Buren

12 jaar geleden kwamen we in dit huis te wonen en een paar maanden later onze buren. Onze zonen waren ongeveer even oud (1 jaar) en hebben altijd samen opgetrokken. Onze tweede zonen scheelden iets meer, maar naar mate ze ouder werden trokken die ook veel met elkaar op. Vorig jaar zijn ze verhuisd. Van elke dag even bijpraten kwam niet zoveel meer en hoewel we van alle twee de kanten wel willen is de afstand (andere kant van een niet al te groot dorp) toch net iets te groot. Tijdens de verhuizing is hun skelter in onze garage gekomen en na een jaar is hij weer opgehaald. Als dank werden we vanavond op een etentje getracteerd. Het was als vanouds weer reuze gezellig. Toen we naast elkaar woonden dronken we wel eens samen een wijntje (of twee of drie), dat ging spontaan, door de schutting “Joh, ik heb een heerlijke wijn, komen jullie even proeven?”. Nu moet je een afspraak maken en plannen. Dat werkt niet. We zeggen “moeten we vaker doen”. Maar even door de schutting roepen is iets anders dan langs komen en jezelf uitnodigen. En hoewel we een heel aardige buurvrouw hebben teruggekregen merk ik dat ik deze buren mis. Gewoon om het spontaan samen even dingen doen, het even bij elkaar binnen wippen, het even een wijntje drinken, het even een kletspraatje over het expres lage deel van de schutting, het even “weet jij waar de jongens zijn?”, gewoon het buren zijn.