Banyul

Weer tijd om een stukje verder te gaan, terug naar Frankrijk en dan gelijk langs het enige in de vakantie waar ik van had aangegeven dat ik daar zeker naar toe wou. Nou dat heb ik ook geweten. Ja, ik heb mijn punt gemaakt. Niet zomaar er voorbij, want geen tijd, dit is moeders wens mannen!! Banyul-sur-Mer. En wat is daar zo bijzonder?? De BANYULwijnen, die zijn zo ontzettend lekker, daar wil ik voor naar een proeverij en natuurlijk wat wijn kopen. Eén fles had ik al in Andorra gekocht, hopelijk zijn de prijzen hier nog wel een beetje te doen. De eerste proeftent die we tegenkomen valt al flink tegen. Ik baal, want had ik nu toch maar….. In Banyul zelf stikt het van de proeverijtjes, maar er staan grote borden van Celliers de Tempeliers, dus daar maar op af. Het leuke daar blijkt niet alleen de proeverij (was wel het neusje van de zalm natuurlijk) maar een complete rondleiding door de Cave, met een voorlichtingsfimpje vooral (gelukkig engels ondertiteld) en natuurlijk op het eind de proeverij. De Celliers is een cooperatie met 750 wijnboeren en dat die niet alleen Banyul maken merk ik al aan het eerste glas, lekkere wijn, dat wel, maar droog en wat dunnig. Ook de daarop volgende wijnen zijn droog. Maar dan merk ik dat dit geen Banyuls zijn maar streekwijnen. Het echte werk gaat beginnen. We krijgen helaas met ons vieren maar 1 glas, nou die lust ik echt alleen wel en M wil natuurlijk ook proeven, vooral de laatste serie, met de grand cru’s. Natuurlijk moeten we er ook nog eentje kopen. Stiekem waren we al bij de supermarkt geweest en daar hadden we (had ik) al een paar flessen gekocht, maar hier moeten we natuurlijk ook wat kopen. Het wordt een Banyul Blance, die er uit ziet als een rosie maar lekker… en voor ons doen.. dúúr. Ach valt wel mee, maar 16 euro voor een fles wijn doe ik niet zo snel. Echt voor speciale gelegenheden dus en liefst met mensen die allemaal nog naar huis moeten rijden. Ach ik vind het dan zo moeilijk om dat te delen, zoiets lekkers zou ik het liefst helemaal alleen opdrinken, elke avond een glaasje genieten, niet klok klok naar binnen, zonde, nee echt heerlijk nippend en genietend. Na de proeverij nog wat verder, het einddoel is voorlopig de Puy de Dome die nog door de mannen bedwongen moet worden, maar of we dat gaan halen…. Het wordt Canet, camping les Rivieres. Ziet er leuk uit, met een mooi zwembad. Gauw de tent opzetten en de mannen naar het bad, M is weer snel terug. De doodgewone hollandse zwembroeken (met van die langere pijpen) mogen hier niet. Ze moeten een ballenknijper aan. En die hebben we niet. K komt snel terug om een onderbroek op te halen, maar M heeft er wel genoeg van. Bovendien was de baas vna het spul nou niet echt subtiel in het wijzen op de regel. Zeg maar gewoon hondslomp. L komt terug om M nog even zijn zwembroek te geven. Toch nog maar even gaan. Ik zorg dat het eten straks wel weer klaar is. Dan blijkt er nog een soort van een bandje op de camping. Twee jongens met een synthesizer die denken dat ze kunnen zingen. Ik kan niet zingen en zal daar dus ook niet gaan staan. Zij wel dus. Ach er wordt ook nog wat gedanst, maar ik heb het wel gehad, ik duik de tent weer lekker in. Morgen weer verder