Brute moord in de wijk

Ik zit rustig te werken als ik beneden een dreun hoor alsof er iets tegen een raam vliegt. Gelijk komt K naar boven stormen. ‘Zittie hier, zittie hier??’ en kijkt uit mijn raam. ‘Wie zit waar?’. ‘Hoorde je die klap niet?, Nou dat was een duif die tegen mijn raam opvloog en toen kwam er een havik en die pikte hem gewoon uit de lucht’. We kijken nog eens goed uit het raam, maar zien niets. Nou niets? Uit de boom bij de buurvrouw dwarrelen bij elk vlaagje wind veertjes en mijn voortuin ligt vol met veertjes. Iets wat wel vaker gebeurt. Kat, denk ik dan. Maar nee, havik dus – of een of andere andere roofvogel. K is niet zo’n vogelkenner. Een roofvogel met een spanwijdte van ongeveer twee gestrekte armen van een kind van bijna 13, dus een dikke meter, een kleine anderhalve meter. Als ik het later aan een buurvrouw vertel, die de veertjes zit liggen, krijg ik te horen dat de duif waarschijnlijk niet tegen mijn raam gevlogen is, maar bruut door de roofvogel tegen de ruit gegooid is. En dat we geluk hebben. Bij andere buren was de schade groter: een ruit vol met bloed, veren en andere smurrie. De duif had iets minder geluk en ik vrees voor mijn konijntjes in de achtertuin. Maar waarschijnlijk heb je daar wel een wat grotere roofvogel voor nodig dan een havik (valk, buizerd??) om die ‘even’ uit de tuin te liften. En mijn achtertuintje is maar 5×8 met waslijnen, een uitbouwtje en links en rechts met rozenstruiken begroeide schuttingen. Voorlopig zitten ze maar in de ren – en af en toe op het ‘gras’. Zo’n vogel zal maar eens erge honger hebben.