uitgroei 😉

Ongeveer een jaar geleden werkte mijn draadloze toetsenbord niet meer zo goed. Gelijk vervangen door een nieuwe, een Trust dit keer. Al een hele tijd slaat hij letters over, om ze vervolgens dan opeens in veelvoud neer te zetten. Die wil hij dan niet meer verwijderen, tot hij opeens de hele zin weer weghaalt. Soms kon je echt beuken op een letter en kwam hij nog niet op het scherm. Nieuwe batterijen mochten niet meer helpen. Hij heeft al heel wat klappen gehad, echt toetsenbordmishandeling. Vorige week heb ik er van pure frustratie zo’n klap op gegeven dat hij zijn pootje heeft gebroken ( ja aaaaccccchhhhh)
Vanmiddag was ik met een mail bezig en dan weer geen a, dan opeens weer 10, die niet weg te krijgen en dan weer mijn hele zin weg. Ik heb de boel de boel gelaten, ben naar het dorp gereden en heb daar een toetsenbord gekocht. L. had nog wel een toetsenbord staan, maar dat was er één met een draadje en dat wilde ik niet. Dus nu heb ik een Benq toetsenbord. Hele lekkere lichte toetsjes en hij doet gewoon wat hij moet doen. Las wel in de gebruiksaanwijzing dat de ontvanger 20 cm van schermen en boxen af moet staan. Dat stond hij van het oude toetsenbord dus niet. Lekker tussen de schermen, naast het boxje. Maar ik ga het niet uit proberen met die oude… deze is echt veel fijner 🙂

Niet ik, maar weer een pc elders in de wereld van iemand die mij op de een of andere manier kent. Hoe ik dat weet? Mijn postbus loopt weer vol met allerlei onzin. Dat gaat dan weer een tijdje goed en opeens gebeurt dat weer. Meestal na weer zo’n leuke rondzendbrief waarin je voor iets gewaarschuwd wordt of waarin weer iemand geholpen moet worden die erg zielig is. En dat helpen kan alleen door die mail naar zoveel mogelijk mensen door te sturen. o.a. naar mij dus, en dan samen met vele andere heerlijk in het ‘aan’ vakje. Je kunt er dan op wachten, op de spam.
En je probeert de mensen wel op te voeden. Door ‘beantwoord allen’ te kiezen (en dan allen bij BCC natuurlijk), een berichtje te schrijven met de link naar nepwaarschuwing.nl (waar je de mail allang gevonden hebt, met data van jaren terug) en ook iedereen even te wijzen op de gevaren van mails met vele adressen in het aan-vak. Van die mensen krijg ik dan vaak geen rondzendmail meer, of netjes gericht aan zichzelf met dus iedereen netjes bij BCC.
Maar toch trappen er steeds weer mensen in en ik…. ik blijf opvoeden en geduldig alle spamberichten verwijderen in mailwasher.

Als we de auto in parkeren klink er een doffe knal. We stappen uit, maar zien niets. Later gaat manlief weer met de auto weg, bij elke bocht weer dat geluid. De volgende dag moet hij er weer mee weg. Wegenwacht gebeld. Die zet de auto op de krik en constateert dat de stabilisatiestang loszit (of hoe dat ding ook heten mag) en dat de bout gewoon weggerot is en dus moet worden vervangen. Kwestie van een kwartiertje, maar hij heeft ze niet op voorraad in de auto liggen. Maar, behalve dat geluid, is er niets aan de hand. De auto is niet onveilig. We maken een afspraak met onze garage en vanochtend om half 8 zou hij worden opgehaald. Zoals hij trouwens heel vaak om half 8 wordt opgehaald. Ik heb dus net maar weer even gebeld (met één oor buiten de badkamer toch maar eerst even snel gedoucht, want ja… straks staat er opeens toch iemand voor de deur). Ja, hij staat voor vandaag op de agenda hoor. Jawel, dat weet ik, maar jullie zouden hem om half 8 ophalen!
Er komt nu zo iemand….

Joepie, ik heb er niet één, maar gelijk maar twee gekocht. Na de aanschaf van het ene beeldscherm, bleek toch dat het resterende scherm wel heel erg in het niet viel. En daar komt bij dat je met een tft-scherm wel opeens heeeel veel meer bureau hebt. Dus weer een keer naar de winkel en nog een scherm opgehaald. Ik ben nu dus twee schermen rijker èn heb toch wel bijna 1 vierkante meter meer bureau. Eigenlijk is het enige minpuntje dat ik niet meer van die makkelijke uit het oog zittende hoekjes heb waar ik veilig mijn snoeppot kan verstoppen. De kids hebben die dus ook nu snel in de gaten, maar voor mij dan wellicht een optie om hem gewoon niet meer te vullen. Kan ik hem ook niet leegeten 😉

Mijn monitor doet gek. Hij zoomt in en uit en af en toe piept hij. Volgens de winkel is er iets met de hoofdverdeler en die staat op het punt kapot te gaan. Tijd om een nieuwe aan te schaffen. Leuke aanbiedingen hier en daar en natuurlijk wil ik nu een plat scherm, dat geeft wat meer ruimte en bovendien zijn deze de laatste jaren toch sterk verbeterd en zijn de prijzen een stuk gedaald. Maar hoe kapot is mijn scherm nu? Want hij doet het nog, alleen word ik dus af en toe wat zeeziek door dat gezoom. Dus pak ik hem op en lever ik hem in? Wacht ik tot hij echt kapot gaat en wat is dan kapot. Tenslotte is het beeld ook al een tijdje wat donker. Maar goed, er is beeld en er is nog mee te werken. Tjonge, hoe hollandsch kan een mensch toch zijn. Mág ik van mezelf een nieuw scherm kopen, zit ik nog te dubben.

Als het aan mij ligt hebben we de komende maanden mooi weer. Ik nies de hele wereld aan elkaar. En dan ook echt vanuit mijn tenen. Ondertussen probeer ik de kriebelhoest te onderdrukken, moet ik 10 keer vragen wat iemand zegt, want oren nog dover dan normaal en begint mijn neus al iets schraal te worden van het snuiten. Na een hele maand regen hebben we eindelijk mooi weer en dan krijg ik dit. Straks snel nysileen, neusspray en andere ongein halen. Dit vind ik niets, want naast de genoemde ongemakken heb ik natuurlijk ook barstende koppijn en geen tijd/zin om naar bed te gaan. Dat laatste vind ik trouwens toch niets, overdag in bed liggen. Dan moet het echt heeeel erg met mij gesteld zijn.

Als er iets staat te gebeuren, wil ik er altijd wel foto’s van maken. Zo heb ik nu de camera vol met het trouwfeest van de juf op school, een voetbalwedstrijd tussen het bestuur en de sponsoren, het abrahamfeest van mijn zwager en nog wat losse foto’s. Ik hang de camera aan mijn pc en verwacht dat er van alles gaat gebeuren. Inderdaad opent zich het fotodownloadprogramma, maar die houdt het na 3 foto’s voor gezien. Alleen als ik de camera loskoppel komt er weer leven in de pc. Lastig, want de foto’s staan juist op een schijfje dat ik niet in de cardreader kan stoppen. Gelukkig lukt het wel met de laptop, maar ja, dan moeten de foto’s toch weer naar mijn harde schijf. Niet handig dus.Lees verder

Had ik nu maar….die regenmeter gekocht, want ik begin zo langzamerhand toch wel heel nieuwsgierig te worden hoeveel water er nu ondertussen wel niet gevallen is. Het gaat niet met buitjes, het gaat hier met grote stortbuien. Lagen we de afgelopen weken kennelijk wat buiten schot, nu liggen we er steeds middenin. Gelukkig kennen we ook nog de droge momenten, want zaterdag hebben we heerlijk weer gehad. Nu moet je gewoon ff niet buiten wezen, wat ik dan ook maar niet ga doen. Maar ik krijg toch wel steeds meer de neiging om een regenmeter te gaan halen. Zul je zien dat het daarna heerlijk droog blijft 😛

In de Volkskrant staan vragen voor de voorronde van de wetenschapsquiz. Nu weet ik op een paar wel het antwoord, maar 1 vraag blijft maar door mijn hoofd spoken. Wie wel het juiste antwoord kan beredeneren mag dat hieronder plaatsen.
De vraag in het kort:
Op Kreta wonen 2 type mensen. De ene liegt altijd en de ander spreekt altijd de waarheid. Kom je drie Kretenzen tegen. De ene zegt dat de andere leugenaars zijn, de tweede zegt geen leugenaar te zijn en de derde zegt dat de tweede liegt.Lees verder

De buurvrouw is jarig en heeft mensen uitgenodigd. Teveel voor in huis, dus moet het een tuinfeest worden. Maar ja, de weerberichten zitten niet zo mee. Dus met hulp van een groep buren hebben we de tuin overdekt. Eergisteren begonnen in de stromende regen, gisteren verder gegaan bij een heerlijk zonnige dag. Vanmorgen leek de overkapping onzin, stralend blauwe lucht, tussen de middag kon het zeil op waterdichtheid getest worden en nu schijnt weer heerlijk de zon. Maar wat voor weer het ook wordt – wij zitten eronder droog. Alleen als het hard regent moet ik nog net een stukje door de regen. Het zeil was niet groter 😉

https://www.bronblog.nl/495/