Het kon al niet op van de week toen ik ontdekte dat ik een winnend oudejaarslot had. Zomaar een prijs van €6,50. Oké, niet het miljoen, maar wie het kleine niet eert….. En toen kreeg ik vandaag ook nog eens post. Een brief van de winkeliersactie, met een cadeaubon van €10,00. En ik maar zeggen elke keer als ze bij de kassa vroegen of ik meedeed aan de winkeliersactie ‘Ach doe maar, niet dat ik iets win…. maar ja, de aanhouder wint, dus wie weet’. Vanmorgen heb ik nog een hele stapel van ‘vergeten-in-te-leveren’ actiebonnen bij het oud papier gegooid. Met een zucht – nou ja, zo win je natuurlijk zeker niets en vanmiddag dan die bon. En de kans op twee bonnen was natuurlijk errug klein. Dus ja, dit jaar heb ik eens prijs!!! Ik durf bijna niet te hopen op het wonen op een winnende postcode of zo…..Haha, dan zal dat ook wel weer een prijs zijn van 2 euro of zo.

Oeps, ergens is mijn blog in de schijnwerpers gezet, de mailtjes stromen binnen. Gelukkig heb ik een goede portier. Oogst van een paar uur: meer dan 100 commentjes – de verkeerde wel te verstaan. Spam Karma heeft het er maar druk mee. Gelijk maar even uitzetten dat hij er steeds melding van moet doen, als er weer iets gevangen is. Mailbox loopt snel vol zo.

Enige tijd geleden heb ik even op mijn vroegere buurjongetje gepast. Ze zijn een tijd geleden verhuisd, maar hebben in de buurt nog geen oppas gevonden voor even tussendoor. Als ik hem naar bed brengt zie ik een stapeltje cd’s liggen. ‘Daar luistert hij altijd naar’ zei zijn moeder al. Ze komen me bekend voor, beter nog, ze zijn van mij. Plotseling herinner ik me dat ze een keer op vakantie gingen en een tijd moesten reizen. Om hem rustig te houden vroegen ze wat cd’s. Ik had heel pluk van de petteflet als luisterboek en de jongste was daar wel een beetje op uitgeluisterd, dus die konden we wel even missen. Jammer alleen dat ze niet meer de beleefdheid hadden die dingen ook weer terug te geven. Ze waren het gewoon glad vergeten. Ik heb ze dus gelijk meegenomen. Niet aardig voor het jochie, want hij luistert er altijd naar. Maar het is wel mijn luisterboek. En nu weigert mijn computer er kopietjes van te maken. Alsof de duvel er mee speelt. Stomme windows ook. Denkt alles zelf te kunnen, maar af en toe mis ik wel de eenvoud van gewoon voor alles een programma ipv één groot log ding dat af en toe vergeet dat hij daarvoor ook al was uitgevonden. Dan de laptop maar even pakken. Ook XP, maar dan de gewone home-versie. Met wel een gewoon brandprogramma aan boord, want mijn oude brandprogramma installeren, daar heeft XP geen zin in, dan knalt hij er steeds weer uit. Leve systeemherstel en leve mensen die dingen van je lenen en het dan een beetje als eigendom gebruiken. Inclusief krassen, vette vingers en andere kenmerken van zeer onzorgvuldig gebruik ;(

Iedereen natuurlijk de beste wensen. Ik hoop dat iedereen veilig en gezond over de drempel is gekomen. Wij hadden een bijzonder nieuwjaar. In Ede gaat het kennelijk heel goed. Natuurlijk allang voor 12 uur de nodige knallen en vuurpijltjes. Ook mijn jongens moesten natuurlijk ruim de tijd voor hun vuurwerk hebben. Om 12 uur barstte het echt los en niet zo weinig ook. We moesten maar eens om de hoek komen kijken en daar ging inderdaad een vuurwerk de lucht in. De ene schitterende vuurpijl na de andere. We blijven ah-en en oh-en en af en toe tellen. Na een klein half uurtje kwamen wij toch wel tot minstens €500 en toen was hij eigenlijk al ruime tijd aan de gang, de grote onbekende ergens in Ede Noord. Volgens onze vriend zit daar ergens de vuurwerkhandel. Of héél Ede had zijn vuurwerk elders gekocht en hij had nog heeeeel veel vuurwerk over, óf hij had te veel besteld van het duurdere vuurwerk óf zijn verkoop was zo enorm goed dat hij zich dit makkelijk kon permiteren. Om 1 uur was hij nog lang niet klaar, om 2 uur trouwens ook niet en toen wij tegen 3-en gingen slapen hebben we het gordijn maar open gelaten. En het bleef van dat enorme mooie vuurwerk. Wel giga-knallen. Elke keer vielen we toch wel weer in slaap (ach ja, wijn, champagne en natuurlijk laat), maar dan was er weer een wekkende knal en dan ging het gewoon weer door. Ik had geen wekker bij de hand, weet niet of ik steeds lang heb geslapen en dat hij opeens nóg een doos vond, of dat mijn slaapjes gewoon maar 5 minuten hebben geduurd. Toen ik naar het toilet moest was het over vijven en toen was het nog niet op. Daarna was het licht en werd ik gewekt door een wekker. Een kleine rekensom bracht ons toch wel tot ver over de €4000 – gewoon van die ene onbekende dus, in Ede Noord. En rondom ons werd verder ook goed geknald. En ik vind dat mooie grote vuurwerk schitterend om te zien, maar zoveel geld….. wat kun je daar een berg andere goede dingen mee doen.

Ik kom er niet onderuit. Met twee jongens (11 en 14 jaar) moet er vuurwerk komen. Ik heb me er dit jaar makkelijk vanaf gemaakt. Jullie zorgen er zelf maar voor en we horen het wel als we moeten aantreden om als 16+er aanwezig te zijn bij de daadwerkelijke aanschaf. Limiet gesteld aan wat uitgegeven mag worden en na 15 minuten gaat de telefoon. De rij is kort en of pap even wil komen. Even later klinkt er buiten beschaafd geknal. Ik heb kennelijk nog steeds een redelijk overwicht. De aanschaf is een redelijke hoeveelheid babyrotjes, babypijltjes en wat van die leuke kleine gekleurde dingen (speciaal voor mij). Als ik later naar buiten kom staat de kliko van de buurvrouw op de kop. Of ik er vuurwerk in heb afgestoken? Ik denk gelijk aan de jongens en begin ze te verdedigen (net gekocht, zouden ze nooit doen enz enz). Was een geintje van de buurvrouw. Gisteravond moest de kliko al aan de weg en toen is er dus vuurwerk in gegooid. Tuurlijk verdacht ze mij of mijn jongens daar niet van, maar de kliko is wel naar de klote. Ik ga snel onse klko halen en op het pleintje zijn een aantal jongens met vuurwerk bezig. Ja, ze weten van de kliko en de grootste wijst direct naar de kleinste. Hij heeft het gedaan en hij moest het van ons uitmaken. Het arme jochie kan volgens mij niet eens bij de deksel van de kliko. Ik verdenk die grootste ervan. Eentje die altijd onschuldig kijkt, maar volgens mij zo achterbaks is als de neten. En in mijn hoofd en hart hoop ik dat mijn jongens wél het fatsoen en de verantwoordelijkheid houden met vuurwerk. Gewoon een beetje knallen en het meeste gewoon net na 12 uur en niet als een stelletje achterlijkie gladiolen over straat gaan lopen zwerven, dagen achter elkaar en maar een beetje van dat spul links en rechts smijten.

Manlief heeft regelmatig met een netwerkgroep een vergadering. Ze rouleren, dan weer hier, dan weer daar. Vandaag is het dus hier. Nu heb ik maanden geleden het kleine kamertje omgedoopt tot overleg ruimte, maar helaas te klein voor 6 personen. Ze moeten wel een beetje ruimte hebben. Maar ze komen om half 4, dan komen ook de jongens thuis. De gewoonte is dat ze samen eten (soep met broodjes) om ca 6 uur. Allemaal opzich geen probleem, maar ze willen in rust kunnen vergaderen. Dus kinderen: handje geven en oprotten (vertaling oudste). Mij is gevraagd om het eten te verzorgen. Ook geen punt, maar ja, de tafel is zowat in de keuken. Dus ik moet daar rommelen, terwijl ik niet mag storen, de jongste moet eten en naar voetbal, maar ja niet storen. Bovendien ging manlief vanmorgen weg met een waslijst aan wensen, tot ’trek je wel wat representatiefs aan, je kunt er soms zo flodderig bij lopen’. Tja, als ik nergens heen hoef, dan is mijn oude joggingbroek zeer geliefd, samen met een lekkere grote warme trui. En nee, natuurlijk trek ik dat niet aan als ik weet dat er mensen komen. En de kamer, zorg je…… ja lieve schat, natuurlijk doe ik dat. Hij is gelukkig nu het huis uit. Ik ruim straks beneden de boel een beetje op, ga soep maken, zorg dat er broodjes zijn enz enz. Vind ik allemaal geen probleem. Maar dat gezeur of het allemaal wel naar wens zal gaan….. een beetje vertrouwen zou geen kwaad kunnen.

Via Weblog Mijn kind online kwam ik op de site ‘We feel fine‘ van kunstenaar Jonathan Harris. En hoe je je dan ook voelt op het moment dat je op die site komt, alleen het zien van al die kleurige bollen maakt je al vrolijk. En het is wonderlijk dat je met een klik op één van die bollen zo bij de feelings van een willekeurig iemand terecht komt. Naast dat de site leuk is om naar te kijken is hij ook bijzonder mooi gemaakt. Om van het ontzettend originele idee maar niet te spreken natuurlijk 😉

Beide konijnen zijn als volwassen dier bij ons gekomen. Fluf was bedoeld als fokkonijn, maar helaas (niet voor ons) daar niet zo voor geschikt en Foxy komt uit de konijnenopvang. Van Fluf weten we dat ze voor ze bij ons kwam, in een klein hokje zat. Zeker wel goed verzorgd werd met eten ed, maar verder niet echt met veel oppakken, aaien, en lekker wat ruimte. Van Foxy weten we niets. Fluf heeft zich altijd wel laten aaien, maar oppakken heeft ze nooit wat van willen weten en Foxy is altijd wat schuchter geweest. Oppakken mocht wel, maar dat was meer omdat ze het eng vond en dús maar stil bleef zitten dan dat ze het echt gewend was. Dat oppakken is al een stuk beter, want oppakken betekent naar de buurvrouw en daar is lekker veel vers gras en ’s avonds betekent het ‘hoihoi weer naar ons hok’. Maar lekker op schoot, want de jongens zo leuk vinden en bij hun vriendjes zagen, daar waren de dames niet zo van gediend. Maar daar komt steeds meer verandering in. Bij droog weer ga ik ’s avonds de ren in en ga lekker op het bankje zitten. Fluf bedenkt zich geen moment en springt op schoot en gaat daar heerlijk de wortel eten. Niets meer uit de handen grissen en weg ermee, nee rustig geniet en ondertussen lekker geaaid worden. Foxy is nog steeds wat verlegen, maar ook zij zet haar angst meer en meer opzij. Dit mens doet niets en heeft bovendien eten. De stap op om schoot te klimmen is nog wat groot, maar eenmaal op schoot gezet zoekt ze een lekker plekje en knaagt geduldig aan haar wortel. En daar zit ik dan met twee etende konijnendames op schoot, die wat omhoog kijken als ik stop met aaien en eigenlijk pas met wortel en al wegschieten als ik ga verzitten.

Vrijdag is het weer zo ver. Een week later weliswaar dan normaal, maar dan gaan we sinterklaas vieren in ‘het grote huis’. Dus cadeaus mee en surprises en gedichten, een appeltaart zonder krenten en rozijnen, ingredienten voor het eten, notenwijn en spelletjes. Daarnaast natuurlijk slaapspullen, kleding en een goed humeur. Een en ander is altijd stressen, want natuurlijk geen inspiratie ruim voor tijd, maar juist op de laatste dag en daar komt bij dat we voor 4 mensen een surprise hebben, plus al onze spullen en dat in onze astra. Maar goed. In mijn hoofd heb ik een ontzettend leuke surprise in gedachte, maar de uitvoering…. de start wil nog niet zo lukken. Dus ik ga nog maar een beetje zitten pielen en dan opeens zal het wel komen. Niet zo mooi en niet zo gaaf als ik in gedachten had, maar goed genoeg. Want ach, na het uitpakken gaat het toch vaak direct bij het oud papier. Gaat om het idee…. toch? Dus ik ga maar even wit papier pakken, mijn schoenendoos beplakken, plaatjes zoeken en printen en dan met het gedicht aan de gang. Want die moet het doen, uiteindelijik

Ik zit rustig op mijn zoldertje te werken. Plotseling hoor ik buiten een enorm gebonk. Ik kijk uit mijn raam en zie nog net een buurman achter een andere vent aanrennen. Op de hoek van het blok staan ze beide stil en kijken om. Haha, nee ze zitten niet elkaar achterna, voor de deur staat een stapel pakjes. Kennelijk hebben ze net hard op hun eigen raam gedreund. Niet lang daarna hoor ik verderop weer een gedreun en even later klinken vanuit een andere plek op ons pleintje weer opgewonden kinderstemmetjes. Kennelijk is het heerlijke avondje al begonnen. Straks de primeur hier in heus. Door een voetbalblessure kan Sint niet bij de buren komen. Man- en zoonlief worden straks in hun pak gehezen en gaan daar de kinderen verrassen. Piet een hoofd groter dan Sint. Gelukkig filmt de zwager van de buurman.

Ik begon weer een beetje vertrouwen in Chello te krijgen. Totdat ik net een mailtje naar mezelf stuurde om de vormgeving van een nieuwsbrief te testen. Die is dus nog steeds niet binnen. Nog eens een keer verstuurd, naar een ander mailadres bij een andere provider en dan rechtstreeks van mijn chello-account. Is ook nog niet binnen….
Heerst er een vloek op de nieuwsbrief of is het een toevallige vrijdagmiddagblues waardoor hij gewoon niet direct bij mij binnen komt rollen. Of ben ik af en toe zo verwend dat ik verwacht dat álle mail binnen een minuut op plaats van bestemming is?

Konijnen zijn gewoontedieren. Voor ik naar bed ga, krijgen ze nog wat van mij te eten en dan sluit ik ze op in het nachthok omdat de buitenren nog niet helemaal goed afgesloten is en we jaren geleden onze cavia ergens midden in de tuin vonden. Ontsnapt?? Uit het hok gehaald?? Ze was in ieder geval dood, want het vroor erg goed die nacht. Sindsdien gaan de beestjes ’s avonds achter een dicht deurtje. Dat is altijd een ritueel dat de beide dames (steeds meer uitbreiden). Het begint met een blik in de tuin. Geen konijn te zien, die zitten lekker knus binnen. Zodra het buitenlicht aangaat proppen ze zich tegelijk door de opening en rennen voor het hek, want licht aan op dit tijdstip is ETEN. In het begin riep ik als ik aankwam ‘Dames, ga het hok maar weer lekker in’, wat ze ook gelijk braaf deden. Maar deze zomer ben ik begonnen om de dames wat tammer te krijgen door op de bank te gaan zitten bij hun in de ren en ze uit mijn hand een wortel te laten eten. Elke dat die wortel een beetje meer bij mij en nu komt Fluf al bij mij op schoot zitten om te eten en Foxy nog wat schichtig op steeds kleiner wordende veilige afstand. Zodra nu het licht aangaat komen de dames naar buiten en als ze me horen springen ze direct op de bank, waar ze onrustig wat heen en weer springen tot ik in de ren ben geklommen. De boodschap is duidelijk: zitten en hier met die wortel, waarbij nu ook Foxy al voorzichtig wat meer op schoot komt, want eten is eten. Na een paar hapjes laat ik de wortel los en rennen ze snel met de wortel het hok in, want dan begint deel 2. De deur beneden in het hok gaat dicht en de deur boven gaat open en dan komen de brokjes. Alsof ze nog helemaal niets te eten hebben gehad zitten ze al met hun snuitjes diep in de bakjes voordat ik er iets in kan gooien en ongeduldig duwen ze tegen mijn hand als het niet snel genoeg gaat. En dan gaat het hok dicht en moeten ze weer wachten op het ontbijt. Wat ook weer een feest is. Zodra het hok opengaat stormen ze naar buiten en zo hoog mogelijk op de achterpoten staan ze dan te bedelen om hun stukje brood – alsof het echt daaaagen geleden is dat ze wat te eten hebben gehad.

Vanmorgen was het weer zover. Weer een bezoekje aan de tandarts, een uur met de mond zo ver mogelijk open liggen en dan nu een noodkroon. Over 14 dagen weer een echte kroon. Nog zeker vier te gaan. Jammer dat je deze niet ziet. Ik vind de proceleine kronen zo mooi staan als ik het vergelijk met de zwarte kiezen die er eerst zaten. Maar als eerste pakt de tandarts nu de kiezen aan die echt moeten en dan gaan we daarna voor de meer cosmetische. Het is een uurtje afzien. Eigenlijk is het prikje het ergst, maar daar zit ook al veel meer verbetering in. Is lang zo erg niet meer als vroeger. En dan is het wat kokhalzen, kramp in je kaak en bijna stikken als er teveel water mee komt. En na afloop een wat vreemd doof gevoel nog een tijdje. Totdat de verdoving is uitgewerkt en het geheel wat gevoelig begint te worden. Maar ook dat is tijdelijk….

Vorige week zondagochtend telefoon. Een vriendin. Haar partner, die eerder die week al het pand had verlaten (wat wel vaker gebeurde, maar hij kwam altijd wel weer terug) heeft nu aangegeven dat hij gewoon niet meer terugkwam. En daar zit ze dan, eigenlijk te duur huis, te weinig werk en 3 kids.
Vanavond komt er een mailtje binnen, gericht aan de voetbalvereniging. Post voor de zoon moet in het vervolg, ivm scheiding, naar twee adressen. Nu heeft mijn zoon een aantal jaren bij de zoon in het team gezeten en het leek me nu gewoon een leuk, hecht stel. Maar schijn bedriegt kennelijk en ik wacht met spanning op het volgende bericht want het hangt kennelijk in de lucht op dit moment.

Uitslagen en prognoses. Winners en verliezers. Ja voor JPB (nipt), Ja voor Jan Marijnissen en helaas ook Ja voor Geert Wilders. En de grote verliezer: Het nederlandse volk?

Tja, SP of toch Bos, of Femke of misschien toch maar niet. Stemwijzer geeft ook niet direct een duidelijke keuze. Gelukkig is er nog de stomwijzer (www.stomwijzer.nl). In een paar klikken klaar. Ik ben eruit… jij ook? Ik heb in ieder geval ook een bevestiging van waar ik absoluut niet achter sta: de VVD. Als ik alle keuzes neem die ik juist niet wil nemen kom ik daar. En ik moet zeggen dat me dát een beetje tegenvalt …. van de VVD.

U hebt alles in huis om tegen superlage tarieven mobiel te bellen! U registreerde de simkaart, maar van bellen via UPC Mobile is het om een of andere reden nog niet gekomen. Een mogelijke reden kan zijn dat uw mobiele telefoon een simlock heeft. Maar dat is eenvoudig op te lossen: uw vorige provider kan de simlock namelijk gratis voor u verwijderen als uw telefoon ouder is dan één jaar. Daarna kunt ook ú profiteren van de superlage tarieven van UPC Mobile. Bel of sms vóór 24 november via UPC Mobile en u maakt kans op één van de vijfentwintig Motorola’s V235 (t.w.v. EUR 89,95)! Met vriendelijke groet, UPC Mobile

Maar ik heb jullie toch verteld dat die simkaart het niet doet en jullie hebben mij toch verteld dat niet alle toestellen geschikt waren. Toen heb ik jullie toch weer gemaild dat jullie dat wel eens op de site moeten zetten, want daar staat het niet en dat ik na lang zoeken had gevonden dat UPC op het 900 netwerk zit en mijn toestel op het 1800 netwerk, maar dat de sim het ook niet doet in mijn alcatel en die is duoband, dus dat er iets is met het kaartje en dat ik het wil terugsturen…….

en toen bleven jullie zo stil

Behalve dan weer met dit soort mailtjes. Ik wil best die telefoon winnen, want die doet het vast wel met upc mobile, maar ja…. ik moet eerst die telefoon winnen om mee te kunnen doen aan de wedstrijd om die telefoon te winnen. Dat schiet natuurlijk ook niet op. Maar goed – toch maar weer een berichtje op de UPC site geplaatst.

Nog zo’n 10 dagen en dan moeten we richting de stembus. Of ik het al weet, vraagt manlief. Eh, nee eigenlijk of eigenlijk ook wel, maar dan uit de verkeerde overtuiging. Ik walg namelijk zo langzamerhand van JPB, met dat zelfvergenoegzame, zuinige lachje, met z’n “kijk toch even hoe goed wij het gedaan hebben” en zijn “oh, met de pvda krijgen we het zo slecht”. Dat schijnheilige gedoe, dat zuinige…. nooit toegeven dat je verkeerd zit en altijd met dat vingertje naar de ander wijzen. Niet stemmen op de PvdA helpt hem in het zadel en nog eens 4 jaar????
Maar ik krijg ook maar niet duidelijk wat de PvdA nu eigenlijk wel wil… en of ik dat dan ook wil. En ik vind Wouter Bos heel aardig, maar of ik hem nu ook geschikt vind als premier…

We hebben een eigenwijze printer, of liever, Windows gaat zeer eigenzinnig met onze printer om. Sinds dat we de printer hebben doet hij wat van hem verwacht wordt: hij print. Maar sinds de nieuwe upgrade van Windows is hij eigenwijs. Zo heeft hij het nu in zijn hoofd gehaald om het instellingen venster in het spaans te laten zien en dat is niet direct een taal die ik beheers en bovendien had ik voor Engels gekozen. Het schijnt iets te maken hebben met een van de upgrades van windows en het probleem oplossen  is makkelijk. De printer deinstalleren, computer opstarten en als de hardware wizard komt, die annuleren en de printer via de cd installeren. Klinkt makkelijk, maar windows vraagt de hardwarewizard niet om hulp, hij installeert de printer zelf, met dus alle spaanse gevolgen van dien. Eerst de driver installeren voordat de printer aan de computer hangt kan ook, maar zodra de printer er weer aanhangt, komt windows weer en gaat leuk de printer nog een keer installeren, maar dan dus weer in het spaans. Het is om een beetje moedeloos van te worden. Ik heb dus nu twee printers op mijn computer staan, één heb ik geinstalleerd en de ander windows, en zodra ik één van de twee verwijder doet de ander het ook niet. Iets waar ik waarschijnlijk mee zal moeten leren leven….. zolang die wizard mij niet helpt in ieder geval wel.

Haha, ik heb mijn identiteit op het log nog duidelijk niet gevonden. Het moeilijke is ook dat er steeds weer wat nieuws te vinden is en dan moet je je uiterlijk ook weer gelijk aanpassen. Dus nu dit jasje maar weer even, maar het roze, dat blijft wel hoor. Dat vind ik gewoon een ontzettend mooi kleurtje. Ik hou eigenlijk wel gewoon van kleurtje. Misschien moeten er nog wel wat meer kleurtjes in komen. Maar ik ga nu lekker beneden op de bank weer genieten van mijn nieuwe accesspointje. Want ik kon een hele week niet met de laptop op schoot op de bank. Geen internet. Wel via de buurvrouw, maar dat is alleen om mee te internetten. Daar kan ik niet mee op ons netwerk. Dat kan nu weer. Dus ik ga van mijn zolderhok af en beneden wat nuttigs doen… haha