Balen

Het is 12 uur als ik na een voetbalwedstrijd tegen de oudste mijn computer aanzet. Gelijk trekt al het bloed uit mijn gezicht en realiseer ik mij dat ik iets vergeten ben. Ik zou om 8 uur iets voor iemand online zetten en die zit daar aan de andere kant op te wachten. In de mail zie ik berichten – ik ben klaar, jij ook? Waar ben je? je bent me vergeten 🙁
Ik zet het bestand online en de telefoon gaat. Een boze opdrachtgever aan de lijn. Ik doe wat ik mijn hele leven gedaan heb, ik verzin ter plekke een uitvlucht. Vergeten… nee, maar mijn computer wou niet online en ik kon je telefoonnummer niet vinden dus ik kon je ook niet bellen… Wat een rotsmoes. Op het moment zelf baal ik nog meer. Het staat online en de opdrachtgeven gooit de hoorn weer op de haak – terecht. Vanaf 8 uur zitten wachten…
Nog nooit heb ik er zo hevig van gebaald als vandaag dat dingen uit je systeem verdwijnen, dat je er geen moment meer aan denkt dat je iets hebt afgesproken, dat je niet het benul hebt gehad om overal briefjes ter herinnering op te hangen (wat ik tegenwoordig wel vaker doe als ik weet dat ik iets zou kunnen vergeten – ADHD-ers kunnen nu eenmaal dingen vergeten – of even tijdelijk uit hun systeem kwijtraken.
Ik druk op reply om nog een excuusmail te sturen. Maar wat schrijf je. Ik baal dat ik er een leugen overheen heb gegooid. De gewoonte om je eruit te redden als je weer eens ergens niet aan gedacht had, oorzaken buiten jezelf zoeken…. laf!

Na een half uur heb ik de mail klaar…. met de waarheid. Ik was het wel vergeten, ik baal ontzettend, voel me rot, kan me voorstellen dat je niet meer met mij wil werken.

Sinds ik weet dat ik ADHD heb, heb ik er voor het eerst een gruwelijke hekel aan. De tijd van de euforie van het weten waarom dingen gebeuren maakt plaats voor het balen dat die dingen dus gebeuren. De mail is weg en ik moet zo weg. Tot het laatste laat ik de pc aan staan, geen reactie. Hoe zou ik zelf reageren? Ik zou woest zijn – gewoon tegen me gelogen, nou ze barst maar…..en daarna zou ik het waarderen dat iemand de leugen opbiecht en eerlijk tegen mij is, ik zou de samenwerking nog een keer evalueren en als ik tevreden was zou ik het toch nog een keer proberen.
maar ik ben mijn opdrachtgever niet en ik kan mij voorstellen dat die zich vreselijk genaaid voelt