Actie

Er komt een mail binnen voor een offerte. Ik leg hem even naast me neer, want er is al een ontwerp en er zijn al teksten en plannen. Ik moet alleen bouwen. Wat is de prijs? Ik mail hem terug dat het moeilijk te zeggen is als ik niet weet wat het ontwerp is. Er is nog een offerte aanvraag naar een ander bureau gestuurd. Het is natuurlijk een opdracht, maar de angst grijpt om mijn keel. Kan ik wel maken wat zij willen? Ze mailen terug dat ik morgenmiddag wel even langs kan komen om het ontwerp te zien en een link naar een site die wel een beetje het idee weergeeft. Het is een portal en zij willen graag iets met wordpress (daar heb ik een vorige site voor hun meegemaakt) Kan ik zoiets maken in wordpress en waar ga ik tegenaanlopen? Neem ik teveel hooi op mijn vork als ik de opdracht zou aannemen? Denk ik nu weer te veel ‘Dat kan ik allemaal niet!!’ terwijl ik het best wel zou kunnen?
Verder staat er al een hele tijd op mijn lijstje dat ik een opdrachtgever moet bellen. Daar zie ik ook tegenop. Het werk ligt al een hele tijd stil en er staat nog een nota open. Ik krijg een enthousiaste iemand aan de lijn (haar man, ook opdrachtgever) en dat geeft de burger weer moet. Volgende week bellen voor een afspraak. Leuk en goed dat je belt.
En als ik dan op weg naar het dorp, de doos met DVD hoesjes in de garage heb gestald, de kerstboom in de andere garage heb gedumpt, solutie heb gekocht en het eten voor vanavond ingeslagen heb, heb ik het idee dat ik een heleboel gedaan heb. Ik kruip weer in mijn heerlijk verlichtte kamer. Morgen naar Ede. Ik kan die opdracht vast wel aan.